بوی خوشِ کاغذ؛ خداحافظ رسانههای چاپی
شاید خداحافظی با رسانههای چاپی برای بسیاری از روزنامهنگاران و خوانندگان روزنامهها نگران کننده و حتی پذیرفتن آن سخت باشد، اما تحولی است که همه جهان را در خود فرو برده و چارهی جز پذیرفتن و کنار آمدن با آنرا نداریم. برخیها این تحول را «بحران» و دیگر آنرا «یک گام به جلو» در ادامهی پیشرفت تکنولوژی و تغییر جهان میدانند. این تحولِ بزرگ در جهانِ مدرن و کشورهای مترقی سالها قبل اتفاق افتاده و بدون شک، دامنِ ما را که تاریکی و صدای مسلسلها باعث شده از تحولات عمیق و پیشرو در جهان دور بمانیم نیز گرفته است. هرچند مانند بقیه و مثل همیشه، آمادهی ارایهی یک جاگزین خوب و موثر بجای روزنامههای کاغذی هنوز نیستیم، اما اگر نگاهی به تیراژ روزنامهها و رسانههای چاپی در کابل که بیشتر از ۶ میلیون انسان را در خود جا داده بیاندازیم، جز نا امیدی و سرخوردگی چیز دیگری بدست ما نمیآید. در یکی از شهرهای جنوب سویدن ( Jönköping )، همراه با روزنامهنگارانی از کشورهای مختلف، از بزرگترین روزنامه شهر که ۱۵۴ سال قدامت دارد دیدن کردیم. این روزنامه از ماه جنوری سال ۱۸۶۵ تحت نام Jönköping Posten فعالیت دا