سکوت در برابر جنایت قرن 21 ؟!

زندانی ساختن یک زن 15 ساله از سوی همسرش و برخورد وحشیانه با او بزرگترین جنایت سده 21 در کشور عنوان شده است.
 پس از گذشت سه روز از نشر جنایت وحشیانه در بغلان، دولتمردان و مجریان قانون افغانستان آنقدر درگیر بازیهای سیاسی خود هستند که نسبت به این رویداد هیچ واکنشی نشان ندادند!!
فعالان حقوق زنان با ابراز این مطلب خواهان سنگین ترین کیفر به عاملان این رویداد شده اند.
عالمان دین نیز این گونه خشونت ها را یک کار وحشیانه و غیر انسانی می دانند و خاموشی حکومت و عالمان دین را مغایر آموزه های دین اسلام می داند.
این واکنش ها در حالی ابراز می شود که پولیس بغلان به تازگی یک زن جوان را با ناخن های کشیده شده و دست های شکسته از یک زندان خانگی رها ساخته است.
در گزارش طلوع آمده است که زندانی شدن سحرگل 15 ساله در یک زندان خانگی از سوی همسرش و کشیدن ناخن ها و کندن گوشت های بدنش با انبر از سوی همسرش، واکنش های شماری از عالمان دین و فعالان حقوق بشر را برانگیخته است.
شماری از عالمان دین این کار را مغایر آموزه های دین اسلام می دانند.
این عالمان دین می گویند که کسانی که از اینگونه خشونت های وحشیانه چشم پوشی می کنند، انسان نیستند.
از سوی هم شماری از فعالان حقوق زن در کشور چنین خشونت ها را به شدت نکوهش می کنند.
داکتر عالمه، فعال حقوق بشر در این خصوص می گوید که این رویداد جنایت قرن 21 است و خواست ما از حکومت افغانستان، وزارت زنان و نهادهای حقوقی و قضایی این است که قوانین را فقط بر روی کاغذ تصویب نکنند.
خشونت در برابر زنان در افغانستان پدیده تازه نیست، با انکه رییس جمهور کشور قانون منع خشونت را توشیع کرده است و بر بنیاد این قانون خشونت در برابر زنان ممنوع شده است اما فعالان حقوق زن می گوید این قانون هیچ نقشی برای کاهش این خشونت ها برای زنان ندارد.
به باور این آگاهان با آنکه وزارتی به نام وزارت امور زنان در کشور وجود دارد اما این وزارت در برابر این رویدادهای خشونت بار هیچ واکنشی نشان نمی دهد که این خود نشان دهنده نمادین بودن این وزارت است.
در حالی که سه روز از رویداد نجات سحرگل از سوی پولیس بغلان می گذرد و گزارش این خشونت وحشیانه نشر شده است است اما این وزارت حتی اعلامه ای در نکوهش این رویداد صادر نکرده است.
زمانی که مجریان قانون نسبت به این خشونت های وحشیانه چشم پوشی می کنند چگونه می توان به جامعه ای امن امیدوار بود، دولتمردانی که دم از آزادی و رفاه زنان می زنند چگونه است که در برابر زندگی درد آور زنانی مانند سحرگل سکوت می کنند؟!