جزیره ی بنام افغانستان ؛هرکه زورش بیشتر ؛ظلمش بیشتر

 نویسنده: مختار وفایی

در افغانستان روزی نیست که سرخط اخبار رسانه ها از انفجار ،انتحار ،ترور و وحشت خالی بمانند . جنایت کاران هر روز  فاجعه می آفرینند ؛ مذدوران و دشمنان  مردم  افغانستان  هر روز با پلان های تازه ی وارد این کشور گردیده و اهداف شان را عملی می سازند، حکومت فعلی که همه ی مردم انرا به عنوان حکومت دست نشانده میشناسند،این حکومت به جز از" تقبیح " کاری دیگری از وی ساخته نیست . افغانستان امروز به یک میدان بز کشی برای قدرت های جهان  تبدیل شده است که هر کس که دلش خواست قدرتش را درین کشور به نمایش میگذارد و هیچ قانونی را نمیپذیرد و این مردمان ان بی دفاع افغانستان هستند که سالهاست بهای این بزکشی ها میپردازند. 

ولی یک عده بی احساس پول و پرست در بلند منزل  های مجلل خود نشسته و خاک ودود آتش انتحار و انفجار را از پنجره های آپارتمان های خویش نظاره میکنند. وبرای برقراری صلح با جنایت کاران آدمکش "شورای عالی صلح "را میسازند و در سایه ی آن سفرهای خارجی  و پول های هنگفتی را نصیب میشوند

گمان میرود که از ازل برلوح تقدیر این کشور بلاکش خون و آتش باهم عجین شده باشد. همیشه باید خون بریزد، آدم کشته شود و وحشت برپاگردد تا یک عده آدم نمای حیوان صفت در عزای مرگ بیگناهان نمازشکرانه برپاکنند و با فیر های شادیانه قتل مردم و وحشت قبیلویی خود را جشن گیرند

امروز در افغانستان از قانون گفتن و دفاع از قانون یک و سیله ی رسیدن به زور و قدرت تبدیل گردیده است؛ کسانیکه عملاً جنایت را مرتکب میشوند و همه شاهد آن هستند وقتی در پرده ی تلویزیون حاضر میشوند از قانون و قانونمداری حرف میزنند . بطور مثال نیروهای خارجی که خود را عامل امنیت و ثبات می دانند به بهانه های مختلف دست به اعمال غیر انسانی و غیر اسلامی می زنند، از تجاوز بر نوامیس مردم گرفته تا کشتار اطفال و تمسخر اموات. بدون اینکه هیچ سازمان بین المللی و حتی ارگان دولتی افغانستان معترض آنها شوند. فقط هرز گاهی جناب رئیس جمهور برخی از اعمال قبیح آنها را بطور لفظی محکوم می کند.
از سوی دیگر مقامات دولتی ولایات نیز یک حکومت خود مختار شده اند. تصمیم می گیرند، دستور می دهند و اجرا می کنند که نارضایتی مردم از اکثر والی ها نشانی بر این ادعاست. .
این مثال "هرکه زورش بیشتر، ظلمش بیشتر" که در جنگل کشورما حکم فرماست، شامل مردم هم می شود. در حال حاضر یک تعداد مردم نیز در ولسوالی ها به طور غیر قانونی اسلحه حمل میکنند و  دوباره همان وضعیت ده سال قبل بر مردم حاکم است .

طالبان جنایت کار که بهتر است بگوییم"وحشیان قرن" هر روز فاجعه ی تازه ی می آفریند و کرزی و همرزمانش آنان را "برادر" خطاب می کنند و انتحاری را ها بازیافت های (لکس) در ارگ دعوت نموده و آنان را عفو می کند تا که چند روز بعد جان ده ها افغانستانی بی گناه را بگیرد.
این مختصری است از وضعیت حکمرانان جنگلی بنام افغانستان که هیچ کدام با قوانین اسلامی و بین المللی موافقت ندارد.
این ها را می نویسم تا روحم ارامش گیرد و از نفرتی که در برابر این آدم کشان دارم  رهایی یابم