رییس کمیته‌ی ملی المپیک افغانستان: با ایجاد وزارت ورزش؛ ورزش سیاسی می شود!
گفتگو از مختار وفایی
ورزش افغانستان پس از سال‌ها سکوت و دشواری، طی چندسال اخیر دست آوردهای خوبی در عرصه‌ی ملی و بین المللی داشته است. المپیک افغانستان هم اکنون با مشکلات متعددی مواجه است؛ اما با آن‌هم امیدواری زیادی به آینده‌های ورزش کشور چشم دوخته است. در همین حال از چندی بدینسو در پارلمان و میان جوانان ورزشکار کشور بحث ایجاد وزارت ورزش مطرح است. گفت‌وگوی ویژه‌یی با جنرال محمد ظاهر اغبر رییس کمیته‌ی ملی المپیک افغانستان را در پی می‌خوانید که به این مسایل در آن پرداخته ایم:
س: جناب رییس! سوال را از کریکت آغاز می‌کنیم؛ پاکستان ادعا دارد که بانی کریکت است و کریکت نیز به عنوان بازی ملی در آن کشور شناخته می شود؛ این بازی در افغانستان چه وضعیتی دارد؟
اغبر: اگر واقعیت‌ها را در نظر بگیریم، عمر پاکستان کمتر از عمر من است و کریکت یکی از ورزش‌های قدیمی و عنعنوی مردم افغانستان است؛ اما متاسفانه درگیری و دشواری‌ها این فرصت را از مردم ما گرفته است که در مورد تاریخ و چگونگی داشته‌ها و ارزش‌های مان تحقیق کنیم؛ اما من مطمئنم که اگر در این مورد تحقیق صورت بگیرد، معلوم می‌شود که بانی کریکت ما هستیم.
س: گفته می‌شود در بعضی از مراکز آموزشی کریکت، مربیان پاکستانی حضور دارند و پاکستان در تربیت جوانان در بازی کریکت نقش عمده دارد. شما این را تایید می‌کنید؟
اغبر: نخیر! هم اکنون در هیچ یک از مراکز آموزشی ما، مربی پاکستانی حضور ندارد و اگر ما به مربی نیاز داشته باشیم؛ از پاکستان، امریکا و یا هر کشوری دیگری به طور رسمی با در جریان گذاشتن مراجع مربوطه دعوت می‌کنیم. اما کسانی از همونان ما هستند که زمانی در پاکستان مهاجر بوده‌اند و در آن‌جا کریکت را آموخته‌اند و هم اکنون در این‌جا مصروف آموزش برای دیگرانند.
س: در افغانستان چقدر زمینه‌ی رشد ورزش دیده می‌شود و آیا حکومت توجهی قابل ملاحظه‌ی به شما دارد؟
اغبر: ما نخبه‌ها و چهره‌های خوبی را شناسایی کردیم و تااکنون دستاوردهای خوبی هم در بخش‌های مختلف ورزش داریم؛ اما در تمام جهان چهار مورد است که با داشتن و فراهم بودن آن زمینه‌ی رشد ورزش به زودی مهیا می‌گردد.
اول اقتصاد؛ دوم امنیت فزیکی؛ سوم امنیت فکری؛ چهارم آب و هوای مناسب.
متاسفانه ما هیچ کدام این‌ها را نداریم و با آن‌هم جوانان ما در تلاش و مبارزه هستند.
خوشبختانه دو روز قبل رییس صاحب جمهور تیم ملی المپیک کشو را دعوت کرد و گفتنی‌های ما را از نزدیک شنید؛ رییس صاحب جمهور در این دیدار وعده سپرد که از ورزش حمایت و نیازهای ما را تا حد توان رفع می‌کند.
س: لیگ برتر فوتبال افغانستان یکی از تحول‌های عظیم در عرصه‌ی ورزش افغانستان خوانده می شود؛ از دید شما این برنامه چقدر امیدواری را نسبت به آینده تقویت می دهد؟
اغبر: ما برای اولین بار در تاریخ افغانستان شاهد لیگ برتر فوتبال هستیم که با استقبال گسترده در سطح ملی و بین المللی روبرو شد؛ در این برنامه که چهره‌های نخبه‌ی فوتبال شناسایی گردیده است، امیدواری‌ها را نسبت به آینده‌ی فوتبال افغانستان بیشتر می‌کند.
لیگ برتر جدا از این‌که یک تحول عظیم در عرصه‌ی فوتبال افغانستان است، وحدت ملی و همدلی را نیز در میان شهروندان کشور بازی می‌کند. ما هم اکنون ده میدان فوتبال در کشور داریم و در عرصه‌ی فوتبال دستاوردهای خوبی هم داریم که به آینده‌ی خوبتر و بهتر امیدوار هستیم.
س: ورزش افغانستان را جدا از مشکلاتی که یادآور شدید، چه موضوعات دیگری تهدید می‌کند؟
اغبر: ما با تمام مشکلاتی که داشتیم، توانستیم قهرمان و نائب قهرمان شویم، پس امیدوارانه راه مان را ادامه می‌دهیم و با مشکلات متعددی که نبود فضای مناسب، اقتصاد مناسب، امکانات و تجهیزات مدرن می‌باشد مبارزه می‌کنیم و همچنان امیدوار هستیم که با توجه جناب رییس جمهور این مشکلات نیز حل گردد.
س: حضور تیم‌های ورزشی افغانستان در بازی‌های بین المللی تاهنوز چقدر مورد توجه جهانیان بوده و ورزش چقدر توانسته است چهره‌ی واقعی افغانستان را در بیرون از مرزها به جهانیان معرفی نماید؟
اغبر: از جهانیان که بگذریم تاچندی قبل پارلمان و مقامات افغانستان به ورزش کشور خود ما ارج قایل نبودند؛ دیروز در مجلس سنا سخنرانی داشتم و همه‌ی سناتوارن باکف زدن‌های‌شان از ما استقبال کردند و همچنان در این روزها شاهد هستیم که بارها پارلمان بحث‌هایش را به ورزش اختصاص داده و از ورزش کاران ما تقدیر نمودند. در مسابقات 2012 لندن در میان 224 کشور آقایان روح الله نیکپا و بهاوی عزیز خوب درخشیدند و کشورهای که بمب اتم دارند نام شان گرفته نمی‌شد و ما در این مسابقات مقام خوبی را کسب کردیم که مورد احترام خاص صدراعظم بریتانیا قرار گرفتیم و چهره‌ی واقعی کشور را به جهانیان معرفی کردیم.
س: در این اواخر در پارلمان و در میان تعدادی از جوانان ورزش کار سر و صداهای شنیده می شود که آنان در تلاش ساختن طرح (وزارت ورزش) هستند؛ از دید شما آیا راه حل مشکلات ورزش کشور ساختن این وزارت خانه است و یا می‌توانیم در قالب همین ریاست المپیک نیز کار کنیم؟
اغبر: راستش اگر من صلاحیت می‌داشتم، چندین وزارت‌خانه دیگر را نیز از بین می بردم؛ راه حل مشکلات ما در وزارت‌بازی نیست، ما هم‌اکنون امکانات و بودجه‌ی پیش پا افتاده را برای کارمندان خود نداریم، چه برسد به آن‌که وزارت بسازیم و برای آن پالیسی و بودجه و راهکار بسازیم. مساله‌ی دیگر این‌که من مطئنم با ساختن وزارت ورزش، ورزش کشور سیاسی می شود؛ وقتی وزیر ورزش در پارلمان برای رای اعتماد معرفی شود، مسائل قومی و نژادی دامن زده شده و ورزش سمتی و لسانی و قومی خواهدشد. من برای آنانی که خواهان ایجاد وزارت ورزش هستند پیشنهاد می‌کنم تا (مدیریت عمومی ورزش) بسازند، چون باید همه به این نتیجه رسیده باشیم که با وزارت بازی‌ها کار به جای نمی‌رسد!
س: جناب رییس! سوال را از کریکت آغاز می‌کنیم؛ پاکستان ادعا دارد که بانی کریکت است و کریکت نیز به عنوان بازی ملی در آن کشور شناخته می شود؛ این بازی در افغانستان چه وضعیتی دارد؟
اغبر: اگر واقعیت‌ها را در نظر بگیریم، عمر پاکستان کمتر از عمر من است و کریکت یکی از ورزش‌های قدیمی و عنعنوی مردم افغانستان است؛ اما متاسفانه درگیری و دشواری‌ها این فرصت را از مردم ما گرفته است که در مورد تاریخ و چگونگی داشته‌ها و ارزش‌های مان تحقیق کنیم؛ اما من مطمئنم که اگر در این مورد تحقیق صورت بگیرد، معلوم می‌شود که بانی کریکت ما هستیم.
س: گفته می‌شود در بعضی از مراکز آموزشی کریکت، مربیان پاکستانی حضور دارند و پاکستان در تربیت جوانان در بازی کریکت نقش عمده دارد. شما این را تایید می‌کنید؟
اغبر: نخیر! هم اکنون در هیچ یک از مراکز آموزشی ما، مربی پاکستانی حضور ندارد و اگر ما به مربی نیاز داشته باشیم؛ از پاکستان، امریکا و یا هر کشوری دیگری به طور رسمی با در جریان گذاشتن مراجع مربوطه دعوت می‌کنیم. اما کسانی از همونان ما هستند که زمانی در پاکستان مهاجر بوده‌اند و در آن‌جا کریکت را آموخته‌اند و هم اکنون در این‌جا مصروف آموزش برای دیگرانند.
س: در افغانستان چقدر زمینه‌ی رشد ورزش دیده می‌شود و آیا حکومت توجهی قابل ملاحظه‌ی به شما دارد؟
اغبر: ما نخبه‌ها و چهره‌های خوبی را شناسایی کردیم و تااکنون دستاوردهای خوبی هم در بخش‌های مختلف ورزش داریم؛ اما در تمام جهان چهار مورد است که با داشتن و فراهم بودن آن زمینه‌ی رشد ورزش به زودی مهیا می‌گردد.
اول اقتصاد؛ دوم امنیت فزیکی؛ سوم امنیت فکری؛ چهارم آب و هوای مناسب.
متاسفانه ما هیچ کدام این‌ها را نداریم و با آن‌هم جوانان ما در تلاش و مبارزه هستند.
خوشبختانه دو روز قبل رییس صاحب جمهور تیم ملی المپیک کشو را دعوت کرد و گفتنی‌های ما را از نزدیک شنید؛ رییس صاحب جمهور در این دیدار وعده سپرد که از ورزش حمایت و نیازهای ما را تا حد توان رفع می‌کند.
س: لیگ برتر فوتبال افغانستان یکی از تحول‌های عظیم در عرصه‌ی ورزش افغانستان خوانده می شود؛ از دید شما این برنامه چقدر امیدواری را نسبت به آینده تقویت می دهد؟
اغبر: ما برای اولین بار در تاریخ افغانستان شاهد لیگ برتر فوتبال هستیم که با استقبال گسترده در سطح ملی و بین المللی روبرو شد؛ در این برنامه که چهره‌های نخبه‌ی فوتبال شناسایی گردیده است، امیدواری‌ها را نسبت به آینده‌ی فوتبال افغانستان بیشتر می‌کند.
لیگ برتر جدا از این‌که یک تحول عظیم در عرصه‌ی فوتبال افغانستان است، وحدت ملی و همدلی را نیز در میان شهروندان کشور بازی می‌کند. ما هم اکنون ده میدان فوتبال در کشور داریم و در عرصه‌ی فوتبال دستاوردهای خوبی هم داریم که به آینده‌ی خوبتر و بهتر امیدوار هستیم.
س: ورزش افغانستان را جدا از مشکلاتی که یادآور شدید، چه موضوعات دیگری تهدید می‌کند؟
اغبر: ما با تمام مشکلاتی که داشتیم، توانستیم قهرمان و نائب قهرمان شویم، پس امیدوارانه راه مان را ادامه می‌دهیم و با مشکلات متعددی که نبود فضای مناسب، اقتصاد مناسب، امکانات و تجهیزات مدرن می‌باشد مبارزه می‌کنیم و همچنان امیدوار هستیم که با توجه جناب رییس جمهور این مشکلات نیز حل گردد.
س: حضور تیم‌های ورزشی افغانستان در بازی‌های بین المللی تاهنوز چقدر مورد توجه جهانیان بوده و ورزش چقدر توانسته است چهره‌ی واقعی افغانستان را در بیرون از مرزها به جهانیان معرفی نماید؟
اغبر: از جهانیان که بگذریم تاچندی قبل پارلمان و مقامات افغانستان به ورزش کشور خود ما ارج قایل نبودند؛ دیروز در مجلس سنا سخنرانی داشتم و همه‌ی سناتوارن باکف زدن‌های‌شان از ما استقبال کردند و همچنان در این روزها شاهد هستیم که بارها پارلمان بحث‌هایش را به ورزش اختصاص داده و از ورزش کاران ما تقدیر نمودند. در مسابقات 2012 لندن در میان 224 کشور آقایان روح الله نیکپا و بهاوی عزیز خوب درخشیدند و کشورهای که بمب اتم دارند نام شان گرفته نمی‌شد و ما در این مسابقات مقام خوبی را کسب کردیم که مورد احترام خاص صدراعظم بریتانیا قرار گرفتیم و چهره‌ی واقعی کشور را به جهانیان معرفی کردیم.
س: در این اواخر در پارلمان و در میان تعدادی از جوانان ورزش کار سر و صداهای شنیده می شود که آنان در تلاش ساختن طرح (وزارت ورزش) هستند؛ از دید شما آیا راه حل مشکلات ورزش کشور ساختن این وزارت خانه است و یا می‌توانیم در قالب همین ریاست المپیک نیز کار کنیم؟
اغبر: راستش اگر من صلاحیت می‌داشتم، چندین وزارت‌خانه دیگر را نیز از بین می بردم؛ راه حل مشکلات ما در وزارت‌بازی نیست، ما هم‌اکنون امکانات و بودجه‌ی پیش پا افتاده را برای کارمندان خود نداریم، چه برسد به آن‌که وزارت بسازیم و برای آن پالیسی و بودجه و راهکار بسازیم. مساله‌ی دیگر این‌که من مطئنم با ساختن وزارت ورزش، ورزش کشور سیاسی می شود؛ وقتی وزیر ورزش در پارلمان برای رای اعتماد معرفی شود، مسائل قومی و نژادی دامن زده شده و ورزش سمتی و لسانی و قومی خواهدشد. من برای آنانی که خواهان ایجاد وزارت ورزش هستند پیشنهاد می‌کنم تا (مدیریت عمومی ورزش) بسازند، چون باید همه به این نتیجه رسیده باشیم که با وزارت بازی‌ها کار به جای نمی‌رسد!
نظرات
ارسال یک نظر