در پناه مرده‌ها

ربانی، مسعود، مزاری، قسیم فهیم، کاظمی، کلکانی، عبدالحق و ده‌ها رهبر و فرمانده جهادی دیگر که طی سال‌های جنگ و جهاد در افغانستان کشته شدند، امروز حیثیت همین جسدی را دارند که یک جنگجو از آن برای نشان گرفتن هدف و شلیک بسوی دشمن استفاده می‌کند.

همه ساله برای تجلیل از مرگ این افراد بخشی از شهر کابل نظامی‌پوش شده و مسیرها بروی مردم مسدود می‌شوند.
سخنران‌ها که فرزندان، برادران و یاران دیروز شان استند، از استیژی که به مناسبت سالگرد وفات یا قتل شان برگزار کرده به عنوان یک فرصت برای نمایش قدرت و موضع برای شلیک بسوی رقبای سیاسی شان استفاده می‌کنند.

به نمایش‌های که به مناسبت سالروز قتل این افراد برگزار می‌شوند دقت کنید، نه حرف از احترام به مرده در میان است نه بزرگداشت از کارنامه‌های خوب یا بدشان.

این شیوه‌ی سوءاستفاده از جسدها باعث ترویج دو عادت زشت و فرهنگ مردم‌آزاری در میان قلدرها و جهادی‌ها شده است.
غصب یک تپه برای دفن جسد،
اختصاص یک روز برای نمایش و ستایش از مرده.