نامه‌ای از بلخ - مختار وفایی

 مختار وفایی تاسه ماه دیگر، ماجرای بنام «کرزی»، در افغانستان پایان خواهد یافت و مردم شاهد رییس جمهور منتخب و مشروع شان که توسط آرای آنان انتخاب می‌گردد خواهد بود. رییس جمهور کرزی طی 13 سال حکومت اش، متهم به خیانت‌ها و کم‌کاری‌های بزرگی از سوی ملت شده است که وضعیت ناگوارِ کنونی را می‌توان حاصلِ این سیزده سال حکومت وی دانست. وی طی این مدت، بارها و بطور علنی، علیه خواست‌های ملی و همگانی مردم قدعلم کرده و خلاف منافع ملی عرض اندام نموده است که آخرین مورد را می‌توان از امضا نکردن پیمان امنیتی افغانستان و ایالاتِ متحده امریکا نام‌برد. ارگ نشینانِ همچون کرزی و اطرافیانِ دست اول وی، زمانی به رتق و فتقِ حکومت‌داری در افغانستان پرداخت که تازه از «هوتل‌داری» که وظیفه‌ی اصلی آنان بود خلاصی یافته بودند. در تاریخ این خانواده ثبت است که آقای حامدکرزی و شماری از برادرانش هوتل‌های مجلل و شیکی را در واشنگتن دی سی ایالات متحده امریکا اداره می‌کردند که خیالِ برگشت به افغانستان را هم نداشتند؛ چه برسد به رهبری این کشور! آقای کرزی، خودش نیز به این موضوع چندی بعد از نشستن به کر

وب‌سایت تحلیلی خبری هویدا، که در 20 دلو سال 1390، آغاز به نشرات نمود و هدف از روی صفحه آمدنِ این    وب‌سایت، انعکاس حقایق نهفته در جامعه و مبارزه با خرافات و سنت‌های ناپسند جامعه است که تاهنوز دست   آوردهای مهمی در این راستا داشته است. هویدا در مدت دوسال نشرات اش، چندین مورد تهدید، مخالفت و  ممانعت را از سوی ارگان‌ها و اشخاص دولتی و غیر دولتی شاهد بوده است که با وجود تمام چالش‌ها، توانسته است، دست آوردهای در راستای آزادی بیان، مبارزه با خرافات، روشنگری و افشای حقایق داشته باشد . از آغاز سال 1392 تا حال، چندین گزارش تحقیقی در مورد فساد اداری، توسط وب سایت هویدا منتشر شده است که برخی از آنان، در صد پربازدیدترین گزارش‌های سال در این وب‌سایت قرار گرفته است . از میان پر بیننده‌ترین گزارش‌های سال 1392 وب‌سایت هویدا، شش گزارش را انتخاب نموده و بارِ دیگر در صفحه نشر می‌گذاریم : http://howayda.org/single.php?id=906#.UvdW2O_G3IV

در زندگی سرمایه‌ی گران‌بهاتر از مقطع جوانی نیست. به همان نسبت صیدی ارزشمندتر و در عین حال آسان‌تر از نسل جوان هم نیست؛ نسل جوان طعمه‌ی است که هرکس در همه جا بدنبال آن است. لذا در هر زمان با تهدیدهای بخصوصی مواجه است. متاسفانه صیاد جوانان همه‌گاه موفق بوده اند، آن هم به چه آسانی! جوان امروز از دام فالگیر نجات یافته و بدست دزد افتاده است. این بدان معنی است که رسانه‌های مدرن امروزی، اعم از نوشتاری، دیداری، شنیداری و الکترونیکی، از جهاتی جای همه ملاهای قدیمی را گرفته اند، و نقشی بدتر از آن‌ها را در جهتِ ممانعت از رشد اندیشه‌ی رئالی جوانان ایفا می‌کنند. همان‌گونه که ملاهای قدیم مغز بچه‌های مردم را با مشتی اوهام و خرافات و تزریق جهل و ترس خراب می‌کردند، و این منتج به انسداد راه رشد ذهنی و فکری آنان می‌گردید، رسانه‌های امروزی نیز با ایجاد هیجانات کاذب، طرح سوژه‌های مبتذل، درج اراجیف و نمایش آنیمیشن‌ و فیلم‌های تخیلی، عملاً ضرباتِ نابودکننده به ذوق و ذایقه‌ی جوانان وارد آورده و استعداد «چیزی شدن» آن‌ها را مختل نموده است. که در قیاس با خرابکاری ملاهای قدیم بسا گسترده‌تر، بی‌رحمانه‌تر، و

 مختار وفایی بر اساس تقسیم اوقاتِ کمیسیون مستقل انتخابات، روز یک‌شنبه پیکارهای انتخاباتی نامزدان ریاست جمهوری، بطور رسمی آغاز گردید و قرار است یازده نامزد انتخابات ریاست جمهوری، برای رسیدن به قدرت سیاسی کشور، برنامه‌های شان را طی دو ماه آینده، به مردم کشور بازگو   نمایند. هرچند وزارت داخله، بارها از تلاش‌های نیروهای امنیتی برای تامین امنیت انتخابات سخن زده و اعلام کرده است که برای هر نامزد انتخابات ریاست جمهوری، 15 محافظ امنیتی، یک موتر ضد گلوله و یک موتر تعقیبی بشمولِ ده محافظ، برای هر معاون آنان از سوی وزارت داخله در نظر گرفته شده   و آمادگی کامل برای تامین امنیت پیکارهای انتخاباتی آنان روی دست گرفته شده است. با وجود تمام آمادگی‌ها و ادعاهای وزارت داخله و نهادهای امنیتی کشور، طی روزهای اخیر، نگرانی‌های مبنی بر گسترش برنامه‌ها و عملیات‌های نیروهای دهشت افگنی در شماری از مناطق کشور ابراز شده است که افزایش این نا امنی‌ها می‌تواند، چالش بزرگی در راه انتخابات آینده بشمار آمده و در کم‌رنگ ساختن حضور مردم در پای صندوق‌های رای‌دهی تاثیر منفی بگذارد. آزادی زندانیان بگرام بدس

 مختار وفایی افغانستان، با پیش رو داشتن تحولات بزرگ و سرنوشت‌ساز، بارِ دیگر در مقطعِ حساس و تاریخی‌ِ قرار گرفته است که گذار از این مرحله، نیازمند اقتدار و حاکمیت قوی و اراده‌ی مستحکم ملی و سیاسی می‌باشد. ناامنی‌ها، فساد اداری، بی اعتمادی، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدر، اقتصاد ضعیف و مهاجرت‌های شهروندان ؛ از جمله هفت بحران چالش‌ساز است که استاد محقق آنان را به «هفت‌خوان رستم» تشبیه نموده است. حالا ما به روی‌کرد به این «هفت‌خوان رستم»، می‌خواهیم به بررسی چالش‌های دیگری بپردازیم که موجودیت آنان گذار از «هفت خوان رستم» را دشوارتر می‌سازد. اگر چالش‌های که آینده افغانستان را تهدید نموده و باعث می‌گردد سیاسیون و مردم افغانستان دچارِ سردرگمی و نگرانی گردد را بشماریم، به همین همین هفت بحران یادشده که جدی و فراگیر است خلاصه می‌شود؛ اما آنچه می‌تواند، راه رفتن و گذار از این هفت بحران خطرناک را آسان‌تر بسازد، اعتماد به آینده و زندگی در افغانستان، برای شهروندان این کشور است. این‌روزها شاهد هستیم که از علما، دانشجویان، فعالان مدنی، فعالان کارگری، آگاهان، نمایندگان مجلس و وزاری کابینه افغانس

- سلام داکتر صاحب ! - والیکم، بگو بچیم ! - می‌بخشین داکتر صاحب، مختار وفایی استم روزنامه‌نگار ... - خوووب...بگو...می‌شنوم ... - غرض از مزاحمت این‌که، من گزارشی در مورد وضعیتِ شفاخانه‌های خصوصی و چگونگیِ‌ی فعالیت‌های آنان، می‌نویسم و در این رابطه خواستم، با شما به عنوان مسوول یکی از شفاخانه‌های خصوصی بین‌المللی صحبت کنم...اگر لطف نموده فرصتی فراهم کنید، من خدمت می‌رسم ... - خوووووبببب گفتی روزنامه‌نگار   استی ها؟ - بلی صایب روزنامه‌نگار استم ... - با کدام تلویزیون کار می‌کنی؟ - با تلویزیون کار نمی‌کنم، روزنامه‌نگار استم، با یک آژانس خبری و روزنامه‌های چاپی کار می‌کنم ... - خوووووب...بسیار خوب ... راستی شما که گزارش ما را نشر می‌کنین...باز...چه رقم اس...منظورم این‌که...باز یک چیزی...یعنی چه مقدار پول از ما میخایین ها؟ - .. نخیر جناب دکتر! من روزنامه‌نگارم و وظیفه ام تهیه‌ی گزارش است نه اعلانات بازرگانی که در بدلِ نشر آن از شما پول بگیرم. من فقط به صحبتِ شما نیاز دارم . - فامیدم، اما رفیقای تان د افتتاح شفاخانه ما که آمده بودند تا برِ شان پاکتِ پول توزیع نکدیم گزارش ما ره ن

مختار وفایی / روزنامه‌نگارِ آزاد سالانه نزدیک به 3000 تن در بلخ، سند لیسانس بدست می‌آورند، و این آمار همه ساله در حال گسترش است. اما این لیسانسه‌ها که زمانی خیال رفتن به دانشگاه را هم‌چون آرمان‌شهری در ذهن داشتند، اکنون پس از پایان دورِ تحصیلی در مقطع لیسانس کجا می‌روند؟ این پرسش، مهم‌ترین و همگانی‌ترین مساله‌ی است که ذهنِ هر دانشجو و لیسانسه را، بیشتر از هر جایی دیگری در افغانستان می‌شوراند. پایان هر پاییز، همه ساله شاهد محافل پر زرق و برق دانشجویی در بهترین  و قیمتی‌ترین هوتل‌های شهر به مناسبت فراغت هزاران دانشجوی لیسانه هستیم، اما پایان و دو قدم آن‌طرف‌تر از این خوشی‌ها و محافل، اندوهِ عظیمی، جهانِ اکثریتِ جوانان را به رویاهای بیزاری و خستگی که بافتن کار، منبع درآمد و ادامه‌ی یک زندگی موفقانه و آبرومندانه است می‌کشاند. گسترش عرضه، کاهش تقاضا عرضه و تقاضا که در دنیای علم اقتصاد یک اصل برای ثبات و پیش‌ر‌فت تجارت است، تقریباً در همه موارد زندگی صدق می‌کند. اکنون که طی چند سال اخیر، تولید لیسانسه‌ها در کشور در حال گسترش است، باید منبعی برای تقاضا و جذب آنان نیز در ادارات دول

مختار وفایی / روزنامه‌نگارِ آزاد سال 2014، با هیاهو، نگرانی‌ و تشویش‌های زیادی در افغانستان استقبال شد. 2013 که سالِ نسبتاً چالش‌زا و پر از دشواری‌ها، برای نظامیان، ملکی‌ها و دولت افغانستان بود، چند روز قبل، پایان یافت و قرن بیست و یک وارد چهارده سالگی اش شد. سال 2014 از چند لحاظ، برای افغانستان و مردم اش مهم و سرنوشت ساز است: -         برای اولین بار، قرار است، قدرت به شکل مسالمت آمیز، از یک شخص به شخصِ دیگری انتقال یابد. -         نظامیان افغانستان، قرار است، تعهد و مسوولیت تامین امنیت سراسرِ کشور را از نظامیان خارجی بگیرد. -         تحول و تغییرِ گسترده‌ی اقتصادی را با خروج نیروهای خارجی شاهد خواهیم بود. -         ترس از برگشتِ دوباره‌ی طالبان و شکل‌گیری‌ قدرت‌های محلی در حال گسترش است. -         ترس از ادامه‌ی کشت و قاچاق مواد مخدر، بطور گسترده‌تر از سال‌های قبل، بدلیل تقویت یافتن گروه‌های مافیایی و دهشت افگنی وجود دارد. -         ادامه‌ی تهدیدهای پاکستان و تقویت و حمایت طالبان توسط سازمان‌ها و کشورهای منطقه و ...از جمله ده‌ها موردی است

مختار وفایی - روزنامه‌نگارِ آزاد رهایی زندانیان خطرناک که سابقه‌ی دهشت افگنی و حضور در صفِ دهشت‌افگنان داشته اند، خبرِ تازه‌یی برای مردم افغانستان نیست. از آغاز حکومت کرزی، تا امروز هزاران دهشت افگن که اکثریت آنان توسط نیروهای داخلی و خارجی از صحنه‌های نبرد بازداشت شده بودند، به فرمان رییس جمهور کرزی از زندان آزاد و دوباره علیه نظام و ملت افغانستان تفنگ گرفته اند. علاقه‌مندی  جناب رییس جمهورکرزی به آزادی زندانیان از آنجا سرچشمه می‌گیرد که وی سال‌هاست داعیه و افتخارِ‌ برادری را با دهشت افگنان را سر می‌دهد و همواره آنان را برادران ناراضی خطاب می‌کند. بدون شک که رییس جمهور کرزی در این تصمیم اش که تاحال هزاران دهشت افگن را از زندان‌ها آزاد نموده است تنها نیست، گروه‌ها و افرادی دیگری در ارگ هستند که منافع شان را در آزادی دهشت افگنان و نا امنی مناطقِ مشخصِ افغانستان جستجو می‌کنند. موجودیت مهره‌های مورد حمایت کشورهای مداخله‌گر در ارگ و رقصیدن رییس جمهور کرزی به دٌهل آنان، عامل اصلی افزایش نا امنی‌ها در کشور و تقویت روز افزونِ قدرت طالبان و دهشت افگنان در شماری از مناطق کشور می‌با