نامه‌ای از بلخ - مختار وفایی

با وجودی که افغانستان در گودالی از چالش‌های اجتماعی، ساختاری، فرهنگی، سیاسی و اداری غرق است، اما کاروان تکنولوژی و روند جهانی شدن، وسایل و ابزارهایی را در اختیار شهروندان این کشور قرار داده است، تا بتوانند کشورشان را با استفاده‌ی درست از آنان، در مسیر هموار و ترقی سوق دهند . آگاهی و روشن‌گری با استفاده از تکنولوژی، درسایه‌ی درک و دانایی، تغییرات ریشه‌دار اجتماعی و شکل‌گیری گروه‌های خودجوش روشن‌گر را بدنبال دارد . شبکه‌های اجتماعی و سایر صفحات انترنتی، می‌توانند به عنوان ابزارهای مفید و تاثیرگذار در روند آگاهی‌دهی و شکل‌دهی سازمان‌های روشن‌گر اجتماعی نقش ایفا نموده و باعث تغییرات ریشه‌یی در ساختار اجتماعی در سطوح مختلف گردد . ما به عنوان نسلی که خواهان تغییر و براندازی سنت‌های آزاردهنده و ذهنیت‌های واپس‌گرا هستیم، با استفاده‌ی عقلانی از ابزارهای روز، علیه تاریکی و نابرابری می‌ایستیم . ما وقتی می‌توانیم تاثیرگذار باشیم که هر کدام ما یک رسانه باشیم ! ............................... تصاویر از جریان برنامه‌ی چهار روزه‌ی « آموزش وبلاگ‌سازی و وبلاگ‌نویسی» در شهر مزارشریف، ک

مختار وفایی هم‌گرایی، هم‌پذیری و هم‌دلی از نخستین و اساسی‌ترین نیازهای بشر برای زیست جمعی مسالمت‌آمیز و رفتن بسوی یک جامعه‌ی متعالی است. چیزی که می‌تواند این مقوله‌ها را به واقعیت‌های عینی جامعه مبدل کند، مشترکات روحی، زبانی، جغرافیایی، دینی و سایر مشترکاتی است که از سرمایه‌های معنوی یک جامعه بوده و در شکل‌گیری و ارتباط باهمی میان مردم نقش مهم‌تری دارند.از روح مشترک می‌توان به عنوان مهم‌ترین و حیاتی‌ترین ارزش‌های که می‌تواند زیست باهمی و مسالمت‌آمیز را   میان انسان‌ها رقم بزند نام‌برد. هرچند تاریخ بشر در کُل با ارتکاب جنایات و هم‌دیگر کُشی رقم خورده است، اما جامعه‌ی چندصدایی افغانستان به دلیل فقدان روح مشترک، وحشتناک‌ترین و جنون‌آمیزترین شیوه‌های هم‌نوع‌کُشی و انسان‌کُشی را تاهنوز مشاهده کرده است. تمام زمینه‌های که باعث بوجود آمدنِ روح و حس مشترک میانِ انسان‌ها می‌شود، در جغرافیایی بنام افغانستان نیز وجود دارد، اما آنچه ام‌روز به راحتی مشاهده می‌شود و فقدان آن هرج و مرج را دامن زده و باعث تیزشدنِ تیغ‌ نفاق و بی‌باوری در اجتماع شده است، مرگ ارواح مشترک در این جامعه‌ می‌ب

به پندار من، یکی از اشتباهات کشورهای جهان سوم و بخصوص حوزه خاورمیانه، این است که، هیچ‌گاه این کشورها از تجربیات هم‌دیگر در موارد مهم و سرنوشت‌ساز درس عبرت نگرفته اند . باوجودی که در برخی موارد نظام‌های سیاسی، نوع حکومت‌داری، باورها و فرهنگ‌های گوناگون در این کشورها حاکم اند، اما می‌شود از تجربیات سیاسی و راه رفته‌ی هم‌دیگر درس عبرت گرفت . ایران یکی از همسایه‌های نزدیک (از هرلحاظ) به افغانستان است؛ جدا از برخوردهای سیاسی میان این دو کشور؛ می‌توان از تجربه‌ی ملت ایران در انتخابات و تعیین سرنوشت آن‌ها بدست خودشان درس گرفت . تحریم انتخابات و افتادن ایران بدست احمدی‌نژاد، یکی از تجربه‌های ملت اصلاح‌طلب ایران بود که در مدت حاکیمیت این آقا، بدون شک ایرانیان هزینه‌های گزافی در قبال این اشتباه شان پرداختند . حضور میلیونی ایرانیان در   انتخابات اخیر در پای صندوق‌های رای‌دهی، توانست راه را برای ادامه‌ی احمدی‌نژادی‌ها بسته و اشتباه گذشته را تاحدی جبران کنند . ما هم در دو دور گذشته، خام بودیم و برسمِ قبیله حکومت را به یک برادر ناراضی سپردیم، که حاصل اش از دست رفتنِ فرصت‌های طلایی و

حزب بنیادگرا و افراطی التحریر، به شدت در حال سنگ‌اندازی در راه انتخابات و تلاش برای براندازی نظام دمکراسی و مردم‌سالاری در افغانستان است . این حزب که داعیه‌ی برپایی خلافت را در کشورهای آسیای میانه را سر می‌دهد، به شدت طی سال‌های اخیر دچار سرخوردگی و شکست فاحش در این کشورها شده است . هرچند تاریخچه‌ی فعالیت‌های تبلیغی افراط‌گرایانه‌ی این حزب در افغانستان به سال‌های 1998 به میزبانی گروه طالبان بر می‌گردد، اما طی چندماه اخیر فعالیت‌های این حزب علیه انتخابات و نظام مردم‌سالاری شدت گرفته و در ولایات شمال افغانستان برنامه‌های وسیعی برای براندازی انتخابات روی دست دارد . از توطئه و تبلیغ در گردهمایی‌ها و مکان‌های عمومی بر علیه انتخابات گرفته تا نشرات آنلاینِ این حزب اختصاص یافته است به تخریب روند انتخابات و بازداری مردم از حضور در   پای صندوق‌های رای‌دهی . این حزب هیچگونه رسمیت در وزارت عدلیه افغانستان ندارد و حکومت کنونی افغانستان را نامشروع می‌داند . ارگان‌های اطلاعاتی افغانستان بارها گفته است که فعالیت‌های این حزب تحت تعقیب این نیروها قرار دارد، اما آنچه دیده می‌شود این   است که