داعیه‌ی دروغ مبارزه با تروریسم

۱۷سال قبل ایالات متحده و متحدان‌اش به افغانستان لشکرکشی نمودند تا ضمن نابودی تروریسم، دولت‌سازی و ملت‌سازی را در این کشور تقویت کرده و دمکراسی را به عنوان مهم‌ترین ارزش انسانی در جهان مدرن، در این کشور نهادینه سازند.

اما امروز نه تنها تروریسم نابود و تضعیف نشده است بلکه شهرها در محاصره گروه‌های دهشت‌افگن استند و حکومت فاسد و لرزان که منتخب کاخ سفید است در پشت دیوارهای سمنتی حتی از خودش محافظت نمی‌تواند.
دمکراسی شکست خورده و افراطیت دینی باور غالب در میان مردم است.

سیاست‌مداران فاسد سرمایه‌دارتر، اما مردم فقیرتر شدند.
داعش و طالب و چندین گروه تروریستی دیگر تقویت شدند، در حدی که بیشتر از نیم جغرافیای کشور را در اختیار دارند.
نه نظام آموزشی اصلاح شد، نه بنیادهای اقتصادی و عایداتی شکل گرفت و نه ارتشی سازماندهی شد که بعد از خروج نیروهای خارجی بتواند از مردم و نظام دفاع کند.
وضعیت فعلی همه ما طوری است که اگر افغانستان را ترک کنیم آوارگی و مهاجرت دایمی نصیب ما می‌شود و اگر بمانیم مرگ تدریجی در انتظار ماست‌.

این جهنمی که فعلا بروی همه ما دهن گشادتر باز کرده، حاصل خاک‌فروشی ما و بازی‌های قدرت‌های جهان برای دور نگهداشتن تروریزم از دروازه‌های شان است.
حتی اگر خلیل‌زاد بتواند طالبان را پای میز مذاکره کشانیده و آنان را به حکومت غنی ملحق سازد، جنگ پایان نمی‌یابد؛ بلکه نسخه‌ی جدیدی برای کشتن ما ارائه می‌شود.