نامه‌ای از بلخ - مختار وفایی

هرساله در شهر مزارشریف حین آمد آمد نوروز و سال نو ترتیبات و تنظیمات ویژه‌ی برای راه انداری میله‌ی گل سرخ از طرف مسئولین ولایت، شهرداری... و دیگر ارگان های دولتی گرفته می‌شود. این فعالیت‌های گروپی معمولن از اول ماه حوت به شدت جریان یافته و الی اول حمل بطور جدی ادامه دارد . همزمان با ترتیبات و تنظیمات مسئولین ولایت، دسته‌های از عناصر مضر و تخریبی هم به فعالیت، جابجایی و پلان گذاری خود را   شروع می‌کنند . از جمله خراب‌کاران یک دسته که درین مقطع زمان سود بیشتر نصیب‌شان می‌شوند دزدان و کیسه‌بران ماهر است . گاهی عده‌یی برای این چند روز حساس و موقع ساز یک سال هم منتظر می ‌ مانند . یقینن با پیشرفت‌های اجتماعی سال های اخیر دزدان نیز شیوه و اسلوب کار خود را تغییر داده اند. جوانان با سرو وضع مرتب، چهره های حق به جانب مختلف، آراسته با مود و فیشن امروزه و گاهی هم کاملن به شکل دهاتی ظاهر می‌شوند که تفکیک شان در میان جمعیت بیست نفری مشکل است . ناممکن است که در میان هزار نفر شناسایی شوند . هر باند دزدی تخمینن تعدادشان بیشتر از ده نفر است که تحت رهبری یک دزد که

 یاد داشت: این مطلب را برای ویژه نامه ی نوروزی که از طرف شورای اجتماع جوانان افغانستان منتشر می گردد،نوشتم و خواستم با نشر نمودن درینجا با خوانندگان وبلاگم نیز شریک بسازم. جنده مولاعلی(پرچم) در حال اهتزاز در جشن نوروز-مزارشریف  یک تعداد عناصر وچهره های بنیاد گرا وضد تاریخ وارزش های ملی وبین المللی مردم افغانستان سال هاست که درصدد از بین بردن این ارزش ها تلاش می ورزند. طالبان که بهتر است این افراطی ترین و گمراه ترین گروه دهشت افگن را(جنایت کاران قرن) بنامیم؛ امسال نیز بانشر اعلامیه ی (نوروز) را حرام اعلام نمودند و برگزاری این جشن باستانی راکه در واقع یکی از سرمایه ها و ارزش های بین المللی مردم ماست، از آدرس اسلام ساختگی خودشان ناجایز دانسته اند.اسلام و استفاده از آدرس و لباس اسلام در   راه های دهشت افگنی و بردباری مدت ها یکی از کارنامه های شوم این گروه بوده و سالهاست که با نقاب مسلمانی جان هزاران تن از مسلمانان را در سراسر دنیا به خون وآتش کشیده اند؛ آتش زدن مکاتب،مساجد و تیرباران کردن نمازگزاران در مساجد از جمله کارنامه های بوده اند که این جنایت کاران در افغانستان به نمایش گذ

امریکا باید نظامی خاطی وقاتل خود را به عنوان جنایتکار جنگی به اعدام محکوم کرده وبه بازمانده های قربانیان قندهار غرامت بدهد. رویداد تکان دهنده ورقت بار حمله یک نظامی امریکایی برغیرنظامیان افغان درقندهار، ازنظرافکار عمومی وعاطفی غیرقابل جبران است. مقامات گفته اند که نظامی عامل تیراندازی به کودکان، زنان ومردان فردی دارای اختلال روانی بوده است؛ اما این مسأله هیچ چیزی را تغییرنمی دهد. این مشکل خود ارتش امریکاست که نباید درنقاط حساس، از روانی ها وجنایتکاران جنگی درمأموریت افغانستان استفاده کند. این حادثه کمرطالبان وپاکستان را محکم ترمی کند وبرعواطف وحقوق انسانی مردم افغانستان به شدت لطمه می زند. این وقایع زمینه ساز قیام مردمی علیه نیروهای امریکایی شده می تواند.  مقامات امریکایی برای توقف حملاتی ازین دست باید اقداماتی جدی وبی رحمانه روی دست گیرند. اگردو مشاور امریکایی دروزارت داخله از سوی یک گروه از تروریستی- سیاسی کشته می شود؛ کشتار غیرنظامیان درقندهار ازنظرماهیت با آن تفاوت دارد. امریکا باید برای بازماندگان قربانیان غرامت پرداخته وفرد مظنون را مطابق قوانین جاری امریکا به اعدام

علاماتی به چشم می خورد که برخی حلقات درداخل دولت افغانستان اهداف ضد ملی را دنبال می کنند. البته قابل درک است که فعالیت های استخوان شکن با بهره گیری ازابزارهای حکومتی، به طورخودسرانه صورت می گیرد که این حرکت های منفی، شامل تمام دستگاه حکومت نمی شود. اخیراً محمدمحقق رهبرحزب وحدت مردم افغانستان درمزارشریف که در جمع گسترده ی از مردم این شهر صحبت می کرد قضیه یی را فاش کرد وگفت: «دولت یک دایرة المعارف ساخته به نام آریانا ... که در آن مردم هزاره را سه و نیم درصد نفوس می دانند . » وی درادامۀ توضیحات خویش از دایرة المعارف تازه نشر شده افزود که در این دایرۀ المعارف ازشیعه ها و هزاره های افغانستان به حیث رافضی یاد شده و گفته شده است که تمام اولادهای آنان طبق نکاح موقت ( صیغه) به دنیا می آیند و حرام زاده اند که این گونه برخوردها برای وحدت ملی کشور زیانبار خواهد بود . آقای محقق با خونسردی گفت: « ما نه رافضی استیم نه حرامزاده استیم و نه سه ونیم درصد، ما باید همدیگر را قبول کنیم و زبان همدیگر را قبول کنیم، عقاید همدیگر را قبول کنیم . » آقای محقق که درمشورت های سیاسی درارگ اشتراک می کند؛ بای

مریم درانی  فعال رسانه یی و سیاسی از شهر قندهار جایزه ی زن شجاع را از وزارت خارجه امریکا دریافت کرد،  درانی افتخار بزرگی برای نسل نوین افغانستان است؛ نازنین خسروانی مایۀ مباهات انقلاب دموکراتیک وآمیخته با رنجهای بیکران روشنفکران   ایرانی برای ظهوریک ایران جدید است.  در آستانه روز جهانی زن، نازنین خسروانی، روزنامه‌نگار به دلیل خودداری از امضای عفونامه زندانی شد. همزمان، خبرهای متفاوتی از بدرفتاری و توهین به زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ منتشر شده است. کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، ۱۸ حوت نوشت نازنین خسروانی روزنامه‌نگار و از همکاران مطبوعات اصلاح‌طلب که با سپردن وثیقه آزاد شده بود به علت خودداری از امضای عفونامه به زندان منتقل شده است. اعظم افشاریان مادر نازنین در گفتگو با پایگاه خبررسانی کمپین جزییات احضار و حبس دخترش را تشریح کرده است. «یا درخواست عفو یا زندان» نازنین خسروانی عقرب سال ۱۳۸۹ بازداشت و شش ماه بعد محاکمه شد. او فروردین ماه سال جاری به اتهام "اجتماع و تبانی جهت اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام" به شش سال زندان محکوم شده است.

بدنبال گزارش های تحقیقی ام اینبار روی معضله یک شهرک رهایشی که سال هاست در گرو مافیای زمین و زورمندان است، پس از یک ماه و چند روز تلاش و کوشش که منابع حاضر به مصاحبه نمی شدند ،بلاخره توانستم  یک گزارش بنویسم،  این گزارشم در روزنامه هشت صبح منتشر شد، رونوشت اینجا برای شما خوبان گذاشتم... سلسله گزارش‌های تحقیقی روزنامه 8صبح، ولایت: بلخ، گزارشگر: مختار وفایی کشمکش برسر بیش از ده‌هزار جریب زمین شهرک سجادیه از سال‌ها به این‌سو، میان افرادی که خود را مالک شهرک می‌گویند و ساکنان فعلی این شهرک کشمکش جریان دارد، اما مساله مالکیت این شهرک، باوجود بررسی از سوی چند هیات دولتی، تاهنوز حل‌ناشده باقی ‌مانده است . این کشمکش‌ها بار‌ها باعث درگیری‌های خشونت‌بار میان مردم این شهرک شده است، اما تاهنوز مساله تثبیت مالک اصلی این شهرک ناپیداست . فردی به‌نام جنرال غلام‌رسول، با ارایه اسناد، خود را مالک این شهرک می‌نامد و از باشندگان شهرک می‌خواهد که باید قباله او را داشته باشند، اما ساکنان کنونی شهرک با ارایه اسناد، ادعا می‌کنند که آن‌ها در سال‌های 1370 تا 1375 این نمره‌های رهایشی را از

معین اسلامپور، روزنامه نگار، فعال سیاسی و یکی از استادان در دانشگاه نظامی مربوط به وزارت دفاع افغانستان، پس از این که از بی عدالتی‌ها و نا بسامانی حاکم در وزارت دفاع افغانستان نوشت، مورد محاکمه و مؤاخذه قرار گرفت، تا این که سر انجام پس از نُه ماه کار بر روی پرونده‌ی او، دادگاه استیناف (تجدید نظر) کابل امروز او را به 5 ماه حبس محکوم نمود. این حکم نشان می‌دهد که آزادی بیان و کار برای عدالت در این کشور، چه دشواری‌هایی را پیش رو دارد. محکوم به زندان شدن اسلامپور، زنگ خطری است برای خبرنگاران نترس و نشان دادن چماق حکومتی‌های استبداد باور که هیچ باوری به عدالت و آزادی ندارند.