مطبوعات افغانستان، از شمسالنهار تا «دهة طلایی»
مختار وفایی مطبوعات آزاد و دموکراسی دو لازم و ملزوم همدیگراند. مطبوعات آزاد و رسانههای متعهد، درواقع نقش اکسیژن را برای دموکراسی داشتهاند. همچنین بسیاری از دانشمندان به این مقوله معقتداند که: «بدون دموکراسی نمیتوان روزنامههای واقعی داشت، و بدون روزنامه، دموکراسی ممکن نیست . » افغانستان، کشوری که سالهای بیشترِ عمرش را با جنگ و تفنگ سپری کرده و برای مردمانش کمتر زمینههای آموزش و دانایی فراهم کرده است نیز، موجودیت و فعالیت مطبوعات را در نقشهای گوناگونی تا هنوز تجربه کرده است. با عمر درازی که تاریخ مطبوعات افغانستان دارد، تا هنوز از آن ثمرة چندانی در بدنة جامعه، جز موارد استثنایی، دیده نشده است. دلیل آن هم آشکار است: موجودیت نظامهای سرکوبگر، استبدادی و خودکامه در تاریخ افغانستان، جایی برای آزادی بیان و بروز خواستها و افکار عمومی نگذاشته و همواره سخن را بالانشینها زدهاند و بس ! بهتازگی افغانستان، شامل کشورهایی شد که حق دسترسی به اطلاعات، از حقوق اساسی شهروندان آنان به شمار رفته و این قانون به رسمیت شناخته شده است. بر این اساس، پس از این هیچ اداره