یا مرگ یا آزادی!
مختار وفایی تکههای از خاطراتِ نادرعلیپویا، مرد آهنین سازمان آزادیبخش مردم افغانستان، و یارانش را خواندم. واژههای این خاطرات پٌر است از حسرت آزادی... انسانهای که فکر میکردند رسالت آمدن و بودن شان در این دنیا، رفتن در جادهی آزادی و انسانیت است... نادر علیپویا، سربازان اشغالگر روس را "سرخ"های سیاه میدانست و شعار نشریهی «ندای آزادی» که از سوی سازمان آنان منتشر میشد: «یا مرگ، یا آزادی» بود... مردانگی، وفا به تعهد و پایداری در مقابل وحشیانهترین شکنجهها در زندان جنایتکاران خلق و پرچم، علاقه و آشنایی شدید به ادبیات و سرزمین اش، از ویژگیهای شهید پویا بود... او در سالهای 1340، در دوران تحصیل اش، دیوان حافظ و سعدی را میخواند. علاوه بر آن ، آثار صادق هدایت، چوبک، جمالزاده ، علیدشتی، تولستوی، داستایوفسکی، چخوف، بالزاک، دیکنز، جک لندن و ... را مطالعه میکرد... مردانگی و شجاعت پویا از در جوابی که به مستنطق اش در زندان مزدوران روسی مینویسد آشکار است: "سرنوشتِ من به ترتیبی بوده که عضو سازمان آزادی بخش مردم افغانستان شوم. برای مردی در موقعیتِ من شرم