دعوت به بدویت
وقتی در مدرسه مصروف آموزش مسائل دینی بودم، یکی از موارد اجباری مشخص کردن مرجع تقلید بود. هرکس باید برای زندگیاش یک آیتالله را مرجع تعیین میکرد. رساله این آیتالله از شخصیترین موارد که بستر خواب است تا عمومیترین موارد مقلد را همراهی میکند. آیتاللهها در همان صفحات اول رسالههای شان با کوبیدن مهر و عناوین دنبالهدارشان تاکید کرده اند که بر هر مومن بالغ واجب است تا در عبادات و معاملات یا مجتهد یا مقلد و یا محتاط باشد. برای اولینبار وقتی توضیحالمسائل یک شیخ بنام آیتالله فاضل لنکرانی را دیدم، شیفته زیبایی طرح جلد و بوی خوش کاغذ آن شدم. سه جلد توضیحالمسائل آیتالله لنکرانی را با خودم به خانه بردم تا بقیه نیز از آن مستفید شوند. خودم روزانه یک ساعت را مشخص کردم تا نزد یک استاد توضیحالمسائل بخوانم. پس از یک هفته که احکام نجاست، طهارت، صلوات و جماعت را نزد استاد خواندم، بقیه را خودم مرور کردم. هرماه محمولههای از کتابهای تازه چاپ شده چند آیتالله ایرانی به مدرسه ما میرسیدند. در محموله بعدی توضیحالمسائلی از خمینی، شیرازی، سیستانی و چند آیتالله دیگر از جمله محقق کابلی نیز