مسافرانی که موقتا "طالب" می شوند

ریش بلند، چشمان سرمه کشیده و آهنگ موبایل طالبانی، آخرین سلاح دفاعی برای مسافرینی است که می خواهند جان خود را از تهدیدات طالبان حفظ کنند. مسافران جاده های افغانستان تلاش می کنند تا خود را شبیه طالبان بسازند.

سفر جاده یی در افغانستان بازی کردن با جان است به ویژه این که تهدیداتی مانند بمب های کنارجاده یی و شورشیان مسلح همواره وجود دارند.
آنانی که دالر، اسناد به زبان انگلیسی یا شماره تلفن خارجی ها را با خود داشته باشند، انتظار می رود که پیاده شوند، بازجویی شوند، لت و کوب گردند و یا به قتل برسند.
بنابراین مسافران کوشش می کنند تا به طالبان شباهت پیدا کنند. یک مرد 30 ساله که خود را عبدالولی معرفی می کند با تشویش در موتر مسافری نشسته است تا از کابل به قندهار سفر کند. این سفر 6 ساعت طول می کشد.
عبدالولی دستار بر سر دارد، چشمانش را سرمه کشیده و ریش کوتاهی دارد که چند روز آن را نتراشیده است. وقتی که تلفن او زنگ می زند، پیش از آن آواز یک مرد شنیده شود، صدای شلیک گلوله به گوش می رسد. تصنیف آهنگ طالبان این گونه است: "ما به جهاد علیه دشمن ادامه می دهیم. اگر در جهاد کشته شویم، به بهشت می رویم".
عبدالولی می گوید که او "واقعا کسی نیست که از طالبان حمایت کند"، اما او مجبور است که به شکل و شمایل طالبان سفر کند؛ چرا که او برای کاری به قندهار می رود. او می گوید: "مردم می گویند که طالبان روانشناس هستند. آنها چهره شما را می خوانند و می فهمند که آیا شما حامی آنها هستید یا نی. به همین خاطر است که من موسیقی طالبان را در موبایل خود ثبت کردم. حالا من آماده هستم که برای آنها (آهنگ) را روشن کنم اگر طالبان موتر را متوقف کردند".
این مسافر راه جنوب در ادامه می افزاید: "من همچنان از چند روز پیش ریش مانده ام و چشمانم را سرمه کشیدم. هرقدر که شبیه طالبان باشی، همان اندازه از آنها در امان خواهی بود. امیدوارم که اتفاقی نیفتد".
برای مردهای پشتون در جنوب افغانستان رسم است که چشمان خود را سرمه می کشند تا آنها تیره تر معلوم شوند. اما در کنار این، مسافران برای آن که بیشتر شبیه طالبان دیده شوند، آهنگ موبایل خود را تبدیل می کنند.
عبدالله که دکان موسیقی در نزدیکی گاراژ موترهای مسافری دارد می گوید: "کار من در حال رونق گرفتن است". او ده آهنگ طالبانی را بر روی تلفن ها ثبت می کند و یک دالر می گیرد.
عبدالله می گوید که او روزانه 50 آهنگ طالبانی را بر روی موبایل مسافران ثبت می کند. او به درآمد خود فکر می کند و می گوید: "کارم بسیار خوب است. تشکر طالبان"!
یک دکاندار 26 ساله توضیح می دهد: "آنها (طالبان) تو را متوقف می کنند اما وقتی که ببینند تو مثل خودشان هستی و تو آهنگ طالبانی داری به تو لبخند می زنند. این بعضی وقت ها می تواند جان آدم را نجات بدهد".
او در ادامه می افزاید: "ما مردم فقیری هستیم و اینها تنها راه هایی هستند که می توانیم تهدیداتی را که روبرو می شویم، کاهش بدهیم".
احمد میرویس، یکی دیگر از دکانداران بر این باور است که در سال های اخیر شمار مسافرانی که آهنگ های طالبانی ثبت می کنند، بیشتر شده است. او می گوید: "کارمندان دولت و پولیس سابقا ما را به خاطر روشن کردن و فروختن این آهنگ ها اذیت می کردند؛ اما حالا کاری ندارند. آنها می دانند که بسیاری از مردم این آهنگ ها را برای حفظ جان خود نیاز دارند.
فرانس پرس / عاصف حسینی
ویراستار: نادیه فضل