هشدار از وقوع جنگ قومی، نگرانی از تقلب گسترده در انتخابات

حاجی محمد محقق، معاون دوم ریاست اجراییه و رهبر حزب وحدت مردم

حاجی محمد محقق معاون دوم ریاست اجراییه، بتازگی با نشر مطلبی در صفحه فیسبوک خود، عامل جنگ عليه مردم هزاره در ولایت غزنی را استخبارات دولتى و طالبان هوادارِ حكومت دانسته است. وی همچنان از احتمال تقلب سازمان‌یافته به نفع حکومت در انتخابات پارلمانی هشدار داده و از حکومت خواسته است که از حوزوی ساختن انتخابات پارلمانی در غزنی خودداری کند.

متن اعلامیه محمد محقق:

به دليل اهميت شرايط فعلى كشور خواستم بعضى مطالب را به هموطنان گرامى
تذكر دهم.

انتخابات پارلمانى اين دوره يكى از پر چالش ترين انتخابات ها در فصل نوين افغانستان است .

از يكطرف نا امنى وجنگ روزگار مردم را تيره ساخته كه حدود هفتاد در صد از جغرافياى كشور در دست مخالفين مسلح دولت است و اين مسأله علاوه بر مشكل ساختن بر گذارى انتخابات ، سراسرى بودن آن را نيز زير سؤال ميرد.

از سوى ديگر توزيع بى رويه وبيش از حد تذكره هاى كاغذى در مناطق معين از سوى حكومت موضوع شفافيت انتخابات را خدشه دار نموده و سيل راى دهندگان خيالى و صندوقهاى با رأى غير واقعى واز قبل پر شده را در اذهان عمومى تداعى نموده اعتماد مردم را به پروسه به صفر نزديك ميكند .

ازجانب ديگر عدم اعتناء حكومت به طرح احزاب سياسى و تاكيد بر سيستم فرسوده اس ان تى وى و اعمال قانون شكنى ها ودو گانه عمل كردنهاى شان نشان ميدهد كه فشار حكومت بالاى كميسون انتخابات بحدّى زياد است كه اين كميسون از حق استقلال كامل خود بر خوردار نبوده و مجبور است تحت تأثير حكومت عمل نمايد .

توزيع حوزه ولايت غزنى به سه حوزه انتخاباتى هم بر خلاف قانون انتخابات است وهم بيانگر تبعيض نا روا ميان اقوام باهم برادر افغانستان و تلاش سازمان يافته براى مقابله با حضور قانونمند برخى اقوام در ولسى جرگه عاليترين مرجع تصميم گيرى كشور ميباشد.

آنچه كه قضيه را بيشتر از پيش پيچيده ميسازد اخطارها و آمادگى حمله طالبان بالاى جاغورى و برخى ولسوالى هاى هزاره نشين ديگر غزنى است كه براى اولين بار طى ١٨ سال گذشته است كه طالبان حكومت را كنار گذاشته و مستقيم بالاى يك قوم اعلان جنگ ميكند در حاليكه روش طالبان قبلاً چنين نبوده وشعارشان جنگ با نيروهاى خارجى وحكومت بوده است .

وبدتر وفاجعه بار تر ازهمه اينكه راپورها ميرساند كه اين تصميم حمله بالاى مناطق هزاره نشين بعد از آتش بس سه روزه با حكومت گرفته شده و گفته ميشود كه جنگ عليه مردم هزاره باتحريك استخبارات دولتى و توسط طالبان هوادار حكومت انجام ميشود.

با توجه به مندرجات فوق الذكر اينجانب از حكومت وحدت ملى دو موضوع را به جدّيت مطالبه دارم
اول: سياست يك بام ودو هوا ويك شهر و دوقانون را كنار گذاشته قانون انتخابات را يكسان تطبيق نمايد و از تقسيم ولايت غزنى به سه حوزه جداگانه انتخاباتى جلوگيرى نموده و بايد مطابق قانون انتخابات تمام غزنى يك حوزه انتخاباتى باشد

دوم: اگر حكومت در حمله عليه مردم هزاره همسو با طالبان ادعاء شده نيستند مردم جاغورى را تنها نگذاشته و از منطقه جاغورى با تمام توان دفاع نمايند وعناصرى را كه تحت عنوان مسؤل حوزه جنوب غرب طالبان و والى نام نها دشان در منطقه رسنه و منطقه جنگلى براى حمله بالاى جاغورى تجمع كرده اند سر كوب واز منطقه بيرون نمايند زيرا آغاز اين جنگ كليد خوردن يك جنگ داخلى بين اقوام باهم برادر افغانستان است و اين جنگ را پايانى نخواهد بود .

ونيز از مردم مجاهد و سر فراز جاغورى وديگر ولسوالى هاى همجوار وخط مقدم ميخواهم كه متانت وخونسردى خودرا حفظ كنند ، به مناطق ديگران تعرض نكنند ودر صورتى كه منطقه جاغورى ويا هر نقطه ديگر تحت نام طالب ويا هر نامى مورد هجوم قرار ميگيرد مردانه از منطقه و حدودشان دفاع نمايند.

سکوت تلخ یک زن، زیر شلاق شریعت + ویدیو

 جریان شلاق زدن

زن جوانی شبیه یک جسد میان برقع و تکه پوشانیده شده و در حضور ده‌ها مرد خشن و تفنگ‌بدست که خود را سربازان خداوند در روی زمین می‌دانند منتظر شلاق‌های شریعت است. جرم این زن چنانچه یکی از مردان حکم را با لکنت زبان که نشانی از بی‌سوادی‌اش است می‌خواند، بیرون شدن از خانه بدون اجازه شوهرش می‌باشد.

طالبان بر بیشتر از 50درصد جغرافیای افغانستان حکمرانی می‌کنند و زنان همواره بیشترین و نخستین قربانیانِ شریعتِ ظالمانه‌ و غیر انسانی این گروه بوده اند. تجاوز، اعدام، محکمه صحرایی، وضع دستورات قرون‌وسطایی و اعمال آنان با میل تفنگ و شلاق بخشی از زندگی روزانه‌ی یک زن است که در  منطقه تحت حاکمیت طالبان تجربه می‌کند.

 بسیاری از جنایات ضد حقوق بشری که جنگجویان افراطی و متعصب این گروه در حق دختران و زنان مردم انجام می‌دهند در رسانه‌ها بازتاب نمی‌یابند، اما هر از گاهی ویدیوهایی از محکمه صحرایی زنان و دخترانی که دستورات آنان را نقض می‌کنند به شبکه‌های اجتماعی درز می‌کند.

ویدیویی را که این‌جا تماشا می‌کنید، جریان اجرای حکم طالبان در مورد زن جوانی است که در ولایت غور، بدون اجازه شوهرش از خانه بیرون شده است.

 طالبان 30 شلاق بر بدن این زن می‌کوبند تا بدن او از گناهی که مرتکب شده است پاک شود. اعضای طالبان، به نوبت شلاق‌های محکمی را با خشمی که ویژه اسلام‌گراهای افراطی و دین خشونت‌پرور است بر بدن این زن وارد می‌کنند، اما زن همچنان محکم و استوار زیر این شلاق‌ها می‌ایستد و صدایش را بلند نمی‌کند. 

چون او می‌داند که بلند شدن صدای یک زن جرم دیگری‌ست و محکمه‌ی جداگانه‌ی می‌طلبد.

زمان ثبت این ویدیو مشخص نیست، اما از پس‌زمینه تصویر می‌توان حدس زد که در اوایل بهار اتفاق افتاده است.

خطرِ حمله انتقام‌جویانه طالبان به رسانه‌های آزاد

- مختار وفایی

رادیو صدای شریعت، یگانه رسانه‌ی شنیداری گروه طالبان که پس از 17سال سرنگونی امارت اسلامی،  در ولایت غزنی به فعالیت آغاز کرده بود، به تاریخ 11 جون توسط حملات هوایی نیروهای افغان نابود شد.

این رسانه از محل تحت حاکمیت طالبان در ولسوالی اندر نشرات داشت و بر ضد دولت افغانستان، نیروهای خارجی و دمکراسی و حقوق بشر تبلیغات می‌کرد. رادیو شریعت با پخش برنامه‌های دینی مردم را به جنگ و جهاد تشویق می‌کرد و از حملات نظامی و دست‌آوردهای جنگجویان این گروه گزارش می‌داد.

نیروهای هوایی افغانستان به تاریخ 11جون محل نشرات این رادیو را بمباران کردند و امواجِ پر از نفرتِ آن‌را یک‌بار دیگر دفن کرد.

گروه طالبان با پخش خبرنامه‌یی حمله به رادیو صدای شریعت را حمله به آزادی بیان دانسته و گفته اند که مدعیان آزادی بیان با این اقدام شان بر ضد آزادی بیان اقدام کردند. طالبان همچنان هشدار دادند که اگر حمله به مراکز نشراتی آنان از سوی نیروهای دولتی افغانستان و نیروهای خارجی مستقر در این کشور تکرار شود، رسانه‌های مورد حمایت امریکایی‌ها در افغانستان با "واکنش سخت" این گروه مواجه خواهند شد.

با درنظرداشت رویکرد همیشگی طالبان نسبت به انتقادات رسانه‌ها و حس انتقام‌جویی که در این گروه همچنان زنده و برازنده است، باید نگران حمله این گروه به رسانه‌ها و خبرنگاران باشیم.

طالبان یکی از مرگ‌بارترین گروه‌ها برای افراد ملکی و یکی از خطرناک‌ترین دشمنان آزادی بیان و دمکراسی است. بیشترین قتل، اختطاف، تهدید و شکنجه‌ی خبرنگاران در افغانستان که همه ساله آمار آن توسط نهادهای ناظر و مدافع رسانه‌ها منتشر می‌شود، به طالبان تعلق دارد. فرماندهان و جنگجویان محلی این گروه با ذهنیت‌های افراطی و نگاه بدبینانه به رسانه و خبرنگار، خبرنگاران محلی را شکار می‌کنند و مانع نشر آزاد اطلاعات می‌گردند.

هشدار اخیر طالبان در پی تخریب پایگاه نشراتی این گروه بنام رادیو شریعت، خشم فرماندهان و جنگجویان این گروه را علیه رسانه‌ها و خبرنگاران که به باور آنان از سوی امریکایی‌ها حمایت می‌شوند برانگیخته است. حضور و نفوذ طالبان در مراکز شهرها و دشمنی دیرینه و عمیق آنان با رسانه و دمکراسی، این نگرانی را که ممکن است بار دیگر رسانه‌ها و خبرنگاران در تیررس انتقام این گروه قرار بگیرند افزایش می‌دهد.

حکومت که سرگرم تلاش برای گشودن دروازه‌های مذاکره و مصالحه با طالبان است و با همین خوشبینی به اعضای طالبان اجازه ورود به مراکز شهرها را در روزهای آتش بس داد، باید مواظب باشد که یگانه دست‌آورد ارزشمند دهه اخیر دمکراسی، آماج تیر زهرآلود طالبان متعصب قرار نگیرد.

صبح پشت درِ فرداست اگر بگذارند

طالبان سه سال قبل در روزهای رخصتی عید وارد شهر کندز شدند و شهر را تصرف کردند. دیروز اما با سلاح و بیرق و پیشانی‌بندهای امارت اسلامی وارد شهرها شدند و نیروهای دولتی را در آغوش گرفتند. 

سقوط کندز که فاجعه بزرگ انسانی را رقم زد، طرح آمریکایی‌ها برای زمینه‌سازی تطبیق طرح‌های بلندمدت شان در افغانستان بود. سقوط کندز زندگی و جان بسیاری‌ها را گرفت اما منافع و خواست‌های امریکایی‌ها را تضمین کرد. حقیقت بخش بزرگ جنگ‌ در افغانستان نیز همین‌گونه است. جنگ و کشتار در کابل و قندهار و بلخ از واشنگتن، اسلام‌آباد، ریاض و تهران سازماندهی و تمویل می‌شود.
مردم افغانستان توانایی جنگیدن بیشتر از یک‌سال در مقابل همدیگر را ندارند و اگر دخالت سازمان‌ها و کشورهای بیرونی نباشد به هراندازه که نفرت قومی عمیق باشد عمر جنگ کوتاه است. اگر دست خارجی‌ها و اجانب از یخن این مردم کوتاه شود، صلح و ثبات و آرامش دست‌یافتنی‌ست.
هرچند فعلا نمی‌توان خیلی خوش‌بین بود ولی آتش‌بس و تصاویری که از طالبان و نیروهای دولتی در روز اول عید نشر شدند خوش‌حال کننده بود.