خدا از درد این ملت به درد تو بیافزاید

حامد کرزی بی‌ گمان یکی از بانیان فساد و خیانت‌ در دو دهه‌ی اخیر در افغانستان است. او زمانی در راس دولت قرار گرفت که همه‌چیز از صفر شروع شده بود. طالب مهار شده بود و مردم آماده‌ی هرنوع تغییر بودند. پول‌ِ بی‌حساب برای بازسازی افغانستان وارد کشور شد و هزاران نهاد کمک کننده برای توسعه و بازسازی صف کشیدند.

مردم نیز که تازه از یک جنگ باطل و ویرانگر رهایی یافته بودند، آماده بودند تا در مسیر نو حرکت کنند. همین امیدواری پای صدها هزار مهاجر افغان را از کشورهای مختلف جهان به خانه‌های شان کشاند.

جامعه‌ی جدید، با توجه فوق‌العاده‌ی بین‌المللی و میلیاردها دالری که به کابل سرازیر شدند، نیازمند یک مدیریت سالم و دلسوزانه بود. در چنین زمانی، یک دزد بین‌المللی در راس دولتِ تازه تاسیس گماشته شد.

کرزی به دزدهای کابینه‌اش توصیه کرد که " دزدی کنید خیر است. مگر دزدی‌های تان را در داخل خرج کنید، به دبی و جاهای دیگر نبرید."

تروریست‌ها و قاچاقچیان مواد مخدر را تقویت کرد و میان جنگ‌سالاران نزاع قدرت را برافروخت تا از مصروفیت آن‌ها به نفع خودش استفاده کند. نمونه‌اش حمایت از عطامحمد نور برای تضعیف دوستم و محقق در شمال.

چند مسلح موترسایکل‌سوار را بنام " برادرانِ طالب" مشروعیت داد و برای " مصالح ملی"، هیچ جنایت‌کار و دزدی را به پای محکمه‌ی عدالت نکشاند.

کرزی در بهترین حالت یک ارباب قومی یا یک قریه‌دار است. مدیریت یک کشور را اگر به یک قریه‌دار بسپارید بهتر از این نمی‌شود.

یادم رفت بنویسم که این را بخاطر بیماری حامد کرزی نوشتم‌. چند روز است که کرزی در بستر بیماری است.

آرزو کردم که خدا از درد این ملت به درد او بیافزاید.