زندانهای خالی افغانستان، در انتظار نویسندگان و خبرنگاران
همزمان با فروپاشی حکومت افغانستان و ورود طالبان به شهر کابل در بعد از ظهر پانردهم آگوست، رسانههای افغانستان در سکوت عمیقی فرو رفتند. افغانستان در بیست سال گذشته، طلاییترین دوره را از لحاظ آزادی بیان، رشد رسانهها، ظهور یک نسل منتقد و دمکرات تجربه کرد. در فضای دمکراسی نوپا در افغانستان، ۹۶ شبکه تلویزیونی، ۱۹۰ شبکه رادیویی، ۱۴ خبرگزاری انترنتی و ۱۸۳ رسانه چاپی در این کشور فعال شدند و آزادانه به مخاطبان شان اطلاعرسانی کردند. رسانههای افغانستان در سالهای اخیر و پس از افزایش فساد در حکومت، به سرعت گزارشگری تحقیقی را تقویت کردند و با نشر گزارشهای تحقیقی موشکافانه، پروندههای فساد و اختلاس سران حکومت را افشا کردند. رسانهها همچنان برای تقویت دمکراسی و کمک برای رسیدن به یک صلح پایدار،گزارشگری صلح ( peace journalism ) را ترویج کردند و از این طریق دهها خبرنگار در محلات و شهرها تلاش کردند، دریچهای را بسوی صلح بگشایند. طالبان با ورود به کابل، در نخستین فرمان گفتند: «همه چیز باید در چهارچوب شریعت اسلامی تنظیم شود.» مردم افغانستان منظور طالبان از «چهارچوب شریعت اسلامی» را درک م