درین میان جوانی از سرزمین مولانا و بو علی سینای بلخی قد بر افراشته که چندین سال است در دنیای مطبوعات بلخ قلم و قدم می زند.
غلام قادر سکندری نام آشناییست برای آنعده از بلخیانی که با روزنامه و مطبوعات چاپی سرسازگاری دارند! سکندری در سال 1362 در شهرستان دره گز باستانی (شولگره)زاده شده است، دوران ابتداییه و متوسطه را در مکتب محلی زادگاهش موسوم به سید جمال الدین افغانی سپری نمود و دوران لیسه را در شهر مزارشریف پی گرفت .
سکندری پس از ایستگاه بنام کانکور وارد دانشکده ی ژورنالیزم دانشگاه بلخ شد و همزمان با ورودش به این دانشکده در سال 1385 نشریه ی تراوش را با جمعی از همفکرانش تاسیس نمود که تا سه سال تراوش را به شکل ماه نامه در گستره های سیاسی؛فرهنگی و اجتماعی در شهر مزارشریف منتشر می نمود، تراوش از سه سال بدینسو در قالب هفته نامه تا اواخر ماه جدی سال جاری منتشر می شد. سکندری در کنار تحصیل تنها به کارهای رسانه یی بسنده ننموده ودرسال 1386 موسسه ی آموزشی افغان لمر را پایه گذاری نمود که تا اکنون چهره ها و اندیشه های نابی را به جامعه تقدیم نموده است.غلام قادر سکندری پس از اتمام دوره ی لیسانس از دانشگاه بلخ همزمان با مدیریت مسوولی هفته نامه تراوش از دانشگاه بلخ مدیریت اجرایی دانشگاه بین المللی پیام نور را در شهرمزارشریف از سال 1387 الی اوایل سال 1389 به عهده داشت . سکندری در اوایل سال 1389 به قصد فراگرفتن دروه ی ماستری سراغ دانشگاه علامه طباطبایی را در تهران گرفت و چندی قبل از آن دانشگاه با ختم مقطع ماستری به بلخ آمده و اکنون به نشر روزنامه ی بنام عصر نو اولین روزنامه ی رنگی در شمال افغانستان همت گماشته است.
در گفتگوی کوتاهی با غلام قادر سکندری چند سوال را باوی در میان گذاشتیم که پاسخ هایش را می خوانید!
م.وفایی: وضعیت رسانه های چاپی را در شمال افغانستان چگونه می بینید و در مودر روزنامه (عصرنو) و اینکه چه نیازی بود که شما دست به نشر این روزنامه زدید به خوانندگان وب سایت هویدا بگویید؟
سکندری: در شمال افغانستان تا هنوز رسانه یی که بتواند مسلکی و پایدار عمل نماید نبوده است؛دربلخ تاهنوز بارها روزنامه های متعددی ظهور نموده و پس از مدتی دوباره سکوت اختیار نموده و یکی از عوامل سکوت آن ها معیاری نبودن و مسلکی نبودن دستگاه آن روزنامه ها بوده است که این باعث گردیده تا مردم کمتر به خواندن آن ها جلب شوند.روزنامه ی عصرنو اولین روزنامه ی رنگی و مسلکی در شمال افغانستان است که فعلاً در ولایات بلخ،سرپل و سمنگان نشرات دارد و انشاءالله در اینده تصمیم داریم در 9 ولایت شمال نشراتش را گسترش دهیم؛و اینکه چه نیازی برای نشر این روزنامه بود،معلوم است که وقتی در 9 ولایت شمال حتی یک روزنامه محلی نباشد ضروری و لازم است تا کسانی که درین راه تحصیل کرده اند و توانانی اش را دارند همت بگمارند و در راستای نهادینه ساختن فرهنگ مطالعه و روزنامه خوانی کارکنند که ما با ایجاد روزنامه عصر نو می خواهیم این برنامه را دنبال نماییم.
م.وفایی: با بیش از هفت سال سابقه ی کاری و تجربه درین راستا چقدر امیدوار هستید که مردم درین مدت به روزنامه خوانی رو آورده جایگاه روزنامه را در میان مردم شمال و بخصوص بلخ چگونه می بینید؟
سکندری:ما زمانیکه هفت سال قبل هفته نامه تراوش را ایجاد کردیم ،کمتر امیدوار بودیم که مردم از هفته نامه و کار های رسانه یی استقبال نمایند،اما امروز با گذشت ده سال مردم سطح سوادشان بالا رفته و کم کم روزنامه و مطبوعات جای پایش را در میان مردم باز نموده است ؛بلخ همچنان که در دنیا به مهد علم و تمدن مطرح است مردمش نیز اهل فرهنگ، تمدن و مطالعه هستند که بدون شک ازین گونه برنامه ها بخوبی استقبال می کنند.
م.وفایی: با اینکه حکومت افغانستان هیچگونه توجهی مادی و فکری به رسانه ها نداشته است،و تا حال هم شاهد ظهور و سکوت زود هنگام رسانه های زیادی بوده ایم،چه برنامه های برای تداوم نشر روزنامه عصرنو دارید؟
سکندری: روزنامه عصر نو فعلاً در چهار صفحه به اندازه A3 به شکل رنگی چاپ می شود که بودجه ی شش ماهه ان را ما قبلاً در نظرگرفته ایم و در حقیقت این هم یک قمار است؛ ما تاحد توان کوشش می کنیم روی برنامه ها کار می کنیم تا در دوماه از طریق فروش و اعلانات بتوانیم خود را استوار بسازیم و بعداً تصمیم داریم در 9 صفحه و در 9 ولایت شمالی کشور با موضوعات گوناگون نشر نماییم .
م.وفایی تشکر از شما جناب سکندری!
سکندری: سپاس از تشریف آوری شما!
(نشر این مطلب بدون ذکر منبع مجاز نیست)
0 Comments