نیاز به آغازِ هم‌گرایی و تفاهم میان کشورهای منطقه

تفاهم و هم‌گرایی منطقه‌ای، نیازِ اساسی نجات کشورهای منطقه از بحران‌های کنونی است.

چالش‌های را که مانعِ رسیدنِ کشورهای منطقه به هم‌گرایی و تفاهم منطقوی می‌شوند، می‌توان در چند نکته خلاصه کرد:
1- عدم موجودیت چارچوب حقوقی مشخص، در حوزه کشورهای منطقه.
2- حاکمیت نظام‌های پسا استعماری در این کشورها. مثلاً در افغانستان و پاکستان نظام مختلطِ نیمه لیبرال حاکم است، در ایران نظام ایدیولوژیک و آخندی و در تاجیکستان و ازبکستان، نظام‌های که ویژگی‌های زیادی توتالیتاریزم را باخود دارند...تعدد و متناقض بودن نظام‌های حاکم در کشورهای منطقه مانعِ بزرگی در راه تفاهم و هم‌گرایی منطقوی میان این کشورها است.
3- گسترش افراطیت در منطقه، از خطرناک‌ترین و کشنده‌ترین ابزارهای مانعِ هم‌گرایی و تفاهم منطقوی است که در صورت تبدیل شدن افراطیت به فرهنگ، راه هم‌گرایی و تفاهم، دشوارتر خواهد شد...
در این چنین وضعیتی، عدم تعهد منطقوی و نبود چارچوب حقوقی میان کشورهای منطقه باعث شده است که حقوق طبیعی کشورهای منطقه، توسط هم‌دیگر همواره طی سال‌های متمادی تهدید شود.
در این میان، ملت‌ها است که باید دولت‌های شان را با استفاده از وجه‌های مشترک، وادار به تفاهم و هم‌گرایی منطقوی نموده و از وضعیتِ فعلی بدر آیند.
نقش رسانه‌ها در بوجود آوردن اعتماد همیشگی میان ملت‌ها و دولت‌های منطقه را نیز به هیچ‌وجه نمی‌توان نادیده گرفت.
ما جمعی از خبرنگاران افغانستان، پاکستان و تاجیکستان، اینجا در کابل، با میزبانی (میدیوتیک) گرد هم آمدیم تا بحثِ سرنوشت ساز و مهمِ هم‌گرایی و تفاهم منطقوی را در میان کشورهای منطقه به بحث گرفته و این روند را از طریق رسانه‌ها آغازگر باشیم...
از بحث‌های علمی و گفت‌وگوهای مان با کارشناسان، مهمانان و خبرنگاران کشورهای همسایه، در فرصت، برای تان بیشتر خواهم نوشت...

م.وفایی
هوتل سنترال/ کابل
11 دسامبر 2013