پست‌ها

نمایش پست‌ها از مه, ۲۰۱۶

زندانیان طالب با چه تضمینی آزاد شده اند؟

مختاروفایی آگاهان می‌گویند که اکثریت زندانیان طالب که در سال ۲۰۱۳ توسط حکومت از زندان‌های افغانستان آزاد شدند اکنون فرماندهی جبهات جنگ علیه دولت افغانستان را به عهده دارند. به دنبال وقوع حمله انتحاری روز سه شنبه هفته گذشته در شهرکابل که ریاست حفاظت از رجال برجسته امنیت ملی را هدف قرار داد، شماری از شبکه های رسانه یی و شهروندان تصاویری یکتن از عاملین این حمله را پخش کرده و ادعا کردند که این فرد احمدولی قندهاری نام دارد و در سال 2013 از زندان بگرام آزاد شده است. در سال 2013، کمیسیون رسیدگی به پرونده های زندانیان توسط حامدکرزی رییس جمهور وقت تشکیل شد که این کمیسیون با بررسی پرونده های زندانیانی که در جریان جنگ ها توسط نیروهای ناتو و نیروهای امنیتی افغان به اتهام دست داشتن در حملات تروریستی بازداشت شده بودند صدها زندانی طالب را آزاد ساخت. سیاست طالب‌پروری حامدکرزی احمدبهزاد نماینده مردم هرات در پارلمان می گوید که ناآرامی های کنونی حاصل طالب پروری حامدکرزی و سکوت کسانی است که در آن زمان شاهد رهایی زندانیان بودند ولی بنا بر مصلحت هایی مانع این کار نشدند. احمد بهزاد می گوید:«س

خیمه‌ای برای قیام علیه برده‌داری مدرن

تصویر
مختاروفایی «می خواستم خواهرانم را درس بدهم و از خانواده خواسته بودم که به قتل و انتقام و ستم‌گری شان پایان بدهند، اما پدر و برادرانم مرا دشمن شان پنداشته پنج شبانه‌روز در طویله زندانی‌ام کردند. پنج شبانه‌روز با حیوانات سپری شد و هیچ کسی حق صحبت کردن بامن را نداشتند، حتی مادرم. شبی که قرار بود توسط خانواده کشته شوم، در نیمه‌های یک شب سرد و برفی با پاهای برهنه فرار کردم...» ۲۴ سال سن دارد و باشنده ولایت پکتیا است. در گوشه‌یی از یک خیابان شلوغ در کابل خیمه‌یی بر افراشته و با خط درشت نوشته است: «زنان کنیز ما نیستند!». می‌گوید از قریه و خانواده رانده شده و در ولایت پکتیا نیز کسی به اعتراضات و صداهایش وقعی نگذاشتند. حالا آمده است کابل و با بر افراشتنِ خیمه‌یی در کنار یک خیابان، می‌خواهد به قول خودش« مبارزه با برده‌داری مدرن» را آغاز کند. خان ولی عادل که باید به خواست‌های خانواده تن داده و با دختر خوردسالی که خانواده‌اش به بد گرفته بود ازدواج می‌کرد، حالا در کابل آمده و علیه «ستم‌گری، دختر فروشی، بد دادن، انتقام‌جویی و ممانعت دختران از تحصیل» خیمه تحصن برپا و خواهانِ مبارزه‌ی همه