در ماده ١٠٢ قانون اساسى آمده است : (( اگر کدام عضو شوراى ملى به کدام جرم متهم گردد، مامور مسوول به جرگه ايکه متهم عضو آن است،اطلاع ميدهدو متهم تحت تعقيب عدلى قرار گرفته ميتواند در مورد جرم مشهود، مامور مسؤول ميتواند بدون اجازه جرگه ايکه متهم عضو آن است، متهم را تحت تعقيب عدلى قرار داده و دستگير نمايد. در هر دو حالت، اگر تعقيب عدلى به اساس قانون ايجاب توقيف نمايد،مامور مسوول مکلف است،تا اين موضوع را بدون تاخير با جرگه يادشده در ميان گذاشته و تصويب آنرا به دست بياورد. اگر اتهام هنگام رخصتى شوراى واقع گردد، اجازه بازداشت وتوقيف از هيئت ادارى جرگه مربوطه اخذ ميگردد و موضوع براى تصميم گيرى به نخستين اجلاس جرگه يادشده پيشکش ميگردد.))
در افغانستان کمتر شاهد هستیم که جوانان سراغ دانشکده ها ی را که در دانشگاه ها می گیرند و چندین سال در آن رشته تحصیل می کنند پس از فراغت در همان رشته و یا مسلک اساسی اش که تحصیل نموده است کار نماید ویا در اداره ی مربوط به همان رشته به کار گماشته شود،عدم استقلالیت جوانان در انتخاب دانشکده های دلخواه شان یکی ازین عوامل می باشد که تعدادی از پدران و مادران به خواست خودشان از فرزندان شان می خواهند در دانشکده های دلخواه آنان تحصیل نمایند،بدون اینکه سلیقه و یا خواست فرزندشان را در انتخاب رشته ی تحصیلی اش مد نظر بگیرند. عاملی دیگری که میتوان از آن یادآور شد فقر و بیکاری است که هر روز دامنه اش در میان جامعه ی ما گسترش می یابد و این باعث می گردد تا جوانان پس از تحصیل فقط دنبال پیدا نمودن مخارج زندگی شان باشند ،بدون در نظرداشت سلیقه و یا عشق و علاقه به آن شغل .با این حال تاهنوز در افغانستان کمتر کار مسلکی صورت گرفته است که بطورمثال می توان از رشته ی ژورنالیزم یاد آورشد که اکثر دانشگاه های افغانستان دارای دانشکده ی ژورنالیزم می باشند و سالانه صدها نفر ازین دانشکده فارغ می گردند،اما تاهنوز کمتر دیده ایم که این افراد پس از فراغت به رسانه ها جذب شوند و یا هم کارهای رسانه های کنند.
- مختار وفایی -شاید خداحافظی با رسانه‌های چاپی برای بسیاری از روزنامه‌نگاران و خوانندگان روزنامه‌ها نگران کننده و حتی پذیرفتن آن سخت باشد، اما تحولی اس...
