هنوز هم دسترسی به اطلاعات در افغانستان یک رویا است

اعلامیۀ مطبوعاتی نی:

۶ میزان به عنوان روز جهانی دسترسی به اطلاعات درج تقویم ملی و بین‌المللی شده است، اما در افغانستان این «حق» آن‌گونه که در قانون اساسی برای شهروندان این کشوربه رسیمت شناخته شده است تعمیم نیافته و خبرنگاران عدم دسترسی به اطلاعات را یکی از مهمترین چالش‌ها در برابر کار شان می‌دانند.

گرچند عدم دسترسی به اطلاعات برای خبرنگاران هنوز یک چالش است، اما شهروندان افغانستان این حق اساسی را یک رویا می‌پندارند.
بر اساس نظرسنجی که در روز جهانی دسترسی به اطلاعات به همین منظور از سوی دفتر نی راه‌اندازی و اعلان گردید، متاسفانه ۳۴ درصد نهاد‌های دولتی هنوز مرجع اطلاع رسانی را در ادارات شان ایجاد نکرده اند.
مادۀ دهم قانون دسترسی به اطلاعات مشعر است که "ادارات مکلف اند به منظور تأمین حق دسترسی اتباع کشور به اطلاعات، مرجع مسوول اطلاع رسانی را مشخص نمایند."
بر بنیاد نظرسنجی دفتر نی، از ۶۹ نهاد و ادارات دولتی افغانستان، ۵۱ نهاد دولتی پاسخ ارایه کرده، اما ۱۸ نهاد دیگر اصلن برگه‌های پرسش‌نامۀ این نظرسنجی را پاسخ نداده اند.
قابل ذکر است که ۳۴ درصد نهاد‌های دولتی که مرجع اطلاع رسانی‌شان را ایجاد نکرده اند، ۱۸ نهادی دیگر دولتی اصلاً برگه‌های پرسش‌نامه را پاسخ نداده اند.
از جانبی دیگر شبکه‌های خصوصی مخابراتی که خدمات انترنتی نیز ارایه می‌کنند، فعالیت‌های شان از چندی به این سو در برخی از ولایت‌های افغانستان محدود شده و دسترسی شهروندان به اطلاعات را مختل نموده است.
شهروندان ولایت‌های کندز و هلمند، می‌گویند خدمات شرکت‌های مخابراتی خصوصی از نزدیک به دو ماه به این سو محدود شده و از طرف شب کاملاً قطع می‌باشد.
انترنت یکی از وسیله‌های مهم دسترسی به اطلاعات در جهان شناخته شده و حکومت افغانستان به اساس قانون مکلف است تا زمینۀ دسترسی شهروندان به انترنت را فراهم ساخته و جلو قطع شدن شبکه‌های مخابراتی را در کشور بگیرد.
دولت افغانستان بر بنیاد قانون اساسی و قانون دسترسی به اطلاعات وظیفه دارد تا دسترسی به اطلاعات را برای تمام شهروندان کشور فراهم نموده و تمام موانع رسیدن به این حق را از مقابل شهروندان برچیند.

#محرم

زنان حتی سوگواری شان قشنگ است؛ برای شرکت در مراسم سوگواری محرم لباس‌های جدید می‌خرند، ابروهای شان را می‌چینند، صورت‌های شان را نخ می‌کنند، روسری‌ها و سربندهای قشنگ همراه با عطرهای شیک و بادوام استفاده می‌کنند؛ اما مردان برای روزهای محرم می‌روند آهنگری زنجیر، قمه و چاقو می‌خرند. اگر جهان در دست زنان می‌بود شاید خون هیچ بی‌گناهی نمی‌ریخت و بشر آرامش و زیبایی واقعی را تجربه می‌کرد.

این جنگ نیست، یک بازی است

دیشب فیلم دیوار از تولیدات هالییود در سال ۲۰۱۷ را دیدم. خلاصه داستان این فیلم گیرماندن دو تک‌تیرانداز آمریکایی در دام یک تک‌تیرانداز عراقی در یکی از صحراهای عراق است. جوبا تک‌تیرانداز عراقی است که ادبیات انگلیسی خوانده، نزد آمریکایی‌ها آموزش نظامی دیده و سپس بحیث معلم در یک مکتب مشغول به کار شده. پس از آن‌که آمریکایی‌ها آن مکتب را که جوبا در آن تدریس می‌کرد بمباران می‌کنند و دانش‌آموزان جوبا جلو چشمان‌اش به خون می‌افتند، تدریس را رها کرده و علیه آمریکایی‌ها می‌جنگد.

جوبا تا سال ۲۰۰۷ که داستان این فیلم در آن اتفاق می‌افتد ۳۵ آمریکایی را کشته است.
جوبا با مهارت عجیبی شبکه‌های مخابراتی تک‌تیراندازان آمریکایی را به کنترول خود می‌گیرد و در نهایت آن دوتن که برای شکار او در یک صحرا موظف شده اند را به شمول چندین تن دیگر که با هلیکوپتر برای نجات آنان به معرکه می‌آیند را می‌کشد.
داستان جذاب و واقعی این فیلم به همراه بازی‌گران موفق و سرشناس آن که روایتی از جنگ ناکام آمریکایی‌ها در عراق را به نمایش گذاشته، به یک‌بار دیدن می‌ارزد.
اکثریت فیلم‌ها در همان لحظات تماشا اتفاق می‌افتند و تمام. اما فیلم‌های شبیه فیلم دیوار که توسط داگ‌لیمن کارگردانی شده و افرادی چون جان‌سینا و آرون تایلر جانسون در آن نقش بازی کرده اند تا دیدن دوباره‌ی یک فیلم بهتر از خودش در ذهن و روان آدم جریان دارد.
پیشنهاد می‌کنم این فیلم را ببینید.

به جرم مهربانی کشته شد

لورینای ۳۸ساله که متخصص فیزیوتراپی و شهروند اسپانیا بود دوشنبه هفته گذشته توسط یک بیمار در شفاخانه صلیب سرخ در مزارشریف کشته شد.

لورینا در حال معالجه کودک بیمار در شفاخانه صلیب سرخ

نسیم، بیماری که سال‌ها در شفاخانه صلیب سرخ تحت معالجه بود، دوشنبه گذشته با تفنگچه‌ی که در ولچییر خود پنهان کرده بود این داکتر اسپانیایی را کشت.

نسیم باشنده دندغوری بغلان است و پس از حمله بجان داکتر لورینا بازداشت شده است.

لورینا که یک متخصص بود، زندگی در یکی از مرفه‌ترین کشورهای جهان را رها کرده و آمده بود تا به معلولان کمک کند، او هیچ گناهی بجز انسان بودن و مهربان بودن نداشت.

دشمنان حقوق بشر و انسانیت با جهالت تمام‌نشدنی و عقده بی پایان شان همواره باعث شرمساری و خلق جنایت شده اند. هرچند مقامات امنیتی گفته اند که قاتل لورینا که خودش یک معلول است، عضو هیچ گروه تروریستی نبوده و در ضمن کشته شدن لورینا هیچ گروهی به عهده نگرفته است، اما من باور دارم که ترور لورینا ادامه جنایات طالبان در دشمنی با حقوق بشر و ترویج انسانیت است.

نسیم باشنده دندغوری بغلان است. دندغوری در شمال افغانستان مشهور به پایتخت طالبان است. بدون شک که نسیم با ترغیب طالبان محلی در دندغوری و به همکاری عناصر آنان در داخل شهر مزارشریف دست به این جنایت هولناک زده است.