حزب التحریر، احیای خلافت و بر اندازی دمُکراسی در افغانستان
مختار وفایی / روزنامهنگار آزاد بنیادگرایی رادیکال، اسلامگرایی افراطی، بنیادگرایی اسلامی و نو بنیادگرایی از جمله اصطلاحاتی اند که در مورد گروهها و احزاب اسلامگرایی که در کشورهای خاورمیانه و آسیای میانه فعالیت دارند، تاهنوز به کار برده شده اند. حزب التحریر که یکی از وسیعترین احزاب اسلامگرا در خاورمیانه و با محوریت فعالیت در کشورهای آسیای میانه است، با در نظرداشت مولفهها و برنامههای این حزب، شایسته است که در این نوشتار از آن به عنوان یک گروه اسلامی بنیادگرا و رادیکال نام ببریم. حزب التحریر که در سال 1952 در اوج بحران سیاسی میان اعراب و اسراییل توسط شخصِ بنام تقیالدین النبهانی پایهگذاری و به شدت در کشورهای خاورمیانه و سپس آسیای میانه نفوذ کرده و هوادارانی را در میان مدارس دینی، دانشگاهها، مکاتب و گروههای اسلامگرا بجود جذب کرد، اکنون یکی از وسیعترین تشکلات اسلامی بنیادگرا که خواهان براندازی نظام دمُکراسی در جهان و بخصوص کشورهای اسلامی است میباشد. التحریر به باور برخی از کارشناسان مسایل خاورمیانه، از اخوانالمسلمین مصر سرچشمه گرفته و برنامهها و مرامنام