وزیر خارجه آمریکا: طالبان و القاعده را ما بوجود آوردیم!!

بخش هایی از سخنان هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا در یکی از جلسات کنگره در اینترنت پخش شد که در آن به صراحت به نقش آمریکا در ایجاد سازمان تروریستی القاعده اعتراف شده است.
گزارشات حاکی از آن است که کلینتون در این سخنان گفته است ما گذشته مشترکی با سازمان القاعده داریم.کسانی را که امروز با آنها در افغانستان و پاکستان می جنگیم 20 سال پیش خودمان به وجود آوردیم زیرا در جنگ علیه شوروی سابق از آنها استفاده می کردیم.
وی افزود، ما القاعده را به وجود آوردیم زیرا نمی خواستیم شوروی سابق بر آسیای مرکزی چیره شود و ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا با مشارکت کنگره به زعامت دموکرات ها از طرح ایجاد القاعده جهت مقابله با اتحاد جماهیر شوروی استقبال کرد.
کلینتون در ادامه تصریح کرد، دموکرات ها از این ایده حمایت و تاکید کردند ما با دستگاه استخباراتی پاکستان و عوامل پاکستانی وارد عمل می شویم تا مجاهدانی را از عربستان و سایر کشورها استخدام کنند.در همین موقع بود که وهابیت وارد اسلام شد، ما توانستیم بر شوروی سابق در سایه عملیات این افراد پیروز شویم.
وزیر امورخارجه آمریکا افزود، پس از عقب نشینی شوروی از افغانستان ما میلیاردها دالر خسارت دیدیم و مهار القاعده را از دست دادیم و همکاری با آنها را متوقف کردیم و برخورد با افکار و اعتقادات آنان را به پاکستان محول کردیم.
کارشناسان معتقدند القاعده زیر نظر آمریکا و با پول عربستان و با حمایت دستگاه استخباراتی پاکستان به وجود آمده است.
پیش از این نیز مشاور عالي فرانسوا ميتران، ويليام كيسي رئيس سابق سيا، برژنسكي و برخي ديگر از شخصيت هاي سرشناس غربي در بيان مواضع خود بصورت علني و تلويحي القاعده را ساخته و پرداخته آمريكا مي دانستند.
این در حالی است که امریکا و هم‌پیمانانش در سال ۲۰۰۱ در پی حملات ۱۱ سپتامبر، به بهانه سرنگونی رژیم طالبان ومبارزه با شبکه القاعده و برقراری امنیت در افغانستان وارد کشور شده است و تاهنوز به حضور اشغالگرانه خود ادامه می دهد.
جالب این جاست که حال آمریکا در پی مذاکره با همین گروهک هایی است که خود بوجود آورده اند!

دو فعال مدنی بامیان بازداشت شدند!

شب گذشته دو نفر از فعالین جامعه مدنی توسط نیروهای امنیتی دستگیر و شب را در بازداشت سپری کردند، ابتهاج حجتی یک نفر از فعالان جامعه مدنی در بامیان به خبرنگار جمهور می گوید:  ”علت دستگیری افراد متذکره برخوردهای سیاسی می باشد، او تصریح میکند اعضای جامعه مدنی مخصوصاً افراد دستگیر شده، بدلیل اینکه علیه نارساییهای حکومت محلی در این اواخر در بامیان دست به اعتراض مدنی زده بودند، مورد پیگرد قرار گرفته اند.

ابتهاج می گوید: “روز یکشنبه مقام ریاست دانشگاه بامیان از فعالین مدنی بامیان خواهان دو عراده موتر گردید تا یک تعداد مهمانان خود را به شهرک ضحاک ببریم، ما این موترها را آماده کردیم، وقتی به دانشگاه رفتیم؛ در حالیکه دانشگاه رخصت بود و ایام رخصتی دانشگاه می باشد سه تا دانشجو، به شکل عقده مندانه و به تحریک معاونیت ولایت بامیان، با آقای عبدالله برات و داود وصل، همکاران ما برخورد لفظی کردند که بعد از جانب یکی از دانشجویان فوق، بالای همکارانمان حمله فیزیکی صورت گرفت و همکاران ما از خود دفاع کردند، وقتی ما مهمانان را به جای متذکره بردیم و دوباره بازگشتیم دیدیم که دانشجوی متذکره عریضه ای را مزین به مهر و امضای معاون ولایت بامیان به قومندانی، تسلیم نموده است که در نتیجه آن، پولیس همکاران ما را دستگیر نمود.”

این فعال جامعه مدنی می افزاید: تعدادی از افراد زورمند که ارزشی به دموکراسی و مردمسالاری قایل نیستند و در مقامهای بلند دولتی تکیه زده اند، در بسیاری موارد و بطورخاص در قضیه پیش آمده ما را تهدیدهای تلفنی کرده اند که برای ما و جامعه مدنی بامیان خیلی نگران کننده است.

وی در پاسخ به پرسش خبرگزاری جمهور که کدام افراد شما را تهدید تلفنی کرده اند؟ گفت: “یکی از وکلای مردم بامیان در مجلس نمایندگان ما را تهدید تلفنی می کند و می گوید که اعضای جامعه مدنی چه کسانی هستند که دست به دفاع از حقوق مردم بامیان می زنند؟”

آقای ابتهاج می افزاید: جامعه مدنی بامیان شکایت خود را به شورای ولایتی، دفتریوناما وکمیسیون حقوق بشر، طی شکایتنامه ای رسمی سپرده است ولی تاکنون در این مورد تصمیم جدی از طرف نهادهای فوق صورت نگرفته است. وی از دولت افغانستان و مخصوصاً مقام ولایت می خواهد، هرچه زودتر جلوی چنین زورگویی ها و تهدیدها را بگیرد تا باشد فعالان جامعه مدنی و رسانه ها بدون هراس به فعالیت شان ادامه دهند.

در همین حال، احمد علی­ یارزاده مسئول مطبوعاتی قومندانی امنیه بامیان به خبرگزاری جمهور می گوید: “پولیس بامیان، عبدالله برات و داود وصل دو تن از اعضای جامعه مدنی را بخاطر عریضه عبدالحمید ولد محمدحسین دانشجوی سال دوم دانشگاه بامیان که از طرف این افراد مورد لت وکوب قرار گرفته بود، بازداشت کرده است.”

آقای علی­ یار مسایل سیاسی را در امر بازداشت دو تن از افراد جامعه مدنی به شدت رد میکند و می افزاید: دانشجوی متضرّر طی دو عریضه خواهان بازداشت افراد فوق گردیده بود که پولیس اقدام به دستگیری آنها کرد.

سخنگوی قومندانی امنیه بامیان تأکید می کند؛ دوسیه افراد فوق، یک دوسیه جزایی می باشد و بعد از حل آن، افراد نامبرده رها خواهند شد.

حقوق بشر سیاسی می شود؟!

فوزیه کوفی، رییس کمیسیون امور زنان مجلس نمایندگان در مصاحبه با رسانه ها و در پی تصمیم اخیر رییس جمهور مبنی بر ایجاد تغییرات در کمیسیون حقوق بشر بیان داشت و افزود که برخورد های سلیقه ای می تواند آینده حقوق بشر را در افغانستان با خطر روبرو سازد.

فوزیه کوفی عضومجلس نمایندگان افغانستان در نشستی مطبوعاتی گفته است که کمیسیون امور زنان و جامعه مدنی مجلس به عنوان نهادی ذیربط از رییس جمهوری می خواهد تا از اتخاذ چنین تصامیمی جداً بپرهیزد و قطعنامه پاریس در این رابطه را مراعات کند.
به گفته خانم کوفی هرچند مساله تغییر و تبدیل از صلاحیت های رییس جمهوری است اما چون کمیسیون حقوق بشر نهادی مدافع حقوق شهروندان افغانستان است و استقلال آن از سوی مجامع ملی و بین المللی از جمله قانون اساسی ضمانت شده است، آقای کرزی باید در گزینش کارمندان آن
با نهادهای مدنی، پارلمان و احزاب سیاسی مشورت های انجام دهد.
وی خاطرنشان ساخت که نگران پیامدهای تک محوری، استقلال و داعیه کمیسیون حقوق بشر در افغانستان هست که در کل روند جامعه مدنی را ضربه بزند.
به باور خانم کوفی در اطراف رییس جمهور افراد و حلقاتی هستند که فهرستی ارایه می کنند و رییس جمهور را وادار می سازند تا تصمیم بگیرد.همین حلقات هستند که آیندۀ خود را با نهادینه شدن حقوق بشر درافغانستان به خطر می بینند.
رییس کمیسیون امور زنان مجلس در عین حال گفت ما پیشنهاد میکنیم که رییس جمهور در تعیین افراد در کمیسیون حقوق بشر از عجله کار نگیرد و مشوره با نهاد های مدنی، وکلا مدافع، سازمان های حقوق بشری، احزاب سیاسی و سایر نهاد ذیربط در نظر بگیرد.
این در گفته ها در حالی بیان می گردد که هفته جاری رییس جمهور کرزی 3 مقام ارشد کمیسیون حقوق بشر را به دلیل پایان یافتن دوره کاری آنان برکنار کرد.
نادر نادری، فهیم حکیم و مولوی غلام محمد غریب سه کمیشینران اند که دورۀ کاری شان پایافته است.
اما برخی منابع خبری گزارش دادند که این افراد به دلیل آنکه تصمیم به انتشار گزارشی در مورد جنایات جنگی در سه دهه گذشته داشتند، از سمت های خود سبکدوش شده اند.
گزارش هایی وجود دارند که قرار بود پس از این مستند سازی کمیسیون مستقل حقوق بشر در گزارش تازه ای نام های ناقضان حقوق بشر و جنایت کاران جنگی را منتشر سازد.امابه باور آگاهان رییس جمهور کرزی در یک اقدام شتابزده پیش از نشر این گزارش سه کمیشنر این کمیسیون را از کار برکنار کرد.

وزیر دفاع جرمنی: ما در افغانستان به اهداف خود نرسیده ایم

خبرنگار مجله شپیگل آنلاین از توماس دو میزیر وزیر دفاع آلمان پرسیده که نیرو های ناتو در ماموریت 10 ساله افغانستان چی را بدست آورده اند؟
آقای میزیر در پاسخ گفته است: همه مربوط به اینست که چگونه اهدافی تعیین شده اند. در این مساله می خواهم به جلسه پارلمان فیدرال آلمان در سال 2001 نظر بی اندازم.
در آن زمان، احزاب سیاسی آلمان مانند حزب سبز، سوسیال دموکرات و سایر احزاب، تصویر و دیدگاهی را ارایه کردند که در مورد حقوق بشر، نگرانی ها زیاد بود و آلمان به وسیله نیرو هایش، یک دموکراسی را با معیار های آلمان در افغانستان پیاده کند.
وزیر دفاع آلمان می گوید: اگر ما اهداف خود را بر اساس همین معیار ها عیار می کردیم، به صداقت گفته می توانم که ما در افغانستان به این اهداف خود نرسیده ایم.
خبرنگار شپیگل از وزیر دفاع آلمان همچنان پرسیده که آیا این ارزیابی ها عاقلانه و به جاست؟
توماس دو میزیر در جواب گفته است: این ارزیابی ها کاملاً عاقلانه و به جاست و در عین حال، برای بسیاری از ما درد آور هم است که اهداف خود را از نو تعیین کنیم.
به گفته وزیر دفاع آلمان، این موضوع در آن وقت یک ضرورت بود. هدف این نبود که همه در انتظار امید های تخیلی حرکت کنند. اگر ما طوری ارزیابی کنیم که از اهداف تجدید نظر شده، چی بدست آورده ایم، یقیناً که دست آورد های هم در افغانستان داشته ایم.
در حال حاضر در مقایسه با رژیم طالبان، مکاتب زیادی ساخته شده اند، سهولت ها و خدمات صحی افزایش یافته اند و مردم نظریه های خود را به صورت آزاد ابراز کرده می توانند.
وزیر دفاع آلمان همچنان می گوید: اگر ما از اهداف تعیین شده و دست آورد ها راضی هم نباشیم، باید دست آورد های ذکر شده را بپذیریم.
او در ادامه گفته است: یک موضوع را باید به صورت واضح و روشن گفت: اینکه در افغانستان دموکراسی واقعی وجود ندارد و شاید هیچ وقت دموکراسی واقعی در این کشور عملی نشود.
توماس دو میزیر برای روشنایی بیشتر در مورد اهداف ناتو در افغانستان گفته است: نخستین هدف این بود که افغانستان دوباره به مرکز فعالیت تروریستان مبدل نشود، یعنی در وضیعتی که پیش از حملات یازدهم سپتمبر سال 2001 میلادی قرار داشت.
هدف دوم این بود که رهبری مسوولیت های امنیتی افغانستان، به نیرو های این کشور سپرده شود و توسط آنها به پیش برده شود، به این معنا که ایتلاف بین المللی، نیرو های امنیتی افغانستان را آموزش بدهند و تقویت کنند.
وزیر دفاع آلمان می گوید که در این هدف هم به صورت درست در حرکت استند. اما باز هم باید پیش از پایان سال 2014 میلادی، برای رسیدن به این هدف، به عوض خوشبینی زیاد، از احتیاط کار گرفته شود.
خبرنگار روزنامه شپیگل آنلاین از آقای دو میزیر پرسیده که شما در در مناطق حساس شمال افغانستان، مانند بغلان و قندز، از برقراری امنیت سخن می گویید، در حالی که قوماندانان نظامی بار ها گفته اند که شاید تا دو سال بعد از خروج نیرو های بین المللی، پایان جنگ با مخالفین مسلح واقعیت نداشته باشد، شما در این مورد چی می گویید؟
وزیر دفاع آلمان در پاسخ گفته است: من در مورد آینده پیشگویی نمی کنم اما نگرانی ها در این مورد را درک می کنم.
در دوساله گذشته، در ولایات بغلان و قندز دست آورد های داشته ایم و تلفاتی را هم متحمل شدیم. در دوسال آینده هم به همین ستراتیژی دشوار ادامه می دهیم تا بالای مخالفین مسلح پیروز شویم اما بازهم قندز و بغلان بی ثبات خواهند بود.
به گفته او، این مناطق برای نیرو های بین المللی و مخالفین مسلح اهمیت فراوان تکتیکی دارد زیرا اکمالات از طریق همین مناطق به شمال افغانستان صورت می گیرد.
آقای دو میزیر همچنان گفته است: خروج نیرو ها از شمال افغانستان یک مساله دشوار است اما بحیث وزیر دفاع آلمان اجازه نخواهم داد تا نه تنها در بغلان و قندز، بلکه در تمام شمال افغانستان، خلای امنیتی به میان آید."رادیو آزادی"

نشست چهار روزه ی شیران در ؛لویه چرگه"

نویسنده: مختار وفایی

حامد کرزی در هشتم مارچ سال جاری در یکی از سخنرانی هایش برگزاری لویه جرگه عنعنوی را مطرح نمود، لویه جرگه ی که هیچ گاه نمی توان به آن جایگاه قانونی را در شرایط کنونی افغانستان قایل شد. طرح برگزاری این لویه جرگه از سوی رییس جمهور در حالی مطرح گردید که کشور دارای شورای ملی می باشد. و در قانون اساسی کشور آمده است که: ...لویه جرگه در نبود شورای ملی بر گزار می گردد. برگزاری این لویه جرگه با مخالفت های شدیدی تعدادی از رهبران جهادی آگاهان و افراد سیاسی در کشور روبرو گردید. پارلمان که یکی از نهاد های مخالف با برگزاری این لویه جرگه بود تا یک روز قبل از بر گزاری این لویه جرگه به شمول رییس یک صد و هفتاد و یک تن از اعضای پارلمان برای اشتراک درین لویه جرگه ثبت نام کرده بودند، طالبان ادعا کرده بودند که نقشه ی امنیتی این جرگه را بدست آورده و پیام های تلفنی نیز به تعدادی از نمایندگان رسیده بود که آنها را در صورت اشتراک درین جرگه تهدید به مرگ نموده بود، اما با وجود این همه مخالفت ها آقای کرزی اسرار ورزید که باید لویه جرگه به همان وقت تعین شده اش بر گزار گردد.
گزینش اعضای لویه جرگه
نحوه گزینش این دو هزار اشتراک کننده بر همگان سوال بر انگیز می باشد و گفته می شود که کسانی که درین جرگه اشتراک نموده اند تعدای از آنها هیچ آگاهی در مواردی که باید درین جرگه روی آن بحث صورت گیرد ندارند و حتی نمی دانند که پیمان ستراتیژیک چیست؟ و در امضا و یا رد این پیمان چه منافع و زیان های مردم کشور ما در آن نهفته است، به گفته ی تعدادی از خبر نگاران، افرادی درین جرگه حضور داشتند که سواد کافی برای خواندن و نوشتن را ندارند. و نحوه گزینش این افراد نیز به دستور خود آقای کرز ی و والیان و ولسوالان بوده اند، مردم هیچ نقشی در گزینش این افراد نداشته اند ،بنابرین هیچ یک ازین افراد نمی توانند از مردم نمایندگی نمایند؛ پس این جرگه به اساس خواست ها و نیاز های مردم بر گزار نگردیده بود.!
روز اول:
این لویه جرگه روز چهار شنبه 25 عقرب با حضور بیش از 2000 تن از سراسر کشور با سخنان آقای کرزی آغاز به کار نمود. صبغت الله مجددی رییس ، نعمت‌الله شهرانی معاون اول، محمد عارف نورزی معاون دوم، محمد علم ایزد‌یار منشی اول، حیات‌الله بلاغی منشی دوم و صفیه صدیقی سخنگوی این جرگه تعین گردید. رییس جمهور کرزی در افتتاح این جرگه سخنرانی"تاریخی"نمودکه سوژه ی گردید برای رسانه های داخلی و خارجی، در نخستین روز و در لحظات افتتاح این لویه جرگه از آقای کرزی انتظار می رفت که درین سخنرانی اش به موارد بیشتری از جمله چونگی و اغاز دور دوم پروسه انتقال قدرت حرف بزند اما هیچ حرفی تازه ی برای گفتن نداشت و همان حرف های که همیشه یاد آور میشد دوباره تکرار نمود، آقای کرزی مثل همیشه گفت: ما به پایگاه های دایمی نظامی امریکا نیاز داریم و در صورتی این پایگاه ها را می پذیرم که نیروهای امریکایی عملیات شبانه ی شان را بس کنند و اختیار زندان ها را به افغان ها بدهند. رییس جمهور کرزی خظاب به حاضرین گفت: ما"شیر" هستیم و امریکا باما باید به عنوان "شیر" معامله نماید. آقای کرزی در حالی نام شیر را بر خودش نسبت داد که معنی شیر در فرهنگ عمیدآمده است: شیر می تواند درنده باشد ، شیر هیچ قانونی را نمی شناسد، شیر خطرناکترین درنده ی جنگل است و هرازگاهی که بخواهد به زیر دستانش حمله نموده و دیگران را می درد، اما آقای کرزی با کمال افتخار همه ی این ها به خود نسبت داد. روز اول به همین منوال گذشت...
سانسور رسانه ها در روز اول
به دنبال کارهای غیر قانونی اعضای این لویه جرگه در نسختین روز دست به سانسور رسانه ها زدند.
رسانه ها که به عنوان یک گروه ناظر بر عملکرد های حکومت عمل می کنند و همواره ملت را از کارها و فعالیت ها و چگونگی کارهای حکومت با خبر می سازند وهمیش نا رسایی ها و کمبودی های حکومت داران را به تصویر می کشند تا متوجه کمبودی های شان گردند، و همکار خوبی برای ملت و دولت بوده اند، اما مسؤولین برگزاری لویه جرگۀ در نخستین روز آغاز کاری این جرگه، مانع حضور خبرنگاران درین جرگه شدند.
از مجموع رسانه های داخلی و خارجی، تنها به تلویزیون ملی اجازه داده شد تا وارد مجلس شود. در حالی که این تلویزیون را نمی توان"ملی" نامید، بلکه کاملاً بلندگویی است که در اختیار حکومت قرار دارد و شهروندان و مردم هیچ گاه نتوانسته اند خواست ها و انتقاد های شان را راجع به مسوولین و حکومت ازین طریق به گوش شان برسانند. مسوولین این لویه جرگه ی غیر قانونی با این کارشان شاید می خواستند که مردم از کارها و عملکردهای غیر قانونی که در زیر این خیمه میگذرد غافل بمانند.
روز دوم
دومین روز کاری لویه جرگه ی عنعنوی با پرتاب دو فیر راکت در اطراف خیمه ی این جرگه آغاز گردید، پرتاب این دو فیر راکت ضمن اینکه یک تن از شهروندان شهر کابل را زخمی نمود ، باعث گردید تا تعدادی از اعضای این جرگه نیز ساعت ها بعد در خیمه حضور یابند و کارها نیز به کندی مواجه گردد. در روز دوم این جرگه روی مسوده پیمان استراتیژیک میان افغانستان و امریکا صحبت و نظر خواهی می گردید.
چهل کمیته ی کاری
اشتراک کنندگان به چهل کمیته ی کاری تقسیم شدند که هر کمیته دارای یک رییس می باشد تا نظریات این چهل نفر را در رابطه به موضوع گرفته و به هیئت اداری تسلیم نماید تا در اخیر با جمع بندی همه نظریات و پییشنهادات که درین مورد گردیده صحبت نمایندو به یک نتیجه برسند.
مشکلی که عدد"بی ناموسی" درین جرگه ایجاد کرد!
عدد "39" در میان مردم افغانستان یک عدد نحس است و تاهنوز این عدد توانسته است زیان های هنگفتی را در موارد مختلف به مردم و حکومت افغانستان وارد نماید. این که چرا مردم ازین عدد نفرت دارند تاهنوز دلایل و گفته های زیادی درین مورد گفته شده که هیچ کدام آن ریشه ی دینی،علمی و منطقی نداشته و فقط ناشی از فرهنگ ضعیف و بی سوادی و نا آگاهی مردم می باشد، متاسفانه بعد از ینکه این عدد در داخل مجلس نمایندگان کشور را یافت، اینبار در داخل لویه جرگه عنعنوی که نخبه ها و سر دمداران مردم افغانستان در آن جمع شده بودند و راجع به سرنوشت ملت شان می اندیشیدند مشکل بزرگی را ایجاد نمود.حالا با کدام منطق بپذیریم که کسانی که به این چنین مزخرفات سر فرود می آورند و وابسته به این چنین مزخرفات می باشند بتواند از مردم ما نمایندگی نموده و مشوره سرنوشت ساز را به حکومت بدهند!
اعضای این لویه جرگه که به 40 کمیته ی کاری تقسیم شده بودند، اعضای کمیته "39" حاضر نشدند تا در کمیته ی بانام "39" کار نمایند.
گفته می شود که اعضای این جرگه بر سر اتاق شماره 39 نیز حساسیت نشان دادند و درین مورد نیز سخت مشکل داشتند، درین روز که باید اعضای این جرگه بر سر مسوده ی پیمان استراتیژیک میان افغانستان و امریکا صحبت می کردند،مواد این پیمان که در آن خواست های امریکا مطرح شده است در اختیار اعضای لویه جرگه قرار نگرفتند و این روز نیز به بحث های بیهوده و مطالب حاشیه وی گذشت و در اخیر روز به هیچ کدام دست آورد و نتیجه ی نرسید.
روز سوم
طرح مصالحه با طالبان که از دیر زمانیست دغدغه ی حامد کرزی می باشد، این طرح تاهنوز ضمن اینکه هیچ دست آوردی ندارد، قربانی ها ی زیادی را از مردم ما گرفته است. ایجاد شورای عالی صلح که زمینه ی بود برای ایجاد حیف و میل پول های بیت المال و ملیاردها دالر کمک ها ی کشورهای خارجی توسط تعدای از افراد خاص که توسط حامد کرزی گماشته شده بود. آقای کرزی برای اینکه افراد و رهبران جهادی را که از وی نارضی بودند،مصروف نگه دارند و زمینه ی گرفتن معاش و رفتن سفرهای خارجی را برایشان مهیاسازند دست به ایجاد این شورا زد. و مدتی سر می خوبی برای تعدادی از افراد استفاده جو و معامله گر بود که خون آشامان، و قاتلان مردمان بی گناه ما را از زندان ها رها نمودند تا سریال تلخ طالب همچنان ادامه داشته باشد.
روز سوم جرگه ی نام نهاد کرزی نیز به مشوره گیری از اشتراک کنندگان در رابطه به مصالحه با مخالفین حکومت اختصاص داده شده بود.
نتیجه ی که بعد بر رسی و بحث ها و گفتگوها درین مورد از اذهان این افراد تراوش نمود همان گفته های بود که مدت هاست روشنفکران و سیاسیون افغانستان بر ان تاکید دارند، اما متاسفانه کرزی و جامعه جهانی نمی خواهد با از بین بردن و از میان برداشتن طالب بر اهداف شوم شان لگد بزند. مصالحه با پاکستان بجای طالبان حرفی بودکه بعد از ترور اقای ربانی رییس شورای عالی صلح از زبان آقای کرزی شنیده شد اما بعد هیچ گاه این حرفش را نخواست عملی نماید و روزهای اندکی ازین حرفش نگذشت که به سفارش اربابان پاکستانی اش پاکستانی را برادر و دوست خطاب نموده و گفت ما همواره در کنار پاکستان خواهیم ماند.
روز چهارم و پایانی
در روز چهارم و پایانی این جرگه تصمیم گرفته شد که افغانستان با امریکا پیمان اشتراتیژیک امضا نماید.
و اعضای لویه جرگه با پیمان استراتیژیک میان افغانستان و امریکا موافقت کردند، حامد کرزی در مراسم اختتامیه ی این جرگه سخنانی کوتاهی داشت و گفت: مشوره این جرگه را سر لوحه کارم قرار داده و بر عملی نمودن می کوشم.
اما در امر مصالحه با طالبان این جرگه گفته است که باید در مصالحه با گروه طالبان تجدید نظر گردد و با پاکستان نیز درین رابطه مذاکر ه گردد.
این خواست ها و موافقت اعضای این جرگه در حالی مطرح گردید که تاهنوز مشخص نیست که امریکا درین مورد چه خواست ها و انتظارات از افغانستان دارد!؟
لویه جرگه ی که در مغایرت با قانون اساسی کشور قرار داشته باشد و در گزینش شرکت کننده گان این جرگه مردم هیچ نقشی نداشته باشند؛ چگونه می توانیم بگوییم که درین جرگه خواست های مردم افغانستان بیان گردیده است، این لویه جرگه یک تربیون فرمایشی بود که از طرف اربابان قدرت با برنامه های پشت پرده و از قبل تعین شده با گردهم آوردن چند تن از "بلی گویان" کرزی راه اندازی گردیده بود، درین جرگه بیشتر از بحث و گفتگو بر روی موارد تعین شده و سرنوشت ساز ،اعضای این جرگه درگیر بحث های حاشیه یی پوچ و بی معنی شده بود که بی درایتی و نادانی شان را به دنیا اثبات نمودند.
گفته می شود که بعد از نهایی شدن متن این پیمان، حکومت این پیمان را به مجلس نمایندگان می فرستد تا نمایدنگان"واقعی" مردم راجع به این پیمان تصمیم بگیرند.
درینحال مجلس نمایندگان نیز از وضعیت خوبی برخوردار نیست و چالش بزرگی دامن این مجلس را گرفته است که از همان ابتدای تاهنوز نتوانسته است از آن رهایی یابد و به سرنوشت ملت و آینده ی کشوربیاندیشند ؛ وکلا هر کدام دنبال منافع شخصی خود هستند و تاهنوز هیچ دست آوردی برای مردم ندارند و منافع ملی نیز درینجا مد نظر گرفته نخواهد شد.
Wafayi_70@yahoo.com

در مورد یکی از کُهن‌ترین شهرهای جهان که در ولسوالی شولگره ولایت بلخ موقعیت دارد چه می‌دانید؟

تا کنون در تمامی ساحات کوهستانی و باستانی درۀ‌گز (شولگره) تحقیق‌های باستان‌شناسانه صورت نگرفته است. اما به شمول ده‌ها موارد آثار باستانی که بصورت خودسرانه از سوی مردم و قاچاقچیان کشف و فروخته شده، یک اثر مهم تاریخی در سال ۲۰۰۷ میلادی توسط باستان‌شناسان فرانسوی و افغان کشف و به ثبت رسید. 

بلخ، از نخستین شهرهای جهان به شمار می‌رود که تاریخ آن به درازای تاریخ مدنیت و شهرنشینی بشر است.

جمشید شهر که در کوه چشمه شفا موقعیت دارد، با قدامت بیش از ۲۵۰۰ سال که مربوط به عصر امپراتوری هخامنشی‌ها می‌شود نیز به لحاظ تاریخی، از کُهن‌ترین شهرهای جهان است.

 بنابر موجودیت جمشید شهر در کوه چشمه شفا، در برخی از موارد درۀ‌گز را به نام جمشیدشهر نیز یاد می‌شود.

 در سال ۲۰۰۷ میلادی، باستان شناسان فرانسوی و افغان، که در حومه‌های ولایت بلخ مصروف کشف و شناسایی آثار باستانی بودند، در چشمه شفای درۀ‌گز به بقایای شهری برخوردند که برخی‌ها، آن را نخستین شهر جهان نامیده ‌اند.

«رولان بزنوال»(Roland Besenval)  مدير هيئت باستان شناسي فرانسوي در افغانستان،گزارش داد که بقایای یک شهر باستانی دوره هخامنشی در ولسوالی «درۀ‌گز» ولایت باستانی بلخ درسال ۱۳۸۷خورشیدی کشف و شناسایی شد. به باور کارشناسان قدامت این شهر به دو هزار و پنج صد سال در عصر هخامنشی‎ها می‌رسد.

 از تحقیقات این گروه باستان‌شناس چنین استنباط می‌شود که کهن‌ترین آتشکده و شهر در حاشیه رود بلخ (رودخانه درۀ‌گز) در نزدیکی چشمه شفا در عصر هخامنشی‌ها ساخته شده باشد.

 این شهر با دیواری با ارتفاع پانزده متر و ضخامت نُه  متر محصور می‌باشد و بخش جنوبی شامل قلعه نظامی است. چنین به نظر می‌رسد که قسمت پایین دیوار از سنگ و بالای آن از خشت خام ساخته شده که طول و عرض هر خشت ۴۰ سانتی‌متر و ضخامت آن ۱۰ سانتی‌متر می‌باشد. ساختمان آتشکده در بخش مسکونی شهر از سنگ ساخته شده و قسمت بالایی آن اختصاص به افروختن آتش داشته است.

هخامنشیان از سال ۵۵۰ تا سال ۳۳۰ قبل از میلاد در باکترا(بلخ کنونی) و ایران قدیم حکومت کردند و بخش وسیعی از دنیای قدیم را تحت تسلط خود داشتند.

فیلیپ مارکیس باستان‌شناس فرانسوی می‌گوید که جمشیدشهر یک‌بار در پی حمله گسترده و بی رحمانه اسکندر کبیر در سال‌های ۳۳۴ قبل از میلاد ویران شد و بار دیگر در اثر تهاجم چنگیزخان در سال ۱۲۲۰ میلادی بر بلخ که نیروهای تحت فرمانش از درۀ‌گز عبور نمودند ویران گردید.

پژوهشگران  حین بازرسی تندیس‌های سنگی پهلوانان یا پادشاهان سوارکار که در حال نبرد با کرگدن یا اژدهایی غول‌پیکر استند.

منبع: کتاب دره گز باستان، نوشته مختار وفایی

کتاب خاطرات حاجی محمد محقق

کتاب خاطرات حاجی محمد محقق را دانلود کنید.

دانلود