۰۹ بهمن ۱۳۹۱

فراخوان سجنا( انجمن اجتماعی خبرنگاران شمال)

درود برهمه ژورنالیستان و روزنامه نگاران!
طوری که همه گان شاهد هستیم,همه روزه خبرنگاران و کارمندان رسانه یی در سراسر کشور مورد آزار و اذیت و لت و کوب قرار می گیرند؛ متاسفانه در این اواخر تهدیدها و مزاحمت ها از سوی ارگان های امنیتی افغانستان برای کارمندان رسانه یی، خبرنگاران و روزنامه نگاران افزایش یافته است.
بلخ، در طی چند روز اخیر شاهد چندین مورد اهانت؛تحقیر ،توهین و مزاحمت از سوی ارگان های مختلف ...
دولتی در برابر خبرنگاران بوده است.
در آخرین مورد دیروز یکشنبه مختار وفایی روزنامه نگار آزاد مورد اهانت و تحقیر ماموران امنیت ملی قرار گرفته است.
به همین سبب فردا دوشنبه، ساعت دو بعد از ظهر خبرنگاران ولایت بلخ در یک کنفرانس این موضوع را بررسی نموده و موضع گیری شان را در این مورد ابراز می دارند.
حضور همه جانبه ی شما بیانگر حمایت تان از آزادی بیان و هم مسلکان تان خواهد بود!
مکان:
ساختمان هاشم برات؛خانه خبرنگاران بلخ.
شماره تماس:
0799157750
0774991340

واکنش سجنا(انجمن اجتماعی خبرنگاران شمال) در مورد اهانت و تحقیر مختار وفایی توسط ماموران امنیت ملی

Sajna North Afghanistan:

.در همایش ائتلاف شمال، یک تن از خبرنگاران ( مختار وفائی) شدیدا از سوی نیروهای امنیت ملی اهانت شده و مورد تحقیر قرار گرفته است. این نیروها در نخست از ورود نامبرده در این همایش جلوگیری کرده اما موصوف مورد حمایت انجمن اجتماعی خبرنگاران شمال قرار گرفته و اجازه ی شرکت در همایش برایش داده می شود. انجمن اجتماعی خبرنگاران شدیدا این عملکرد نیروهای امنیت ملی را سرزنش می کند و از مسئولین می خواهند که در آینده از تکرار این گونه رویدادها جلوگیری کنند.

۰۱ بهمن ۱۳۹۱

پدرش از شرم مردم،او را با ضربات چاقو از بین برد!

مختار وفایی
یک‌ماه قبل در قریه‌ی جولای ولسوالی نهرین ولایت بغلان بی بی شایسته‌ی 15 ساله،مورد تجاوز قرار گرفت و بعداً توسط پدرش به شکل فجیعانه‌ی به قتل رسیده است.
انگار در این دور افتاده ترین قریه ی ولایت شمالی بغلان هیچ اتفاقی نیافتاده باشد، همه در این مورد سکوت می کنند،مادر،همسایه ها و خواهر خوانده های بی‌بی شایسته نیز در این مورد چیزی نمی‌گویند؛ آن‌ها در پاسخ به سوالات در مورد چگونگی قتل خواهر خوانده شان بی‌بی شایسته به رسم رد کردن سر تکان می‌دهند.
معصومه که در همسایگی بی‌بی شایسته زندگی می کند و همه روزه همدیگر را در کارها کمک می‌کرده اند،در مورد بی‌بی شایسته بیشتر از این چیزی نمی‌گوید: (من او را یک‌روز قبل در خانه‌ی شان دیدم،دیگر از او خبر ندارم،فردایش خبر شدم که مرده است.)
محمد صابر، پدر بی‌بی شایسته است؛گفته می شود،پس از این که پنج تن از افراد مسلح غیر مسوول، بی‌بی شایسته را مورد تجازو جنسی قرار دادند،محمد صابر دخترش را بخاطر شرم از مردم توسط ضربات چاقو به طور فجیعانه‌ی به قتل رسانده است.
بیشتر از یک‌ماه از خاموش شدن بی‌بی شایسته می‌گذرد،اما این واقعه هم‌چنان پوشیده و پنهان باقی مانده است.
افراد متجاوز مسلح هستند و از پشتیبانی قوی باندهای مافیایی و غارت پیشه برخور دار هستند.
ثارمن برات دقیق آمر جنایی ولسوالی نهرین با ذکر این مطلب گفت: ما توانایی مقابله و بازداشت متجاوزین را نداریم،آنان شناسایی شده و آزادانه گشت و گذار می کنند،اما کاری از دست ما ساخته نیست.
محمدصابر پدر و قاتل بی‌بی شایسته،با چهره‌ی حق به جانب،چشمانش را باز و بسته نموده می‌گوید که وی دخترش را به قتل نرسانده و دخترش پس از این‌که مورد تجاوز جنسی قرار می گیرد،خودش را خوردن مرگ موش از بین برده است.
محمدصابر در مورد متجاوزین چیزی نمی‌گوید و اعتراف می‌کند که در این مورد چیزی نمی‌داند و بالای هیچ کسی هم شک ندارد.
در عین حال، محمد منیر یکتن از فعالان مدنی بغلان می‌گوید که تفنگ سالاران و زورمندان در ولسوالی‌های ولایت بغلان حاکمیت دارند و هر جنایتی که از دست شان بر بیاید انجام می‌دهند.
به گفته‌ی آقای منیر: اینجا سلاح حرف اول را می زند!
منیر از واقعه‌ی قتل بی‌بی شایسته چنین می‌گوید: بی‌بی شایسته در یک خانواده ی نسبتاً فقیر زندگی می کرد و قریه‌ی جولای ولسوالی نهرین نیز تحت حاکمیت تفنگداران است.
به گفته‌ی وی پس از اینکه تفنگداران محلی بی بی شایسته را مورد تجاوز قرار دادند پدرش را تهدید نموده است که این موضوع را به نیروهای امنیتی و یا نهادهای دیگر نگوید.
به گفته ی آقای منیر محمد صابر پدر و قتل بی بی شایسته از ترس متجاوزین و شرم مردم  دخترش را به طور فجیعانه‌ی به قتل رسانده و در یک محل نامعلومی دفن کرده است.
به قتل رسیدن بی بی شایسته به دست پدرش را آمر جنایی ولسوالی نهرین نیز تایید می‌کند.
متجاوزین از اینکه محمد صابر بی بی شایسته را به قتل رسانده است،حمایت می‌کند و برای وی مصوونیت جانش را از باز داشت شدن توسط نیروهای امنیتی اطمینان داده است.
متجاوزین و پدر بی بی شایسته خانم و تمام همسایه هایش را تهدید نموده تا در مورد چگونگی این رویداد به کسی چیزی نگوید و اگر کسی با نیروهای امنتی و یا رسانه ها در این مورد چیزی بگوید هم سرنوشت بی بی شایسته خواهد شد.
مسوولان امنیتی ولسوالی نهرین می گوید که آنان از  بازداشت متجاوزین  عاجز می باشد و این واقعه را به فرماندهی امنیه ی ولایت بغلان گزارش داده است،اما هنوز هیچ توجهی در این مورد صورت نگرفته است.
بغلان در حالی که یکی از نا امن ترین ولایات شمال کشور می باشد، طی چند سال اخیر نام وی با خشونت های گوناگون و تجاوزات جنسی زیادی نیز گره خورده است.
سحرگل،دختری که ماه ها به جرم تن ندادن به تن فروشی در تشناب حبس بود،افسانه‌ی از تجاوزات جنسی و شکنجه ی زنان در ولایت را با خود دارد.
در همین حال،در بند دوم ماده‌ی هفدهم قانون منع خشونت علیه زنان آمده است: (شخصی که مرتکب جنسی بر زن بالغ گردد،با درنظر داشت حکم مندرج ماده 426 قانون جزا به حبس دوام و در صورت فوت مجنی علیها به اعدام محکوم می گردد.)
این در حالی است که به گفته‌ی باشندگان ولایت بغلان،این تنها بی‌بی شایسته نیست که راز فجیعانه‌ی قتل وی پس از مدت‌ها همچنان پوشیده می‌ماند،بلکه ده ها دختر و خانم دیگر به اشکال فجیعانه‌ی شکنجه و به قتل می‌رسند،اما همچنان سکوت بر آنان حاکم است.

شولگره نیازمند انقلاب فرهنگی و سیاسی است!

ولسوالی شولگره که در شمار ولسوالی های پرنفوس و وسیع ولایت بلخ به حساب می آید هم اکنون که بیش از ده سال از عمر دموکراسی نوپای در کشور می گذرد؛هیچ برنامه ی فرهنگی و سیاسی سرنوشت ساز برای نسل جوان و مردم این ولسوالی پی ریزی و عملی نگردیده  و تمام اذهان و اندیشه های جوانان این ولسوالی دست نخورده باقی مانده است.
تعدادی از کسانی که هم اکنون به عنوان نماینده و بزرگ این ولسوالی در سطح ولایت و کشور مطرح است نه تنها هیچ توجهی در این راستا نداشته بلکه در موارد متعددی از نام و نیروی جوانان این ولسوالی به عنوان یک حربه ی رسیدن به قدرت و پول استفاده نموده اند. مثلاً در روزهای کمپاین های انتخاباتی کاندیداها؛ شاهد باز شدن ده ها دفتر در گوشه و کنار این ولسوالی بنام های مختلف فرهنگی می باشیم و یک تعداد جوانان از مجبوری و نا آگاهی وسیله ی دست آنان قرار گرفته و با چسپاندن عکس های رنگی انتخاباتی  به خود تلقین کارهای فرهنگی را می کنند.
متاسفانه عالی جنابانی که ادعای کار فرهنگی و سردمداری مردم شولگر را با خود دارند وقتی محتوای گفته های شان را در مورد ادعاهای شان رابررسی کنیم؛کارفرهنگی که آنان ادعایش را دارند؛همان هیاهوی انتخاباتی شان و بعد از آن هم فاتحه خوانی و دور زدن خانه های مرده داران پس از ماه ها می باشد.هم اکنون ولسوالی شولگره دارای بهترین نیروی جوان می باشد که اکثریت آنان بدون برنامه و هدف به اینسو و آنسو سرگردان هستند و هیچ کسی نیست که به عنوان راهنما دست شان را بگیرند و راه مناسبی برای شان نشان دهند نیست.
بنابر این نیاز است تا یک جریان هدفمند و قوی با نیروی متحرک جوانان در این ولسوالی شکل بگیرد تا دیگر جوانان هدف  دست اندازی و سنگ اندازی های بی مورد افراد قرار نگیرند.

افغانستان یک کشور جوان است و اکثریت نفوس آن را جوانان تشکیل می دهند؛اما هم اکنون به ندرت دیده می شود که جوانان تحصیل کرده و زحمت کش در پست های مهم دولتی گماشته شود و صلاحیت کار کردن را در راستای حفظ و گسترش موقعیت شان داشته باشند.

تعدادی از عناصر جاه طلب و خود خواه در داخل و بیرون حکومت هستند که از نیروی جوان کشور سخت می هراسند و اجازه نمی دهند تا جریان های هدفمند و مستقل با آرمان های بلند آزادی خواهی در کشور شکل بگیرد تا سر نوشت یک نسل بعد از خود را تعین نماید تا مورد نفرین آن نسل قرار نگیرند.

به عنوان حرف اخیر باید یاد آور شوم که اگر نسل جوان کشور نتواند آرمان های که کشور را از بحران ها و باتلاق های فعلی اش برون بکشد عملی نماید؛ همانند نسل قبلی که هم اکنون حاکمان این سرزمین هستند مورد نفرین نسل بعد از خود قرا خواهد گرفت.
(این نوشته‌ي مختار وفایی در ماهنامه‌ي شولگره منتشر شده است)

۰۷ دی ۱۳۹۱

فرهنگیان ولایت بلخ:ما خواهان انتخابات شفاف و عادلانه هستیم

شماری از روزنامه نگاران،فرهنگیان و اهالی مطبوعات بلخ،به مناسبت یازدهمین سالروز انتقال قدرت مسالمت آمیز در افغانستان با راه اندازی یک انتخابات نمایدن خواهان شفافیت درانتخابات آینده شدند.

در این انتخابات که به مناسبت یازدهمین سالگرد نخستین انتقال مسالمت‌آمیز قدرت در تاریخ افغانستان، در محوطه رادیو و تلویزیون محلی بلخ راه‌اندازی شده بود، به حدود صدتن از فعالان فرهنگی و سیاسی ولایت بلخ اشتراک نموده بودند.

عبدالشهید ثاقب، سردبیر روزنامه عصرنو، به نمایندگی از برگزارکنندگان، به اشتراک‌کنندگان خوش آمدید گفته و هدف از راه‌اندازی این انتخابات را تجلیل از یازدهمین سالگرد نخستین مسالمت قدرت خوانده و گفت: فرهنگیان ولایت بلخ امیدوارند که این سنت حسنه‌ی انتقال مسالمت‌آمیز قدرت پس از سال 2014 نیز ادامه پیداکنند.

متعاقب آن آقایان سیداسحاق شجاعی، نویسنده و رمان‌نویس مشهور کشور، و عبدالروف توانا، صاحب امتیاز هفته نامه فجر، به ایراد سخنرانی پرداخته و هر دو ازدولت افغانستان خواستند که زمینه‌ی یک انتخابات مسالمت‌آمیز را در انتخابات ریاست جمهوری آینده فراهم نموده و از جناح‌های درگیر خواستند که جنگ را کنار گذاشته و به پروسه‌ی سیاسی بپیوندند.

درهمین حال مختار وفایی روزنامه نگار آزاد در ولایت بلخ بدین باور است که هم اکنون که بیشتر از یک و نیم سال به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری مانده است،نگرانی های در میان اقشار جامعه و بخصوص نسل جوان مبنی بر اینکه انتخابات به چالش کشیده می‌شود و بار دیگر جنگ سالاران و گروه های دهشت افگن بر سرنوشت مردم حاکم خواهند شد. وی می‌گوید که جامعه‌جهانی و حکومت افغانستان اگر به پروسه ی انتخابات بی توجهی و غفلت نماید،بار دیگر سرنوشت مردم به دست معامله گران خواهد افتاد و این آغاز یک هرج و مرج در کشور خواهد بود.

در این برنامه،میان اشتراک کنندگان رای گیری بر سر چگونگی انتخابات صورت گرفت که همه گان با شفافیت و عادلانه بودن انتخابات موافقت کردند.

در برگه‌های رأی‌گیری، به جای انتخاب نامزد، نوشته بودند:

ما انتخابات شفاف می‌خواهیم!

۲۷ آذر ۱۳۹۱

بیانیه ی شبکه ی افغانی مبارزه بافساد اداری،در فیسیتوال دوش همگانی علیه فساد در مزارشریف

شبکه افغانی مبارزه با فساد،از حضور همه جانبه و پرشور شما جوانان نیرومند شهر مزارشریف که احساس و انزجار ضد فساد در وجود تان موج می زند،در مسابقه ی دوش همگانی علیه فساد قدر دانی نموده و از خداوند منان برای تک تک تان خواهان سر افرازی و گام های بلند در عرصه ی پیشرفت،ترقی،آزادی و آبادی می باشد.
شبکه ی افغانی مبارزه با فساد،این مسابقات دوش را در شش ولایت عمده ی افغانستان با حضور جوانان همان ولایات به منظور نهادینه شدن فرهنگ ضد فساد و بیزاری و حقارت چهره های مفسد و منحرف کننده ی دولتی و غیردولتی راه اندازی نموده است که با استقبال پرشور و هیجان انگیز نسل امروز افغانستان روبرو گردیده است.
برگزاری این مسابقات مصادف است با روزهای که ارگ نشینان و دولتمردان ما با تلاش های پیگیرشان طی دو دهه،بتازگی توانسته اند مقام اول را در گسترش و افزایش فساد اداری در میان کشورهای جهان از آن خود نمایند.
من به نمایندگی از شما و شبکه ی افغانی مبارزه بافساد این افتخار شرم آور و لکه ی ننگین تاریخی و ملی را به جناب رییس جمهور،معاونان،وزرا،والیان و تمام تکه داران حکومت مبارکباد گفته و برای هدایت این عالی جنابان به راه راست از بارگاه ایزد منان استدعا دارم.
شبکه ی افغانی مبارزه بافساد و همراهان و گروه های جوانی که تاهنوز از این شبکه حمایت کرده اند،با هر نهاد و گروهی که خواهان مبارزه علیه فساد اداری باشد همدست و همگام بوده و در این راستا مقاوم و مستحکم مبارزه می نماید،اداره ی عالی مبارزه علیه فساد اداری یکی از نهادهای است که از دوسال بدینسو در این راستا تلاش های انجام داده است،ما از برنامه ها و کارهای مثبت این اداره استقبال نموده و از مسوولان این اداره خواستار عملکرد جدی شان در برابر چهره های مفسد و بدکار حکومتی و غیر حکومتی می باشیم.
ما نسل امروز افغانستان که هم اکنون در این حرکت نمادین علیه فساد گام برداشتیم،نمی خواهیم دیگر شاهد یک افغانستان،فاسد،تروریست،گدا،فقیر،جنگ زده و غبار آلود باشیم،ما خواهان یک کشور سر بلند،آزاد،مترقی و همگام با دیگر ملل جهان هستیم،ما در خود این نیرو را می بینیم از امروز دیگر فریب هیچ شعاری که ساخته و بافته ی افراد مفسد باشد را نمی خوریم.هدف کلی و اساسی ما نسل امروز افغانستان ما شدن و جمع شدن در یک محور شفاف و بدور لکه های کنونی می باشد.
در اخیر از فرماندهی امنیه ی ولایت بلخ،ریاست مبارزه علیه فساد اداری،شهرداری مزارشریف،ریاست المپیک بلخ،بنیاد علمی افغان لمر،شبکه ی رادیو نهاد،وب سایت تحلیلی خبری هویدا،شورای اجتماع جوانان افغانستان و تک تک شما عزیزان اشتراک کننده سپاسگذاری نموده و برای همه ی تان همت بلند در راستای مبارزه علیه این پدیده ی شرم آور خواهانیم.
من اگر ما نشوم،تنهایم،
تو اگر ما نشوی خویشتنی
چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم
خانه اش ویران باد!
مختار وفایی مسوول فیستیوال دوش همگانی علیه فساد اداری درمزارشریف

نخستین دوش همگانی علیه فساد اداری در مزارشریف/ با تصاویر ویژه

صبح روز جمعه جاده ی شادیان شهرمزارشریف،شاهد حضور بیش از چهارصدتن از جوانان این شهر بود که بخاطر حضور در دوش همگانی علیه فساد اداری شرکت کرده بودند.
به گفته ی مختار وفایی مسوول فیستیوال دوش همگانی علیه فساد اداری در مزارشریف،این مسابقات از طرف شبکه ی افغانی مبارزه با فساد اداری،در شش ولایت عمده ی افغانستان(بلخ،بامیان،هرات،کابل،بدخشان و جلال آباد) راه اندازی شده است که هدف آن نشان دادن نفرت و انزجار نسل نو افغانستان از پدیده فساد اداری می باشد.
اشتراک کنندگان این مسابقه مسیر 5 کیلومتر را از چهار راهی نور الی بازار باختر دویدند و از میان صدها اشتراک کننده،قربانعلی،احمد رشاد و احمدضیا،به ترتیب مقام های اول،دوم و سوم را از آن خود کردند.
به گفته ی مختاروفایی،اداره ی مبارزه علیه فساد اداری در زون شمال،شورای اجتماع جوانان افغانستان،شبکه‌ی انترنتی هویدا،رادیو رابعه بلخی و بیناد علمی افغان لمر از جمله حامیان این مسابقات در مزارشریف بودند.
عبدالولی واقف از همکاران اداره ی مبارزه علیه فساد اداری زون شمال در مورد راه اندازی این مسابقات می گوید،که حضور پرشور جوانان شهرمزارشریف بیانگر عزم راسخ آنان در امر مبارزه علیه فساد اداری می باشد.
در همین حال تعدادی از اشتراک کنندگان این مسابقه نیز از حرکت های نمادین حمایت نموده و خواهان مبارزات جدی دولتمردان و جامعه جهانی در امر محو فساد اداری می باشند.ذبیح الله عسکر زاده یکتن از اشتراک کنندگان این مسابقه می گوید:ما به حرکت های نمادین و برنامه های که بتوانیم در آن توانایی ها و حرف های خود را به نمایش بگذاریم،نیاز داریم و برنامه دوش علیه فساد نیز بیانگر انزجار و نفرت نسل جوان از پدیده ی شرم آور فساد اداری می باشد.
شبکه ی افغانی مبارزه با فساد که این مسابقات را راه اندازی نموده است در اعلامیه ی جامعه جهانی و دولمتردان افغانستان را عاملین گسترش و افزایش فساد اداری در کشور خوانده و در جای از این اعلامیه آمده است: نسل امروز افغانستان که هم اکنون در این حرکت نمادین علیه فساد گام برداشته است،دیگرنمی خواهند شاهد یک افغانستان فاسد،تروریست،گدا،فقیر،جنگ زده و غبار آلود باشند.
راه اندازی این مسابقات در حالی دایر می گردد که چند روز قبل سازمان جهانی دیده بان شفافیت افغانستان را در صدر کشورهای فاسد به عنوان فاسد ترین کشور جهان معرفی نمود.

۰۹ آذر ۱۳۹۱

اینروزهایم را مدیون "دیل کارنگی" هستم...

"دیل" به من آموخت که نگرانی نمی تواند هیچ مشکلی را حل کند،بلکه نگرانی مرا در مشکلات غرق می کند و باعث می شود،چشمانم همه جا را تاریک ببیند...
- آشفتگی و بی نظمی عامل اصلی نگرانی است.
ارزانترین و مفیدترین راه های مقابله با نگرانی را از "دیل کارنگی" چنین آموختم:
سرگرمی با کار = غلبه بر تشویش و نگرانی.
سرگرمی با کار = در آمد بیشتر و زندگی راحت تر.
سرگرمی باکار = نداشتن وقت اضافی برای غصه خوردن.

"آیین زندگی"
خواندن این کتاب را برای دوستانی که هنوز نخوانده اند توصیه می کنم....

۰۷ آذر ۱۳۹۱

طلایی ترین فرصتی که سوخت و فرصتی که نباید بسوزد!

بیشتر از ده سال از حضور گسترده نظامی،مالی و ملکی جامعه جهانی در افغانستان می گذرد،کشورهای جهان پس از سرنگونی طالبان یکی پی دیگر در افغانستان لشکر کشی نمودند تا تروریزم و دهشت افگنی را در افغانستان سرنگون کنند.
حضور جامعه جهانی در ابعاد سیاسی،اقتصادی و نظامی بحث های گسترده ی می خواهد و در این مورد نظریه پردازان تاحدی قلم زده اند.
در کنار اینکه حضور جامعه جهانی در افغانستان طی یکدهه دچار بحران و  اشتباه های فاحشی بوده است،یکی از اشتباه ها و بی کفایتی های جامعه جهانی و کشور های کمک کننده افغانستان به شمول دولت افغانستان نادیده گرفتن جوانان و به حاشیه راندن این قشر از جامعه و برنامه های بزرگ ملی و بین المللی می باشد.
دولت افغانستان که بارها نشان داده است از قشر جوان و بخصوص جامعه دانشگاهی هراس دارد،همواره در به حاشیه راندن جوانان و استعمال آنان به عنوان ابزار و آله در معاملات سیاسی تلاش ورزیده است.
قشر جوان افغانستان که میراث دار چندین دهه جهالت،جنگ و خون ریزی می باشد،امروز نیز تحت تاثیر کابوس های گذشته قرار گرفته و مسیر مشخصی را باید بپیماید،گم کرده است و در بیراهه ها گام می گذارد.
احزاب سیاسی افغانستان که بیشتر در محوریت مذهب،ملیت و زبان  می چرخند،جوانان حربه ی خوبی برای گرفتن امتیازات و بر آورده ساختن اهداف آنان تبدیل شده است.
این برهمگان آشکار است که فقر،بی سوادی،عدم دسترسی به تحصیلات و ازدواج از جمله مشکلات عمده ی جوانان افغانستان است،اما منظور من جوانانی اند که خود را در ردیف روشنفکران و سردمداران جوانان قلمداد می کنند.
میلیارد ها دالر طی یکدهه گذشته،توسط نهادهای مختلف،حقوق بشری،مدنی و فرهنگی از بودجه کشورهای کمک کننده به مصرف رسیده است،اما تاهنوز هیچ نهادی به طور موثر و دوام دار پروسه ی را برای رشد و خودکفایی جوانان انجام نداده است و بیشتر پول ها زمینه سازی برای غارت تکه داران حکومتی و چپاولگران قدرت صورت گرفته است.
اربابان قدرت و ثروت همواره در افغانستان تلاش ورزیده اند تا جوانان را وابسته و بی مایه نگهدارند تا هیچگونه اراده ی از خود نداشته و در حفظ مسند و قدرت برای شان موثر واقع گردد.
طی یکدهه گذشته جوانانی زیادی همت نموده و انجمن های را راه اندازی کردند که پس از یک قد بر افراشتن دوباره به زمین خورده اند،دلیل این را همه میدانیم،نبود حامی مالی و معنوی باعث دوباره زمین خوردن جوانان گردیده است.
هرچند هم اکنون برنامه های پراکنده و پروژه یی در مرکز و ولایات کشور بنام جوانان در جریان است،ولی حکومت و کشورهای کمک کننده طی یکدهه ی گذشته فاقد یک برنامه ی موثر،دراز مدت و همگانی در جهت رشد و انکشاف قشر جوان این سرزمین بوده است.
یکدهه ی گذشته فرصت طلایی بود که سوخت و برباد رفت،با آن تعدادی از جوانان در این فرصت توانستند،برای شان اندک کاری را انجام دهند،از جمله بورسیه های تحصیلی،رسانه ها،پست های بلند و پایین حکومتی و راه یافتن در نهادی خصوصی از جمله موارد اندکی است که در راستای جوانان می توان به اشاره کرد.
در همین حال دهه بحران در راه است و قرار است میلیاردها دالر دیگر نیز به افغانستان سرازیر گردد،این دومین فرصتی است که باید از آن استفاده کرد و نگذاشت حیف و میل کسانی که گردد که سال هاست در غارتگری سرمایه های ملی مان دست دارند.
جوانان باید با استفاده از این فرصت در یک محور یک برنامه ملی،بدور از تعصبات قومی،لسانی،مذهبی و نژادی گردهم آیند و برای آینده ی خود و سرزمین شان بیاندیشند تا از ریسمان بردگی و منجلاب تنهایی و دست آویز شدن ها نجات یابند.
اگر یکبار دیگر شاهد تکرار اشتباهات گذشته باشیم و از گذشته های تاریک درس عبرت نگیریم،فاتحه ی آینده و امروز این سرزمین را باید از همین حالا خواند!
مختار وفایی

پست ویژه

بوی خوشِ کاغذ؛ خداحافظ رسانه‌های چاپی

  شاید خداحافظی با رسانه‌های چاپی برای بسیاری از روزنامه‌نگاران و خوانندگان روزنامه‌ها نگران کننده و حتی پذیرفتن آن سخت باشد، اما تحولی اس...