مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان

مختار وفایی

چند طلبه‌ی که از سهم خمس و زکات ایرانی‌ها در حوزات عملیه ایران نفرت تغذیه کرده و منافقت آموخته، اکنون بار دیگر به نمادهای از فتنه و شر در میان مردم بدل شده اند. من هیچ علاقه و نیازی به پرداختن به مسایل کوچک و بی‌ارزش قومی، محلی و سمتی ندارم، اما وقتی عمق فلاکت، گمراهی و تباهی را در میان مردمی که در کنار آنان بزرگ شده و زیسته‌ام می‌بینیم، رسالت خود می‌دانم که در حد خودم در این مورد به هم‌نسلانم بنویسم.

عکس از آرشیف

من نه مانند اکثریت ملاهای نفرت‌پراکن و سیاه‌اندیش حربه‌ی مانند اسلام و قرآن دارم و نه خطابه‌های آتشین و دروغین بلدم تا با احساسات مردم بازی کنم.
هر ازگاهی که برای دیدار از پدر و مادرم به روستای ما در دره‌گزباستان /شولگره سر می‌زنم، عمق سیاه‌اندیشی و چاله‌ی تاریکی که مردم ما را احاطه کرده مشاهده می‌کنم. تقریباً چهار دهه قبل و در جریان جهاد علیه تجاوز شوروی، در کنار مردان صادق و راستین، چند دلقک به ظاهر دیندار به بهانه‌ی جهاد، مردم را علیه همدیگر شورانیده و آغازگر جنگ خانه بخانه شدند که اکنون نیز عقده‌های بجامانده از آن دوران سیاه و ذلت، از مردم قربانی می‌گیرد.
آن دوره باوجود این‌که نتایج اندک مثبتی در پی داشت، اما تاوان اشتباهات جبران ناپذیر چند حیله‌گر مکار را هنوز مردم می‌پردازند. سرخیل‌های جهاد، بجای این‌که مردم را به جهاد و صداقت سوق دهند، علم‌بردار جنگ قومی شده و خودشان در غُندی‌های خیر در قم و اصفهان و قندهار نشستند.
مردم خاطرات تلخ تباهی شان را به روشنی بیاد دارند و هر ازگاهی در جریان روایت آن دوران، یزیدها و شمرهای دوران را که هنوز زنده اند و در صومعه‌های شان مصروف دعا، نفرت می‌فرستند.
مایه‌ی ننگ و تاسف است که تاجران دین و قوم که بازارشان طی سال‌های اخیر کساد شده، بار دیگر در حالی که هنوز خون کشته شدگان جنگ خانمانسوز نخکشیده، به این تجارت سیاه رو آورده اند.
عده‌ی از این تاجران از قم و اصفهان و تهران تخم نفرت و کینه می‌پاشند و عده‌ی دیگر از غارهای باستانی شان در کابل و قندهار و مزار...
بار دیگر این سیاه‌اندیشان شمشیرهای تباهی شان را از غلاف کشیده و تلاش دارند بنام خیل و سرخیل و قوم و قبیله مردم را بجان همدیگر بیاندازند تا یک نسل دیگر در نفرت بسوزند.
حرف من به آنانی که تجربه‌ی 40 و 50ساله در پاشیدن تخم نفرت و کینه و کدورت دارند شاید جالب و قابل توجه نباشد، اما شاید برای آنانی که از نسل من است و آینده‌های درخشان می‌تواند چشم براه شان باشد قابل فهم باشد.
یکبار به دیروز، امروز و آینده‌ی آنانی که از ظرف زهرآگین قوم و خیل نان خورده اند ببینید، جز ذلت، نفرت و خشم نفاق از صورت‌ها و چشمان گناه‌کارشان چیزی نمی‌بارد. برای ما هیچ اقدامی شرم‌آورتر و ذلت‌بارتر از این نیست که در عصر حاضر که انسان‌ها به ارزش‌های قدرن 21 فکر می‌کنند ما در پستوهای خالی ذهن خود پنهان شده و دنباله‌رو کسانی باشیم که عمرشان را وقف نفرت و همدیگر کشی کرده اند.
بگذارید چند مریض روانی که چاره‌ی جز نشخوار نفرت‌های آموخته از حوزه عملیه قم و غارهای باستانی شان در کابل و قندهار ندارند، همچنان یاوه‌سرایی کرده و عمرخود را با نفرت‌پراکنی سر کنند، اما من و شمایی که در عصر انفجار اطلاعات زندگی می‌کنیم و مسوول امروز و آینده‌ی این کشور هستیم، دنبال ارزش‎های مدرن و انسانی حرکت کنیم.
سردمداران خیل و سرخیل که حاصل عمر بی‌حاصل شان جز کشتار جوانان و تباهی خانواده‌ها نیست، باید عمر باقی‌مانده‌ی شان را برای توبه به درگاه خداوند بگذرانند تا از گناهان و سیاهی دامان شان اندکی کاسته شود.
به این پیرهای خرفت و این گمراهان عالم دینداری توصیه می‌کنم که در غارهای باستانی تان در قندهار و مزار و کابل و قم بمانید تا رستگار شوید. شما دنبال رستگاری هستید و هرآیینه بدانید که رستگاری در نفرت پراکنی و جنگ‌افروزی نیست.
من و هم‌نسلانم شما شیادان حیله‌گر را خوب شناخته‌ایم و شکار شعارهای واهی تان نمی‌شویم.

و حرف آخر این‌که ای شیخ:

امیدوار بود آدمی به خیر کسان
مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان!

پیام صلح دانشجویان افغان در قزاقستان به مقامات جهان

دوتن از دانشجویان افغان که در قزاقستان مصروف تحصیل اند، با نشر ویدیویی در صفحات مجازی در پیوند به جلب توجه مقامات قزاقستان و ایالات متحده به تامین صلح در افغانستان، مورد توجه گسترده قرار گرفته اند.

حفیظ الله قادری دانشجوی سال چهارم دانشگاه انجنیری تخنیکی در شهر آستانه قزاقستان و صابر رسولی هم‌صنفی‌اش، دو دانشجوی  استند که شب دوشنبه  18جدی، ویدیوهای شان را با پیام تلاش برای صلح در افغانستان در صفحات مجازی شان نشر کردند. آنان در این ویدیوها از سران کشورهای قدرتمند جهان از جمله دونالد ترامپ رییس جمهور ایالات متحده و نورسلطان نظربایف رییس جمهور قزاقستان خواسته اند که به مردم افغانستان در تامین صلح کمک کنند.

دانشجویان افغان از آقای نورسلطان نظربایف رییس جمهور قزاقستان که ابتکار میزبانی مذاکرات صلح سوریه را موفقانه سپری کرده و همچنان بتازگی ریاست جلسات شورای امنیت سازمان ملل متحد را در اول ماه جنوری سال 2018 بدست آورده خواسته اند که تامین صلح در افغانستان را یکی از اولویت‌های مباحث در جلسات شورای امنیت قرار دهد.

این دانشجویان از دشواری های جنگ در افغانستان نیز صحبت کرده و گفته اند که آنان بصورت تصادفی  از جنگ افغانستان جان به سلامت برده و اکنون با امکانات خوب در قزاقستان تحصیل می کنند.

قادری و رسولی می گویند که افغانستان کشور نا امن است و وقتی صبح کسی از خانه بیرون می شود، کسی مطمین نیست که او شب سالم به خانه بر می گردد یا خیر.

این دانشجویان با درنظرداشت اینکه قزاقستان ریاست جلسات شورای امنیت سازمان ملل متحد را به عهده دارد نقش رییس جمهور این کشور را در تامین صلح در افغانستان موثر دانسته و ابراز امیدواری کرده اند که پیام شان مورد توجه مقامات آن کشور قرار گیرد.

ویدیوی این دانشجویان که در شبکه های مختلف اجتماعی از جمله فیسبوک، تویتر، انستاگرام، یوتیوب و وی‌کی منتشر شده است، مورد استقبال گسترده مردم قرار گرفته است. فعالان شبکه های اجتماعی در افغانستان این اقدام دانشجویان افغان را مثبت و موثر  دانسته و ابراز امیدواری کرده اند که مقامات کشور قزاقستان که از دوستان منطقه‌یی افغانستان است، در راستای تامین صلح در این کشور تلاش کنند.

در گذشته نیز دانشجویان، فعالان حقوق بشر و مهاجران افغانستان در کشورهای مختلف جهان، با ابتکارات شان تلاش کرده اند که توجه مقامات ارشد جهانی را به تامین صلح در افغانستان جلب کنند، اما تاکنون این تلاش ها نتیجه‌ی موثری در داخل افغانستان برای تامین صلح نداشته است.

میهمان سفره‌ی مهربانی در هندوستان

یک‌ونیم سال قبل در حالی که روزهای شیرین ماه عسل ما در هندوستان با پیش‌آمد بیماری خطرناک و غیرمترقبه برای نیلوفر عزیزم به سرگردانی و رنج تبدیل شد، با موکیش‌چندرا دوست هندوستانی‌ام آشنا شدم.

با خانواده موکیش چندرا در حومه شهر دهلی

موکیش کارمند بخش اداری یکی از شفاخانه‌های هندوستان است که نیلوفر عزیزم سال گذشته در آن معالجه شد. در روزهای نخست نمی‌توانستم به موکیش به عنوان یک دوست باور کنم. قصه‌های وحشتناکی از کلاه‌گذاری بر مریض‌داران افغانستانی در شفاخانه‌های هندوستان شینده بودم و در آن روزهای دشوار به هرکسی که علاقه‌ی کمک کردن بمن را داشت شک می‌کردم.
موکیش اما مرا با آرامش رهنمایی می‌کرد. زمانی که از شفاخانه رخصت شدیم، او با مهربانی تمام هر ازگاهی تماس می‌گرفت و از وضعیت صحت نیلوفرجان می‌پرسید. چندی قبل که قرار شد برای تعطیلات آخرسال میلادی به هندوستان برویم، اصرار کرد که در هوتل اتاق نگیریم و در خانه‌ی او همراه با خانواده‌اش باشیم.
او با مهربانی تمام اصرار می‌کرد که خانه‌ی ما کوچک ولی قلب ما بزرگ است، بیایید تا روز ماندن تان در هندوستان با ما زندگی کنید. بلاخره با سپاسگزاری از مهربانی‌هایش توافق شد که یک چاشت میهمان شان باشیم. 
خانه‌ی زیبا و کوچک موکیش در حومه‌ی شهر دهلی در منطقه‌ی بنام ویشالی موقعیت دارد. همراه با خانم، پدر و دو کودک نازنین خود در آپارتمان دو اتاقه زندگی می‌کند. خانه‌ی کوچک شان پر از آرامش، عشق و زیبایی است.
زمانی که از دهلی به طرف خانه شان که از محل اقامت ما 20 کیلومتر فاصله داشت حرکت کریم، پی‌هم زنگ می‌زد که خانم و فرزندانم مشتاق دیدارتان است، زودتر بیایید که فرصت بیشتری برای صحبت داشته باشیم. 
او در مورد عروسی، زندگی و کارهای ما در فیسبوک و انترنت خوانده بود و عکس های ما را با خانواده‌اش شریک ساخته بود.
پدرش سرمعلم یکی از مکاتب دولتی در دهلی بود و حالا که عمرش 73 ساله است، در تقاعد بسر می‌برد.
خانم مهربان موکیش غذای لذیذ و با مزه‌ی هندوستانی برای ما پخته بود. از این که می‌دانست ما غذای تند نمی‌توانیم بخوریم، در دیگ مرچ کمتری ریخته بود. چای لذیذ هندی، برنج سفید، شیر برنج، گوشت مرغ و انواع سبزی از جمله زیبایی‌های سفره یک هندوستانی بود که از ما پذیرایی کرد.
لحظاتی را که در خانه‌ی موکیش دوست هندوستانی ما گذراندیم پر از آرامش، عشق و مهربانی بود.
مهربانی خالصانه‌ی موکیش، خانم نازنین‌اش که اصرار داشت مرا(بابی، یعنی ینگه) صدا بزنید، پدر و اطفال نازنین‌اش که دوست داشتند روزی در کابل میهمان ما باشند برای ما بیادماندنی‌ترین خاطرات این سفر است.
با موکیش در بالکن آپارتمان‌اش زیاد صحبت کردم. او بارها تکرار کرد که من یک هندو هستم و تو یک مسلمان، اما عشق، انسانیت و آزادی مهم‌ترین مشترکات ما انسان‌هاست که هیچ دیواری نمی‌تواند مانع آن شود.
عشق، شجاعت، صبر و آرامش از مهم‌ترین جلوه‌های زندگی یک هندوستانی است که با پابندی به آن به زندگی خود و اطرافیان خود عشق می‌ورزد.
موکیش‌چندرا و خانواده‌ی نازنین‌اش، نمادی از صداقت، مهربانی و عشق یک هندوستانی نسبت به هم‌نوعان شان است.

بن بست در بلخ

پس از آغاز تنش ها میان عطامحمدنور و ریاست جمهوری بر سر کرسی مقام ولایت بلخ، ضمن نگرانی‌های که در میان مردم در حال افزایش است، اوضاع حکومت‌داری، بازار و تجارت نیز در این ولایت آسیب دیده است.

عطامحمدنور و رییس جمهورغنی

حکومت تا این‌دم بر معرفی انجنیر داوود بحیث والی بلخ اصرار دارد و براساس گزارش‌ها، داوود ضمن دریافت اعتبارنامه از سوی ارگان‌های محل بحیث والی بلخ، مقداری جنگ افزار، پول و موترهای زرهی نیز برای محافظت از خود و گسترش برنامه‎هایش بحیث جانشین نور دریافت کرده است.

بن بست بر سر کرسی مقام ولایت بلخ، ضمن این‌که بر اوضاع عمومی کشور تاثیر منفی گذاشته است، امید به موثریت سایر برنامه‌های حکومت را نیز بیشتر از پیش خدشه‌دار ساخته است.

حزب جمعیت ناتوان از شکست این بن بست است، چون این حزب فعلاً دارای یک محوریت قدرتمند و باصلابت نیست و به گروهک‌های مزدبگیر از محورهای قدرت تبدیل شده است.

جامعه مدنی هم تاکنون واکنش، راه حل و اعتراضی نسبت به این بن بست نداشته است. باوجودی که گزینه نظامی هم از سوی عطامحمدنور و هم از سوی حکومت مرکزی برای حل این چالش منتفی بنظر می‌رسد، اما دوام این وضعیت نه به نفع مردم است و نه به نفع حکومت یا آقای نور.

با وجودی که هواداران احساساتی نور او را بر دوام ایستادگی و حتی استفاده از گزینه نظامی تشویق می کنند، اما دریافت‌ها نشان می‌دهد که فرجام این بازی به هیچ صورتی به نفع نور نیست.

لجاجت او بر دوام کارش پس از 15سال حاکمیت مطلقه در بلخ نشان می‌دهد که به باور او با از دست دادن کرسی مقام ولایت بلخ، آسمان به زمین می‌خورد و دیگر فضا برای فعالیت های سیاسی اش را از دست خواهد داد. در حالی که نور با سرمایه‌ی هنگفت‌اش که می‌تواند  فرصت‌های بزرگتری را برایش مهیا می‌کند میتواند در آینده به برنامه‌های بیشتر و موقعیت های بزرگتری فکر کند.

 همچنان رو آوردن و حتی حرف از گزینه نظامی در برابر حکومت مرکزی او را در صف افراد و گروه های قرار خواهد داد که فعلاً برای خواست های سیاسی و ایدیولوژیک شان با حکومت در جنگ اند.

نور با وجودی که وجبهه و اعتبار سیاسی خود را طی سال‌های اخیر  نزد قدرت‌های حامی افغانستان از دست داده است، موضع‌گیری فعلی اش نیز اعتبار نداشته‌اش را ضرب صفر کرده است. با وجودی که مشخص است نور نمی‌خواهد بلخ را بدون امتیاز برابر با کرسی این ولایت از دست دهد، حکومت تاکنون متقاعد به دادن  این امتیازات نشده است.

روایت یک خشونت: شوهر و خسر، چوب را در شرم‌گاه عروس ۱۷ساله فرو کردند

 خبرگزاری پژواک، روایت وحشتناکی از تازه‌ترین قربانی خشونت و ستم علیه زنان در ولایت غور منتشر کرده است. پس ازسنگسار رخشانه، تيرباران عزيزگل و سوختاندن  زهرا، ظلم‌های که توسط اعضای یک خانواده بر عروس ۱۷ساله شان در ولسوالی دولینه‌ی غور صورت گرفته است نوع دیگری از بربریت و وحشت در مقابل زنان را برملا می‌کند.

گزارش پژواک:

هزارگل، عروس ۱۷ساله با ۱۵۰زخم بر بدن

دختر خُردسالی که از ولسوالی دولينۀ ولايت غور به مرکز ولايت غرض تداوى آورده شده، مى‌گويد که ظلم های زيادی بر وی صورت گرفته و خُسرش همواره غذاهای باقی ماندۀ سگش را به او مى‌خوراند.

اين دختر، گل هزار نام دارد؛ او باچهرۀ پُنديده و بدن پراز جراحتى که دارد، روزگذشته برای تداوی ازسوی يکی از وابستگانش، به مرکزصحی خصوصی داکتر ميراجان احمدی به شهر فيروزکوه مرکزغور، آورده شده است.

اين نوعروس ١٧ ساله که درخانۀ شوهرش جز ذلت ديگر چيزی نديده است، با روحيه پُراز وحشت به خبرنگار آژانس خبری پژواک گفت خسرش که صالح نام دارد، روزانه وی را برای جمع آوری مواد سوخت، به کوه مى فرستاد و بعداز برگشت، وی را مجبور به خوردن غذاهای بازماندۀ سگش مى کرد.

وى گفت: "بوجی را ميدادن که تو برو به هيزم، سه شب به کوه بودم بازمى آمدم،‌ باز نمی گذاشتندکه خود را گرم کنم، به سگ خود که نان می دادند، باز نان های سگ را به من می دادن که توبخور؛ بازمه که نمی خوردم، می گفتند که ديگه به تو نان نمی دهيم؛ همونان را می خوری بخور که نمى خوری نی."

گل هزار همچنان افزود که بارها ازسوی خشو و خواهر شوهرش، مورد لت وکوب قرار گرفته وحتا قصد کشتنش را کردند.

ملا سخى داد يکی از وابستگان اين دختر گفت که درکنار همه ظلم هايی که براين طفل وارد شده است، درناحيه شرمگاهش از سوی شوهر وخسرش چوب داخل گرديده است.

به گفتۀ سخى داد، در وجود اين دختر آثار لت وکوب وسوختگی که توسط سيخ آهن صورت گرفته است  نيز به نظر مى رسد.

سخی داد افزود پدر اين دخترکه اکنون درکشور ايران به سرمی‌ برد، سه سال پيش دخترش را بخاطر خواسته های خود، در عقد شخصى به نام عيدگل درآورده است.

او که اکنون دستيار اين دختر است، از حکومت خواست  تا عاملين اين قضيه را به پنجۀ قانون بسپارند.

موصوف به اساس گفته هاى داکتران موظف اين شفاخانه افزود: "١٥٠داغ به همه وجود اين دخترداره،‌‌ بسيار درحق اين دخترظلم کردند،‌ اورا ببردند در يک جَر بيابانی به غار انداختند."

ازسويی هم داکتران درکلينيک خصوصی ميراجان احمدی، با تاييد آزار جنسی توسط چوب براين دختر، به آژانس خبری پژواک مى گويند که و جود اين طفل، جراحات سنگين برداشته است.

داکترشيما يکى از داکتران اين مرکز صحى گفت: "تمام وجود اين دختر داغ های تازه داشت و بسيار شکنجه شده بود؛ اساساً از ناحيه دامن خود بسيار مشکل داشت و بسيار کار سخت را به حق او انجام داده بودند."

از سويی ديگر بسم الله سرپرست قوماندانی امنيه ولسوالی دولينه، با تاييد اين خبر به آژانس خبری پژواک گفت که آنان در پيوند به اين موضوع؛ خشو، خسر، شوهر و شوهر خواهر اين دختر را دستگير نموده و به مرکزولايت غور فرستاده اند.

موصوف افزود: "ای قضيه در قريه گذر پهن صورت گرفته، ما اقدام کرديم به دستگيری افراد مجرم که خشو، خسر، شوهر و شوهر خواهرای دختره دستگير کرده ايم به قوماندانی مرکز روان کديم."

گل هزار تنها دخترى نيست که در غور قربانی افراط گرايی و خشونت های خانوادگی می‌شود؛ سنگسار رخشانه درشمال شهرفيروزکوه، تيرباران عزيزگل سوختاندن زهرا و ده ها رويداد ديگر، از مواردى است که درگذشتۀ نه چندان دور، دراين ولايت اتفاق افتاده است.

غنی تصمیم می‌گیرد

از بامداد دیروز دوشنبه که خبر تایید شدن استعفای عطامحمدنور از مقام ولایت بلخ توسط رییس جمهور منتشر شد، ذهن و روان مردم در بلخ پریشان شده است. با هرکه صحبت می‌کنم نگران وقوع حوادث ناگوار است. این مسلم است که اکثریت مردم خواهان امنیت است و از حلقه‌ی سیاهی که بنام داعش و طالب در اطراف بلخ کشیده شده هراس دارند. آنان عطامحمدنور را با تمام کاستی‌ها و بدی‌هایش می‌خواهند؛ چون فکر می‌کنند آقای نور حتی برای حفاظت از سرمایه‌های بی حساب‌اش نیز که شده جلو داعش و طالب را در بلخ می‌گیرد.

عطامحمدنور با قدرت اجتماعی و اقتصادی که دارد توانسته است بلخ را طی یک دهه اخیر از برخی آشوب‌ها و تنش‌ها دور نگهدارد، دقیقاً شبیه آنچه جنرال دوستم در دوران حکومت مجاهدین از بلخ ساخته بود.

زمانی که ربانی در کابل حکومت می‌کرد و بقیه ولایات درگیر جنگ خان‌ها و قلدرها بود، جنرال دوستم از مزارشریف و جوزجان دو نمونه‌ی از مسکوهای کوچک ساخته بود که ضمن امنیت و آرامش، مردم به آزادی‌های مدنی خود نیز تا حدی دست یافته بودند. اما همانگونه جنرال دوستم در آن زمان بلخ را تافته‌ی جدابافته از مرکز قلمداد می‌کرد، نور نیز فعلاً در همان خط در حرکت است. 

اما مشکل این است که فعلاً دهه هفتاد نیست، بلکه روزهای میان سال 2017 و 2018 میلادی است. سال‌های که غنی حمایت قدرت‌های جهان را با خود دارد و تا حدی به طرف‌های درگیرش فهمانده است که او تصمیم می‌گیرد چه کسی وزیر باشد چه کسی به زیر.

انجنیر محمد داوود بحیث والی جدید بلخ مقرر شد

انجنیر محمد داوود والی جدید بلخ

ریاست جمهوری با پخش خبرنامه‌ی کوتاهی در صفحه تویتر خود نوشته است که استعفای عطامحمدنور والی بلخ توسط رییس جمهور منظور شده است. به نقل از این خبرنامه، والی بلخ چندی قبل استعفانامه اش را به ریاست جمهوری فرستاده بود. ریاست جمهوری، دیپلوم انجنیر محمد داوود را بحیث والی بلخ منظور کرده است.

خبر منظور شدن استعفای والی بلخ در حالی نشر شده است که از سه سال بدینسو تنش ها میان رییس جمهور و عطامحمدنور بر سر برکناری وی از بلخ جریان داشت. سال گذشته و پس از موج جدیدی از تنش ها، والی بلخ با رییس جمهورغنی وارد مذاکره شده و در بدل کنار رفتنش از بلخ خواستار ده ها پست مهم حکومتی برای نزدیکانش در سطح وزارت، سفارت، معینیت و ریاست ها شده بود.

والی بلخ در جریان این مذاکرات استعفانامه ی بدون تاریخ را به ریاست جمهوری فرستاد تا اعتماد رییس جمهور را جلب کرده و به وزارت خانه ها و سفارت خانه ها دست یابد. والی بلخ تاکید کرده بود که پس از عملی شدن مواد کامل موافقت‌نامه استعفایش منظور شود.

به دنبال رد خواست های نور توسط ارگ و شکست مذاکرات، استعفانامه بدون تاریخ والی بلخ، تنها کارت برنده ی ارگ برای کنار زدن وی از قدرت بود. پس از تنش ها و واکنش ها زیادی در پی تلاش ارگ برای برکناری نور، صبح امروز دوشنبه خبر منظوری استعفانامه‌ی والی بلخ توسط ریاست جمهوری پخش شد.

برخی از سران حزب جمعیت چند روز قبل برکناری والی بلخ را خط سرخ این حزب اعلام کرده و خاطرنشان ساخته بودند که برکناری نور باعث مقاطعه سیاسی حزب جمعیت با حکومت خواهد شد.

تاکنون واکنشی از سوی نور و متحدان سیاسی اش در پی نشر خبر استعفای ناخواسته اش از بلخ دیده نشده است. انجنیر محمد داوود شخصی که بحیث والی جدید بلخ معرفی شده، از جمله اعضای حزب جمعیت و از باشندگان ولایت بلخ است. او در دوران مبارزه علیه رژیم تحت حمایت شوروی در جبهات نظامی حزب جمعیت در بلخ و ولایات شمال جنگیده و از سال 2001 تاکنون در لندن زندگی می کند.

داوود از جایگاه اجتماعی گسترده برخوردار نیست و نیز در حکومت‌داری و رهبری سواد و تجربه‌ی چندانی ندارد. داوود که مانند نور از پایگاه قدرتمند اقتصادی و اجتماعی در بلخ برخوردار نیست، نمی تواند مانند نور برای حکومت مرکزی دردسر ایجاد کند. با تقرر وی بحیث والی بلخ، رییس جمهورغنی سکان یکی از مهم ترین ولایت ها را در شمال در دست گرفته و اوامرش را در قلمرو امپراتوری پیشین عطامحمدنور که تاکنون اهمیتی نداشت تطبیق می کند.

- مختار وفایی

کتمان تاریخ جنایت است

افغانستان سرزمین جنایت و بربریت و نسل‌کشی‌های بی‌رحمانه است. بخشی از این ستم در چهار دهه‌ی گذشته زمانی که مجاهدینی بنام اشرار تفنگ بدست شهرها و از جمله کابل را تصرف کردند اتفاق افتاد.

سیاف، ربانی، محقق، مزاری، مسعود، حکمتیار، دوستم و ...همه در نقش خودشان در خلق تراژیدی‌ها و جنایت‌های که از عینک هواداران شان حماسه و انقلاب است نقش داشتند.

همه گرفتار موجی از افراطیت، بربریت، احساسات قومی، خودبزرگ‌بینی و خودحق‌پنداری بودند. همه، مشت فاتح کابل را بر سینه می‌زدند و حاکمیت و حکومت و مملکت را از آن خود می‌دانستند.

چند جهادی شرور و بی‌برنامه و مزدور که با تفنگ آی‌اس.آی و سی.‌‌آی.ای جنگ و کشتن را خوب آموخته بودند بر سر تقسیم قدرت میله‌های تفنگ شان را بجان همدیگر داغ کردند.

این‌گونه بود که جنایات بی‌شماری خلق شد و هیچ کبوتر سپیدی در این میان وجود ندارد.

برای من تاسف‌بار است که وقتی می‌بینم حرفی از جنایات سیاف، حکمتیار و ملاعمر نوشته می‌شود دوستان تاجیک‌تبارم هورا کشیده تایید می‌کنند، اما وقتی حرفی از جنایاتی که در پیرامون سران جمعیت اتفاق افتاده نوشته می‌شود، احساسات وطن‌پرستی شان غلیان کرده و مرا به خاموشی در این مورد دعوت می‌کنند. منطق شان هم این است که یادآوری گذشته منجر به تنش قومی می‌شود. اگر چنین است چرا شما پی‌هم از گذشته‌ی سیاه حکمتیار می‌نویسید؟ استدلال می‌کنند که یادآوری از گذشته خودش به مثابه جنایت است و باید خاموش ماند. نمی‌دانم آدم چقدر باید منطق خود را کنار بگذارد و به خود اکت حافظ وحدت ملی را بدهد تا چنین استدلال بی‌سر و ته‌ی از خود برون دهد.

این‌جا که منطق شان لنگید مرا متهم به وابستگی به حزب و قبیله می‌کند. آن‌هم حزب وحدت که عوامل جنایت‌کار آن بار بار مرا در مورد نوشته‌هایم تهدید کرده اند و آنچه من از بنیاد با آن مخالفم. من به همان میزان که در مورد کارنامه خوب و بد مسعود، سیاف، حکمتیار و دوستم خوانده و نوشته‌ام به همان میزان در مورد مزاری، محقق و خلیلی نیز خوانده و نوشته‌ام.

این حقیقت تلخ و یک روی سیاه سکه‌ی بنام جهاد است که مطمئن باشید قابل کتمان نیست و نسل بعدی واژه به واژه حقیقت را از لای تاریخ می‌یابند.

مطمئن باشید که با مرور و یادآوری گذشته، اگر گره‌ی از مشکل باز نشود، گره‌ی دیگری افزوده نمی‌شود.

جزای دزدی در سایه‌ی حاکمیت طالبان

یک مخاطب این صفحه، با فرستادنِ این تصویر نوشته است که این شخص به اتهام دزدی در یکی از مناطق ولایت بغلان توسط طالبان گرفتار شده و حکم محکمه محلی این گروه بر وی تطبیق شده است.

 طالبان برای اجرای حکم شان در مورد این متهم، صورت وی را با رنگ سیاه نموده، موهایش را از فرق تا پیشانی تراشیده و با سوار کردن بر یک الاغ وی را در کوچه های محل به مردم نشان داده اند. 

جزییات بیشتری از چگونگی اتهام دزدی به این مرد مشخص نیست. 

محکمه صحرایی طالبان در بغلان برای پسری که با یک دختر تلفنی صحبت کرده بود+ویدیو

- مختار وفایی

ویدیوی بدست آمده نشان می‌دهد که پسر جوانی در محضر تماشای مردم، توسط اعضای گروه طالبان در منطقه تنگی‌مرچ ولسوالی برکه ولایت بغلان به اتهام صحبت تلفنی با یک دختر شلاق زده می‌شود. منابع محلی در برکه با تایید این ویدیو می‌گویند، پسر جوانی به اتهام این‌که با یک دختر تلفنی صحبت کرده به دام طالبان افتیده و مولوی معین قاضی طالبان در برکه، برای وی 40 ضربه شلاق در محضر عام جزا تعیین کرده است.

در ویدیوی بدست آمده از جریان تطبیق حکم قاضی طالبان، ملانعمت و ملا وکیل از فرماندهان طالبان در بغلان نیز در کنار مولوی معین قاضی این گروه دیده می‌شوند. در همین حال منابع می‌گویند که ملا نعمت از فرماندهان ارشد این گروه در برکه یک شخص جنایتکار و متجاوز است که شب‌ها با استفاده از اسلحه و قدرت، به خانه‌های برخی از باشندگان برکه رفته و به زنان مردم تجاوز می‌کند. سال گذشته در اثر همین اقداماتِ ملا نعمت، قاری بلال ولسوال این گروه، وی را خلع سلاح کرده و از صف طالبان رانده بود. ملا نعمت پس از مدتی که به ولسوالی نهرین فراری شده بود دوباره با پادرمیانی سران طالبان به برکه آمده و اکنون بحیث یکی از فرماندهان این گروه فعالیت می کند. 

در همین حال منابع در ولسوالی برکه می‌گویند که چندی قبل قاری خال‌الدین از دیگر فرماندهان این گروه بر یک محافظ جوانش تجاوز جنسی کرده بود که باعث تنش‌های میان گروهی بین طالبان شده بود.

منابع محلی در بغلان می‌گویند که طالبان از تطبیق قانون محاکم صحرایی شان بالای فرماندهان و جنگجویان خودشان عاجز اند، اما مردمان ملکی و محلی را به بهانه های مختلف شلاق زده و زندانی می‌کنند.

بازداشت غیرقانونی یک خبرنگار در هلمند توسط امنیت ملی

اعلامیه نی، حمایت‌کننده رسانه‌های آزاد افغانستان:

هیچ نهادی حق بازداشت و بازجویی خبرنگاران در قبال تخطی‌های رسانه‌یی را ندارد، مگر پس از فرایند طی شده در کمیسیون بررسی شکایات و تخلفات رسانه‌ها

محمد الیاس داعی، خبرنگار رادیو آزادی در ولایت هلمند به طور غیرقانونی بیش‌تر از ۲۰ ساعت در ریاست امنیت ملی آن ولایت نگه‌داشته شد  و آزادی‌هایش سلب گردید.

این خبرنگار به دنبال نشر یک مطلب در صفحۀ فیس‌بوک‌ که در رابطه به یکی از اعضای شورای ولایتی هلمند نوشته بود؛ توسط ریاست امنیت ملی آن ولایت فراخوانده شده و سپس سلب آزادی شد.

به گفتۀ مقام‌های امنیتی در ولایت هلمند؛ بشیر شاکر، عضو شورای ولایتی هلمند از الیاس داعی شکایت کرده است که بر آقای شاکر اتهام وارد کرده و علیه او معلومات نادرست در فیس‌بوک‌ به نشر رسانده است.

یک مقام امنیتی که خواست نامش گرفته نشود؛ به دفتر نی هم‌چنان تأکید کرد که آقای الیاس داعی خبرنگار رادیو آزادی نزد آن‌ها میهمان است و به دلیل این که پس از نشر آن پیام در فیس‌بوک جانش در خطر افتاده است، او را با خود نگه‌داشته اند تا از او حفاظت کنند. 

عبدالمجیب خلوتگر، رئیس دفتر نی در این زمینه گفت:" سلب آزادی خبرنگاران به هر عنوان و دلیلی که باشد، غیر قانونی بوده و پیش از اهالۀ پرونده از جانب کمیسیون بررسی شکایات و تخلفات رسانه‌ها به دادستانی، هیچ نهاد حق بازداشت و بازجویی از خبرنگاران را ندارد."

قانون رسانه‌های همگانی وظیفه و صلاحیت بررسی پرونده‌های شکایت علیه خبرنگاران و رسانه‌ها را به کمیسیون بررسی شکایات و تخلفات رسانه‌ها سپرده است.

در بند دوم مادۀ ۴۴ قانون رسانه‌های همگانی مشعر است که :" کمیسیون مندرج فقره (1) این ماده ( کمیسیون بررسی شکایات و تخلفات رسانه‌ها) شکایات و تخلفات را مورد رسیدگی قرار داده، متخلف را حسب احوال توصیه، اخطار یا جهت تعقیب عدلی به مراجع مربوط معرفی می‌نماید."

دفتر نی حمایت کنندۀ رسانه‌های آزاد افغانستان، از حکومت وحدت ملی می‌خواهد تا پس از این به هیچ کسی اجازه ندهد برخلاف قانون عمل کرده و از خبرنگاران جهت نشر و پخش مطالب بازجویی و یا آنان را بازداشت نماید.

ما هم‌چنان از مقام‌ها در ولایت هلمند می‌خواهیم تا برای تأمین امنیت جانی الیاس داعی، هر آنچه در توان دارند دریغ نورزند و برای حفاظت جان او از تمام امکانات استفاده نمایند.

 دفتر نی هم‌چنان از حکومت افغانستان و به‌ویژه از حکومت محلی هلمند می‌خواهد تا مسئلۀ سلب آزادی آقای داعی را بر مبنای قوانین کشور بررسی نمایند.

به دادگاه بین‌المللی جزایی شکایت کنیم

دادستان دادگاه بین‌المللی جزایی اعلام کرده است که به جنایت‌های جنگی و بشری انجام شده در افغانستان رسیده‌‌گی می‌کند. اگر این دادگاه ابتکار دادستان را بپذیرد، شهروندان افغانستان می‌توانند بی‌درنگ شکایت‌های شان را ثبت کنند. اشخاص یا گروه‌هایی که جنایت‌های قتل، گروگان‌گیری، تعقیب و آزار مداوم یک گروه مشخص به دلایل سیاسی، نژادی، قومی و مذهبی، حمله به تأسیسات غیر نظامی، حمله‌ی سازمان‌ یافته به یک گروه غیر نظامی، شکنجه و استفاده از اطفال در پیش‌برد اهداف جنگی را انجام داده‌اند، یا با هر نامی، عامل شهادت غیرنظامیان شده‌اند؛ محاکمه می‌شوند. مهم نیست که این‌ اشخاص چه کاره‌اند، دادگاه بین‌المللی جزایی، آنان را مجرم شمرده و محاکمه می‌کند. حتا اگر قوانین داخلی یک کشور، اجازه‌ی محاکمه‌ی این مجرمان را ندهد، این دادگاه آنان را محاکمه می‌کند. البته دادگاه به جنایت‌هایی رسیده‌گی می‌کند که پس از می ۲۰۰۳ میلادی اتفاق افتیده است. افغانستان نیز در سال ۲۰۰۳ عضویت این دادگاه را به دست آورده است.

کار دادگاه بین‌المللی جزایی

دادگاه بین‌المللی جزایی، نخستین دادگاه بین‌المللی با صلاحیت و دایمی در جهان است. اساس‌نامه‌ی این دادگاه در ۱۷ جولای ۱۹۹۸ میلادی در روم ایتالیا توسط نماینده‌گان ۱۲۰ کشور به تصویب رسید. این اساس‌نامه در ۲۰۰۲میلادی قابلیت اجرایی پیدا کرد. پس از آن، دادگاه بین‌المللی جزایی به منظور رسیده‌گی به جرایم نسل‌کشی، جنایت در برابر بشریت، جنایت جنگی و جنایت تجاوز ارضی در لاهه- هالند ایجاد شد؛ اما پسان اعلام کرد که از این پس به جرایم زیست محیطی زیر عنوان «جنایات در برابر بشریت» نیز رسیده‌گی می‌کند. اهمیت تصویب این اساس‌نامه به اندازه‌ای است که فعالان حقوق بشر در سراسر جهان پس از تصویب آن، همه ساله سال‌روز تصویب آن را زیر نام «روز عدالت بین‌المللی» گرامی می‌دارند.

هرچند «کارکرد مستقل» را یکی از مهم‌ترین ویژه‌گی‌های این دادگاه می‌دانند، اما عضو نبودن قدرت‌های بزرگی مثل امریکا، چین، روسیه و هند سبب شده است تا درباره‌ی توانایی این دادگاه شک و تردیدهایی وجود داشته باشد، اما حتمی این‌گونه نیست. دادگاه بین‌المللی جزایی تا اکنون به قضایای مهم و بزرگی رسیده‌گی کرده است؛ از رسیده‌گی به جرایم پنج تن از رهبران «ارتش مقاومت پروردگار» در اوگاندا گرفته تا حکم بازداشت عمر حسن‌البشیر رییس‌جمهور سودان.

دادگاه به منظور تطبیق حکم، نیروی نظامی ندارد و اما در این خصوص، همکاری دولت‌هایی عضو را که مجرم، شهروند آن است، فرا می‌خواند. اگر دولت‌ها همکاری نکردند، بی‌درنگ مورد تحریم و انزوای بین‌المللی قرار می‌گیرند.

برای آغاز تحقیقات و پی‌گرد انجام‌دهنده‌گان یک جنایت، سه روش پیش‌بینی شده است: ابتکار دادستان، درخواست دولت عضو و یا درخواست شورای امنیت سازمان ملل متحد.

با این وضع، در خصوص پی‌گیری جنایت‌های جنگی و بشری در افغانستان، دادستان این دادگاه اعلام آماده‌گی کرده است. بر بنیاد این، دادستان می‌تواند با جمع‌آوری اطلاعات و مستندسازی بیشتر از طریق دولت، سازمان ملل متحد و ارکان آن و نیز سایر سازمان‌ها و گروه‌های بین‌المللی، منطقه‌ای، غیر دولتی و قربانیان جنایت‌های جنگی و بشری، تحقیقات خود را تکمیل کند.

چه باید کرد؟

پاسخ به این پرسش نیاز به اندکی دقت و یادآوری دارد. دشمنان را که می‌شناسیم، پس سعی شود تا جنایت‌های انجام شده در سال‌های پس از ۲۰۰۳ میلادی و عاملان آن را به یاد بیاوریم.

بی‌درنگ با توجه به جنایت‌های بزرگی که با هر نامی، پس از ۲۰۰۳ میلادی انجام یافت و سبب قتل و کشتار فرد و یا گروهی از شهروندان بی‌گناه و بی‌سلاح کشور شد، باید به دادگاه بین‌المللی جزایی شکایت کنیم. مهم نیست این قتل و کشتار توسط چه کسانی و با چه نامی انجام یافت. هیچ توجیهی هم نمی‌تواند روی این جنایت‌ها پوش بگذارد. آن‌چه مهم است، این‌ است که «انسان» به شهادت رسیده است. این «انسان شهید» مسلمان بود، سلاح نداشت و با کسی هم اعلام جنگ نکرده بود.

اشخاص و گروه‌هایی که به گونه‌ی سازمان یافته اراده کردند و در حالت صحتمندی، این جنایت‌های بزرگ و جان‌کاه را انجام داده‌اند، دستور جنایت را داده‌اند و یا هم به انجام جنایت کمک کرده‌اند، مجرم‌اند. شما می‌توانید به به دادگاه شکایت کنید تا اشخاص و گروه‌هایی که ذکر شد محاکمه شوند. یادتان باشد، «مهم نیست اکنون جنایت‌کاران چه‌کاره‌اند» امان ریاضت

دو همسایه دو دهلیز

شام دیروز دوشنبه استقبال از رییس‌جمهورغنی در میدان هوایی اسلام‌کریموف در تاشکند پایتخت ازبیکستان کم‌سابقه بود. مقامات بلندپایه ازبیکستان به شمول صدراعظم و وزیر خارجه آن کشور در استقبال از رییس‌جمهورغنی صف کشیده و از میهمان شان با بهترین تشریفات پذیرایی کردند.

رییس‌جمهور غنی در این سفر ۲۰توافق‌نامه و قرار داد مهمی را با همتای ازبیکستانی‌اش امضا می‌کند که دوتای آن در بخش تجارت و ترانزیت است.

روابط میان دولت‌های افغانستان و ازبیکستان در دوره حکومت وحدت ملی و خصوصا پس از به قدرت رسیدن شوکت میرضایف در ازبیکستان به بهترین مرحله خود رسیده است.

سیاست اقتصادمحور ازبیکستان و دیپلماسی فعال منطقه‌یی افغانستان به همراه تاکید بر اهمیت استفاده از ظرفیت‌های اقتصادی میان دو کشور عاملان این نزدیکی است.

افغانستان و ازبیکستان دو همسایه‌ی است که تا کنون از ظرفیت‌های اقتصادی هم‌دیگر در بخش‌های مختلف از جمله تجارت و ترانزیت بی‌بهره بوده اند. حامد کرزی در طول ۱۳سال حاکمیت خود هیچ تمایلی به گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با ازبیکستان نداشت و همچنان متکی به پاکستان ماند. طی ۱۳سال حاکمیت کرزی، نتیجه‌ی عدم روابط تجاری با کشورهای آسیای میانه از جمله ازبیکستان، تصرف بازار افغانستان توسط پاکستان و محتاج ماندن به بنادر آن کشور با تحمل هرگونه خواست و تحمیل تحقیرآمیز آن‌کشور بالای افغانستان بود.

افغانستان و ازبیکستان دو دهلیز ترانزیت برای دو منطقه‌ی مهم برای همدیگر است. افغانستان می‌تواند دهلیز ازبیکستان برای جنوب آسیا و ازبیکستان می‌تواند دهلیز افغانستان برای آسیای مرکزی باشد.

ضمن این‌که گسترش تجارت با ازبیکستان نیازمندی افغانستان از پاکستان را مرفوع می‌کند، منجر به رشد ظرفیت‌های ترانزیتی افغانستان با مناطق آسیای مرکزی و آسیای جنوبی می‌شود.

بهار سال جاری مسدود شدن بنادر پاکستان بروی افغانستان و  گسترش تجارت با آسیای میانه نشان داد که بنادر پاکستان تنها گزینه در عرصه‌ی تجارت برای افغانستان نیست و باید از ظرفیت‌های منطقوی در این عرصه استفاده صورت گرفته و از انزوای ترانزیت و تجارت بیرون شد.

با امیدواری به روابط نیک میان دولت‌های افغانستان و ازبیکستان منتظر عملی شدن توافق‌نامه‌ها و قراردادهای امضا شده میان دو کشور بخصوص در بخش ترانزیت و تجارت می‌مانیم تا بر زندگی مردم و اوضاع حکومت‌داری تاثیرات آن آن شاهد باشیم.

- مختار وفایی

اوضاع قرمز اطلاع‌رسانی در افغانستان

افغانستان در رده‌بندی آزادی مطبوعات در تازه‌ترین گزارش یک نهاد بریتانیایی در روی نقشه جهان در خط قرمز  قرار گرفته است که شامل "وضعیت دشوار" برای اطلاع‌رسانی می‌شود.

 این نهاد برای نشان دادن وضعیت آزادی مطبوعات در کشورها، آنان را دسته‌های مختلف تقسیم‌بندی کرده است.

وضعیت خوب، وضعیت رضایت‌بخش، چالش‌های قابل توجه، وضعیت دشوار و وضعیت بسیار نگران‌کننده از جمله رده‌بندی اوضاع آزادی مطبوعات برای کشوره است که افغانستان در چاله‌ی سرخ و در "وضعیت دشوار" قرار گرفته است.

Www.v-dem.net

ویدیوی بچه‌بازی فرمانده امنیه ولسوالی غورماچ فاریاب

در این ویدیو عبدالسلام آخندزاده فرمانده امنیه ولسوالی غورماچ ولایت فاریاب را می‌بینید که یک نوجوان را پیهم لمس کرده و می‌بوسد.

عبدالسلام در صحبت با رادیو سلام‌وطندار پذیرفته است که این ویدیو مربوط به خودش است، اما او گفته است که در واکنش به خبر خوشی به وجد آمده و آن نوجوان را بوسیده است.

بچه‌بازی میان اکثریت زورمندان و مسوولان ارشد دولتی در افغانستان و مخصوصا شمال یک امر معمول است. 

با رهبر داعش در شمال افغانستان آشنا شوید

مختار وفایی
مفتی نعمت‌الله قویم والی پیشین طالبان در جوزجان که در سال ۲۰۱۵ با بیشتر از ۲۰۰جنگجوی تحت امرش به جنرال دوستم تسلیم شد، اکنون یکی از پایه‌های محکم داعش در شمال افغانستان است. مفتی نعمت‌الله قویم حدودا ۴۰سال عمر دارد و باشنده ولسوالی درزاب ولایت جوزجان است. او علوم دینی را در مدارس پاکستان و افغانستان فرا گرفته و گرایش به وهابیت دارد. مفتی نعمت پس از پیوستن به دوستم در سال ۲۰۱۵، مدت کوتاهی را به امید کمک‌های مالی جنرال دوستم به کابل کوچید و در شیرپور زندگی می‌کرد. نزدیکان جنرال دوستم مفتی را دست‌کم گرفته و ضمن این‌که ملاقات او با جنرال دوستم را تنظیم نمی‌کرد،کمک‌های مالی او را نیز قطع کرد. مفتی نعمت در ماه مارچ سال جاری ۲۰۱۷ به عربستان سفر کرد و به زیارت کعبه شتافت.

این جنگجوی پیشین طالب که به دوستم تسلیم شده و دشمنان زیادی در میان گروه طالبان برای خود خریده بود، در برگشت از زیارت کعبه، به جوزجان رفت و با گروه داعش که در ولسوالی‌های قوش‌تپه و جوزجان فعال بود بیعت کرد. اکنون مفتی نعمت‌الله قویم مسوول عمومی گروه داعش در بخش سیاسی در شمال افغانستان است‌. قاری حکمت مسوول نظامی این گروه و اوزبیکستانی‌های گروه تحریک اسلامی ترکستان مسوولیت مالی و تخنیکی این گروه را به عهده دارند.
مفتی نعمت‌الله با نفوذی که بر مدارس و گروه‌های افراطی ولایات شمال دارد، توانسته است طی ماه‌های اخیر ده‌ها عضو جدید برای داعش جلب و جذب کند. او با قدرت‌گیری این گروه در شمال، به یکی از محورهای جدید تروریسم که هدف بعدی شان ناآرامی در آسیای میانه است تبدیل خواهد شد. مفتی نعمت دوماه قبل یک دختر ۱۴ساله را در قریه بی بی مریم ولسوالی درزاب جوزجان به زور به نکاح خود درآورد.

مفتی نعمت در حال چت در مسنجر فیسبوک با یکی از دوستانش

م

چت در مسنجر فیسبوک

مفتی نعمت در حال کباب‌پزی در عربستان در ماه مارچ۲۰۱۷

حاکمیت ترور و توطیه‌

- مختار وفایی
مهم‌ترین وظیفه‌ی امنیت ملی دفع حملات و خنثای طرح‌های دهشت‌افگنانه علیه حکومت و مردم است. این ارگان موظف است تا از حکومت، منافع ملی و مردم با تجسس و تلاش حفاظت کرده و مشروعیت حکومیت را حفظ کند.

امنیت ملی افغانستان که امکانات گسترده و پول‌های هنگفت اپراتیفی در اختیار دارد، متاسفانه  وظیفه‌ اصلی اش که حفاظت از منافع ملی و حفظ نظام است را فراموش کرده و مصروف توطیه و دسیسه علیه مخالفان سیاسی حکومت است.

بتازگی همایون همایون معاون اول مجلس نمایندگان نامه‌ی به وزارت دولت در امور پارلمانی نوشته است که حاوی نکات تکان‌دهنده است. همایون در این نامه نوشته است اطلاعاتی در اختیار دارد که نشان می‌دهد افراد مشکوک و ضد منافع ملی در میهمان‌خانه و منزل مسکونی معصوم ستانکزی رییس امنیت ملی حضور دارند. همایون نوشته است که به همین دلیل از سوی رییس امنیت ملی تحت فشار است و معصوم ستانکزی در همدستی با رییس جمهورغنی او را تهدید به مرگ و حذف فزیکی کرده است.

متن نامه همایون همایون معاون اول مجلس نمایندگان:

 "قرار اطلاعات واصله موثق به نیابت اول ولسی جرگه، در منزل مسکونی و میهمانخانه شخص محمد معصوم استانکزی رییس عمومی امنیت ملی، افراد و اشخاص مشکوک که بر ضد منافع ملی کار می‌کنند وجود دارند. از این‌که آقای ستانکزی می‌داند من از این موارد با خبرم و اطلاعات دقیق دارم تلاش می‌نماید با توطیه و دوسیه سازی علیه خودم، تعدادی از همکارانم در ولسی جرگه و اقاربم فشار وارد کند تا این حقایق برملا نگردد. ستانکزی حتی با همدستی با شخص رییس جمهور بنده را تهدید به مرگ و حذف نموده است.موضوع به شما نگاشته شد، امید است موضوع را در پرتو قوانین نافده کشور به بررسی گرفته و از نتایج آن نیابت اول ولسی جرگه را در جریان قرار دهید. در صورتی که در آینده برای بنده مشکل امنیتی و تهدید پیش بیاید، مسوولیت آن بدوش شخص رییس جمهور و رییس عمومی امنیت ملی می باشد. از طرف همایون همایون معاون اول ولسی جرگه."

همایون پس از آن تحت فشارهای روزافزون توسط امنیت ملی و نزدیکان رییس جمهور قرار گرفت که پرونده‌ی فساد و اختلاس رییس مجلس نمایندگان را افشا ساخته و بصورت مکرر از رییس جمهورغنی در نشست های علنی مجلس انتقاد نمود. عبدالرووف ابراهیمی اما به دلیل داشتن حمایت قاطعانه‌ی رییس جمهورغنی، از این پرونده جان به سلامت برد.

غنی از ابراهیمی هم برای حفظ سلطه و نفوذ بر اعضای پارلمان استفاده می‌کند و هم او را به عنوان یک مهره‌ی ازبیک‌تبار علیه جنرال دوستم تقویت می‌کند. در این میان اما امنیت ملی به عنوان یک حربه در اختیار توطیه و دسیسه‌های رییس جمهورغنی قرار گرفته است. امنیت ملی طی سه سال حکومت وحدت ملی، بارها برای خاموش ساختن اعتراضات علیه حکومت، اعضای پارلمان و منتفدین اوضاع را به مرگ تهدید کرده است. شماری از اعضای پارلمان شخصاً بمن این موضوع را تایید کرده و گفته اند که بارها امنیت ملی به آنان هشدار داده است که اگر از صحبت علیه حکومت دست بردار نشوند، ضرر خواهند کرد.

سربازان امنیت ملی که از زبده‌ترین نیروهای مدافع افغانستان است، نباید توسط یک حلقه‌ی مشخص که برای بقای قدرت شان مصروف توطیه و دسیسه علیه مخالفان سیاسی شان است مورد سوءاستفاده قرار گیرند.

تهدید و ترور مخالفان سیاسی توسط امنیت ملی، نشانگر برگشت افغانستان به دوران خفقان و استبداد حکومت حفیظ‌الله امین است. خاد که برای حفظ انحصار قدرت در دستان یک گروه ظالم و ستمگر دست به هر جنایت و خون‌ریزی می‌زد امروز به عنوان دستگار کشتار مردم افغانستان یاد می‎شود. امنیت ملی که با امکانات کشورهای مدافع حقوق بشر، دمکراسی و آزادی بیان تقویت و تجهیز می‌شود نباید نسخه‌ی دیگری از روش خاد را برای معترضان و منتقدان حکومت بنویسد.

در مناطق تحت سلطه داعش در جوزجان چه می‌گذرد؟

- مختار وفایی

فرماندهان  گروه داعش در ولایت جوزجان که از مدتی بدینسو ساحات تحت تسلط شان را گسترش داده و طالبان را نیز با شکست کم‌سابقه مواجه ساخته اند دست به وضع قوانین و دستورالعمل‌های ویژه برای مردمان تحت سلطه شان زده اند. نزدیک به 300 جنگجوی داخلی و خارجی که توسط مفتی نعمت الله قویم، قاری حکمت  الله و شیرمحمد غضنفر رهبری می‌شوند در ولسوالی‌های درزاب و قوش‌تپه ولایت جوزجان، قسمت‌های از ولسوالی بلچراغ ولایت فاریاب  و ولسوالی صیاد ولایت سرپل فعالیت دارند. مرکز اصلی تحرکات و پناهگاه امن این فرماندهان، مناطق بی بی مریم، سر دره و آقبلاق ولسوالی درزاب است، اما قرارگاه‌های کوچک و گروه‌های سیار آنان در 80 فیصد جغرافیای درزاب و قوش تپه حاکمیت دارند.

طالبان در درگیری با جنگجویان داعش در ولسوالی‌های نامبرده شکست خورده و مناطقی را که از چندین سال بدینسو در اختیار داشتند از دست دادند. حضور نیروهای دولتی نیز فعلاً تنها در ساختمان مرکزی فرماندهی امنیه ولسوالی های نامبرده خلاصه می‌شود. راه‌های مواصلاتی این ولسوالی‌ها با مراکز ولایات در کنترول گروه داعش است و این گروه تصمیم می‌گیرد که مردم چگونه باید نماز خوانده و خدای شان را عبادت کنند. در این میان حضور جنگجویان خارجی نیز در میان گروه داعش در جوزجان رو به افزایش است. منابع موثق می‌گویند که این تروریست‌ها از کشورهای ازبیکستان،قیرغیزستان، قزاقستان، تاجیکستان، عراق و پاکستان استند که قبلاً در گروه تحریک اسلامی ازبیکستان و گروه داعش فعالیت کرده اند.

فرماندهان گروه داعش در ولسوالی‌های درزاب و قوش‌تپه که از بیشترین قدرت  نظامی نسبت به حکومت و طالبان برخوردار اند دست به وضع قوانین سخت و دست‌پاگیر برای مردم زده اند. از جمله حیرت‌برانگیزترین قوانین آنان  مربوط به زنان و نکاح اجباری می‌شود. داعش در درزاب و قوش‌تپه دستور داده است زنانی که شوهران شان یا کشته شده و یاهم در مهاجرت بسر می‌برند باید به نکاح فرماندهان یا جنگجویان این گروه درآورده شوند.

مفتی نعمت‌الله قویم از سران گروه داعش در شمال افغانستان

یک منبع موثق در جوزجان که از ذکر نام خود خودداری می‌کند می‌گوید که نخستین اقدام را در این مورد مفتی نعمت‌الله قویم که مسوول سیاسی گروه داعش در شمال افغانستان است انجام داد. مفتی نعمت‌الله قویم دوماه قبل یک دختر 14ساله را در منطقه بی بی مریم ولسوالی درزاب به زور به نکاح خود آورده و اکنون با وی زندگی می‌کند. پدر این دختر یکی از فرماندهان پیشین حزب اسلامی بنام قاری خال محمد از باشندگان منطقه بی‌بی مریم است که از سوی مفت نعمت‌الله در صورت مخالفت به مرگ تهدید شده است.

مفتی نعمت که در گذشته با طالبان همکاری داشت، دوسال قبل و در جریان عملیات‌های نظامی جنرال دوستم در جوزجان، همراه با 200نیروی نظامی‌اش به دوستم پیوست اما پس از یک سال زندگی در  شهر شبرغان، به گروه داعش بیعت کرد. منابع می‌گویند که مفتی نعمت به وعده‌های که از طرف دوستم برایش داده شده بود نرسید و از ترس این‌که از سوی همکاران سابق‌اش کشته نشود با داعش بیعت کرد.

منابع محلی در جوزجان تایید می‌کنند که ده‌هاتن از زنان و دختران در ولسوالی‌های درزاب و قوش تپه ولایت جوزجان به جبر به نکاح فرماندهان و جنگجویان داعش درآمده و مردم مجبور اند از دستورهای سخت آنان پیروی کنند. داعش مکاتب و مدارس را در این دو ولسوالی تعطیل کرده و تنها امور مربوط به جنگ، افکار وهابیت و سلفی‌گری را برای نوجوانان و جوانان در مراکز شان تدریس می‌کنند. داعش همچنان دستورهای را در مورد این‌که ریش، موی سر و آرایش صورت و لباس مردم باید چگونه باشد نیز تعیین کرده است. این گروه از نرخ مواد خوراکه تا نحوه عبادت مردم را در مناطق تحت تسلط خود نظارت می‌کند و نیز تمامی شریان‌های اقتصادی و عایداتی مناطق تحت سلطه خود را در کنترول دارد.

مهم‌ترین فعالیت این گروه فعلاً سربازگیری، آموزش و تجهیز جنگجویانی است که قرار است در ماه‌های بعدی مناطق بیشتری را از تصرف طالبان و نیروهای دولتی افغانستان در جوزجان، سرپل و فاریاب خارج کنند.

سپاس و امتنان

یک‌ماه قبل در مورد غفار از باشندگان شهرمزارشریف که در اثر فروریختن سکوی همایش انتخاباتی داکتر عبدالله عبدالله پاهایش شکسته و روزگارش تار شده بود نوشتم.

غفار که از هواداران داکتر عبدالله بود پس از شکستن پاهایش در جریان همایش انتخاباتی در مزارشریف، کارش را از دست داده و خانواده‌اش با چالش‌های زیادی مواجه شد. تنها کمک دفتر داکتر عبدالله در آن زمان برای تداوی غفار ۱۰۰دالر بود.

پس از نشر یک گزارش از وضعیت غفار در صفحه فیسبوک، همکاران ریاست اجراییه، خصوصا جناب یحیا دادفر آمر اطلاعات و ارتباطات ریاست اجراییه با سایر همکاران‌شان پی‌گیر این مساله شده و تلاش کردند که مبلغ قابل توجهی را به خانواده غفار تسلیم کنند.

امروز صبح آگاه شدم که خانواده غفار، مبلغ مورد نظر را از جناب دادفر دریافت کرده و باعث خوشحالی شان شده است.

از این‌که پیام و درخواست ما برای کمک به نیازمندان بی‌پاسخ نماند از آقای دادفر گرامی که زحمت پی‌گیری این مساله را بدوش کشید یک‌جهان سپاس‌گزاریم.

12 انتحارکننده آماده‌ی حمله به شماری از اعضای مجلس نمایندگان +سند

مختار‌ وفایی
نامه‌ی بدست آمده که از سوی بخش امنیتی پارلمان به دارلانشای مجلس نوشته شده، نشان میدهد که 12تن انتحارکننده توسط دین‌دوست معاون گروه طالبان در کابل آماده شده تا به آن‌عده از اعضای مجلس که علیه تعدیلات جدید در قانون ثبت احوال نفوس کارت سرخ بلند کرده اند حمله کنند.

این نامه که تاریخ صدور آن 1396/8/22 ذکر شده از دارالانشای مجلس خواسته است تا آن‌عده از اعضای مجلس را که تحت تهدید است در جریان گذاشته شود.

در این مکتوب آمده است: « دین دوست معاون گروه طالبان ولایت کابل به تعداد 12تن از افراد انتحاری را آماده نموده است تا بالای آنعده از وکلای محترم پارلمان کشور که کارت سرخ را در مخالفت با  ذکر افغانیت و اسلامیت در تذکره های الکترونیک بلند کرده اند در ساحات حوزه پنجم و یا راه برگشت آنان به پارلمان مورد حملات انتحاری قرار دهند.  موضوع جهت آگاهی مقام محترم نگارش یافت آمریت محترم تنظیم کمیسیون های مجلس از اطلاع فوق  اعضای ولسی جرگه را در جریان قرار دهد تا مورد حمله مخالفان مسلح قرار نگیرند»

نامه‌ی که حاوی تهدید بجان اعضای مجلس نمایندگان است

شماری از اعضای مجلس نمایندگان با تایید تهدیدات از سوی گروه طالبان میگویند که آنان هشدارهای دریافت کرده اند که 12تن از افراد انتحاری طالبان قصد دارند آن‌عده از اعضای مجلس را که به تاریخ 8عقرب فرمان تقنینی رییس جمهور را در مورد ذکر کلمه‌های ملت، ملیت و دین در تذکره های الکترونیک رد کردند مورد حمله قرار دهند.

بشیراحمد ته‌ینج یک عضو پارلمان می‌گوید: این هشدار بما نیز رسیده و دارالانشای مجلس همه وکلا را از تهدید با خبر ساخته است. ته‌ینج می‌افزاید که حلقاتی در داخل حکومت و بیرون از حکومت در تلاش تحمیل دیدگاه‌های قومی و قبلیوی شان بر سایر اقوام است و این تهدید نیز ناشی از همین دیدگاه است.

این‌که چرا طالبان به رد فرمان تقنینی رییس جمهورغنی از سوی اعضای مجلس که براساس آن باید

برخی تعدیلات از جمله اضافه کردن کلمات ملت، ملیت و دین در تذکره های الکترونی  تصویب می شد واکنش نشان داده اند هنوز مشخص نیست. بشیراحمد ته‌ینج باور دارد که حلقاتی در درون نظام با دیدگاه‌های قومی و تحمیلی با گروه‌ طالبان در تبانی است و این تهدید نیز ناشی از دیدگاه مشترک آن حلقات در درون و بیرون از نظام است.

وضعیت در فراه شکننده است

در ۲۴ساعت گذشته، نزدیک به ۳۰ سرباز از ارگان‌های مختلف امنیتی در فراه جان باخته اند. طالبان شب گذشته به مناطق ریگی در یک کیلومتری ریاست امنیت فراه، دیزک مربوط ولسوالی بالابلوک، خیتوان از نواحی داخل شهر و چندین منطقه دیگر حملات تهاجمی انجام داده اند. نیروهای امنیتی از داخل شهر طالبان را با توپ DC و هاوان هدف قرار می‌دهند که باعث ناآرامی و ترس مردم شده است. 

منابع محلی در فراه می‌گویند که شماری از خانواده‌ها از ترس گسترش جنگ در داخل شهر، به شهرهای نیمروز و هرات فرار کرده اند.

فروپاشی بانک رای

جمعی از سران ترکتباران که با رییس‌جمهور ملاقات کرده بودند، روز گذشته در نشستی با سفیر آمریکا از راهبرد جدید آن کشور در افغانستان حمایت کردند. 

سران ترکتباران در این نشست در مورد جای خالی نخبه‌های این قوم در حکومت و نا امنی در ولایات شمال با سفیر آمریکا صحبت کرده اند.

هوگولارنس سفیر آمریکا نیز ضمن حمایت از برنامه‌های سران ترکتباران، از اقدامات جدی نیروهای ناتو برای سرکوب گروه‌های دهشت‌افگن در شمال خبر داده است. 

منابع موثق می‌گویند که سفیر آمریکا به سران ترکتباران گفته است که به دو رهبر حکومت غنی و عبدالله توصیه می‌کند تا در گماشتن چهره‌های جدید و موثر از میان ترکتباران در پست‌های مهم حکومت اقدام کنند.

این جریان که بتازگی راه افتاده و خلاف میل جنرال دوستم عمل می‌کند، تلاش دارد تا جای خالی دوستم از آدرس ترکتباران را در حکومت پر نماید.

سفارت آمریکا، رییس‌جمهورغنی و ریس اجراییه، شدیدا مخالف برگشت دوستم به کابل و ادامه کار او بحیث معاون اول رئیس جمهور است. تحرکات اخیر نشان می‌دهد که بانک‌رای در شمال فروپاشیده و دیوار محکمی بنام دوستم درز کرده است.

چهره‌های تاثیرگذار ترکتباران در حالی در تلاش بدست آوردن امتیاز از حکومت استند که جنرال دوستم در تبعید بسر برده و مصروف نوشیدن قهوه در کاخ مجلل‌اش در ترکیه است.

شاکر کارگر ، محمد عالم ساعی، محمدالله بتاش، جماهبر انوری ، هاشم اورتاق، نظری ترکمن، سید کامل عنایت، سید نورالله سادات، داکتر نقیب‌الله فایق، سید انور سادات، همایون خیری، اسماعیل غضنفر  و شماری دیگر از موافقان و مخالفان جنرال دوستم از جمله اشتراک‌کننده‌گان این نشست بوده اند. 

مختار وفایی

تقدیرنامه‌ی انجمن قلم افغانستان

در اختناق و سرکوبی که از سوی حکومت، گروه‌های تروریستی و زورمندان علیه رسانه‌ها و آزادی بیان جریان دارد، موجودیت و فعالیت نهادهای مدافع رسانه‌ها و خبرنگاران آزاد، روزنه‌های روشنی برای حفظ و گسترش آزادی بیان استند.

آماج انجمن قلم افغانستان پیشرفت ادبیات و دفاع از آزادی بیان است. انجمن قلم با ارایه‌ی برنامه‌های ارزشمند، چتر بزرگ و قابل افتخاری برای شاعران، نویسندگان و روزنامه‌نگاران افغانستان است. 

از استاد وحید وارسته رئیس اجرایی انجمن قلم افغانستان بابت مهربانی و لطف شان در حق من سپاس‌گزارم. این تقدیرنامه که در حاشیه‌ی رونمایی مجموعه شعر نیلوفر لنگر، توسط استاد پرتو نادری برایم اهدا شد، شبیه کوه استواری است که با آن می‌توانم بی‌هیچ تردیدی به کار و فعالیت رسانه‌یی‌ام ادامه دهم.

با آرزوی روزهای بهتر برای همه...