همه طالبان یک شبکه متحد هستند !

روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از شماری فرماندهان طالبان در چند ولایت نا آرام کشور نوشته است که آنان از تصمیم رهبری شان در مورد آغاز گفتگوهای صلح با امریکا حمایت می کنند.
وکیل احمد متوکل، وزیر امور خارجه طالبان به وال استریت ژورنال گفته است که طالبان متحد هستند اما صد درصد تحت کنترل یک شخص نیستند.
وال استریت ژورنال می نویسد، هرچند طالبان و شبکه حقانی، ملا محمد عمر را به عنوان رهبر قبول دارند، اما از لحاظ جنگی و نظامی منظم نبوده و جنگجویان عادی و فرماندهان محلی بعضا از اوامر رهبری طالبان سرپیچی می کنند.
یک فرمانده طالبان در پکتیا گفته صلح در صورتی قابل قبول خواهد بود که قوانین اسلامی تطبیق شود و مداخله خارجی موجود نباشد و کسی در صدد تحمیل دموکراسی غربی بر افغانستانی ها نباشد، اما همین فرمانده طالبان گفته است حتی تحت همین شرایط هم تعدادی از جنگجویان طالبان حاضر نخواهند شد تا سلاحشان را بر زمین بگذارند.

سفارت قبل از من نصوار فروشی بود

بتاریخ 16 جنوری سال روان میلادی در سفارت کبرای جمهوری اسلامی افغانستان در شهر مسکو بمناسبت هشتمین سالگرد تصویب قانون اساسی تجلیل بعمل آمد.
در ابتدای جلسه آیات چند از کلام الله مجید توسط ملا امام مسجد سوستاپول قرائت گردید و متعاقبا محترم سفیر کبیر جمهوری اسلامی افغانستان مقیم فدراتیف روسیه سخنان چند پیرامون تصویب قانون اساسی افغانستان صحبت نمود که در لابلای سخنان شان از موضع اصلی طرفه رفتند روی مسائل اصلی که شخص ایشان جلسه را دائرنموده بودند سخنرانی نمود و گفت که من از تمام قلم بدستان و روشنفکران افغانستانی مقیم در فدراتیف روسیه خواهشمندم تا اینکه قلم های خود را به جای اینکه واقعیت های عینی جامعه وعملکرد سفارت افغانستان در مسکو را به باد انتقاد بگیرند برعکس کارکرد های سفارت را یاد آورشده و از طریق سایت ها و نشریات داخلی و خارجی منتشرنمایند.
وی افزود: قبل از اینکه مسئولیت سفارت افغانستان در مسکو را برای من بسپارند این سفارتخانه یکی از مراکز نصوار فروشی و تصدیق فروشی بود که روزانه به صدها نفر مشتری رفت و آمد می کردند و نکته مهم و جالب اینکه دو سال قبل از امروز اشخاص و افرادیکه تصدی این سفارت را بدوش داشتند تمام اجناس و لوازم سفارت را به یغما برده وهیچ چیزی در سفارت افغانستان از گذشته ها باقی نمانده است.
وی همچنین از کارکردهای حکومت افغانستان در طی ده سال گذشته و نقش چپن سبز حامدکرزی در کنفرانس بن دوم که محوریت جلسه را بدوش داشت یاد نموده و از وضعیت خوب کشور بعد از پنج و یا شش ماه دیگر یاد آور شدند که در طی این مدت سرنوشت افغانستان معلوم خواهد شد.
بعد از ختم سخنان سفیر افغانستان چند تن از هموطنان راجع به اهمیت و ارزش قانون اساسی بخصوص تطبیق آن در بین جامعه ما صحبت کردند.
سپس از تمام شرکت کنندگان دعوت بعمل آمد که نان چاشت را صرف نموده و از سفارت افغانستان خارج شوند که عده از مردم بعد از ختم غذا از سفیرافغانستان سؤال نمودند که آیا با موجودیت سازمانهای سرتاسری در مسکو نقش سفارت و مسئولیت شما را زیر سوال نمی برد؟ گفت : در رأس این سازمانها دوتن از اشخاص دزد قرار دارند که فقط وظیفه اصلی شان این است که " جیب افغانها را خالی نموده و جیب خود را پر نمایند. دیگر اینکه اینها اشخاص نیستند که شناخت و ارتباطات عمیق با شخصیت های بزرگ روسیه برقرار کرده باشند که من نیز با این کارشان افتخارنمایم، بلکه شناخت این دونفر بالاتر از یک و یا دو مامور یک سمت وزارت داخله کشور نیست. اما ناگفته نباید گذاشت که دراثنای این سوال جنرال قادر خان وزیر دفاع اسبق افغانستان نیز حضور داشت که قبل از سؤال ، وی توصیه های پدرانه را برای سفیر افغانستان آغازنموده بود که با ارایه این سؤال سخنان ایشان قطع گردید.

کرامانی

قوم گرایی در بورسیه های وزارت معارف

کمیته سویدن بخاطر ارتقاع سطح دانش استادان تربیه معلم و استادان مکاتب وزارت معارف هر ساله بورسیه های تحصیلات فوق لسانس را عرضه میدارد. تعداد مجموعی این بورسیه ها 40 عدد بوده که 35 آن مربوط به نهاد های تربیه معلم و 5 عدد آن به استادان معارف تخصیص یافته. در امتحان مشترک این بورسیه ها از تمام نهادهای تربیه معلم ولایات و ولسوالی ها کاندیدان معرفی گردیده و در نهایت از هر ولایت یکتن به اساس نمرات بلند انتخاب میگردد. امسال نیز از سرتاسر کشور به تعداد 90 تن از استادان تربیه معلم به رقابت پرداختند.
جای نهایت تآسف اینجاست که ریاست عمومی تربیه معلم وزارت معارف در سهمیه بورسیه ها به استعداد و نمرات امتحان اشتراک کنندگان هیچگونه ارزش قایل نشده، بیشتر خویشاوندان و همتباران خودرا انتخاب مینمایند. این دومین سال است که از تربیه معلم ولایت جوزجان افراد فرمایشی به هدایت مسئولین ریاست عمومی تربیه معلم خواسته میشود و دیگر استادانیکه فورم اشتراک امتحان بورسیه هارا خانه پوری کرده اند، بنابر دلایل غیر موجه از امتحان محروم ساخته میشوند.
سال جاری به تعداد شش تن از استادان مجرب تربیه معلم بخاطر اشتراک به امتحان بورسیه های ماستری به ریاست عمومی تربیه معلم طی یک مکتوب رسمی که در اوایل ماه جدی ارسال شده، معرفی گردیده اند. اما ریاست عمومی تربیه معلم اسامیان درج شدۀ آن مکتوب را به بهانه اینکه مکتوب مذکور مفقود گردیده است، پشت پا زده در عوض یکی از استادان که به صفت معلم زبان پشتو از ولایت وردک به آن نهاد قبلآ ارسال شده بود، شامل امتحان ساخته اند.
اول اینکه مرکز ولایت جوزجان یکی از شهرهای صنعتی افغانستان میباشد. بنآ در آنجا از اقوام مختلف (ازبک، ترکمن، تاجک، پشتون، عرب، ایماق، هزاره...) باهم برادروار زندگی میکنند. بنآ از تمام اقوام به زبانهای مختلف و به رشته های مختلف کدر کافی وجود دارد. چی ضرورت احساس میگردد که بخاطر تدریس زبان پشتو از ولایاتی چون وردک و ننگرهار استادان تحمیلی ارسال شود؟ زیرا کدرهای خوبی از قوم پشتون در شهر شبرغان وجود دارد. حالا زمان اعلی حضرت نادرشاه و ظاهرشاه گذشته است که ولایات شمالی کدر نداشته باشد و از ولایات دیگر کدر ارسال شود. حالا معلوم میشود که هدف از ارسال استادان همتبار رئیس عمومی تربیه معلم از ولایات وردک و ننگرهار قرار ذیل است :
اولآ، وزارت معارف با ارسال استادان خارج ولایت جفای بزرگی را به حق کدرهای محل (چی پشتون، چی ازبک و یا تاجک) انجام میدهد. زیرا پست های مربوط به کدرهای آن ولایت که از بیکاری داد میزنند به کدرهای تحمیلی خارج ولایت بخشیده میشود.
دوم اینکه در چنین سهمیه های بورس تحصیلی و غیره که به منظور ارتقاع سویه تحصیلی کدرهای محل از طرف جامعه جهانی در نظر گرفته شده است، به این استادان استخدام شده خارج ولایات تفویض میگردد. جفای که در دوران حکومت های استبدادی امیر عبدالرحمن خان و طالبان روا دیده میشد.
سال گذشته نیز به عوض کدرهای محل یکی از همتباران خانم سوسن وردک به بورسیه های فوق لسانس کمیته سویدن انتخاب شده بود. سلسله این قوم پرستی ها، تبارپرستی ها، منفعت جویی ها و جفا به حق باشندگان مناطق محروم کشور در ساحه اکادمیک وزارت معارف افغانستان به شکل واضح و هویدا ادامه دارد. شاید این انتقادها همانند یک مساژ از طرف مسئولین ریاست عمومی تربیه معلم قبول گردد. اما حداقل خوانندگان این مطلب آگاهی خواهند یافت که در وزارت معارف کشور که در حقیقت بنیاد تعلیم و تربیه اولاد این وطن در آنجا شکل میگیرد، چگونه بی عدالتی ها، حق تلفی ها و حرکت های استبدادی به نمایش گذاشته میشود، تا که شاگردان و محصلین آینده ساز کشور عملآ از این عالی جنابان بعوض حق و عدالت، حق تلفی و استبداد را بیاموزند و همچنان راه اندازی این نیات شوم مسئولین در حقیقت یک اقدام نا بخشودنی در راستای زرع نفاق ملی بین باشنده گان (اقوام مختلف) باهم برادر شهر شبرغان است.
در طول سالهای جنگ، بدبختی و نابسامانی ها که در نقاط عدیده افغانستان باعث ایجاد درزهای بزرگ میان اقوام مختلف کشور گردید، اما در ولایت جوزجان از بسکه روابط تنگاتنگ میان اقوام به حد خویشاوندی و اقارب نزدیک رسیده است، هیچگونه تغیراتی منفی محسوس نمیباشد.
باشندگان شهر شبرغان را تمامآ انجنیران، استادان، روشنفکران، کارگران، دهقانان و کسبه کاران تشکیل میدهد. تا به امروز در این ولایت کسی از همسایه ازبک، یا تاجک، یا پشتون، یا ترکمن، یا عرب خود شکایتی نداشته است. زیرا در طول سالها بدون اینکه از گرمی و سردی سیاست های کشوری متآثر شوند، برادروار حیات بسر برده اند.
ما از وزارت محترم معارف کشور تقاضامندیم در زمینه توجه جدی نموده و جلو اینچنین حرکت های خودسرانه و قوم پرستی را که باعث ایجاد نفاق میان باشندگان یک ولایت میگردد بگیرند.
همچنان از مسئولین کمیته سویدن نیز خواهشمندیم که در جریان امتحان و بعد از برملا شدن نتیجه امتحان یکبار اسناد و مدارک کاندیدان و کامیابان را بررسی نمایند. تا باشد این همه هزینه که بخاطر ارتقاع سطح معارف کشور (نه یک قوم خاص) به مصرف میرسد، باعث انکشاف متوازن معارف در سرتاسر کشور گردد. همچنان در این بورسیه ها مشارکت واقعی اقوام و مناطق و ولایات تآمین گردد. به امید اینکه واقعیت های ذکر شده بعوض اینکه بغض و عصبانیت مسئولین وزارت معارف را بر انگیخته و سبب منفکی چندین تن از مسئولین ریاست معارف ولایت جوزجان شود، برای اصلاح نا هنجاری های موجود در بخش های از وزارت معارف کشور گردد.

بریالی بهر

اپوزیسیون افغانستان: یک میلیون امضا برای تغییر نظام جمع کرده ایم

رهبران جبهه ملی اخیرا فعالیتهای خود را بر تغییر نظام متمرکز کرده اند

 بی بی سی

رهبران جبهه ملی با انتقاد از واکنش حامد کرزی به طرح تغییر نظام سیاسی افغانستان، او را متهم به "عصبیت" در برابر مسائل سیاسی کرده‌اند.

آقای کرزی روز شنبه، اول دلو/بهمن، در مراسم گشایش سال دوم کاری مجلس نمایندگان، طرح تغییر نظام سیاسی کشور را به شدت رد کرد و آن را به "بیگانگان" نسبت داد.
او روز شنبه در سخنرانی خود در مجلس گفت: "مى‌خواهم تأکید کنم که افغانستان آزمایشگاه سیاسى بیگانگان نیست که هر چند سال یک‌بار نظام یا ساختار سیاسى جدیدی را در آن به آزمایش بگذارند."
رئیس جمهوری افغانستان همچنین گفت: "مى‌خواهم با صراحت و قاطعیت بگویم که ما هرگز اجازه نخواهیم داد تا رویاى خطرناک یک آزمایش سیاسى دیگر در کشور ما به واقعیت بپیوندد."
رهبران اپوزیسیون و از جمله رهبران جبهه ملی و ائتلاف ملی، طرفدار تغییر نظام ریاستی کنونی به جمهوری پارلمانی هستند و اخیرا چند بار بر این موضوع تاکید کرده‌اند.
احمد ضیا مسعود رئیس جبهه ملی، محمد محقق عضو ارشد و فیض الله زکی سخنگوی این جبهه در نشست خبری مشترک از طرح تغییر نظام سیاسی دفاع کردند.
آقای مسعود در سخنرانی خود آقای کرزی را متهم به تلاش برای تمرکز قدرت در دفتر ریاست جمهوری کرد و گفت که او مخالف افزایش اختیارات مقامهای محلی و حتی فعالیتهای احزاب سیاسی است.
رئیس جبهه ملی با انتقاد از سخنان آقای کرزی در مجلس که گفته بود "تا پای جان" از نظام کنونی دفاع می کند، گفت:" نظام فعلی یک نظام قابل قبول نیست. ما طرفدار یک ساختار غیرمتمرکز هستیم"

آقای کرزی گفته که تا پای جان از نظام کنونی دفاع خواهد کرد

محمد محقق سخنان آقای کرزی را نقض آزادی بیان دانست و گفت: "اگر آقای کرزی بگوید که من نمی‌گذارم و تا پای جان مقاومت می‌کنم، معنای آن ملغی کردن دموکراسی و آزادی بیان است. وقتی رهبران جهادی و سیاسی و وکلای افغانستان آزادی بیان نداشته باشند، پس مردم عادی چه کنند؟"
آقای محقق همچنین گفت که جبهه ملی یک میلیون امضا از شهروندان کشور برای تغییر قانون اساسی افغانستان جمع کرده و به کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی ارائه کرده است.
ظاهرا این نخستین باری است که موضوع تغییر نظام سیاسی در افغانستان در میان رهبران سیاسی مخالف حکومت تا این حد جدی مطرح می شود.
پیش از این و پس از تصویب قانون اساسی سال ۱۳۸۲ خورشیدی، موضوع تغییر یا عدم تغییر نظام در حد گفتگوهای مطبوعاتی مطرح می‌شد، اما در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ عبدالله عبدالله، رقیب اصلی آقای کرزی تشکیل نظام پارلمانی را در محور برنامه‌های انتخاباتی خود قرار داد.
حالا با اعلام حمایت جدی جبهه ملی، که در آن گروه‌ها و رهبران پرنفوذ جهادی عضویت دارند، از نظام پارلمانی، طرح این موضوع در عرصه سیاسی افغانستان وارد مرحله تازه‌ای شده است.
این گروه ها خواستار نظامی هستند که نخست وزیر به پارلمان پاسخگو باشد، والیها و شهردارها از طریق انتخابی باشند.

عبدالله عبدالله رهبر دومین گروه بزرگ طرفدار نظام پارلمانی در افغانستان است

اگرچه در ساختار کنونی افغانستان نیز وزرا باید از مجلس رای اعتماد بگیرند. مجلس نمایندگان همچنین حق فراخوانی وزار به مجس و همچنین حق صلب اعتماد از آنها را دارد.
در ولایات نیز شوراهای ولایتی منتخب وجود دارد که وظیفه آنها نظارت بر کار مسئولان محلی است. اما اعضای شورای ولایتی بارها گفته اند که اختیارات آنها برای کنترل والی‌ها محدود است.
ولسوالها/فرمانداران، نیز از لحاظ قانونی توسط شوراهای منتخب ولسوالی کنترل شوند، اما با گذشت ده سال هنوز شوراهای ولسوالی تشکیل نشده است.
به نظر می رسد، ساختیار سیاسی افغانستان، مهم ترین مساله در انتخابات ریاست جمهوری بعدی است و هر دوطرف سعی می کنند از حالا رای و نظر مردم افغانستان را در این مورد جلب کنند.

افغانستان آزمایشگاه سیاسی بیگانگان است و کرزی خود بیگانه و همکار تروریزم است!

 کابل پرس:
تقریبا هیچ حاکم سیاسی را نمی توان در افغانستان یافت که با اراده مردم افغانستان اداره کشور را بر عهده گرفته باشد. حکومت ها در افغانستان با جنگ، کشتار و انواع دیگر جنایات شکل گرفته و در این راه سرسپردگی اشغالگر افغان به اشغالگر بین المللی همراه با دسیسه ها و پلان های شوم همیشه وجود داشته است.
بر قدرت نشستن حامد کرزی با تقلب و معامله و زد و بند یکی از آشکارترین نمونه های غیر مردمی بودن حکومت ها در افغانستان است. حکومت برادران طالب کرزی نیز نمونه آشکار دیگری ست که پیوند و ارتباط عمیق اشغالگر افغان با اشغالگر بین المللی را نشان می دهد.
حامد کرزی در خواب هم نمی توانست حکومت بر افغانستان را متصور شود، مگر سرسپردگی و فعالیت هماهنگ میان اشغالگر افغان و اشغالگر بین المللی راه های به قدرت رسیدن او را هموار کرد.
کرزی که از همان ابتدا برای گسترش حاکمیت قبیله سالاران و احیای قدرت سرتاسری فاشیزم قبیله روی دست گرفته، برنامه های وسیعی را برای طالبانی کردن کامل افغانستان شروع کرده است. این فعالیت های چنان گسترده و در بخش های مختلف نظامی، سیاسی و اجتماعی بوده که باید حکومت افغانستان و شخص حامد کرزی را همکار و همراه اصلی تروریزم دانست.
بنابراین خلاف آنچه کرزی امروز در افتتاح پارلمان افغانستان گفت، افغانستان آزمایشگاه سیاسی و اتفاقا نظامی بیگانگان است و حامد کرزی و رژيم مافیایی وی مثال واضح و آشکار آن است.

غصب ده‌ها هزار جریب زمین توسط قول‌اردوی 209 شاهین در بلخ

  گزارشگر: مختار وفایی، ولایت بلخ

سلسله گزارش‌های تحقیقی روزنامه 8‌صبح : گزارش پنجم
شماری از مالکان زمین‌ها و شهرک‌ها در ولایت بلخ و ریاست زراعت این ولایت ابراز می‌دارند که قول‌اردوی 209 شاهین، هزاران جریب زمین ملکیت‌های شخصی مردم و زمین‌های دولتی (علفچر) را  بدون طی مراحل قانونی در بلخ غصب کرده است.
مالکان زمین‌ها و ریاست زراعت بلخ مدعی‌اند که قول‌اردوی 209 شاهین در حالی زمین‌ها و شهرک‌های آنها را با توسل به زور غصب کرده است که مالکان این ملکیت‌ها، اسناد ملکیت شرعی و قابل اعتبار را در دست دارند.
اما مسوولان قول‌اردوی 209 شاهین اظهار می‌دارند که مطابق نقشه آنها، همه این زمین‌ها مربوط به وزارت دفاع است و بر علاوه، هزاران جریب زمین دیگر، از ملکیت وزارت دفاع، در نزد زورمندان است و آنها این زمین‌ها را دوباره مسترد خواهند کرد.
در ساحه‌ای که هم اکنون قول‌اردوی 209 شاهین در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ ساکن است، در ابتدا مقر فرماندهی فرقه‌ی 18 سابقه وزارت دفاع بود و ساحه‌های مربوط به این فرقه، 2150 جریب زمین بوده است، اما عده‌ای از باشندگان ولایت بلخ اظهار می‌دارند که حالا قول‌اردوی شاهین هزاران جریب زمین دیگر در اطراف و نواحی این ساحه را به زور غضب کرده است.
اما مقام‌های وزارت دفاع ملی در شمال، اظهارات باشندگان ولایت بلخ را نمی‌پذیرند.
برید جنرال روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزاردت دفاع در شمال، ادعا می‌کند که این ساحه‌ها به نام وزارت دفاع، در ریاست کدستر و نقشه‌برداری ولایت بلخ ثبت می‌باشد و وزارت دفاع مالک قانونی این زمین‌ها است.
اما اداره‌ی کدستر ولایت بلخ می‌گوید نقشه‌ی کدستری ولایت بلخ نشان می‌دهد که قول‌اردوی 209 شاهین در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، بجز از 2195 جریب زمین، هیچ زمینی دیگر ندارد.
محمدعارف هاشمی، رییس اداره کدستر بلخ، ابراز می‌دارد: «در سال‌های جنگ، گاه‌گاهی در بعضی ساحه‌ها پوسته‌های سیار از جانب قطعات وزارت دفاع ایجاد می‌شد، اما این زمین‌ها به هیچ‌وجه نمی‌تواند ملکیت وزارت دفاع گردد و تمام زمین‌های غصب‌شده و شهرک‌های از قبل فروخته شده، طبق نقشه  کدستری ولایت بلخ مال‌چر بوده که  مربوط وزارت زراعت می‌باشد.»
در طول چند سال گذشته دعوای مالکیت زمین، در بخش‌های مختلف ولایت بلخ، میان قول‌اردوی 209 شاهین از یک طرف و عده‌ای از باشندگان و ریاست زراعت بلخ از سوی دیگر جریان دارد، اما این جنجال‌ها تا هنوز با وجود اعزام چندین  هیات باصلاحیت از مرکز، حل نشده است.
این هیات‌ها نیز فیصله کرده‌اند که قول‌اردوی 209 شاهین، هزاران جریب زمین شخصی مالکان شهرک‌های همدرد، اویبلاق و کود و برق مزار شریف و هزاران جریب زمین دیگر از ملکیت‌های ریاست زراعت بلخ را در دوراهی حیرتان و شهرک حیرتان، غصب کرده است، اما مسوولان قول اردو، فیصله هیات‌های مرکز را نیز نمی‌پذیرند.
آمر حفظ تاسیسات وزاردت دفاع در شمال می‌گوید: «برای ما، دراین رابطه، فقط امر وزیر دفاع قانون می‌باشد.»
پروژه همدرد
در سمت غرب زیارت سخی، در مسیر دهدادی، شهرکی به نام همدرد بامساحتی نزدیک به پنج‌هزار جریب زمین ساخته شده است.
مسوولان شهرک از 5 هزار جریب زمین، اسناد شرعی در دست دارند؛ اما قول‌اردوی 209 شاهین هیچ مدرکی در دست ندارد تا نشان دهد این زمین‌ها ملکیت وزارت دفاع می‌باشد، باآن‌هم صد نمره‌زمین این شهرک، تحت تصرف قول‌اردوی 209 شاهین می‌باشد.
نجم‌الدین، مسوول پروژه همدرد، می‌گوید: «ما از پنج‌هزار جریب زمین، اسناد شرعی داریم و هیات تصفیه‌ای  که از سوی ریاست جمهوری و لوی‌سارنوالی به‌خاطر بررسی شهرک‌ها و پروژه‌های غیرقانونی و دولتی در بلخ آمده بودند، اسناد ما را قانونی دانستند و در حضور نماینده قول‌اردوی 209 شاهین، فیصله کردند که قول‌اردوی 209 شاهین نباید دیگر مزاحم کار این شهرک شود، اما مسوولان این قول‌اردو، وقعی به این فیصله‌ها نمی‌گذارند.‌»
یکی از اسناد دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک چنین می‌نگارد: «اسامی نصرالدین همدرد ولد محمد‌عالم‌شاه به موجب حکم 451 مورخ 14/3/ 1372 مقام محترم ریاست‌جمهوری دولت اسلامی افغانستان و تصویب 110 مجلس اداری مقام محترم ولایت بلخ، موازی یک‌هزار هکتار زمین بکر و بایر واقع جنوب قریه‌ی شیر‌آباد ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، به اساس قباله 60 بر 163 مورخ 2/ 6/ 1372 که بایع آن الحاج مولوی علم، والی ولایت بلخ بوده که به قیمت مجموعی «14562000» چهارده میلیون و پنج‌صد و شصت و دوهزار افغانی که پول متذکره قرار رسید 121 تحویل دافغانستان بانک گردیده و به قطعی خریداری نموده که حبه و دیناری به ذمه مشتری مذکور باقی نمانده است.»
هیاتی به اساس حکم 3528 وزارت زراعت و مالداری به  تاریخ 18/10/1387 به شمول کارشناس ارشد مقام ولایت بلخ در رابطه به پروژه همدرد توظیف شده بود که در پایان با ارایه یک گزارش این فیصله را کرد: «بالاثر استعلامیه 48 مورخ 30/11/1387 هیات تصفیه، از آمریت محترم تسهیلات انجنیری قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین از داشتن اسناد مدار حکم باطل‌کننده قباله متذکره که اثبات‌کننده ملکیت آن آمریت را ثابت کند، تقاضا شده که به دسترس هیات گذاشته نتوانسته است، بنا مطابق به ماده چهارم قانون تنظیم امور زمین‌داری، ملکیت مذکور ثابت بوده و ایجاب نمی‌کند که آمریت تسهیلات قول‌اردوی 209 شاهین مزاحمت در امور پیشبرد کاری مذکور کند.»
در اخیر این گزارش، امضای افراد زیر دیده می‌شود:
سید نظام‌الدین مسوول هیات تصفیه، انجنیر عبدالهادی نماینده ولایت بلخ، نجم‌الدین نماینده ریاست محکمه، نماینده کدستر و دو امضای دیگر.
هم‌چنان هیاتی دیگری از سوی مقام ولایت بلخ، با حضور نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین، اسناد این شهرک را بررسی کرد و مالکان این شهرک را ذی حق دانست، اما با این‌همه قول‌اردوی 209 شاهین بارها در کار ساخت و ساز این شهرک مزاحمت کرده است.
آقای روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، می گوید: «در سال‌های 1352 این ساحه‌ها «به شمول شهرک همدرد» به‌نام وزارت دفاع  «کروکی» شده که اسناد آن در کدستر ولایت بلخ موجود می‌باشد و برای ما از وزارت دفاع فرمان داده شده که از این ساحه‌ها را محافظت کنیم.»
اما آقای هاشمی، رییس کدستر ولایت بلخ، با رد ادعای روح‌الله، می‌افزاید: «بجز از 2150 جریب زمین که ساحه همان فرقه‌ی 18 سابق وزارت دفاع می‌باشد، هیچ زمینی در کدستر ولایت بلخ، به‌نام وزارت فاع در این ساحه قید نشده است.‌«
هم‌چنان سیدعلی‌آقا رضوی، آمر بخش اراضی ریاست زراعت بلخ، می‌گوید: «ساحاتی را که وزارت دفاع ادعا دارد، چند سال قبل بدون طی مراحل قانونی «کروکی»  کرده که خلاف قانون می‌باشد.»
قول‌اردوی 209 شاهین اسنادی را که در این رابطه در دست دارد، یک نقشه‌ی کدستری و امر وزارت دفاع در رابطه به حفظ این ساحه‌ها می‌باشد.
مسوول شهرک همدرد می‌گوید که آزار و اذیت قول‌اردوی 209 شاهین باعث شده تا  کار ساخت و ساز این شهرک عقب بماند و مردم از ترس این که خریداران قبلی اذیت شده‌اند، در این شهرک زمین نمی‌خرند.
شهرک اویبلاق
در ساحه دوصد جریب زمین در ولسوالی دهدادی واقع در شمال شهر مزار شریف، شهرکی به‌نام «اویبلاق» ساخته شده است و اسناد دست‌داشته‌ی اهالی این شهرک  نشان می‌دهد که آنها در سال 1371 این زمین‌ها را از دولت خریداری کرده‌اند.
ریاست زراعت و آبیاری ولایت بلخ، مدارک دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک را تایید می‌کند.
در اسناد دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک که امضای مسوولان ریاست زراعت نیز دیده می‌شود چنین آمده است: «در سال 1371 نظر به پیشنهاد یک‌تعداد خانواده‌های بی‌سرپناه ولسوالی «چهار کنت» ولایت بلخ، به خاطر خرید زمین، نظر به احکام مقام محترم ولایت بلخ و تصویب 217 مورخ 25/9 /1371  مجلس اداری مقام ولایت بلخ، توسط هیات مختلط ادارات دولتی بلخ، موازی دوصد جریب زمین، در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ به  این مردم داده شده که قیمت یک جریب «یک هزار و پنج‌صد افغانی» قرار آویز 37 مورخ 17/ 10 / 1371به حساب واردات دولت تحویل شد.»
مول‌الدین، رییس شهرک اویبلاق می‌گوید: «هم اکنون 35 جریب زمین این شهرک تحت تصرف قول‌اردوی 209 شاهین می‌باشد و آنها در صدد استند که همه‌ی این شهرک را تصرف کنند.»
به گفته‌ی مقام‌های ریاست زراعت، آبیاری و مالداری ولایت بلخ، هیات تصفیه که به امر رییس‌جمهور و دادگاه عالی کشور به‌خاطر بررسی قضایای زمین از مرکز به ولایت بلخ آمده بود، بعد از تحقیق و جمع‌آوری اسناد و مدارک از ادارات مربوطه، به این نتیجه رسید که ادعای قول‌اردوی 209 شاهین در رابطه به این شهرک بی‌اساس بوده و هیچ اسناد موثق قانونی ندار.
به گفته این مقام‌ها، هیات تصفیه، ادعای قول‌اردوی 209 شاهین را «زورگویی» دانسته است و مدارک دست‌داشته‌ی اهالی این شهرک را قانونی تثبیت کردند.
در بخشی از گزارش هیات فرستاده از مرکز راجع به این شهرک آمده است: «به اسم قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین، کدام قطعه زمین در این ساحه ( شهرک اویبلاق) قیدیت ندارد و اجرات قول‌اردوی 209 شاهین صرف جنبه زورمندانه داشته و کدام قانونیت ندارد.»
پس از فیصله‌ی هیات تصفیه  در سال‌های بعد،  به اثر مداخلات قول‌اردوی 209 شاهین و شکایات پی‌هم اهالی این شهرک به ارگان‌های دولتی، به نقل از مکتوب 811 بر 389  ریاست زراعت بلخ، لوی‌سارنوالی افغانستان در مکتوب نمبر 6013 بر 2305 تاریخ 10/16 1389 نیز با تاکید بر فیصله‌ی هیات فرستاده‌شده‌ی قبلی، قول‌اردوی 209 شاهین را مالک این ساحات ندانسته و خواهان توقف اذیت و آزار مردم از جانب این قول اردو شده است.
در مکتوب نمبر 1688 مورخ 23/8/1389 والی بلخ، پس از بررسی‌های هیات مرکزی و هیات ولایت بلخ، به قول‌اردوی 209 شاهین نوشته است: «اهالی شهرک اویبلاق هم از لحاظ قانونی و هم از ملاحظات بشردوستانه کاملا در ساحه ذی‌حق استند و خواهشمندیم که دیگر منسوبین قول‌اردوی 209 شاهین مزاحم کار و زندگی این مردم نشوند.»
اما آقای روح‌الله، فیصله هیات‌های مرکزی و ولایتی را رد  و از مکتوب والی بلخ نیز اظهار بی‌خبری می‌کند.
در آخرین مکتوبی که با شماره 1997  و به تاریخ 5/8/1390 از سوی مقام ولایت بلخ به قول‌اردوی 209 شاهین فرستاده شد، از لت و کوب دو خانم و زندانی کردن 5 تن از اهالی این شهرک توسط افراد قول‌اردو، با استفاده از زور و سلاح نیز یاد‌آوری شده و در ضمن از قوماندانانی قول‌اردوی 209 شاهین خواسته شده است تا جلو افراد «بی‌بند و باری» همچون «قوماندان غلام»، یکی از منسوبان قول‌اردوی 209 شاهین، گرفته شود.
باشندگان شهرک اویبلاق می‌گویند که افراد قول‌اردو حتا مانع ساختن مسجد در این شهرک و «گل ماله زدن» بام‌های مردم آن شده‌اند.
مقیم‌شاه، یک‌تن از باشندگان این شهرک، می‌گوید: «دریک شب بارانی خواستم بر پشت بام خانه‌ام پلاستیک بکشم تا خانه‌ام چکک نکند، اما از سوی افراد پوسته‌ی قول‌اردوی 209 شاهین بالایم فیر شد و مرا تهدید به کشتن کردند.»
به گفته‌ی اهالی این شهرک، سه‌ماه قبل، قوماندان غلام، یکی از منسوبان قول‌اردو، با جمعی از عساکرش بالای این شهرک با بیلدوزرها یورش برده بیش از 25 در بند حویلی را تخریب کردند، مردم را مورد ضرب و شتم قرار دادند و پنج تن از بزرگان و موسفیدان این شهرک را به مدت 15 روز در قول‌ارود زندانی کردند که پس از تظاهرات و شکایت دسته‌جمعی اهالی این شهرک، با کمک نمایندگان شورای ولایتی آزاد شدند.
باشندگان این شهرک، یک فلم ویدیویی را به دسترس روزنامه 8صبح قرار دادند که در آن یکی از افرادی که در آن زمان لت‌وکوب شده بود، دختر جوانی  است که صورتش از ضرب لت و کوب،  کبود شده و به گفته‌ی خودش  دستش نیز شکسته است.
این دختر جوان به روزنامه 8صبح گفت که افراد قول‌اردو تعدادی از زنان و مردان این شهرک را به شمول خودش لت و کوب کرده‌اند.
خانم دیگری که به گفته‌ی خودش، شوهرش را منسوبان قول‌اردوی 209 شاهین در داخل مقر قول اردو زندانی کرده بودند، می‌گوید: «زمانی‌که افراد قول‌اردو می‌خواستند خانه‌های ما را ویران کنند، شوهرم نزد قومندان آنها رفت و خواهش کرد خانه‌های ما را خراب نکنند، اما آن‌ها بدون کدام پرسش شوهرم را مورد لت و کوب قرار دادند، زمانی که من خواستم از شوهرم دفاع کنم، از موهایم گرفته و مرا دور انداختند و بعدا با قنداق تفنگ به سرم زدند.»

جمعه‌بای، از دیگر اهالی این شهرک است که به اثر لت و کوب افراد قول‌اردوی 209 شاهین  از ناحیه کمر آسیب جدی دیده و شل شده است و اکنون  به کمک عصا راه می‌رود.
وی می‌گوید: «من هم به‌خاطر دفاع از خانه‌ام توسط افراد قول‌اردوی 209 شاهین به این روز افتادم.»
اما آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، ادعای باشندگان شهرک اویبلاق را رد می‌کند.
او در حالی‌که عکس یکی از سربازانش را نشان می‌دهد که یک طرف رویش خون‌آلود است، می‌گوید: «آنها با سلاح مجهز بودند و به افرادم حمله‌ور شدند.»
اما مول‌الدین می‌گوید: «آمریت تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین ضمن این‌که در این چند سال باعث آزار و اذیت مردم این شهرک شده، نمی‌گذارد که این شهرک ساخت و ساز شود و این باعث گردیده است که تعدادی از خانواده‌ها ازاین اذیت وآزار به ستوه بیایند و خانه‌های‌شان را رها کنند و به جاهای دیگری پناه ببرند.»
شهرک کود و برق
این شهرک در نزدیکی ریاست ترانسپورت فابریکه کود و برق موقعیت دارد که 250 جریب زمین را احتوا می‌کند و قبلا ملکیت وزارت زراعت بوده، اما در سال 1368  بین وزرات زراعت و معادن و صنایع وقت از مجرای قانونی به کارگران کار خانه‌ی کود و برق ولایت بلخ فروخته شده است.
در سال 1385، قول‌اردوی 209 شاهین این ساحه را تصرف کرده و در بدل آن به همین اندازه زمین، در یک کیلو متری فابریکه کود و برق از ملکیت‌های وزارت زراعت را به مردم تقسیم کرده است.
حسن‌خان کامران، نماینده‌ی اهالی این شهرک از ارایه‌ی معلومات بیشتر در این مورد خود‌داری کرد اما گفت: «ما فعلا همراه قول‌اردو کدام جنجال نداریم و معلومات بیشتر را باید از ریاست زراعت به‌دست بیاورید.»
سید‌علی‌آقا رضوی، آمر بخش اراضی ریاست زراعت این کار قول‌اردوی 209 شاهین را غیر‌قانونی و غاصبانه می‌داند.
او فقط به صورت شفاهی می‌گوید که هیات تصفیه‌ی مرکز، توزیع و تصرف ملکیت‌های وزارت زراعت، از جمله شهرک کود و برق، توسط قول‌اردوی 209 شاهین را غیرقانونی دانسته است.
غصب زمین در دوراهی شهرک حیرتان
در منطقه دوراهی حیرتان، 50 هزار جریب زمین غصب شده است و هیات تصفیه مرکز تفکیک کرده‌‌ است که از میان 50 هزار جریب زمین، 10 هزار جریب آن توسط قول‌اردوی 209 شاهین غصب شده است.
هیاتی از طرف دفتر معاونیت اول ریاست‌جمهوری به ترکیب نمایندگان ستره‌محکمه، وزارت‌های مالیه، انرژی و آب، ریاست عمومی کارتوگرافی تحت نظر وزارت زراعت و مالداری، جهت تصفیه موازی پنجاه هزار جریب زمین واقع دوراهی حیرتان به تاریخ 13/6/1386 به ولایت بلخ اعزام شده بود.
این هیات در گزارش کاری آنها در مکتوب شماره 44149 به تاریخ 13/6/1386 به مقام ولایت بلخ نوشته است: «اراضی‌ای که در دوراهی شهرک حیرتان غصب شده، پنجاه هزار جریب زمین می‌باشد که از این میان ده‌هزار جریب زمین را قول‌اردوی 209 شاهین غصب کرده است.»
به ادامه آمده است: تمام ساحاتی که هم اکنون در دوراهی شهرک حیرتان تحت تصرف افراد و اشخاص می‌باشد، مربوط وزارت زراعت است و به صورت غیرقانونی تصرف شده است.»
گزارش افزوده است: «این زمین‌ها در میان سال‌های 1374 تا 1377  از طریق ادارات محلی بدون استیذان مقامات ذی‌صلاح و در نظرگرفتن قانون، به افراد و اشخاص توزیع شده و هیچ‌گونه طی مراحل قانونی املاک در نظر گرفته نشده است.»
در آخر گزارش هیات تصفیه امضا این افراد دیده می‌شود: محمدشاه حیدری آمر گروپ تصفیه، صفت‌الله نماینده وزارت مالیه، محمد معروف و محمد نسیم نماینده‌های ریاست کدستر، شرف‌الله نماینده ریاست ترویج، محمدامین نماینده وزارت انرژی و آب، عظیم، مسوول تصفیه و نجم‌الدین نماینده ستره‌محکمه.
همچنان در پایان گزارش این هیات امضای والی بلخ نیز دیده می‌شود.
آقای رضوی می‌گوید: «قول‌اردوی 209 شاهین در دوراهی شهرک حیرتان حتا یک جریب زمین هم ندارد و ادعای شان ظالمانه و غاصبانه است.»
غصب زمین در شهرک حیرتان
قول‌اردوی 209 شاهین در شهرک بندری حیرتان نیز در 19 نقطه، 9624 جریب زمین مربوط به وزارت زراعت را غصب کرده است.
به‌خاطر حل این موضوع به تاریخ 2/10/1387 به اثر پیشنهاد ریاست زراعت و مالداری ولایت بلخ هیاتی از مرکز اعزام شده بود.
هیات در گزارش خویش نوشته است: «ما با حضور داشت نمایندگان قول‌اردوی 209 شاهین ساحه‌های تحت دعوا را بررسی نمودیم و ذریعه استعلامیه شماره 7 مورخ 30/10/1387 از آمریت محترم تسهیلات انجنیری گارنیزیون قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین تقاضا به عمل آمد، تا هرنوع اسنادی مدار حکم طی مراحل شده مبنی بر توزیع و انتقال ساحه‌های متذکره را که داشته باشند، غرض ملاحظه به هیات ارایه بدارند که درجواب استعلام هیات، صرف از کلمه «ذوالیدی» (مالک  یا صاحب) تذکر داده‌اند و دیگر کدام اسناد مدار حکم شرعی و قانونی که ثابت‌کننده‌ی ملکیت وزارت دفاع باشد، ارایه نتوانستند.»
به نقل از این گزارش، قول‌اردوی 209 شاهین در شهرک حیرتان هزار‌ها جریب زمین مربوط به وزارت زراعت را به اشخاص و موسسات بدون طی مراحل و مد نظرگرفتن قانون، به اجاره داده است.
هیات در گزارش می‌نویسد: «ذریعه‌ی استعلامیه 47 مورخ 20/10/1387 هیات از مدیریت عقد قرار دادها در مورد تاریخ عقد قرارداد، شهرت اجاره‌دهنده، شهرت اجاره‌گیرنده، حجم پولی ماهانه و سالانه‌، کاپی قراردادها و... طالب معلومات شدند که باوجود تقاضای مکرر، حاضر به ارایه جواب نگردیده‌اند.»
در گزارش آمده که قول‌اردوی 209 شاهین ساحات عصب‌شده ضرورت ندارد و آمریت تسهیلات قول‌اردوی 209 شاهین این ساحه‌ها را از طریق خود به افراد و شرکت‌ها برخلاف قانون  به اجاره می‌دهد.
در آخیر گزارش امضای این افراد موجود است: محمدعمر آمر گروپ تصیفه، سیدنظام‌الدین مسوول تصفیه، عبدالهادی مسوول اداری، محمد معروف و محمد نسسیم نماینده‌های کدستر در شمال، انجنیر عبدالهادی نماینده مقام ولایت بلخ، عبدالمجید نماینده‌ آبیاری ولایت بلخ و قاضی نجم‌الدین نماینده ریاست محکمه بلخ.
اما آقای روح‌الله، آمر بخش حفط تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین در شمال، می‌گوید: «مالک اصلی ملکیت‌ها در شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان وزارت دفاع می‌باشد، این زمین‌ها قبلا توسط زورمندان غصب گردیده بود که هم اکنون ما آن‌را دوباره به‌دست آوردیم.»
او ادامه می‌دهد که هنوز هم تعدادی از ملکیت‌های این وزارت تحت تصرف زورمندان می‌باشد، اما ریاست زراعت ولایت بلخ، این ادعای قول‌اردوی 209 شاهین را رد کرده می‌گوید که زورمند، در اصل خود قول‌اردوی 209 شاهین است که قانون را نمی‌شناسد.
آقای رضوی، آمر بخش اراضی و املاک ریاست زراعت بلخ گفت که در شهرک حیرتان، این قول اردو دارای 200 جریب زمین قانونی می‌باشد و بقیه‌اش زمین‌های دولتی است که غصب کرده‌اند.
نمایندگان شورای ولایتی بلخ
نمایندگان شورای ولایتی بلخ ادعای قومندانی قول‌اردوی 209 شاهین را در رابطه به زمین‌ها و شهرک‌ها در ولسوالی دهدادی و شهرک حیرتان بی‌اساس می‌دانند.
قاری بایجان، یک‌تن از وکلای شورای ولایتی بلخ، می‌گوید: «ما با هیاتی که در ترکیب آن از تمام ادارات دولتی بلخ به شمول نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین حضور داشت، پس از بررسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که در ساحه‌های تحت دعوا، کدام قطعه زمین به‌نام قول‌اردوی 209 شاهین قیدیت ندارد و پس از این نباید منسوبان این قول اردو مانع کار و زندگی  مردم شوند.»
او گفت که در این فیصله، نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین نیز امضا کرده و مورد قبول همه قرار گرفته است، اما باز هم دیده می‌شوند که آنها به تاخت و تاز بالای ملکیت‌های مردم می‌پردازند.
رییس‌خالق، نماینده‌ی دیگری شورای ولایتی بلخ می‌گوید: «قومندانی قول‌اردوی 209 شاهین بیش از پنجاه هزار  جریب زمین مالچر را در نقاط مختلف ولایت بلخ که ملکیت اشخاص و دولت می‌باشد، بدون کدام اسناد و مدارک، غصب کرده است.»
این نماینده‌ی شورای ولایتی بلخ، قول‌اردوی 209 شاهین را به زورگویی و قوم‌گرایی متهم می‌کند و می‌گوید: «قوماندان قول‌اردوی 209 شاهین به تصمیم‌های نمایندگان شورای ولایتی و مردم احترام قایل نیست، بدون  امضای رییس‌جمهور هیچ امری برایش پذیرفتنی نیست».
نماینده ولایت بلخ
انجنیر عبدالهادی آمر خدمات اجتماعی ولایت بلخ که از طرف والی بلخ موظف به حل منازعه زمین میان قول‌اردوی 209 شاهین و مردم است، می‌گوید: « ما و هیات اعزامی ریاست‌جمهوری و لوی‌سارنوالی، بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم که شهرک‌های همدرد و اویبلاق اسناد شرعی در دست دارند  و قول اردو هیچ‌گونه حق مداخله را ندارد.»
انجنیر هادی می‌افزاید که در شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان نیز ده‌ها هزار جریب زمین به گونه‌ی غیرقانونی توسط قول‌اردوی 209 شاهین غصب شده است.
قول‌اردوی 209 شاهین
برید جنرال روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، می‌گوید: «ساحاتی که ما فعلاً در اختیار داریم و ساحه‌هایی که تاهنوز تسلیم نشده‌ایم، مطابق «کروکی» وزارت دفاع، ملکیت این وزارت است.»
آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، اجرااتی را که مولوی علم، والی وقت بلخ   در سال‌های 1371 انجام داده بود، غیر قانونی دانسته می‌گوید: «در آن زمان افراد جهادی به قسم غیر قانونی در منطقه حاکم بوده و  این زمین‌ها را به‌طور خود سر به مردم توزیع کرده‌اند.»
دراین حال، یکی از سارنوالان سابق یکی از محاکم بلخ که نخواست نامش فاش شود می‌گوید: «چند سال قبل از سوی دفتر ریاست‌جمهوری مکتوبی عنوانی محاکم آمد که در آن گفته شده بود که از سال‌های پیروزی مجاهدین تا به حاکمیت طالبان، والیانی که از سوی ریاست‌جمهوری به سمت والی بلخ مقرر شده بودند، همه اجراآت شان قانونی می‌باشد و آن عده والیانی که از سوی شورای نظامی صفحات شمال مقرر شده بودند، اجراات شان غیر قانونی می‌باشد.»
او گفت که در آن زمان  برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور کشور بود و مولوی علم را او به حیث  والی بلخ مقرر کرده بود.
ریاست اداره امور در حالی که جواب روشنی نمی‌دهد، اظهار می‌دارد که شماری از کارکرد‌های والیان دوران حکومت مجاهدین و طالبان قانونی شمرده شده‌اند.
یکی از دستیاران صادق مدبر، رییس اداره امور که تلیفون همراه او را جواب داد، گفت: «در مورد برخی از اجراات والی‌های دوران طالبان و حکومت مجاهدین رییس جمهور فرمان‌هایی داده است.»
اما او مشخص نکرد که این موارد کدام‌هااند.
اما آمر حفظ  تاسیسات وزارت دفاع در شمال تمام فیصله‌های هیات اعزامی ریاست‌جمهوری و لوی سارنوالی را که بخاطر تصفیه‌ی شهرک‌های غیر قانونی، تثبیت ملکیت‌های دولتی غصب‌شده به بلخ آمده بودند، غیر قانونی می‌داند و آنها را متهم به قانون‌شکنی می‌کند.
آقای روح‌الله می‌گوید: «هیات‌های متذکره بدون در نظر گرفتن قانون  و حق قول‌اردوی 209 شاهین یک‌طرفه فیصله کرده است و ما به همان فرمان و امر وزیر صاحب دفاع پابندهستیم.»
همچنین زلمی ویسا قومندان قول‌اردوی 209 شاهین در شمال، در ماه ثور سال جاری در یک کنفرانس مطبوعاتی گفته بود: «ما توانستیم 650 جریب زمین را در ولسوالی دهدادی، 9500 جریب زمین را در شهرک حیرتان و 10 هزار جزیب زمین را در دوراهی حیرتان، از نزد زورمندان دوباره به‌دست بیاوریم.»
«کروکی» آمریت حفظ تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین نشان می‌دهد که هزاران جریب زمین دیگر نیز در این ساحه‌ها باید تحت تصرف این قومندانی در آورده شود.
اما آقای رضوی می‌گوید: «قول‌اردوی 209 شاهین هیچ‌گونه اسنادی قابل‌اعتبار و بنیادی را در رابطه به ادعای شان ملکیت شان در ساحات ولسوالی دهدادی، شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان حاضر نتوانستند و بالاخره هیات‌های اعزامی فیصله کردند که قول‌اردوی 209 شاهین هیچ ملکیتی درین ساحه‌ها ندارد.»
هشدار والی بلخ
والی بلخ  در نامه‌ی شدیداللحنی که در ماه میزان سال جاری به ارگان‌های محل و دفتر ریاست‌جمهوری فرستاده شده نوشته است در صورتی که جلو کارهای غاصبانه‌ی قول‌اردوی 209 شاهین گرفته نشود، دروازه شهرک بندری حیرتان را خواهند بست و این کار عواقب بدی را به دنبال خواهد داشت.
انجنیر فرهاد، آمر خدمات اجتماعی ولایت بلخ و نماینده ولایت در مورد حل و فصل جنجال‌های زمین میان قول‌اردوی 209 شاهین و مردم، می‌گوید: «تاهنوز در جواب این نامه  از اداره ارگان‌های محل و ریاست‌جمهوری هیچ‌گونه واکنش و جوابی دریافت نکرده‌ایم.»
اما دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری ابراز می‌دارد که تااکنون چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.
همچنین مسوولان ارگان‌های محل و اداره امور می‌گویند که چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.
عبدالمالک صدیقی، معاون مالی و اداری ریاست مستقل ارگانهای محل در یک تماس تلیفونی به 8صبح گفت که تا هنوز چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.
در همین حال، صادق مدبر، رییس اداره امور نیز اظهار می‌دارد که چنین نامه‌ای به آنها نرسیده است.
ولی ذبیح‌الله اختری، آمر بخش خدمات سکتوری ولایت بلخ ارسال این نامه را تایید کرده می‌گوید که این نامه را در ماه میزان سال جاری به آدرس ریاست‌جمهوری و ارگان‌های محل از طریق دفتر خدمات اجتماعی ولایت بلخ ارسال کرده‌اند.
مسوولان اداره اراضی افغانستان به بهانه تبدیل شدن رییس آن اداره و کوچ‌کشی از محل کنونی‌شان، از ارایه جواب خودداری کردند.
اما مسوولان در لوی‌سارنوالی کشمش زمین در ولایت بلخ میان قول‌اردوی 209 شاهین از یک جانب و  ریاست زراعت و باشندگان بلخ را از جانبی دیگر تایید می‌کنند.
یکی از مسوولان لوی‌سارنوالی افغانستان که نخواست نام فاش شود گفت که تحقیقات لوی‌سارنوالی در مورد کشمش‌های مالکیت زمین‌های تحت دعوا در ولایت بلخ جریان دارد.

غصب ده‌ها هزار جریب زمین توسط قول‌اردوی 209 شاهین در بلخ

سلسله گزارش‌های تحقیقی روزنامه 8‌صبح :گزارش پنجم                                      گزارشگر: مختاروفایی،ولایت بلخ

شماری از مالکان زمین‌ها و شهرک‌ها در ولایت بلخ و ریاست زراعت این ولایت ابراز می‌دارند که قول‌اردوی 209 شاهین، هزاران جریب زمین ملکیت‌های شخصی مردم و زمین‌های دولتی (علفچر) را  بدون طی مراحل قانونی در بلخ غصب کرده است.
مالکان زمین‌ها و ریاست زراعت بلخ مدعی‌اند که قول‌اردوی 209 شاهین در حالی زمین‌ها و شهرک‌های آنها را با توسل به زور غصب کرده است که مالکان این ملکیت‌ها، اسناد ملکیت شرعی و قابل اعتبار را در دست دارند.
اما مسوولان قول‌اردوی 209 شاهین اظهار می‌دارند که مطابق نقشه آنها، همه این زمین‌ها مربوط به وزارت دفاع است و بر علاوه، هزاران جریب زمین دیگر، از ملکیت وزارت دفاع، در نزد زورمندان است و آنها این زمین‌ها را دوباره مسترد خواهند کرد.
در ساحه‌ای که هم اکنون قول‌اردوی 209 شاهین در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ ساکن است، در ابتدا مقر فرماندهی فرقه‌ی 18 سابقه وزارت دفاع بود و ساحه‌های مربوط به این فرقه، 2150 جریب زمین بوده است، اما عده‌ای از باشندگان ولایت بلخ اظهار می‌دارند که حالا قول‌اردوی شاهین هزاران جریب زمین دیگر در اطراف و نواحی این ساحه را به زور غضب کرده است.
اما مقام‌های وزارت دفاع ملی در شمال، اظهارات باشندگان ولایت بلخ را نمی‌پذیرند.
برید جنرال روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزاردت دفاع در شمال، ادعا می‌کند که این ساحه‌ها به نام وزارت دفاع، در ریاست کدستر و نقشه‌برداری ولایت بلخ ثبت می‌باشد و وزارت دفاع مالک قانونی این زمین‌ها است.
اما اداره‌ی کدستر ولایت بلخ می‌گوید نقشه‌ی کدستری ولایت بلخ نشان می‌دهد که قول‌اردوی 209 شاهین در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، بجز از 2195 جریب زمین، هیچ زمینی دیگر ندارد.
محمدعارف هاشمی، رییس اداره کدستر بلخ، ابراز می‌دارد: «در سال‌های جنگ، گاه‌گاهی در بعضی ساحه‌ها پوسته‌های سیار از جانب قطعات وزارت دفاع ایجاد می‌شد، اما این زمین‌ها به هیچ‌وجه نمی‌تواند ملکیت وزارت دفاع گردد و تمام زمین‌های غصب‌شده و شهرک‌های از قبل فروخته شده، طبق نقشه  کدستری ولایت بلخ مال‌چر بوده که  مربوط وزارت زراعت می‌باشد.»
در طول چند سال گذشته دعوای مالکیت زمین، در بخش‌های مختلف ولایت بلخ، میان قول‌اردوی 209 شاهین از یک طرف و عده‌ای از باشندگان و ریاست زراعت بلخ از سوی دیگر جریان دارد، اما این جنجال‌ها تا هنوز با وجود اعزام چندین  هیات باصلاحیت از مرکز، حل نشده است.
این هیات‌ها نیز فیصله کرده‌اند که قول‌اردوی 209 شاهین، هزاران جریب زمین شخصی مالکان شهرک‌های همدرد، اویبلاق و کود و برق مزار شریف و هزاران جریب زمین دیگر از ملکیت‌های ریاست زراعت بلخ را در دوراهی حیرتان و شهرک حیرتان، غصب کرده است، اما مسوولان قول اردو، فیصله هیات‌های مرکز را نیز نمی‌پذیرند.
آمر حفظ تاسیسات وزاردت دفاع در شمال می‌گوید: «برای ما، دراین رابطه، فقط امر وزیر دفاع قانون می‌باشد.»
پروژه همدرد
در سمت غرب زیارت سخی، در مسیر دهدادی، شهرکی به نام همدرد بامساحتی نزدیک به پنج‌هزار جریب زمین ساخته شده است.
مسوولان شهرک از 5 هزار جریب زمین، اسناد شرعی در دست دارند؛ اما قول‌اردوی 209 شاهین هیچ مدرکی در دست ندارد تا نشان دهد این زمین‌ها ملکیت وزارت دفاع می‌باشد، باآن‌هم صد نمره‌زمین این شهرک، تحت تصرف قول‌اردوی 209 شاهین می‌باشد.
نجم‌الدین، مسوول پروژه همدرد، می‌گوید: «ما از پنج‌هزار جریب زمین، اسناد شرعی داریم و هیات تصفیه‌ای  که از سوی ریاست جمهوری و لوی‌سارنوالی به‌خاطر بررسی شهرک‌ها و پروژه‌های غیرقانونی و دولتی در بلخ آمده بودند، اسناد ما را قانونی دانستند و در حضور نماینده قول‌اردوی 209 شاهین، فیصله کردند که قول‌اردوی 209 شاهین نباید دیگر مزاحم کار این شهرک شود، اما مسوولان این قول‌اردو، وقعی به این فیصله‌ها نمی‌گذارند.‌»
یکی از اسناد دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک چنین می‌نگارد: «اسامی نصرالدین همدرد ولد محمد‌عالم‌شاه به موجب حکم 451 مورخ 14/3/ 1372 مقام محترم ریاست‌جمهوری دولت اسلامی افغانستان و تصویب 110 مجلس اداری مقام محترم ولایت بلخ، موازی یک‌هزار هکتار زمین بکر و بایر واقع جنوب قریه‌ی شیر‌آباد ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، به اساس قباله 60 بر 163 مورخ 2/ 6/ 1372 که بایع آن الحاج مولوی علم، والی ولایت بلخ بوده که به قیمت مجموعی «14562000» چهارده میلیون و پنج‌صد و شصت و دوهزار افغانی که پول متذکره قرار رسید 121 تحویل دافغانستان بانک گردیده و به قطعی خریداری نموده که حبه و دیناری به ذمه مشتری مذکور باقی نمانده است.»
هیاتی به اساس حکم 3528 وزارت زراعت و مالداری به  تاریخ 18/10/1387 به شمول کارشناس ارشد مقام ولایت بلخ در رابطه به پروژه همدرد توظیف شده بود که در پایان با ارایه یک گزارش این فیصله را کرد: «بالاثر استعلامیه 48 مورخ 30/11/1387 هیات تصفیه، از آمریت محترم تسهیلات انجنیری قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین از داشتن اسناد مدار حکم باطل‌کننده قباله متذکره که اثبات‌کننده ملکیت آن آمریت را ثابت کند، تقاضا شده که به دسترس هیات گذاشته نتوانسته است، بنا مطابق به ماده چهارم قانون تنظیم امور زمین‌داری، ملکیت مذکور ثابت بوده و ایجاب نمی‌کند که آمریت تسهیلات قول‌اردوی 209 شاهین مزاحمت در امور پیشبرد کاری مذکور کند.»
در اخیر این گزارش، امضای افراد زیر دیده می‌شود:
سید نظام‌الدین مسوول هیات تصفیه، انجنیر عبدالهادی نماینده ولایت بلخ، نجم‌الدین نماینده ریاست محکمه، نماینده کدستر و دو امضای دیگر.
هم‌چنان هیاتی دیگری از سوی مقام ولایت بلخ، با حضور نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین، اسناد این شهرک را بررسی کرد و مالکان این شهرک را ذی حق دانست، اما با این‌همه قول‌اردوی 209 شاهین بارها در کار ساخت و ساز این شهرک مزاحمت کرده است.
آقای روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، می گوید: «در سال‌های 1352 این ساحه‌ها «به شمول شهرک همدرد» به‌نام وزارت دفاع  «کروکی» شده که اسناد آن در کدستر ولایت بلخ موجود می‌باشد و برای ما از وزارت دفاع فرمان داده شده که از این ساحه‌ها را محافظت کنیم.»
اما آقای هاشمی، رییس کدستر ولایت بلخ، با رد ادعای روح‌الله، می‌افزاید: «بجز از 2150 جریب زمین که ساحه همان فرقه‌ی 18 سابق وزارت دفاع می‌باشد، هیچ زمینی در کدستر ولایت بلخ، به‌نام وزارت فاع در این ساحه قید نشده است.‌«
هم‌چنان سیدعلی‌آقا رضوی، آمر بخش اراضی ریاست زراعت بلخ، می‌گوید: «ساحاتی را که وزارت دفاع ادعا دارد، چند سال قبل بدون طی مراحل قانونی «کروکی»  کرده که خلاف قانون می‌باشد.»
قول‌اردوی 209 شاهین اسنادی را که در این رابطه در دست دارد، یک نقشه‌ی کدستری و امر وزارت دفاع در رابطه به حفظ این ساحه‌ها می‌باشد.
مسوول شهرک همدرد می‌گوید که آزار و اذیت قول‌اردوی 209 شاهین باعث شده تا  کار ساخت و ساز این شهرک عقب بماند و مردم از ترس این که خریداران قبلی اذیت شده‌اند، در این شهرک زمین نمی‌خرند.
شهرک اویبلاق
در ساحه دوصد جریب زمین در ولسوالی دهدادی واقع در شمال شهر مزار شریف، شهرکی به‌نام «اویبلاق» ساخته شده است و اسناد دست‌داشته‌ی اهالی این شهرک  نشان می‌دهد که آنها در سال 1371 این زمین‌ها را از دولت خریداری کرده‌اند.
ریاست زراعت و آبیاری ولایت بلخ، مدارک دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک را تایید می‌کند.
در اسناد دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک که امضای مسوولان ریاست زراعت نیز دیده می‌شود چنین آمده است: «در سال 1371 نظر به پیشنهاد یک‌تعداد خانواده‌های بی‌سرپناه ولسوالی «چهار کنت» ولایت بلخ، به خاطر خرید زمین، نظر به احکام مقام محترم ولایت بلخ و تصویب 217 مورخ 25/9 /1371  مجلس اداری مقام ولایت بلخ، توسط هیات مختلط ادارات دولتی بلخ، موازی دوصد جریب زمین، در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ به  این مردم داده شده که قیمت یک جریب «یک هزار و پنج‌صد افغانی» قرار آویز 37 مورخ 17/ 10 / 1371به حساب واردات دولت تحویل شد.»
مول‌الدین، رییس شهرک اویبلاق می‌گوید: «هم اکنون 35 جریب زمین این شهرک تحت تصرف قول‌اردوی 209 شاهین می‌باشد و آنها در صدد استند که همه‌ی این شهرک را تصرف کنند.»
به گفته‌ی مقام‌های ریاست زراعت، آبیاری و مالداری ولایت بلخ، هیات تصفیه که به امر رییس‌جمهور و دادگاه عالی کشور به‌خاطر بررسی قضایای زمین از مرکز به ولایت بلخ آمده بود، بعد از تحقیق و جمع‌آوری اسناد و مدارک از ادارات مربوطه، به این نتیجه رسید که ادعای قول‌اردوی 209 شاهین در رابطه به این شهرک بی‌اساس بوده و هیچ اسناد موثق قانونی ندار.
به گفته این مقام‌ها، هیات تصفیه، ادعای قول‌اردوی 209 شاهین را «زورگویی» دانسته است و مدارک دست‌داشته‌ی اهالی این شهرک را قانونی تثبیت کردند.
در بخشی از گزارش هیات فرستاده از مرکز راجع به این شهرک آمده است: «به اسم قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین، کدام قطعه زمین در این ساحه ( شهرک اویبلاق) قیدیت ندارد و اجرات قول‌اردوی 209 شاهین صرف جنبه زورمندانه داشته و کدام قانونیت ندارد.»
پس از فیصله‌ی هیات تصفیه  در سال‌های بعد،  به اثر مداخلات قول‌اردوی 209 شاهین و شکایات پی‌هم اهالی این شهرک به ارگان‌های دولتی، به نقل از مکتوب 811 بر 389  ریاست زراعت بلخ، لوی‌سارنوالی افغانستان در مکتوب نمبر 6013 بر 2305 تاریخ 10/16 1389 نیز با تاکید بر فیصله‌ی هیات فرستاده‌شده‌ی قبلی، قول‌اردوی 209 شاهین را مالک این ساحات ندانسته و خواهان توقف اذیت و آزار مردم از جانب این قول اردو شده است.
در مکتوب نمبر 1688 مورخ 23/8/1389 والی بلخ، پس از بررسی‌های هیات مرکزی و هیات ولایت بلخ، به قول‌اردوی 209 شاهین نوشته است: «اهالی شهرک اویبلاق هم از لحاظ قانونی و هم از ملاحظات بشردوستانه کاملا در ساحه ذی‌حق استند و خواهشمندیم که دیگر منسوبین قول‌اردوی 209 شاهین مزاحم کار و زندگی این مردم نشوند.»
اما آقای روح‌الله، فیصله هیات‌های مرکزی و ولایتی را رد  و از مکتوب والی بلخ نیز اظهار بی‌خبری می‌کند.
در آخرین مکتوبی که با شماره 1997  و به تاریخ 5/8/1390 از سوی مقام ولایت بلخ به قول‌اردوی 209 شاهین فرستاده شد، از لت و کوب دو خانم و زندانی کردن 5 تن از اهالی این شهرک توسط افراد قول‌اردو، با استفاده از زور و سلاح نیز یاد‌آوری شده و در ضمن از قوماندانانی قول‌اردوی 209 شاهین خواسته شده است تا جلو افراد «بی‌بند و باری» همچون «قوماندان غلام»، یکی از منسوبان قول‌اردوی 209 شاهین، گرفته شود.
باشندگان شهرک اویبلاق می‌گویند که افراد قول‌اردو حتا مانع ساختن مسجد در این شهرک و «گل ماله زدن» بام‌های مردم آن شده‌اند.
مقیم‌شاه، یک‌تن از باشندگان این شهرک، می‌گوید: «دریک شب بارانی خواستم بر پشت بام خانه‌ام پلاستیک بکشم تا خانه‌ام چکک نکند، اما از سوی افراد پوسته‌ی قول‌اردوی 209 شاهین بالایم فیر شد و مرا تهدید به کشتن کردند.»
به گفته‌ی اهالی این شهرک، سه‌ماه قبل، قوماندان غلام، یکی از منسوبان قول‌اردو، با جمعی از عساکرش بالای این شهرک با بیلدوزرها یورش برده بیش از 25 در بند حویلی را تخریب کردند، مردم را مورد ضرب و شتم قرار دادند و پنج تن از بزرگان و موسفیدان این شهرک را به مدت 15 روز در قول‌ارود زندانی کردند که پس از تظاهرات و شکایت دسته‌جمعی اهالی این شهرک، با کمک نمایندگان شورای ولایتی آزاد شدند.
باشندگان این شهرک، یک فلم ویدیویی را به دسترس روزنامه 8صبح قرار دادند که در آن یکی از افرادی که در آن زمان لت‌وکوب شده بود، دختر جوانی  است که صورتش از ضرب لت و کوب،  کبود شده و به گفته‌ی خودش  دستش نیز شکسته است.
این دختر جوان به روزنامه 8صبح گفت که افراد قول‌اردو تعدادی از زنان و مردان این شهرک را به شمول خودش لت و کوب کرده‌اند.
خانم دیگری که به گفته‌ی خودش، شوهرش را منسوبان قول‌اردوی 209 شاهین در داخل مقر قول اردو زندانی کرده بودند، می‌گوید: «زمانی‌که افراد قول‌اردو می‌خواستند خانه‌های ما را ویران کنند، شوهرم نزد قومندان آنها رفت و خواهش کرد خانه‌های ما را خراب نکنند، اما آن‌ها بدون کدام پرسش شوهرم را مورد لت و کوب قرار دادند، زمانی که من خواستم از شوهرم دفاع کنم، از موهایم گرفته و مرا دور انداختند و بعدا با قنداق تفنگ به سرم زدند.»

جمعه‌بای، از دیگر اهالی این شهرک است که به اثر لت و کوب افراد قول‌اردوی 209 شاهین  از ناحیه کمر آسیب جدی دیده و شل شده است و اکنون  به کمک عصا راه می‌رود.
وی می‌گوید: «من هم به‌خاطر دفاع از خانه‌ام توسط افراد قول‌اردوی 209 شاهین به این روز افتادم.»
اما آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، ادعای باشندگان شهرک اویبلاق را رد می‌کند.
او در حالی‌که عکس یکی از سربازانش را نشان می‌دهد که یک طرف رویش خون‌آلود است، می‌گوید: «آنها با سلاح مجهز بودند و به افرادم حمله‌ور شدند.»
اما مول‌الدین می‌گوید: «آمریت تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین ضمن این‌که در این چند سال باعث آزار و اذیت مردم این شهرک شده، نمی‌گذارد که این شهرک ساخت و ساز شود و این باعث گردیده است که تعدادی از خانواده‌ها ازاین اذیت وآزار به ستوه بیایند و خانه‌های‌شان را رها کنند و به جاهای دیگری پناه ببرند.»
شهرک کود و برق
این شهرک در نزدیکی ریاست ترانسپورت فابریکه کود و برق موقعیت دارد که 250 جریب زمین را احتوا می‌کند و قبلا ملکیت وزارت زراعت بوده، اما در سال 1368  بین وزرات زراعت و معادن و صنایع وقت از مجرای قانونی به کارگران کار خانه‌ی کود و برق ولایت بلخ فروخته شده است.
در سال 1385، قول‌اردوی 209 شاهین این ساحه را تصرف کرده و در بدل آن به همین اندازه زمین، در یک کیلو متری فابریکه کود و برق از ملکیت‌های وزارت زراعت را به مردم تقسیم کرده است.
حسن‌خان کامران، نماینده‌ی اهالی این شهرک از ارایه‌ی معلومات بیشتر در این مورد خود‌داری کرد اما گفت: «ما فعلا همراه قول‌اردو کدام جنجال نداریم و معلومات بیشتر را باید از ریاست زراعت به‌دست بیاورید.»
سید‌علی‌آقا رضوی، آمر بخش اراضی ریاست زراعت این کار قول‌اردوی 209 شاهین را غیر‌قانونی و غاصبانه می‌داند.
او فقط به صورت شفاهی می‌گوید که هیات تصفیه‌ی مرکز، توزیع و تصرف ملکیت‌های وزارت زراعت، از جمله شهرک کود و برق، توسط قول‌اردوی 209 شاهین را غیرقانونی دانسته است.
غصب زمین در دوراهی شهرک حیرتان
در منطقه دوراهی حیرتان، 50 هزار جریب زمین غصب شده است و هیات تصفیه مرکز تفکیک کرده‌‌ است که از میان 50 هزار جریب زمین، 10 هزار جریب آن توسط قول‌اردوی 209 شاهین غصب شده است.
هیاتی از طرف دفتر معاونیت اول ریاست‌جمهوری به ترکیب نمایندگان ستره‌محکمه، وزارت‌های مالیه، انرژی و آب، ریاست عمومی کارتوگرافی تحت نظر وزارت زراعت و مالداری، جهت تصفیه موازی پنجاه هزار جریب زمین واقع دوراهی حیرتان به تاریخ 13/6/1386 به ولایت بلخ اعزام شده بود.
این هیات در گزارش کاری آنها در مکتوب شماره 44149 به تاریخ 13/6/1386 به مقام ولایت بلخ نوشته است: «اراضی‌ای که در دوراهی شهرک حیرتان غصب شده، پنجاه هزار جریب زمین می‌باشد که از این میان ده‌هزار جریب زمین را قول‌اردوی 209 شاهین غصب کرده است.»
به ادامه آمده است: تمام ساحاتی که هم اکنون در دوراهی شهرک حیرتان تحت تصرف افراد و اشخاص می‌باشد، مربوط وزارت زراعت است و به صورت غیرقانونی تصرف شده است.»
گزارش افزوده است: «این زمین‌ها در میان سال‌های 1374 تا 1377  از طریق ادارات محلی بدون استیذان مقامات ذی‌صلاح و در نظرگرفتن قانون، به افراد و اشخاص توزیع شده و هیچ‌گونه طی مراحل قانونی املاک در نظر گرفته نشده است.»
در آخر گزارش هیات تصفیه امضا این افراد دیده می‌شود: محمدشاه حیدری آمر گروپ تصفیه، صفت‌الله نماینده وزارت مالیه، محمد معروف و محمد نسیم نماینده‌های ریاست کدستر، شرف‌الله نماینده ریاست ترویج، محمدامین نماینده وزارت انرژی و آب، عظیم، مسوول تصفیه و نجم‌الدین نماینده ستره‌محکمه.
همچنان در پایان گزارش این هیات امضای والی بلخ نیز دیده می‌شود.
آقای رضوی می‌گوید: «قول‌اردوی 209 شاهین در دوراهی شهرک حیرتان حتا یک جریب زمین هم ندارد و ادعای شان ظالمانه و غاصبانه است.»
غصب زمین در شهرک حیرتان
قول‌اردوی 209 شاهین در شهرک بندری حیرتان نیز در 19 نقطه، 9624 جریب زمین مربوط به وزارت زراعت را غصب کرده است.
به‌خاطر حل این موضوع به تاریخ 2/10/1387 به اثر پیشنهاد ریاست زراعت و مالداری ولایت بلخ هیاتی از مرکز اعزام شده بود.
هیات در گزارش خویش نوشته است: «ما با حضور داشت نمایندگان قول‌اردوی 209 شاهین ساحه‌های تحت دعوا را بررسی نمودیم و ذریعه استعلامیه شماره 7 مورخ 30/10/1387 از آمریت محترم تسهیلات انجنیری گارنیزیون قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین تقاضا به عمل آمد، تا هرنوع اسنادی مدار حکم طی مراحل شده مبنی بر توزیع و انتقال ساحه‌های متذکره را که داشته باشند، غرض ملاحظه به هیات ارایه بدارند که درجواب استعلام هیات، صرف از کلمه «ذوالیدی» (مالک  یا صاحب) تذکر داده‌اند و دیگر کدام اسناد مدار حکم شرعی و قانونی که ثابت‌کننده‌ی ملکیت وزارت دفاع باشد، ارایه نتوانستند.»
به نقل از این گزارش، قول‌اردوی 209 شاهین در شهرک حیرتان هزار‌ها جریب زمین مربوط به وزارت زراعت را به اشخاص و موسسات بدون طی مراحل و مد نظرگرفتن قانون، به اجاره داده است.
هیات در گزارش می‌نویسد: «ذریعه‌ی استعلامیه 47 مورخ 20/10/1387 هیات از مدیریت عقد قرار دادها در مورد تاریخ عقد قرارداد، شهرت اجاره‌دهنده، شهرت اجاره‌گیرنده، حجم پولی ماهانه و سالانه‌، کاپی قراردادها و... طالب معلومات شدند که باوجود تقاضای مکرر، حاضر به ارایه جواب نگردیده‌اند.»
در گزارش آمده که قول‌اردوی 209 شاهین ساحات عصب‌شده ضرورت ندارد و آمریت تسهیلات قول‌اردوی 209 شاهین این ساحه‌ها را از طریق خود به افراد و شرکت‌ها برخلاف قانون  به اجاره می‌دهد.
در آخیر گزارش امضای این افراد موجود است: محمدعمر آمر گروپ تصیفه، سیدنظام‌الدین مسوول تصفیه، عبدالهادی مسوول اداری، محمد معروف و محمد نسسیم نماینده‌های کدستر در شمال، انجنیر عبدالهادی نماینده مقام ولایت بلخ، عبدالمجید نماینده‌ آبیاری ولایت بلخ و قاضی نجم‌الدین نماینده ریاست محکمه بلخ.
اما آقای روح‌الله، آمر بخش حفط تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین در شمال، می‌گوید: «مالک اصلی ملکیت‌ها در شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان وزارت دفاع می‌باشد، این زمین‌ها قبلا توسط زورمندان غصب گردیده بود که هم اکنون ما آن‌را دوباره به‌دست آوردیم.»
او ادامه می‌دهد که هنوز هم تعدادی از ملکیت‌های این وزارت تحت تصرف زورمندان می‌باشد، اما ریاست زراعت ولایت بلخ، این ادعای قول‌اردوی 209 شاهین را رد کرده می‌گوید که زورمند، در اصل خود قول‌اردوی 209 شاهین است که قانون را نمی‌شناسد.
آقای رضوی، آمر بخش اراضی و املاک ریاست زراعت بلخ گفت که در شهرک حیرتان، این قول اردو دارای 200 جریب زمین قانونی می‌باشد و بقیه‌اش زمین‌های دولتی است که غصب کرده‌اند.
نمایندگان شورای ولایتی بلخ
نمایندگان شورای ولایتی بلخ ادعای قومندانی قول‌اردوی 209 شاهین را در رابطه به زمین‌ها و شهرک‌ها در ولسوالی دهدادی و شهرک حیرتان بی‌اساس می‌دانند.
قاری بایجان، یک‌تن از وکلای شورای ولایتی بلخ، می‌گوید: «ما با هیاتی که در ترکیب آن از تمام ادارات دولتی بلخ به شمول نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین حضور داشت، پس از بررسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که در ساحه‌های تحت دعوا، کدام قطعه زمین به‌نام قول‌اردوی 209 شاهین قیدیت ندارد و پس از این نباید منسوبان این قول اردو مانع کار و زندگی  مردم شوند.»
او گفت که در این فیصله، نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین نیز امضا کرده و مورد قبول همه قرار گرفته است، اما باز هم دیده می‌شوند که آنها به تاخت و تاز بالای ملکیت‌های مردم می‌پردازند.
رییس‌خالق، نماینده‌ی دیگری شورای ولایتی بلخ می‌گوید: «قومندانی قول‌اردوی 209 شاهین بیش از پنجاه هزار  جریب زمین مالچر را در نقاط مختلف ولایت بلخ که ملکیت اشخاص و دولت می‌باشد، بدون کدام اسناد و مدارک، غصب کرده است.»
این نماینده‌ی شورای ولایتی بلخ، قول‌اردوی 209 شاهین را به زورگویی و قوم‌گرایی متهم می‌کند و می‌گوید: «قوماندان قول‌اردوی 209 شاهین به تصمیم‌های نمایندگان شورای ولایتی و مردم احترام قایل نیست، بدون  امضای رییس‌جمهور هیچ امری برایش پذیرفتنی نیست».
نماینده ولایت بلخ
انجنیر عبدالهادی آمر خدمات اجتماعی ولایت بلخ که از طرف والی بلخ موظف به حل منازعه زمین میان قول‌اردوی 209 شاهین و مردم است، می‌گوید: « ما و هیات اعزامی ریاست‌جمهوری و لوی‌سارنوالی، بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم که شهرک‌های همدرد و اویبلاق اسناد شرعی در دست دارند  و قول اردو هیچ‌گونه حق مداخله را ندارد.»
انجنیر هادی می‌افزاید که در شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان نیز ده‌ها هزار جریب زمین به گونه‌ی غیرقانونی توسط قول‌اردوی 209 شاهین غصب شده است.
قول‌اردوی 209 شاهین
برید جنرال روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، می‌گوید: «ساحاتی که ما فعلاً در اختیار داریم و ساحه‌هایی که تاهنوز تسلیم نشده‌ایم، مطابق «کروکی» وزارت دفاع، ملکیت این وزارت است.»
آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، اجرااتی را که مولوی علم، والی وقت بلخ   در سال‌های 1371 انجام داده بود، غیر قانونی دانسته می‌گوید: «در آن زمان افراد جهادی به قسم غیر قانونی در منطقه حاکم بوده و  این زمین‌ها را به‌طور خود سر به مردم توزیع کرده‌اند.»
دراین حال، یکی از سارنوالان سابق یکی از محاکم بلخ که نخواست نامش فاش شود می‌گوید: «چند سال قبل از سوی دفتر ریاست‌جمهوری مکتوبی عنوانی محاکم آمد که در آن گفته شده بود که از سال‌های پیروزی مجاهدین تا به حاکمیت طالبان، والیانی که از سوی ریاست‌جمهوری به سمت والی بلخ مقرر شده بودند، همه اجراآت شان قانونی می‌باشد و آن عده والیانی که از سوی شورای نظامی صفحات شمال مقرر شده بودند، اجراات شان غیر قانونی می‌باشد.»
او گفت که در آن زمان  برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور کشور بود و مولوی علم را او به حیث  والی بلخ مقرر کرده بود.
ریاست اداره امور در حالی که جواب روشنی نمی‌دهد، اظهار می‌دارد که شماری از کارکرد‌های والیان دوران حکومت مجاهدین و طالبان قانونی شمرده شده‌اند.
یکی از دستیاران صادق مدبر، رییس اداره امور که تلیفون همراه او را جواب داد، گفت: «در مورد برخی از اجراات والی‌های دوران طالبان و حکومت مجاهدین رییس جمهور فرمان‌هایی داده است.»
اما او مشخص نکرد که این موارد کدام‌هااند.
اما آمر حفظ  تاسیسات وزارت دفاع در شمال تمام فیصله‌های هیات اعزامی ریاست‌جمهوری و لوی سارنوالی را که بخاطر تصفیه‌ی شهرک‌های غیر قانونی، تثبیت ملکیت‌های دولتی غصب‌شده به بلخ آمده بودند، غیر قانونی می‌داند و آنها را متهم به قانون‌شکنی می‌کند.
آقای روح‌الله می‌گوید: «هیات‌های متذکره بدون در نظر گرفتن قانون  و حق قول‌اردوی 209 شاهین یک‌طرفه فیصله کرده است و ما به همان فرمان و امر وزیر صاحب دفاع پابندهستیم.»
همچنین زلمی ویسا قومندان قول‌اردوی 209 شاهین در شمال، در ماه ثور سال جاری در یک کنفرانس مطبوعاتی گفته بود: «ما توانستیم 650 جریب زمین را در ولسوالی دهدادی، 9500 جریب زمین را در شهرک حیرتان و 10 هزار جزیب زمین را در دوراهی حیرتان، از نزد زورمندان دوباره به‌دست بیاوریم.»
«کروکی» آمریت حفظ تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین نشان می‌دهد که هزاران جریب زمین دیگر نیز در این ساحه‌ها باید تحت تصرف این قومندانی در آورده شود.
اما آقای رضوی می‌گوید: «قول‌اردوی 209 شاهین هیچ‌گونه اسنادی قابل‌اعتبار و بنیادی را در رابطه به ادعای شان ملکیت شان در ساحات ولسوالی دهدادی، شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان حاضر نتوانستند و بالاخره هیات‌های اعزامی فیصله کردند که قول‌اردوی 209 شاهین هیچ ملکیتی درین ساحه‌ها ندارد.»
هشدار والی بلخ
والی بلخ  در نامه‌ی شدیداللحنی که در ماه میزان سال جاری به ارگان‌های محل و دفتر ریاست‌جمهوری فرستاده شده نوشته است در صورتی که جلو کارهای غاصبانه‌ی قول‌اردوی 209 شاهین گرفته نشود، دروازه شهرک بندری حیرتان را خواهند بست و این کار عواقب بدی را به دنبال خواهد داشت.
انجنیر فرهاد، آمر خدمات اجتماعی ولایت بلخ و نماینده ولایت در مورد حل و فصل جنجال‌های زمین میان قول‌اردوی 209 شاهین و مردم، می‌گوید: «تاهنوز در جواب این نامه  از اداره ارگان‌های محل و ریاست‌جمهوری هیچ‌گونه واکنش و جوابی دریافت نکرده‌ایم.»
اما دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری ابراز می‌دارد که تااکنون چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.
همچنین مسوولان ارگان‌های محل و اداره امور می‌گویند که چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.
عبدالمالک صدیقی، معاون مالی و اداری ریاست مستقل ارگانهای محل در یک تماس تلیفونی به 8صبح گفت که تا هنوز چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.
در همین حال، صادق مدبر، رییس اداره امور نیز اظهار می‌دارد که چنین نامه‌ای به آنها نرسیده است.
ولی ذبیح‌الله اختری، آمر بخش خدمات سکتوری ولایت بلخ ارسال این نامه را تایید کرده می‌گوید که این نامه را در ماه میزان سال جاری به آدرس ریاست‌جمهوری و ارگان‌های محل از طریق دفتر خدمات اجتماعی ولایت بلخ ارسال کرده‌اند.
مسوولان اداره اراضی افغانستان به بهانه تبدیل شدن رییس آن اداره و کوچ‌کشی از محل کنونی‌شان، از ارایه جواب خودداری کردند.
اما مسوولان در لوی‌سارنوالی کشمش زمین در ولایت بلخ میان قول‌اردوی 209 شاهین از یک جانب و  ریاست زراعت و باشندگان بلخ را از جانبی دیگر تایید می‌کنند.
یکی از مسوولان لوی‌سارنوالی افغانستان که نخواست نام فاش شود گفت که تحقیقات لوی‌سارنوالی در مورد کشمش‌های مالکیت زمین‌های تحت دعوا در ولایت بلخ جریان دارد.

گلبدین حکمتیار بجای محمد قسیم فهیم !

شبکه اطلاع رسانی افغانستان:
گفته شده است که یک خط ارتباط مستقیم میان حامد کرزی و گلبدین حکمتیار دایر شده است تا این دونفر بطور مستقیم و بدون واسطه و یا شرکت مخابراتی خاص ، یا یکدیگر گفتگو داشته باشند.
در این خط مستقیم مطالبی بین این دونفر رد و بدل شده است که دیگران از آن بی خبر بوده و صرفا چند معدود به این گفتگو ها درسترسی دارند.
در همین حال ، یک منبع تایید نشده از حزب اسلامی برهبری گلبدین حکمتیار ، به شبکه اطلاع رسانی افغانستان ایمیل فرستاده و ادعا کرده است که مذاکرات پیرامون مصالحه حزب اسلامی با دولت افغانستان ادامه دارد و قرار شده است که دولت تا زمان پایان دوره ریاست جمهوری حامد کرزی ، پست معاونیت اول ریاست جمهوری را به نماینده رسمی و تام الاختیار گلبدین حکمتیار وا گذار کند و بعد از پایان دوره ریاست جمهوری حامد کرزی شخص گلبدین حکمتیار در انتخابات ریاست جمهوری شرکت خواهد کرد هرچند این خبر از منبع رسمی تایید نشده است اما گمانه زنی ها پیرامون این موافقه جریان دارد و اطرافیان رییس جمهور کرزی نیز بر این روند تاکید دارند.
همچنین این منبع افزوده است که همین اکنون حزب اسلامی دو وزارت و چندین پست ریاست را در دولت اقای کرزی برعهده دارد و هیچ شاخه از این حزب جدا نشده همه انها نیروهای حزب اسلامی محسوب می شوند.
در همین حال بسیاری از اطرافیان جناب کرزی عقیده دارند که با روی کار آمدن حزب اسلامی ، فساد اداری و نا امنی ها از کشور دور خواهد شد.
چنانچه این خبر راست باشد ، باید فاتحه تاجیک ها و طرفداران محمد قسیم فهیم معاون اول رییس جمهور را خواند و دولت را دو دسته به یک قوم خاص و اطرافیان جناب کرزی تحویل داد. هرچند مردم دل خوشی از روی کار بودن دیگر اقوام هم نداشته اند.

'آزادی در جهان کمتر شده است'

شهریار صیامی

بی‌ بی سی

تونسی ها آزادی نویافته خود را جشن گرفته اند

موسسه غیردولتی "فریدم هاوس" (Freedom House) یا خانه آزادی در گزارش سالانه خود، اعلام کرده است که "آزادی در سال ۲۰۱۱ میلادی برای شش سال پی در پی در جهان کمتر شده است."

این موسسه مستقل که به عقیده برخی گرایش های راستی دارد، می گوید در سال گذشته با وجود رخدادهای بهار عربی و اعتراضات در کشورهای مختلف، جهان به آرامی به سمت خودکامگی حرکت کرده است.
خانه آزادی که در واشنگتن قرار دارد، بهار عربی را امیدی برای رسیدن به دموکراسی و آزادی می داند و می گوید اعتراضات تونس که منجر به عزل زین العابدین بن علی رییس جمهور مادام العمر آن کشور شد و درپی آن انتخابات آزاد را موجب گشت، انگیزه ای برای مردم در کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه برای رسیدن به آزادی و دموکراسی شده است.
این موسسه بهار عربی را بزرگترین چالش برای حکومت های خودکامه بعد از فروپاشی حکومت کمونیستی در شوروی و بزرگترین جهش به سمت دموکراسی از آغاز فعالیت خانه آزادی در سال ۱۹۷۲ میلادی تاکنون معرفی کرده است.
اما یادآور می شود که با وجود تحول در کشورهای تونس، لیبی و مصر در بعضی از کشورهای منطقه آزادی در سال گذشته کمتر هم شده است. کشورهایی مانند: بحرین، ایران، لبنان، امارات متحده عربی و یمن به طوری که سوریه و عربستان سعودی در خط اول سرکوب خشن معترضین قرار دارند.
این موسسه همچنین می گوید دولت چین برای جلوگیری از اتفاقات مشابه میدان تحریر قاهره به دستگیری مخالفان، افزایش سانسور، بازداشت های بدون ملاقات در انفرادی و کنترل اینترنت دست زده است و از این موضوع انتقاد می کند.
رتبه آزادی در کشورها
خانه آزادی می گوید وضعیت آزادی مردم و حقوق سیاسی در کشورهای مختلف را بر اساس ارزش های اعلامیه حقوق بشر در سال ۱۹۴۸، ارزش های تجربه شده ای مانند انتخابات آزاد، فعالیت احزاب مختلف و عدالت و فرصتهای برابر، بررسی و رتبه بندی کرده است.
این رتبه بندی از شماره یک به معنی کشور آزاد تا رتبه هفت به عنوان بدترین وضعیت آزادی است.
در جدول ارائه شده آمریکا جزء کشورهای آزاد قرار می گیرد اما خانه آزادی اخطار می کند که گزارشهای جدید نشانه افزایش انزواطلبی توسط برخی از جمهوری خواهان و دمکرات های آمریکاست.
"فریدم هاوس" یکی از این رفتارها را نیز تعلل اولیه اوباما در حمایت از اصلاحات در مصر، تونس و لیبی می داند.
همچنین با وجود حمایت اوباما از اصلاحات دموکراتیک، از عدم واکنش مناسب دولت آمریکا در مقابل نقض حقوق بشر در روسیه، مجارستان و ترکیه انتقاد می کند.
در این گزارش ده کشور که بدترین رتبه وضعیت آزادی و حقوق سیاسی را دارند به این ترتیب معرفی شده اند: اریتره، گینه استوایی، کره شمالی، عربستان سعودی، سومالی، سودان، سوریه، ترکمنستان و ازبکستان.
دو قلمرو هم که کشور محسوب نمی شوند در این فهرست قرار دارند: صحرای غربی و تبت.
از نظر این موسسه در سال ۲۰۱۱، مجارستان، آفریقای جنوبی و اوکراین بیشترین پسرفت را در رسیدن به دموکراسی داشته اند.
همچنین کاهش آزادی در آذربایجان و قزاقستان اعلام شده و نسبت به آینده وضعیت آزادی در ترکیه به علت مجموعه ای از دستگیری فعالان سیاسی و فشار بر رسانه های آزاد، اعلام خطر شده است.
رتبه بندی ایران، افغانستان و تاجیکستان
در جدول خانه آزادی، ایران، افغانستان و تاجیکستان از نظر حقوق سیاسی در رتبه ششم قرار گرفته اند. اما از نظر آزادی مردم، ایران و افعانستان در رتبه شش ولی تاجیکستان با وضعیت بهتر از این دو کشور، در رتبه پنج قرار گرفته است.
به این ترتیب خانه آزادی ایران، افغانستان و تاجیکستان را کشورهای غیرآزاد می داند.
اما این موسسه می گوید که آزادی در هر دو کشور در حال کاهش است: در افغانستان به علت افزایش خشونت ها و ضعف قوه قضاییه مستقل و در ایران به علت ایجاد محدودیت های بیشتر برای موسسات غیردولتی و بازداشت گسترده رهبران مدنی.

کاخ سفید با پرتاب یک بمب بسته شد

کاخ سفید آمریکا شب گذشته برای مدتی پس از پرتاب یک بمب دودزا به محوطه آن بسته شد.
به گزارش پولیتیکو، مقام های امنیتی اعلام کردند که این بمب دودزا در نزدیکی رواق شمالی از سوی معترضان انداخته شد و موجب بسته شدن کاخ سفید شد.
"جرج اوگیلیو" سخنگوی سرویس مخفی آمریکا در این باره گفت: ما تقریباً یک هزار تا یک هزار و 500 معترض از جنبش اشغال "دی سی" در برابر نرده‌های کاخ داشتیم که این اتفاق رخ داد.
وی گفت: هیچ کسی در این رابطه دستگیر نشده، اما آنچه که ما باور داریم این است که شئی پرتاب شد یک بمب دودزا بود که از بالای نرده‌ها پرتاب شد.
شاهدان عینی اعلام کردند که پلیس مخفی مردم را از منطقه دور کرد تا به این حادثه رسیدگی کند.
سخنگوی سرویس مخفی گفت: ما تدابیر مناسبی را برای پاک سازی صحنه به کار گرفتیم و در این راه با پلیس متروپلیتن و پلیس پارک همکاری کردیم.
گفته می شود که باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در هنگام پرتاب بمب چند بلوک دورتر بوده و با همسر و دوستانش در یک ضیافت جشن تولد در حال صرف شام بودند اما پس از مدتی رئیس جمهوری از در همیشگی یعنی در جنوبی، نقطه مقابلی که بمب پرتاب شد وارد کاخ شد.

تعیین جايزه براي سر پرويز مشرف

نوه يكي از روساي قبايل پاكستان اعلام كرد كه براي سر پرويز مشرف، رئيس‌جمهور سابق اين كشور جايزه‌اي به مبلغ 101 ميليون روپيه در نظر گرفته است.
"شاهزين بوگتي"، نوه "نواب اكبر بوگتي"، رئيس قبيله بوگتي كه سال گذشته در يك بمب‌گذاري كشته شد، به رسانه‌هاي پاكستان گفت: به كسي كه ژنرال پرويز مشرف را بكشد، نقدا يك ميليون روپيه و يك خانه ويلايي به مبلغ 100 ميليون روپيه جايزه مي‌دهيم و امنيت كامل او را تامين خواهيم كرد.
شاهزين بوگتي كه رهبر حزب "جمهوري وطن" است، خواستار به دارآويخته شدن مشرف است.
به نوشته روزنامه پاكستان تودي، وي همچنين گفت: چوبه دار در انتظار مشرف است. اگر دولت پاكستان در زمان ورود مشرف، او را دستگير نكند، پيامدهاي وخيمي در پي خواهد داشت.
وي مشرف را مسئول كشتار صدها تن دانست و گفت: او نه تنها پدربزرگ مرا كشت، بلكه صدها فرد بيگناه را نيز در جريان عمليات مسجد لال در اسلام‌آباد به قتل رساند و علما اعلام كرده‌اند كه وي واجب‌القتل است.
"شاهزين بوگتي"، همچنين اعلام كرد كه مردم در بلوچستان پيشتر معاهده "آغاز حقوق بلوچستان" را رد كرده بودند.
وي افزود: ما نيازي به خيريه نداريم. ما حقوق خود را از حاكمان خواهيم گرفت.
نواب اكبر بوگتي، رئيس كشته شده قبيله بوگتي، در جريان عمليات نظاميان تحت فرمان ژنرال پرويز مشرف، رئيس‌جمهور وقت پاكستان به منطقه "كوهلو" در بلوچستان پاكستان در سال 2006 ميلادي كشته شد.

رئیس دانشگاه قندهار : ژورنالیستان مثل سگ اند

حضرت میر طوطاخیل رییس دانشگاه  قندهار یک خبرنگار محلی را سگ خطاب کرده وتهدید می نماید که دندانهایش را می شکناند. آقای طوطاخیل درین نوار صوتی اظهار می نماید که به اندازه ای آن خبرنگار آدم ها را از گٍل ساخته است (یک دعوای خدایی)
. حضرت طوطاخیل میگوید که تمام عمر تو وعمر پدرت برابر عمر کاری من نیست . تو اززبان مردم حرف نزن من مسؤول نیستم تا به سگ جواب بگویم تو سگی بیش نیستی . از رسانه ورادیوها مرا ترسانده ای ؟ برو سگ بی شرف !
حضرت طوطاخیل که توسط حامدکرزی به این پوست گمارده شده است واز پشتیبانی بی دریغ توریالی ویسا والی ولایت قندهار نیز برخوردار است دربرابر دانشجویان وخبرنگاران محلی خیلی خشن واز اخلاق بد وزبان زشت استفاده می نماید.
تیم قوم گرای افغان ملت برای اینکه به حهانیان ثابت کند که پشتونها ملت واحد اند ویکی دردیگری ادغام ‍ گردیده است یک تعداد پشتونها را ازیک منطقه به منطقه ای دیگر مقرر نموده اند تا میان لهجه های مختلف پشتو وقبایل مختلف آن نوعی ازیک تفاهم وهمبستگی ملی را بوجود آورند اما نظر به تجربهء عملی که ازین جابجایهای اداری بدست آمده است این طرح یک طرح ناکام وناکارامد میباشد.
از آن جمله میتوان از مقرری گل آغا شیرزی که از ولایت قندهار است بحیث والی ننگرهار وهمچنان مقرری گلاب منگل بحیث والی  ولایت هلمند یاد نمود که هردو نمونه میتواند مثال های خوبی از ناکامی ادغام قبیلوی پشتونها میان خودشان تلقی گردد. سایتهای بینوا وتول افغان ولر وبر وغیره حکایت ازشکایات اهالی آن استانها از والیان ومتولیان غیر خودی دارند.
سال گذشته در دانشگاه ولایت خوست یک عروس شوهر دار جوان پشتون ; که از ولایت کنر افغانستان بود در خوابگاه دانشگاه ولایت خوست توسط افراد مسلح رییس دانشگاه که از قبیله ای منگل بودند مورد آزار واذیت جنسی قرار گرفت که بعدا باعث بعضی مظاهرات پراکنده درشرق افغانستان گردید.افراد مذکور به امر رئیس دانشگاه آقای منگل درنیمه های شب به اطاق عروس مذکور وارد گردیده ومیخواستند که وی راهمان شب به اطاق رئیس دانشگاه ببرند که با مقاومت عروس جوان مواجه شدند.
کابل پرس

در مورد فرقهء مذهبی مورمون ها چی می دانید؟

 رادیو آزادی

برخلاف سایر ادیان عمدهء جهان، فرقهء مذهبی مورمون ها یک مذهب جدید به شمار می رود. مورمون ها از عقاید و آموزش های جوزف سمیت (Joseph Smith) رهبر مذهبی قرن نزدهم امریکا پیروی می کنند.
 جوزف سمیت، جنبش مقدسیس روزهای واپسین (Latter Day Saints) را بنیاد گذاشت. به عقیدهء مورمون ها یک فرشته جوزف سمیت را به یافتن صفحات یا پلیت های طلایی کمک کرد که روی آن هدایات الهی حکاکی شده بود. جوزف سمیت این هدایات الهی را ثبت کرد که به یک عقیدهء مذهبی مبدل شد.
امروز حدود 6 ملیون مورمون در ایالات متحدهء امریکا زنده گی می کنند که دو درصد نفوس امریکا را تشکیل می دهند. کلیسای آن ها به نام مقدسیس روزهای واپسین عیسی مسیح یاد می شود. مرکز آن در سالت لیک سیتی (Salt Lake City) امریکا موقیعت دارد. این مرکز ادعا می کند که حدود 14 ملیون مورمون در جهان وجود دارند.

فرقهء مذهبی مورمون ها بخش مهم ازعقایدش را با عیسویت تقسیم می کند. هردو به کتاب مقدس انجیل باور داشته، به خداوند و اینکه عیسی مسیح فرزند او و نجات دهندهء انسان است، معتقد اند.
اما مورمون ها به قدرت و توانایی خداوند، نفس ابدیت، فرجام و انجام، تطهیر و تبریه از گناهان به طور دیگر می بینند. این تعییر در دیدگاه و عقیدهء آن ها به نظر برخی عیسویان محافظه کار امریکایی کافیست که شک و تردید عمیق را در مورد آن ها بر انگیزد. تعدادی هم  مورمونیزم را صرف یک گروپ یا مکتب فکری می شمارند.
در ایالات متحدهء امریکا بین اینکه مورمون ها خودشان را چگونه می بینند و این که مردم امریکا در مورد آن ها چی تصوری دارند، تفاوت اساسی و فرق فاحش وجود دارد.
یک سروی جدید نشان می دهد که نصف امریکایی ها مورمون ها را به حیث عیسوی نمی شناسند. در حالیکه از جملهء هزار مورمون که از آن ها پرسش شده، 97 در صد آن ها خودشان را عیسوی می دانند.
یکی از بخش های عقیدهء مورمون ها که باعث انتقادات شدید بالای آن ها شده است، در گذشته پذیرفتن تعدد زوجات می باشد که توسط قوانین امریکا غیر قانونی اعلان شده است. اینک تعدد زوجات به ندرت صرف توسط مورمون های محافظه کار پیروی می شود.
یکی از پر بیننده ترین نمایشات اخیر برادوی نمایشنامهء کمیدی موزیکال کتاب مورمون ها (The Book Of Mormons) است که در آن به شکل محتاطانهء با عقیده مذهبی مورمون ها شوخی شده است.
در برخی مناطق امریکا که مت رومنی (Mitt Romney) یکی از کاندیدان حزب جمهوری خواه و پیرو عقیدهء مورمون ها درآن جا به مبارزات انتخاباتی خواهد پرداخت، عدهء از مردم دارای عقاید محافظه کار عیسوی اند که رقابت را برای آقای رومنی دشوار می سازد.
چهار سال قبل مت رومنی (Mitt Romney) در یک سخنرانیش گفته بود:
« من با عقیدهء مذهبی ام تعریف نمی شوم. من در خدمت هیچ دین و مذهب و هیچ گروهء خاص نخواهم بود.»
در امریکا دین و مذهب تا زمان کاندید شدن به یک مقام و پست اجتماعی یک جوهر و ارزش شخصی شمرده می شود.

شانزده سال زندان برای مرد هشتاد ساله همسرکش در افغانستان

بی بی سی فارسی

دادگاه ولایت کنر گفته که این پیرمرد اتهام وارده علیه خود را پذیرفته است

دادگاهی در شرق افغانستان مردی هشتاد ساله را به اتهام کشتن همسر هفتاد ساله اش به ۱۶ سال زندان محکوم کرده است.

این پیرمرد متهم است که دو ماه پیش در ولایت کنر همسرش را نیمه شب به وسیله تبری در بسترش به قتل رسانده است.
قضات دادگاه ولایت کنر گفته اند که علاوه بر اسناد و مدارکی که نیروهای پلیس گردآوری کرده اند، این پیرمرد هم به جرمش اعتراف کرده است.
فرد متهم، که در دادگاه نمی توانست به خوبی صحبت کند، گفته که همسر هفتاد ساله او پاک دامن نبوده، ولی خویشاوندان این زن و همسایگان او این اتهام را رد کرده اند.
در دادگاه درخواستهایی برای قصاص این مرد هم مطرح شد، اما کهولت سن و استرحام فرزندان او باعث شد که قاضی از بررسی این موضوع صرف نظر و برای او حکم ۱۶ سال زندان صادر کند.
ظاهرا این حکم هم برای متهم، که جسمی ناتوان دارد، سنگین به نظر می رسد. او در دادگاه آنقدر ناتوان بود که نمی توانست به جایگاه ویژه متهمان برود.
این مرد گفته است که نگران گذراندن شانزده سال در زندان نیست، زیرا فکر می کند ممکن است مرگ فرصت ندهد که این همه سال را در سلول زندان باشد.
خشونت علیه زنان در افغانستان موضوعی است که هر از گاهی در رسانه های این کشور خبرساز می شود، اما ظاهرا این نخستین بار است که مردی به این سن مرتکب چنین خشونتی علیه همسرش می شود.

نخست وزیر پاکستان به دادگاه احضار شد

 دویچه وله:
کشمکش سیاسی ارتشیان و قضات پاکستانی با دولت غیرنظامی این کشور بالا گرفته است. دیوان‌عالی پاکستان در روز دوشنبه (۱۶ ژانویه/۲۶دی)، برگ جدیدی رو کرد و نخست وزیر را برای پاسخ‌گویی به دادگاه فراخواند. احضار گیلانی به دادگاه از سوی ناظران مسائل پاکستان، فشار جدیدی بر دولت تضعیف شده این کشور تلقی شده است.
اتهام گیلانی اهانت به دستگاه قضایی پاکستان است. موضوع به پرونده‌‌ی فساد رئیس‌جمهور پاکستان، آصف‌علی زرداری باز می‌گردد. این پرونده از جمله صدها پرونده‌‌ای است که دستگاه قضایی پاکستان در دسامبر سال ۲۰۰۹ علیه زرداری و دیگر مقامات دولتی گشود.
زرداری متهم به داشتن چند حساب جاری در بانک‌های سوییس شده و دولت پاکستان تاکنون در مورد این پرونده و اتهام سایر چهره‌های سیاسی اقدامی انجام نداده ‌است.  به‌زعم دیوانعالی پاکستان، اهمال و عدم همکاری گیلانی در این زمینه، تحقیر جایگاه قضایی این کشور و توهین به مقامات قضایی است. زرداری و اعضای حزب حاکم مردم با اتکاء به مصونیت سیاسی رییس جمهور، وی را از تعقیب قضایی و پیگیری پرونده فساد مبرا می‌دانند و تحقیق در این زمینه را همواره یا رد کرده یا به تعویق انداخته‌اند.
طبق قانونی که  دولت کنونی پاکستان در  سال ۲۰۰۷ به تصویب رساند، هشت هزار نفر از جمله آصف ‌علی زرداری و همسر فقیدش بی‌نظیر بوتو مشمول عفو دولتی و مبرا از اتهامات سیاسی و مالی شدند. اما دیوان‌عالی پاکستان در سال ۲۰۰۹ این برائت را از زرداری سلب کرد و با تعیین مهلت از دولت خواست که این پرونده را به جریان بیندازد.
احضار گیلانی به دادگاه به دلیل انقضای این مهلت و ناچیز شمردن تصمیمات دیوانعالی پاکستان عنوان شده است.  چنانچه  توضیحات گیلانی در دادگاه قانع کننده نباشد، خطر برکناری وی را تهدید می‌کند. به اعتقاد ناظران، درصورت برکناری گیلانی، احتمال سقوط دولت پاکستان یا کودتای نظامی وجود دارد.


زرداری از مدت‌ها پیش به منظور درمان در خارج از پاکستان به سر می‌برد و در حال حاضر نفوذ چندانی در عرصه سیاست این کشور ندارد. او از دسامبر سال ۲۰۱۱ در کلینیکی در دوبی بستری بوده و شایعه سکته مغزی وی بر سر زبان‌هاست. رسانه‌ها و محافل سیاسی پاکستان هم‌زمان سرگرم گفت‌وگو و گمانه‌زنی در باره برکناری یا کناره‌گیری او هستند.
ادامه جنجال "پیغام محرمانه"
در این میان، پیام دولت پاکستان به وزارت دفاع آمریکا هم‌چنان رازآلود مانده و زمینه‌ساز سوءتفاهم بیشتر میان نظامیان و غیرنظامیان این کشور شده است. این پیام که ظاهرا پس از عملیات شکار بن‌لادن به پنتاگون نوشته شده، در ماه نوامبر فاش شد. به نقل از یک بازرگان پاکستانی/آمریکایی که افشاکننده این خبر بود، این یادداشت توسط حسین حقانی، سفیر پاکستان در واشنتگن تسلیم مقامات پنتاگون شده و حاوی استمداد از آمریکا در برابر کودتای نظامیان بوده است.
حسین حقانی پس از برملا شدن این پیام،  استعفا داد و به پاکستان فراخوانده شد. او از معتمدان نزدیک زرداری محسوب می‌شود و نظامیان نیز متقابلا وی را متهم به مشارکت در توطئه‌چینی علیه خود کرده‌اند. اینک دستگاه قضایی پاکستان که مناسبات نزدیکی با ارتش این کشور دارد، در حال محاکمه حقانی است.
"تئوری توطـئه" در  فرهنگ سیاسی پاکستان ریشه‌دار است و بین ارتش و دولت معمولا سوءظن و بدگمانی وجود دارد. در مدت ۶۳ سالی که از اعلام استقلال پاکستان می‌گذرد، اداره این کشور را عمدتا نظامیان و ژنرال‌ها بر عهده داشته‌اند. دستگاه قضایی پاکستان نیز مناسبات تنگاتنگی با ارتش دارد.

خواهر رونالدو با انتشار تصاوير برهنه اش ستاره رئال مادرید را شرمنده کرد

دبی- العربیه.نت ایلما خواهر بزرگتر کریستیانو رونالدو ستاره سرشناس تیم فوتبال رئال مادرید اسپانیا با ظهور نیمه برهنه بر روی غلاف یک مجله پرتغالی برادرش را به شدت خجالت زده کرد .
به گزارش روزنامه پرتغالی " فوتبول پرمیرا"، ایلما گفته است که رونالدو را در جریان چاپ و انتشار عکس های نیمه برهنه اش بر روی غلاف مجله نگذاشته است.
وی درباره دلیل خبر ندادن به برادر خود گفته است که پیشتر می دانست رونالدو با این کار وی موافقت نخواهد کرد .
به نوشته این روزنامه پرتغالی، خواهر رونالدو با این اقدام خود می خواست ثابت کند که این تنها برادرش نیست که زیبا و دارای جسمی ورزیده است.
روزنامه " فوتبول پرمیرا" در ادامه آورده است که ایلما با چاپ عکس های نیمه برهنه اش بر روی غلاف مجلات می خواهد مانند رونالدو توجه دیگران را به خود جلب کند .
ایلما گفته است که این مساله هیچ مشکلی میان وی و رونالدو ایجاد نمی کند و تاکید کرد که ستاره رئال مادرید همیشه با وی به خوبی رفتار کرده است.
به گزارش سایت ورزشی العربیه.نت خواهر رونالدو ( 37 ساله) دارای همسر و یک فرزند است.

نقاب زنان واجب نيست و آنها مى توانند همرديف مردان به نماز بايستند

صادق المهدى رهبر حزب " امت " در سودان كه به عنوان يك صاحب نظر در مسايل اسلامى و اجتماعى شناخته شده است، "فتواهاى جديدى" را ارايه كرده كه در محافل سودانى و عربى بحث برانگيز شده است.
وى كه خواهان همگرايى در جهان عرب است و از سوى ديگر "امام طريقت انصار" شناخته مى شود، مى گويد: زنان مى توانند به عنوان شاهد در مراسم عقد و عروسى حاضر شوند و با شركت در تشييع جنازه ى اموات ثواب ببرند.
اين اسلام شناس افريقايى معتقد است كه به نماز ايستادن زنان پشت سر مردان، تنها يك عادت است ودرست تر اين است كه زنان همدوش يا همرديف مردان بايستند.
صادق المهدى در اين نظر خويش به وضعيت نمازخوانان بيت الله الحرام اشاره مى كند و مى گويد: در خود خانه ى خدا زنان همپاى مردان به نماز مى ايستند و جنسى پشت سر جنس ديگر نيست.
گفتنى است كه رهبر حزب "امت" سودان عادت دارد با ارايه ديدگاهها و فتواهاى نوين خشم سنت گرايان و اصولگرايان را در سودان و منطقه برانگيزد.
رسانه هاى سودانى كه اين نظرات را به عنوان "فتواهاى جديد" منتشر كرده اند مى افزايند: وى در همايش جوانان حزبش در روز جمعه 13/1/2012 خواهان آن شد كه "هرگونه رفتار، قانون و عادتى كه رنگ تبعيض جنسى داشته باشد، برطرف گردد".
وى گفته است: اين عادتهايند كه تبعيض دردناك و ظالمانه اى را بر زنان تحميل كرده اند. به عنوان مثال نقاب در جوامع شهرنشين حتى راه را براى ارتكاب جرم مى گشايد.
صادق المهدى افزود: از زنان خواسته نشده كه آنچه را اكنون "حجاب" مى خوانيم رعايت كنند. حجاب به معناى پرده ى بينابين است و براى "ام المومنين ها" – تعبيرى كه براى زنان پيامبر (ص) بكار مى رود - الزام داشته است. از ساير زنان تنها لباس پوشنده خواسته شده است و پوشش مناسب، بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.
او گفت: پيامبر صلوات الله عليه نگفته است كه چهره و دستان زنان پوشيده شود. لذا نبايد آنچه را كه شرع حلال كرده برخود حرام كنيم.
رهبر حزب "امت" سودان در جمع جوانان حزبش با اين نسل ابراز همدردى كرد. زيرا به گفته ى او اينك جوانان با دردها و رنج هاى سهمگينى مواجه اند كه از جمله ى آنها بايد از بالا بودن هزينه هاى زندگى، انتشار مواد مخدر، وجود بيماريهاى جنسى و گسترش خشونت و سركوب در مقياسهايى بى سابقه نام برد.
يادآور مى شود اسلام شناسان و فقهاء هميشه تغييراتى در حرام و حلال ها داده اند. به عنوان نمونه در ايران، در ابتداى استقرار جمهورى اسلامى، خاويار، بوكس، نمايش مسابقات كشتى، اغلب انواع موسيقى و آلات و ادوات آن، بازى شطرنج و انواعى از لباسها ممنوع و حتى حرام اعلام شد و بعدها حلال و آزاد گشت.

مزار، در محاصره ی زمین خوران!

نویسنده:مختاروفایی

جنگ و خشونت بر سر زمین میان مردم و زورمندان،زورمندان و حکومت و حکومت و مردم از چندین سال بدینسو در سراسر افغانستان جریان دارد،اما درین اواخر شاهد تشدید این درگیری ها در گوشه و کنار کشور هستیم، این کشمکش ها بیشتر  روی  زمین های صورت می گیرد که در درگیری ها و حکومت مجاهدین توسط زورمندان و تفنگداران به اطرافیان شان توزیع گردیده بود. چون حاکمیت در آن زمان در گردش بود و هر حزبی که بالای منطقه ی حاکم می شد به نوبه خودش ساحات تحت سیطره اش را به طور غیر قانونی به لیلام میگذاشت. با این که بلخ در عرصه های رشد اقتصادی، علمی ،فرهنگی و  امنیتی در افغانستان از جایگاه خوبی برخوردار است، در همین حال  یکی از ولایاتی است که بیشترین جنجال ها و درگیری های برسر زمین را در خود جا داده است. درین ولایت بیشتر کسانی بر سر زمین با مردم درگیر هستند که در پست های مهمی دولتی حاکم اند و یا هم نفوذ قابل ملاحظه ی بالای ادارات حکومتی دارند.
در تابستان سال جاری تظاهراتی که از سوی مردم شهرک علی آباد شهر مزار شریف بخاطر غصب زمین های شان راه اندازی گردیده بود،معاون شورای ولایتی بلخ(غلام عباس اخلاقی) مهتم به غصب زمین ها از سوی این مردم بود. این تظاهرات چندین کشته و زخمی بدنبال داشت. گفته میشد که  فرمان شلیک از سوی معاون شورای ولایتی بلخ بالای مردم صادر گردیده بود و در اثر شلیک محافظین وی چندین  مظاهره چی کشته و زخمی شدند، اما بعد ها معلوم گردید که هیچ دادگاهی به خود جرئت پرسش چگونگی این رویداد را نداد و هیچ کسی به این جرم به دادگاه کشانیده نشد! این در حقیقت لکه ی ننگینی است بر پیشانی کسانی که داد از انکشاف متوازن و حاکمیت قانون درین ولایت می زنند!!
همچنان طبق یک گزارش دیگر قول اردوی 209 شاهین در شمال که خود را حافظ منافع ملی می داند ، هزارا ن جریب زمین را در شهر مزارشریف و شهرک بندری حیرتان که مربوط وزارت زراعت و اشخاص میگردد غصب نموده و به تاجرین و زورمندان به اجاره داده است. بخش تاسیسات این قول اردو چندی قبل در ولسوالی دهدادی خانه های ده ها فامیل را  در شهرک بنام (اویبلاق)ویران نموده و سرنشینان آنان را لت و کوب و زندانی نموده بود که با پا درمیانی وکلای شورای ولایتی بلخ زندانیان آزاد گردید اما مشکلات و مزاحمت های قول اردوی 209 شاهین بالای این مردم همچنان ادامه دارد.

چندی قبل  تظاهراتی دیگری که توسط باشندگان کارته سجادیه شهر مزارشریف راه اندازی گردیده بود ، این تظاهرات نیزبه خشونت انجامید؛ مظاهره چیان در شعارهای شان  معاون والی بلخ(محمدظاهر وحدت) را متهم به غصب زمین ها ی شان می نمودند. درین تظاهرات شخصی دیگری بنام "جنرال غلام رسول" نیز مطرح بود که گفته میشد به امر معاون والی بلخ زمین های مردم را غصب کرده و دوباره بفروش می رساند. درین تظاهرات نیز امر شلیک از سوی "جنرال غلام رسول " بالای مردم صادر شده بود که محافظین و خود این جنرال توانستند هفت تن را به خاک و خون بکشند. کسانی که درین تظاهرات توسط افراد و خود جنرال غلام رسول کشته و زخمی شدند کسانی بودند که هرکدام شان یک فامیل را سرپرستی می کردند و بخاطر سرپناه  و زنده ماندن شان دست به دادخواهی زده بودند، اما آنان ضمن اینکه جان های شان را از دست دادند؛ فامیل های بی سرنوشت و بی سرپرستی نیز از آنها به جامانده است.با وجودی که در همان روز حادثه قومندانی امنیه ولایت بلخ به رسانه ها گفته بود که چندین اسلحه ی غیرقانونی از نزد این جنرال بدست آمده و متهم به شلیک بالای  مردم نیز گردیده بود؛ چند روز بعد دیده شدکه  جنرال غلام رسول ضمن اینکه بازداشت  نگردیده است به محافظینش افزوده است!!!!

شورای ولایتی که یگانه ارگان بی طرف و مردمی است،معاون و چندتن از اعضای شورای ولایت بلخ به غصب زمین های مردم متهم هستند. یکی ازین وکلا که متهم است به غصب دوهزار جریب زمین در شهرک حیرتان؛  درین شب روز ها با عجله از راه های غیر قانونی مصروف فروش این زمین ها می باشد،این عضور شورای ولایتی بلخ حتی بالای یکتن از اعضای دیگر این شورا کلاه گذاری نموده و چندین نمره زمین را به فروش رسانده بود که پس از مدتی معلوم گردید که این وکیل ازین زمین ها کدام اسنادی ملکیت موثق در دست ندارد و همه جز کلاه گذاری بیش نیست!
دوهفته قبل نیز دو قومندان جهادی از مربوطین حزب وحدت مردم افغانستان و حزب جمعیت اسلامی افغانستان بر سر زمین به جان هم افتادند و به نقل از یکی هشت صبح درین درگیری پنج تن کشته و زخمی شدند.
بیشترین کسانی که درین درگیری ها و معاملات آسیب می بینند مردمانی هستند که بجز از یک توته زمین چیزی دیگر در زندگی ندارند.

حال سوالی که در ذهن تعدادی از هموطنان ما ایجاد می گردد اینست که: این همه سر وصداهای را که در رابطه باحکومت داری خوب،رعایت عدالت و آزادی،پیشرفت و ترقی،والی پر ابتکار و ...درین ولایت"بلخ" از سوی تعدادی از  بلندگو ها می شنویم،  چرا همواره مردم بیچاره و بی دفاع این شهر قربانی هوس های چند تا تفنگ سالار و زمین خور می گردند!؟
چرا والی بلخ با این همه نفوذ و قدرتی مردمی و حکومتی که دارد تاهنوز موفق به محار این معضله ی کشنده نشده است؟
چرا بیشتر اطرافیان والی بلخ و افراد زورمند به این معضله دامن می زنند و مردم را می فریبند؟
ارگان دیگری بنام شهرداری وجود دارد! کجاست این"شهر"دار" که حساب مردم را با این غاصبین پاک کند؟

«تلکس شایعات»

گفته می شود که در اکثر مواردی که حاکمان و زورمندان متهم می شوند و مردم صدای شان را در مظاهره ها و گردهمایی ها بلند می کنند، تلاش میگردد تا این صداها خفه شوند و از رسانه یی شدن دادخواهی ها جلوگیری صورت گیرد.

در چندین مظاهره ی که تا اکنون از سوی مردم در شهر مزار شریف راه اندازی گردیده است؛تعدادی از زورمندانی  که از سوی مردم متهم بودند، به نحوی تلاش کردند تا نام شان را از فاش شدن در  رسانه ها جلوگیری کنند،گفته می شود تاهنوز در تعداد ی از همچون موارد از سوی آنان به خبرنگاران رسانه ها در بلخ پول های هنگفتی توزیع گردیده که متاسفانه از سوی خبرنگاران با پیشانی باز قبول گردیده است؛اما با آن هم موجودیت خبرنگاران حرفوی و متعهد درین شهر توانسته است این خواست های آنان را نقش بر آب کنند و چهره های واقعی شان را به مردم نمایان سازند!