بحث روی "پروژه"یا "پروسه" ی صلح یکی از دغدغه های است که درین شبانه روز سرویس های خبری تلویزیون ها،صفحات روزنامه ها وتحلیل گران مسایل سیاسی را گروگان گرفته است.گفتگوهای پنهانی کرزی یکی از نگرانی های جدی درین گفتگوها می باشد که گروه ها و احزاب سیاسی مخالف حکومت ازین بابت نگرانی ها خود را ابراز داشتند. 
گفتگو و مصالحه با طالبان از دیر بدینسو رسانه ها و تحلیلگران مسایل سیاسی را بخود مصروف ساخته و هرچند روزی سرو صداهای درین رابطه بلند می شود.
مسئله ی که به نظر می رسد مردم را نسبت به این روند نگران ساخته گفتگوهای پنهانی و پشت پرده ی این مذاکرات می باشد.
به گفته ی تعدادی از آگاهان، حکومت افغانستان باید این گفتگوها را قدم به قدم با مشوره و در نظرگرفتن نظریات و دیدگاه ها ی مردم و احزاب پیش ببرد.
به اساس گزارش ها حکومت افغانستان موافقت کرده است که پنج تن از سران گروه طالبان را که در زندان گوانتنامو زندانی هستند برای مذاکرات آزاد نموده و به گفتگوهای صلح به قطر بیاورند.
تعدادی از آگاهان می گویندکه پروسه ی مذاکره با طالبان صرف یک پروژه ی است از سوی امریکا بخاطر مصروف نگهداشتن مردم افغانستان.
قیوم بابک ژورنالیست و تحلیل گر مسایل سیاسی می گوید: امریکا و دیگر همپیمانان اشغالگرش بخاطر اشغال افغانستان و بر آورده شدن خواست های دراز مدت شان همچنین پروژه ها را راه اندازی می کند،بخاطریکه مردم را مصروف نگهدارد و این دغدغه هارا خوراک رسانه ها می کنند".
درهمین حال طالبان در مورد مصالحه با حکومت افغانستان،خروج نیروهای امریکا و خارجی را از افغانستان یکی از پیش شرط های این گفتگوها خوانده اند.
قیوم بابک به این باور است که امریکا در افغانستان دنبال یک رویای درازمدت می باشد و هیچگاه افغانستان را بطور کلی ترک نمی کند.
بابک می افزاید: "امریکا نمی گذارد وضع روبه بهبود برود و گفتگوهای صلح به ثمر برسد،آن ها با دامن زدن به چالش ها و مصروف نگهداشتن طالبان و مردم زمینه ی اشغال شان را مهیا می کنند".
این روزها پرچالش ترین روزهای نیروهای ناتو در افغانستان خوانده می شود،دوهفته قبل سوزاندن قرآن کریم در پایگاه بگرام که تظاهرات خشونت آمیز را در سراسر کشور بدنبال داشت شاهد بودیم و سه روز قبل نیز یکتن از سربازان امریکایی که گفته می شود درحال نشه از پایگاهش بیرون زده بود، بیش از حداقل 20 غیر نظامی را در خانه های شان تیرباران نمودند که در میان این قربانیان زنان و کودکان نیز شامل هستند.
تقی واحدی فعال جامعه ی مدنی و حقوق بشری در بلخ نیز از پوشیده بودن گفتگوهای صلح از مردم و جریان های سیاسی مخالف حکومت ابراز نگرانی نموده می گوید که برای شفافیت این روند،گفتگوها باید برای مردم،جامعه ی مدنی و احزاب سیاسی روشن باشد.
واحدی در مورد آزاد شدن پنج تن از سران طالبان که در گوانتامو زندانی هستند می گوید،حکومت افغانستان با آزاد نمودن این افراد که در نسل کشی ها و قتل عام های مردم افغانستان دست دارند،تعهداتش را در میثاق های بین المللی و میثاق های حقوق بشر دوستانه زیر پا می گذارد.
یکی دیگر از پیش شرط های اساسی طالبان در گفتگوهای صلح با حکومت افغانستان آزادی بدون قید وشرط سران این گروه از زندان گوانتنامو و بگرام می باشد.
هرچند حکومت افغانستان نیز پیش شرط های را درین گفتگوها مطرح نموده است که از آن جمله می توان به احترام گذاشتن به قانون اساسی کشور و حفظ دست آوردهای ده سال اخیر اشاره نمود.
آقای واحدی بدین باور است که اگر یکبار دیگر کسانی که دستور قتل عام های مردم افغانستان را صادر کردند و دست شان به خون ها بی گناهی زیادی آلوده هستند،آزاد شوند و در حکومت سهیم شوند؛یکبار دیگر کشور شاهد هرج و مرج و قتل و کشتار های دسته جمعی خواهد بود.
واحدی هشدار می دهد که اینگونه "سیاست های ضد بشری" حکومت می تواند آینده ی مبهم و خطرناکی را در پیش داشته باشد.
با این حال مردم نیز از روند مذاکره با طالبان ابراز نگرانی نموده و خواهان مجازات و به محاکمه کشانیدن عاملین کشتار های دسته جمعی و قتل عام ها می باشند.
ملیحیار هاشمی یکتن از دوکانداران شهر مزارشریف می گوید: "طالبان رهبران و بزرگان افغانستان را ترور می کنند و دست شان به خون هزاران زن و مرد این کشور الوده است و حکومت ضعیف و بی اراده ی افغانستان می خواهند با آن ها صلح کنند".
گروه طالبان تاهنوز بار ها در اعلامیه های شان طرف اصلی گفتگوهای صلح امریکا دانسته است وگفته است که حکومت افغانستان هیچگونه صلاحیتی را درین گفتگگوها ندارد.
محبوب الله یکتن دیگر از شهروندان شهر مزارشریف نیز به گفتگوهای صلح باور نداشته و میگوید این پروسه یک نوع بازی های سیاسی سرگرم کننده برای مردم افغانستان می باشد،وی در مورد آزاد نمودن سران طالبان نیز نگرانی نموده می گوید که باید کسانی که دست شان به خون های مردم ما آلوده است بجای آزاد نمودن محکمه گردند.
این در حالیست که گروه ها و احزاب سیاسی مخالف حکومت نیز بارها نگرانی شان از پنهانی بودن این گفتگوها ابراز داشته و در مورد آینده ی این گونه گفتگوهای پشت پرده هشدار داده اند.
