پاراگراف ذیل را در صفحه ی "فیسبوک" ام نوشته بودم که باعث بحث جدی میان دوتن از کاربران این شبکه گردید،متن این بحث را بدون سانسور به خوانندگان وبلاگ پیشکش می کنم.
(اگر قرار باشد نسل بعدی برای افغانستان تاریخ بویسد،مطمئن هستم که ما (نسل امروزی ) در واژه واژه ی این تاریخ محکوم خواهیم بود.)
(مختار وفایی)
(مختار وفایی)
........................................................................................................
این نسل چون از کنار همه ی بحران ها و فجایعی که توسط حاکمان و بیگانگان برمردم و کشور ما تحمیل می شود، بی ملاحظه می گذرد،سوژه و منبعی خوبیست برای تاریخ نویسان.
تسبیح و طیلسان به می و میگسار بخش
ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما بجام باده صافی خطاب کن
ساقی بیا که شد قدح لاله پر زمی
طامات تا به ند و خرفات تا به کی؟؟؟؟
Enayat Shahir خوب، خوشحالم که شما هم نظر میفرماید... اما حد اقل یک مثال بیاورید برای اثبات این سخن! شعر امروز منظور تان کدام شعر است و در کجا سروده شده؟
1
Zee Sepas M برادر عزیز!!! فکر کنم شما هم قربانی تجدد شده اید و شعار تجدید گرایانه سر میدهید!!! تمدن خواه باش عزیز نه تجدد خواه!!!
Zee Sepas M عزیز!!! من نمیخواهم از کسی نام ببرم چون از اول گفتم که نظر شخصی من است!!! و همچنان نام گرفتن چند شخصی از برادران و خواهران شاعر نمای امروزی ما درک یک شخص را در باره شعر و بی وزن بودن شعر تعیین نمیکند!!!! موفق باشید!!!
Enayat Shahir خیلی متاسفم برایت! من مطمین استم که یک بیت شعر هم از شاعران معاصر نخوانده ای و ناق ادعا میکنی...مشکل بزرگ این است که ما از ادبیات درک درستی نداریم. شما هم موفق باشید برادر بزرگوار! درک و دریافت شما از ادبیات با همان چند بیت شعری که گذاشتید برایم آشکار شده بود اما کوشش من این بود که شاید من اشتباه کرده باشم اما بدبختانه دریافت من درست بوده...لطفن دست از این بحث ها بکشید چون : پسته ی بی مغز اگر لب وا کند رسوا شود. ببخشید. البته میدانم منظورتان از شاعرنما ها من نیستم. شاد باشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر