حکومت ویتنام وبلاگ نویسان را سرکوب می کند

سرکوب وبلاگ نویسان و فعالان انترنتی در سال های اخیر در ویتنام تشدید شده است. چند روز قبل مادر یک وبلاگ نویس زندانی، خود را به آتش کشید و جان سپرد. (عکس: یک نت کافی در ویتنام)

مادر 64 ساله یک وبلاگ نویس ویتنامی که از برخورد حکومت این کشور با دخترش خیلی مایوس شده بود، خود را به آتش کشید. او می خواست دخترش را که به جرم فعالیت انترنتی و وبلاگ نویسی از ماه سپتمبر سال 2011 به این سو زندانی است، ملاقات کند. زمانی که مقامات رسمی از دیدار او با دخترش ممانعت کردند، او خود را در برابر یک ساختمان حکومتی در باک لویو ایالت جنوبی ویتنام، آتش زد. مادر این وبلاگ نویس در مسیر انتقال به شفاخانه درگذشت.
تا فونگ تان، دختر زندانی در صفحه انترنتی به نا م "کلوب خبرنگاران آزاد" یک مقاله انتقادی علیه حکومت را نشر کرده بود. مقامات ویتنام او را متهم به تبلیغات علیه دولت کرده اند. تا فونگ تان با خطر محکوم شدن به بیست سال زندان روبرو است. قرار است محاکمه این وبلاگ نویس در اوایل همین ماه میلادی آغاز شود.
حکومت ویتنام از فعالیت های انترنتی هراس دارد
حکومت ویتنام به ویژه از سال 2011 به این سو، وبلاگ نویسان را به شدت تحت فشار قرار داده است. وبلاگ نویسان ویتنام بیشتر از دیگر وبلاگ نویسان در دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا فعال تر هستند.

انترنت در تحولات دنیای عرب نقش برجسته و مهمی داشت. مخالفان حکومت ها از این ابزار برای مقابله با رسانه های دولتی استفاده کردند.

برآورد می شود که از هر سه شهروند ویتنامی یک نفر روزانه از انترنت استفاده می کند. بسیاری از جوانان در ویتنام به دلیل نداشتن امکانات شخصی، قبل از همه به انترنت کافی ها می روند که نه فقط در شهر ها، بلکه حتا در روستاهای کشور وجود دارند. یورگ ویشرمن، کارشناس امور ویتنام به دویچه وله در این باره گفت: "وبلاگ نویسان نقش بسیار مهمی را به عهده گرفته اند، چون آنها به این وسیله، سکوت در برابر واقعیت ها و تدابیر سرکوبگرانه دولتی را در رسانه ها بی اثر می کنند".
رسانه های دولتی به ویژه در برابر منازعه شدیدی که در تمام کشور حاکم است، سکوت اختیار کرده اند. به عنوان مثال، رسانه های دولتی در مسئله غضب زمین دهقانان توسط سفته بازان املاک بی تفاوت هستند. ماموران دولتی غالباً در این معاملات دست دارند و به صورت غیر مستقیم از آن سود می برند. اگر دهقانان در برابر این بی عدالتی مقاومت کنند، بعضی مواقع با مداخله و سرکوب شدید از جانب پولیس روبرو می گردند.
آن گونه که ویشرمن می گوید، حکومت از اعتراض دهقانان که نیروی مولد مهم کشور هستند، هراس دارد. این در حالی است که فقط وبلاگ نویس ها از وضعیت نابسامان آنها گزارش می دهند.
تدابیر حکومت علیه گزارش های مستقل انترنتی

حکومت ویتنام قانونی را برای اعمال کنترول بیشتر بر انترنت و کاربران انترنت تصویب کرده است.

برای جلوگیری از فعالیت های انترنتی، حزب کمونیست ویتنام در کنفرانس حزبی سال 2011 خود، برخورد شدید تر با انتقاد کنندگان رژیم را تصویب کرد.
رهبری ویتنام، حوادث جنبش بهاری عربی را به روشنی پیش چشم خود دارد. در تونس در ماه دسمبر سال 2010، یک جوان سبزی فروش خود را به آتش کشید؛ این حادثه جنبش اعتراضی را در تونس شدت بخشید که باعث سقوط حکومت این کشور شد.
در پایان ماه جولای در ویتنام فرمانی در رابطه با فعالیت های انترنتی تصویب شد، اما در زمان حاضر روشن نیست که آیا این قانون عملی می شود یا خیر. این فرمان که حاوی 60 ماده است، به صورت واضح و روشن بیان نشده و به این دلیل امکان تفسیر خودسرانه از آن برای رژیم وجود دارد.
این فرمان که شامل فیلتر کردن وسیع محتویات انترتی است، از دارندگان شخصی صفحات انترتتی می خواهد تا با نام واقعی خود را ثبت نام کنند. پس جای تعجب نیست که ویتنام در فهرست "گزارشگران بدون مرز"، در مقام سوم "دشمنان انترنت" قرار دارد. خانم پام تی هوای، یک روزنامه نگار ویتنامی که در برلین زندگی می کند، درباره اقدامات سرکوبگرانه رژیم در برابر وبلاگ نویسان می گوید: "سرکوبی و فشار علیه وبلاگ نویسان در سال های اخیر خیلی شدت یافته است. آنها به ندرت امکان فعالیت آزاد دارند. حکومت آشکارا حد و مرز فعالیت وبلاگ نویسان را تعیین کرده است".
ابیگهاوزن / مبلغ
ویراستار: عاصف حسینی

آی اس آی پاکستان عامل اصلی نسل کشی 17 اسد در مزارشریف!

هفدهم اسد سال 1377 سالروز نسل کشی مردم ولایات شمال و بخصوص مزارشریف بدست نیروهای طالبان است.

به گفته ی شاهدان عینی پس از اینکه گروه های جهادی در مزارشریف در مقابل نیروهای طالبان شکست را پذیرفتند و شهر در اختیار طالبان در آمد؛آنان به قتل و کشتار بی رحمانه ی مردم دست زدند و در ولایات شمال ده ها هزار انسان بی گناه را به خاک و خون کشاندند.

تعدادی از تحلیلگران و آگاهان مسایل سیاسی عامل این قتل و کشتار نیروهای طالبان را عقده های مذهبی طالبان و تعداد دیگر نیروی استخباراتی پاکستان(آی اس آی) را عامل اصلی این کشتار ها دانسته می گویند که پاکستان در صدد نفاق و سنگ اندازی میان اقوام ساکن در کشور است و نسل کشی 17 اسد در مزارشریف نیز بر مبنای همین اهداف بدستور آنان توسط طالبان عملی گردید.

قیوم بابک ژورنالیست و آگاه مسایل سیاسی در بلخ می گوید:

این را همه می دانیم که طالبان دست پرورده ی پاکستان است و پاکستان بطور علنی و آشکار به افغانستان تجاوز کرد و کشتار قومی را در جای جای این کشور توسط طالبان براه انداخت.

آقای بابک می گوید که طالبان در آنروزهای نخست حاکمیت شانولایت بلخ، دستور سربریدن اقوام خاصی را به نیروهای شان در مدت سه روز در سطح شهر اعلام کرده بودند و درین مدت هزاران تن در ولایات شمال کشور هدف تیرباران این نیروها قرارگرفته و شهید شدند.

آقای بابک در مورد بازپرسی از عاملین این رویدادها و گرفتاری و محاکمه ی آنان می گوید:

کشور در وضعیتی نیست که انتظار داشته باشیم؛گروه ها و افرادی که حمایت استخبارات و کشورهای بزرگ دنیا را با خود دارند دستگیر و شاهد محاکمه ی آنان باشیم؛اما باتاسف که نهادهای بین المللی و ملی که داد از حقوق بشر و عدالت انتقالی می زنند در این مورد سکوت نموده اند.

در همین حال سید محمد اسلامی آگاه امور دینی و اجتماعی می گوید:

طالبان شکست و تلفاتی را که در مقابله با احزاب جهادی در اشغال شهر مزارشریف داده بودند؛پس از پیروزی شان خواستند تلفات و شکست های شان را باقتل و کشتار مردمان بی گناه جبران نمایند و در عین حال برداشت اشتباه سران طالبان از پیروان مذهب تشیع عامل دیگر این کشتارهای بی رحمانه بود.

به گفته ی این آگاهان ملامنان نیازی والی وقت طالبان در بلخ اعلام نموده بود که پیروان مذهب تشیع کافر هستند و قتل آنان به مسلمانان روا می باشد.

از سوی دیگر تعدادی از آگاهان احزاب حاکم در آن زمان را عامل بروز این کشتار ها توسط طالبان می دانند و می گویند که سران احزاب جهادی در آن زمان در مناطقی که حکمروایی می کردند به آزار و اذیت مردم می پرداختند و تعدادی از مردم بنابر سلیقه های مذهبی و قومی درهماهنگ با طالبان عمل می کردند و زمینه را برای ظهور طالبان آماده کرده بودند.

این در حالیست که ملا منان نیازی والی وقت طالبان در بلخ بود و گفته می شود فرمان کشتار های دسته جمعی و نسل کشی نیز از جانب وی صادر و عملی می گردید ؛وی هم اکنون در زندان گوانتنامو در حبس است و از مدتی بدینسو تلاش ها از سوی طالبان و شورای عالی صلح برای رهایی وی بخاطر مذاکرات صلح جریان دارد.

مختار وفایی/ روزنامه عصرنو

دفترنماینده گی طالبان در ولایت زاهدان ومشهد ایران فعال شد!

به گزارش رادیو آلمان، روزنامه روسی "نیزاویسمایا گازتا" در گزارشی ادعا کرده است که رژیم ایران از ترس حمله به تاسیسات اتمی خود، با طالبان علیه آمریکا متحد شده است. همزمان منابع غربی می‌گویند که دفتر نمایندگی طالبان در زاهدان گشایش یافته است.

روزنامه روسی نیزاویسمایا گازتا روز پنج‌شنبه (۲ اوت/ ۱۲ مرداد) به نقل از منابع افغانی و غربی نوشت: رژیم ایران و طالبان خود را آماده می‌کنند که در صورت حمله اسرائيل یا آمریکا به تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی، به عملیات انتقامی مشترک دست بزنند.
برپایه گزارش روزنامه روسی رژیم تهران در پایان ماه مه امسال به طالبان اجازه داده است که دفتر نمایندگی خود را در شهر زاهدان تاسیس کنند.
جمهوری اسلامی به لحاظ ایدئولوژیک با طالبان اختلافاتی دارد، با این همه حاضر شده است با آن‌ها علیه آمریکا به عنوان دشمن مشترک متحد شود.
نیزاویسمایا گازتا در بخشی دیگر از گزارش خود می‌نویسد: در آغاز ماه جون امسال گزارش شد که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با هدف تحویل موشک‌های زمین به‌هوا مذاکراتی را با طالبان آغاز کرده است. منابع غربی هنوز اطلاعاتی در مورد این که ایران چنین موشک‌هایی را به طالبان تسلیم کرده باشد، به دست نیاورده‌اند.

رژیم ایران و تجهیز موشکی طالبان
در سال ۲۰۰۷ میلادی نیروهای آمریکا و بریتانیا در افغانستان مدعی شدند که تعدادی از "موشک‌های اچ ان ۵" چینی که در اختیار طالبان بوده به دست آن‌ها افتاده است. طالبان می‌توانستند با این موشک‌ها هلیکوپترها، هواپیماهای بدون خلبان و هواپیماهای جنگی آمریکا را که در ارتفاع کم پرواز می‌کنند هدف قرار دهند.
در همان زمان اعلام شد که نحوه استفاده از موشک‌های چینی را سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به طالبان یاد داده است. در اسناد ویکی پدیا نیز آمده بود که طالبان در چند مورد از موشک‌های اچ ان ۵ چینی استفاده کرده‌اند. منابع غربی معتقدند که سیستم موشکی جمهوری اسلامی با کمک فنی چین گسترش یافته است.

رژیم ایران خشمگین از پیمان استراتژیک
برخی از رهبران سیاسی افغانستان پیش‌تر جمهوری‌اسلامی ایران را به دخالت در ناآرامی‌های این کشور متهم کرده‌اند.
در ماه مه امسال پیمان امنیتی استراتژیک میان افغانستان و آمریکا به امضای باراک اوباما و حامد کرزای روسای جمهور دو کشور رسید. جمهوری اسلامی قبلا اعلام کرده بود که در صورت امضای این پیمان حدود دو میلیون مهاجر افغانی را از ایران اخراج می‌کند.

از زمان امضای پیمان استراتژیک مناسبات تهران و کابل پرتنش شده است.
خبردیگری از زبان احمد رشید ژورنالیست پاکستانی نقل شده است که از گشایش قریب الوقوع دفتر نماینده گی طالبان درشهر مشهد ایران نیز حکایه دارد.

در پی تشدید حملات راکتی پاکستان بر مرزهای شرقی افغانستان

آگاهان سیاسی در بلخ:

حکومت خنثا است؛باید به مردم مراجعه شود!

بیشتر از یک سال میگذرد که مرزهای شرقی افغانستان شاهد حملات راکتی از داخل خاک پاکستان می باشد و در این مدت صدها خانواده در این مناطق از خانه های شان فراری شده و ده هاتن از باشندگان آن مناطق کشته و زخمی گردیده اند.

هرچند حکومت پاکستان بارها گفته است که این حملات از سوی آنان صورت نمی گیرد و گروه های شورشی و دهشت افگن عامل این حملات اند؛اما وزارت داخله و ریاست امنیت ملی افغانستان باشواهدی در دست داشته گفته است که این حملات به دستور و توسط نیروهای اردوی پاکستان به خاک افغانستان صورت می گیرد.

در این روزها یکبار دیگر این حملات راکتی شدت گرفته و گفته می شود که اردوی پاکستان تاهنوز پنج کیلومتر داخل خاک افغانستان گردیده است.

در همین حال دیده شده است که حکومت افغانستان در برابر این حملات تاهنوز هیچ واکنشی از خود نشان نداده است که بیانگر حمایت از مرزها  و مردمش باشد.

آگاهان سیاسی در بلخ در گفتگویی با بخش تحلیلی سیاسی وب سایت هویدا، حکومت را به بی توجهی و بی کفایتی در دفاع از مرزها و مردمش متهم نموده می گویند؛در دستگاه حاکم مذدوران و جاسوسان آی اس آی رخنه کرده و نمی گذارد که این حملات پایان یابد.

محمد سردار سعیدی آگاه و فعال سیاسی در بلخ می گوید:

دستگاه حاکم متاسفانه یک دستگاه خنثا و فاقد یک دیپلماسی فعال می باشد و نتوانسته است از مرزها و آبروی سرزمین ما آنطور که انتظار می رود دفاع نماید.

آقای سعیدی حملات راکتی پاکستان را خلاف روش ها و اخلاق همسایه داری و کشورهای اسلامی می داند و می گوید:

حکومت باید در ابتدا از طریق راه های دیپلماتیک این مشکل را پی گیری و حل نماید و اگر این کار نتیجه نداد باید گزینه ی بعدی را در مشوره با نمایندگان مردم افغانستان در پارلمان جستجو نماید تا بیشتر از این به مداخله گری های بیگانه ها اجازه داده نشود.

امروز (شنبه) پارلمان افغانستان وزرای داخله و دفاع را به مجلس فراخوانده است تا از آنان در مورد چگونگی خاموشی این نهادها در مقابل حملات راکتی پاکستان  و عوامل آن از آنان استجواب نماید.

در همین حال رجب ابراهیمی از فعالین سیاسی در بلخ نیز بدین باور است که کسانی در داخل دستگاه حکومت فعلی هستند که حامی منافع پاکستان  و مداخله گری آنان در خاک افغانستان است و نمی گذارند تا این مداخله گری ها پایان یابد.

وی می گوید:

تا وقتی که دستگاه حکومت افغانستان عاری از مذدوران و حامیان کشورهای بیگانه نگردد و یک دستگاه مستقل در کشور حاکم نگردد ما هیچگاه شاهد دفاع مستقلانه از کشور نخواهیم بود.

آقای ابراهیمی بدین باور است؛کشورهای خارجی که هم اکنون در کشور حضور دارند هیچگاه نمی خواهند بخاطر دفاع از افغانستان روابط شان را با پاکستان خدشده دارد نمایند.

وی همچنان می افزاید که اگر حکومت توانایی دفاع از مرزهای کشور را ندارد باید به مردم متوسل شود تا مردم افغانستان مثل همیشه به دفاع از خاک و کشورشان برخیزند.

این در حالیست که شهروندان افغانستان نیز در گفتگو با رسانه ها طی روزهای اخیر حمایت شان را از جواب متقابل نیروهای افغانستان در مقابل حملات پاکستان اعلام کرده اند.

مختار وفایی/ مزارشریف

ابراهام لینکن و جوانان بلخی

سالون پر از آدم اما بدون سر و صدا و خاموش است. دم دروازه عکسی سیاه و سفید مردی با بروت تراشیده و ریش پرپشت، توجه هر رهگذر را جلب می کند. این همان عکس مشهور ابراهام لینکلن است که در ورودی یک مرکز انترنتی نصب شده است.

فضای آرام، انترنت رایگان، آب سرد و کتابخانه از جمله امتیازاتی است که روزانه پای ده ها تن از جوانان شهر مزارشریف را به مرکز انترنتی ابراهام لینکلن می کشاند.

مرکز انترنتی ابراهام لینکلن در سال 2006 توسط بخش فرهنگی سفارت ایالات متحده امریکا و حکومت افغانستان در مزارشریف ساخته شد تا به طور رایگان جوانان را با دنیای انترنت آشنا نماید.

انترنت در افغانستان یک وسیله ارتباطی جدید است که پس از سقوط رژیم طالبان در سال 2001 در شهرهای افغانستان گسترش یافت. اولین مرکز انترنتی خصوصی در شهر مزارشریف در سال 2003 در جنوب روضه شریف باز شد.

مرکز فرهنگی ابراهام لینکلن در برخی دیگر از شهرهای افغانستان از جمله هرات نیز فعالیت دارد.

سید نادر 14 ساله که دانش آموز صنف هشتم است، در سالون مرکز انترنتی ابراهام لینکلن مصروف حل تمرینات ریاضی است. او می گوید: "فضای آرام، سرد و مناسب هر روز پس از مکتب پایم را به اینجا می کشاند و پس از مطالعه و حل تمرینات ریاضی ام، نیم ساعت انترنت کار می کنم و خانه می روم".

انترنت دریچه جدیدی را بر روی جوانان باز کرده و پلی شده است تا گستره دانش و تخیل این جوانان فراتر برود. حالا در شهر بی آدرسی مانند مزارشریف، جوانان تحصیل کرده حداقل یک نشانی انترنتی دارند.

سید ‌نادر که از سه سال به این سو با انترنت آشنا‌ شده، می گوید: "از روزی که با انترنت آشنا شدم، دوست های زیادی یافته ام و مطالب خوبی را خوانده ام و حالا فکر می کنم زندگی بدون ارتباطات بسیار مشکل است". این در حالی است که ده سال پیش کمترین وسیله ارتباطی در افغانستان وجود داشت و مردم برای تماس با دنیای خارج گاهی روزها انتظار می کشیدند.

مرکز انترنتی ابراهام لینکلن مکان امنی برای بانوان شهر مزارشریف نیز می باشد. برخی از کمپیوترهای این مرکز برای استفاده بانوان اختصاص یافته اند.

فیسبوک یکی از پر طرفدارترین شبکه های اجتماعی دنیای مجازی است که توانسته است در مدت زمان محدودی شمار زیادی از شهروندان افغانستان را به خود جذب کند.

سید داوود در حالی که به گفته خودش مصروف "وبگردی" است، می گوید که انترنت وی را با جهان وصل نموده و او توانسته است با استفاده از انترنت مطالب تازه یی در مورد کشورش و جهان بداند. او دستاوردهایی را که از انترنت دارد، چنین بیان می کند: "دو سال می شود که انترنت را شناختم و حالا ایمیل آدرس، فیسبوک و یک وبلاگ دارم. در وبلاگم یادداشت ها، خاطرات و مقالاتم را نشر می کنم".

فضای مجازی انترنت جایی است که جوانان افغان حالا می توانند در مورد موضوعاتی به بحث بپردازند که سخن گفتن از آنان در دنیای واقعی ناهنجاری پنداشته می شود. سیاست یکی از موضوعات داغ شبکه های اجتماعی است؛ پس از آن ادبیات تغزلی، فلسفه و ورزش دیگر موضوعات را تشکیل می دهند.

مرکز انترنتی ابراهام لینکلن فضای امنی را برای بانوان نیز مهیا کرده است. تهمینه در حالی که چشمانش را به صفحه کمپیوتر دوخته است، در مورد این مرکز انترنتی می گوید: "اینجا خیلی راحت هستم. احساس می کنم در خانه هستم و با جهان ارتباط دارم".

جوانان مزارشریف در کنار استفاده رایگان از انترنت می توانند از دیگر صنف های آموزشی این مرکز نیز بهره ببرند.

تهمینه در مدت دو سالی که با انترنت آشنا شده، حتا یکبار هم به انترنت کلپ های خصوصی نرفته است. او در این باره توضیح می دهد: "ضمن این که در انترنت کلپ های خصوصی خود را راحت احساس نمی کنم، آنان در بدل استفاده از انترنت پول گزاف هم می گیرند. من هر روز به انترنت ضرورت دارم و اگر هر روز به آنان مراجعه کنم، توان پرداخت پولش را ندارم".

طی چند سال اخیر مراکز ارائه خدمات انترنتی خصوصی در شهر مزارشریف افزایش چشم گیر داشته است؛ به طوری که اکنون بیش از ده ها مرکز در این شهر فعالیت دارند که برای یک ساعت استفاده از انترنت "50 افغانی" دریافت می کنند.

فرهاد جلال، مدیر مرکز انترنتی ابراهام لینکلن می گوید که این مرکز در کنار ارائه انترنت رایگان، برنامه های آموزش زبان انگلیسی و آشنایی با کمپیوتر را نیز به طور رایگان برای مراجعین دایر می کند. به گفته مدیر این مرکز، روزانه نزدیک به 300 تن که بیشتر آنان جوانان هستند، به "ابراهام لینکلن" سر می زنند. هر شخص 30 دقیقه وقت رایگان دارد تا از انترنت استفاده کند. امکانات دیگر مثل کتابخانه و مطالعه در فضای سالون آزاد می باشد.

مختار وفایی/ مزارشریف

ویراستار: عاصف حسینی

مهربانی ها

"چرخ شیطان" در جاده های مزارشریف

در حالی که موترهای مدرن و قیمتی پشت سر هم می گذرند، آن سوی خیابان جوانی در کنار گادی اش (گاری) ایستاده و با صدای بلند مقصد را فریاد می زند: "نوشاد! نوشاد! نوشاد! عاجل رو است. بیاین که حرکت..."

مزارشریف یکی از شهرهای کلیدی افغانستان است که در زمانه نه چندان دور گادی در آن یکی از مهمترین وسایط نقلیه بود. اما حالا کمتر نشانی از آن در شهر دیده می شود.

دُر محمد در حالی که دستی بر یال اسپ سفیدش می کشد، با صدای بلند رهگذران را صدا می زند تا مسافران دیگری برای گادی خود بیابد. دو خانم سوار بر گادی منتظر او هستند.

دُرمحمد دو سال پیش اسپ و گادی اش را چهل هزار افغانی خرید و همین کار را پیشه کرد. او در میان گادیوان ها به "گادیوان باسواد" مشهور است. دُرمحمد سه سال قبل از مکتب فارغ و سپس گادیوان شد.

گنجایش گادی دُرمحمد شش نفر است. او از هر نفر 10 افغانی کرایه می گیرد. درآمد دُرمحمد چندان بد نیست؛ اما او می گوید از زمانی که سه چرخه های مسافربری (ریکشا) وارد بازار شد، مردم کمتر گادی سوار می شوند. با آن هم، او خوشحال است که از این طریق می تواند روزانه حد اقل 300 افغانی عاید نماید و زندگی خانواده 6 نفره اش را بچرخاند.

در محمد پس از آن که مکتب را به پایان رساند، اسپ و گادی خرید و به مسافربری مشغول شد. او به "گادیوان باسواد" مشهور است.

با اینکه وسایط نقلیه از قبیل تاکسی های شهری، سه چرخه های مسافربری و باربری طی سال های اخیر در شهرهای افغانستان افزایش یافته، اما هنوز هم در مزارشریف عده یی گادی را ترجیح می دهند.

بانو فوزیه که به خاطر خرید نیازهای خانه اش به شهر آمده، حالا قصد دارد تا با گادی به خانه برگردد. او گادی را بر دیگر وسایط نقلیه ترجیح می دهد. فوزیه دلیل جالبی برای این کار دارد: "تاهنوز نشنیده ام که گادی تصادف کرده باشد. در حالی که همه روزه می شنوم موترها و سه چرخه ها تصادف می کنند و سواری هایش زخمی و یا کشته می شوند". گادیوان ها نیز می گویند که به جز زن ها و پیر مردان دیگر کسی گادی سوار نمی شود.

جمعه خان یک گادیوان دیگر شهر مزارشریف است. او در حالی که پول مسافرانش را می گیرد، خودش را این گونه معرفی می کند: "جمعه خان هستم. فرزند رمضان قصاب، خانه ام در گذر شفاخانه است".

جمعه خان خسته به نظر می رسد. او برای گریز از گرمای شدید تابستان مزارشریف در قفسه گادی لم داده است. او در حالی که عرق پیشانی اش را پاک می کند، با لبخند می گوید: "هر پادشاهی را یک پاسبانی است و هر پاسبانی را یک پادشاهی! یک زمانی همه گادی سوار می شدند؛ اما حالا همه از ما بدشان می آید!"

وسایط نقلیه جدید به ویژه سه چرخه ها (ریکشا) سبب شده است تا از شمار گادی ها در شهر کاسته شود.

جمعه خان می گوید که "یک کم چهل" سال است که گادیوان است و در کنار این کار، صدها اسپ را نیز تربیه نموده و در بازار کشورهای بیرونی و ولایات افغانستان فروخته است. گفته می شود که چند دهه قبل در مزارشریف کمتر خانواده ای بود که در خانه اسپ نگهداری نکند.

جمعه خان گادی را از میراث های خوب گذشته گان می داند و می گوید که شهر به هر اندازه که مدرن باشد، بازهم بودن گادی به زیبایی اش می افزاید. او با ناراحتی می گوید که هم اکنون در تمام شهر مزارشریف فقط 9 تا گادی آن هم در مسیر "نوشاد" فعال است.

این گادیوان 55 ساله می گوید که چرخ های گادی "چرخ شیطان" است و اگر یکبار خوب بچرخد، روزانه یک هزار الی یک ونیم هزار افغانی درآمد دارد.

جمعه خان می گوید که حاضر است با تیز‌رفتارترین موترها، با اسپش که سال هاست گادی و سواری هایش را اینسو و آنسو می کشاند، در جاده خامه مسابقه بدهد. او با اطمینان خاطر ادامه می دهد: "اگر دو تا کرولای دوهزار به من بدهند، حاضر نیستم اسپ و گادی ام را بدهم؛ چون همین ها زندگی ام را تا این روز تامین کرده اند".

مختار وفایی / مزارشریف                

ویراستار: عاصف حسینی

کشتار دسته جمعی سگ های ولگرد در مزارشریف

رییس صحت عامه بلخ:

بیش از 900 تا سگ ولگرد را کشتیم!

سگ های ولگرد از نگرانی های چندین ساله ی شهروندان شهرمزار شریف است که بیشتر این شهروندان از برهم زدن نظم و ایجاد مزاحمت ها برای آنان بخصوص از طرف این سگ ها در شب هنگام شکایت دارند.

از چند روزبدینسو ریاست ریاست صحت عامه بلخ و شهرداری مزارشریف برنامه ی روی دست گرفته است و می خواهد این سگ ها را از  شهر محو نماید.

دکتر مرویس ربیع رییس صحت عامه بلخ به خبر گذاری هویدا گفت: ما ده روز قبل از قبل از رمضان برنامه ی با کمک شهرداری براه انداختیم تا این سگ ها را از روی شهر جمع آوری نموده و از بین ببریم تا در روزها و شب های ماه مبارک رمضان برای شهروندان مزاحمت ایجاد نکنند.

آقای ربیع می گوید که آنان تاهنوز توانسته اندکه بیش از 900 قلاده سگ را در هشت ناحیه ی شهر مزارشریف از بین ببرند واین برنامه ی آنان تاوقتی ادامه دارد که شهر کاملاً از وجود سگ های ولگرد پاک گردد.

رییس صحت عامه بلخ وجود سگ های ولگرد را در شهر برای صحت شهروندان خطرناک خوانده و می گوید که گزیدن سگ های که دچار مرض دیوانگی است باعث امراض کشنده و غیر قابل علاج می گردد.

کمال الدین کمال معاون شهرداری مزارشریف نیز می گوید که آنان بخاطر اذیت و آزار بیش از مردم توسط این سگ ها تصمیم دارد شهر را از وجود آنان پاک نماید.

آقای کمال می گوید: اگر سگ های ولگرد از بین برده نشود؛آنان در مخروبه ها و جاهای کثیف گشت و گزار نموده و دچار مرگ "سگ دیوانه" می شود و عواقب ناگواری را برای شهروندان خواهد داشت.

معاون شهرداری مزارشریف نیز تاکید می کند که این اداره در تلاش است تا بتواند شهر را عاری از وجود سگ های ولگرد نگهدارد.

در همین حال تعدادی از شهروندان مزارشریف نیز از وجود سگ های ولگرد شاکی بوده و ازین برنامه ی شهرداری و صحت عامه ی بلخ توصیف می کند.

حاجی حمیدالله باشنده ی سید آباد مزارشریف می گوید:هر روز صبح وقتی اطفالم بطرف مکتب و یا مسجد می رود سگ ها ی ولگرد آنان را اذیت نموده و گاهی باعث می شود که اطفالم نتوانند مکتب بروند.

وی همچنان می گوید که اگر این سگ ها نباشد مردم می توانند آسوده و آرام اطفال شان را به مکاتب؛مساجد و کورس ها بفرستد و وجود این سگ ها باعث نگرانی ها و بروز مشکلاتی فراوانی برای خانواده ها گردیده است.

احمد فیصل شهروند مزارشریف نیز با خرسندی از برنامه ی جمع آوری سگ های ولگرد می گوید:

اگر سگ های ولگرد نباشد ما می توانیم به راحتی شب های ماه مبارک رمضان را در مساجد به نمازگزاری و مراسم دعاخوانی برویم و اطفال ما نیز به راحی می توانند به کورس و مسجد بروند.

این در حالیست که سال های قبل نیز برنامه های برای جمع آوری این سگ ها راه اندازی گردیده بود؛اما پس از مدتی دوباره افزایش آنان در شهر دیده شده است.

مختار وفایی/ روزنامه عصرنو/ مزارشریف

قاچاق تریاک کرد حاجی ایرانی زدند گردن کارگر بی گناه افغانی!

قابل توجه رسانه های افغانستان، مقامات دادگستری وزارت خارجه

پایگاه خبری - تحلیلی پیک نت افشا می کند:

نامه ای محرمانه از شورای عالی قضائی دريافت کردم ( حدس می زنم بهار يا تابستان سال ۶۰ بود)، با اين مضمون : پرونده ی اعدامی حاج محمد. م مطالعه و با حفظ پنهانکاری پاسخ سؤالات زير تهيه و متعاقبا برای امضاء کننده ارسال شود. ۱ـ محکوم چه ساعتی از محل زندان عازم محل اعدام شد. ۲ـ حداکثر زمان با توجه به عدم ترافيک ( موضوع بالا)۳- محکوم در چه ساعتی به دار آويخته شد، ، جسد تحويل چه کسی داده شد ؟ ۴-ـ محل دفن محکوم اعلام شود تا در صورت لزوم و برای نبش قبر دستور لازم داده شود. در ضمن می توانيد از مشورت های حجت الاسلام نوربخش بهره مند شويد .... نامه توسط مرتضی مقتدائی از شورای عالی قضائی امضا شده بود....

حاج رضا ـ رضائی 

من تا حدودی در جريان پرونده بودم اما مجددا سراغ پرونده رفتم تا آن را دقيق تر بخوانم ، موضوع پرونده کشف ۲ تن ترياک در تانکر يک تريلی۱۰ تن بود، که بعد از شکنجه شديد راننده و کمک راننده ارتباط های مربوطه لو رفته بود و عده ای بازداشت شده بودند .طبق مندرجات پرونده راننده و شاگرد راننده بلافاصله اعدام شده بودند. در اين رابطه عده ای محکوم به زندان های طويل المدت و صاحب اصلی مواد کشف شده حاج محمد. م به اعدام محکوم شده بود. حاج محمد صاحب سوپر مارکت بزرگی در خيابان عفيف آباد شيراز بود. در پرونده آمده بود که اين شخص در برابر مغازه اش به دار آويخته شد، و مواد کشف شده هم به وسيله هواپيما به تهران ارسال شد. محمد رضا جوانمردی مسؤل اين پرونده بود و در جريان اين ماجرا قرار داشت .
با او صحبت کردم و از او خواستم کمک کند و اطلاعاتی را که لازم دارم ، برايم گرد آوری کند و بياورد. با طرح اين موضوع حس کردم جوانمردی خيلی راحت نيست و می خواهد از زيرکاردر برود. به او گفتم و توضيح دادم که در اين پرونده ناروشنی هائی وجود دارد و بايد روشن شوند و همه ی اطلاعات گرد اوری شوند . محمد رضا که جوان بود اظهار داشت چيز زياد تری بيش از انچه در پرونده آمده نمی داند.
 با تاکيد من و گفتن اينکه : « شما مسؤل هستيد ابهام های پرونده را روشن کنيد و به اين سوآل ها جواب بدهيد» ، مضطرب و عصبی شد . حس کردم نکاتی را در باره پرونده می داند که نمی خواهد بگويد . به او گفتم : « اينکه از تهران هم خواستار روشن شدن ابهاماتی در مورد پرونده شدند به احتمال زياد نشانه ی اين هست که ماجرائی در پس اين پرونده است . پرسش های زيادی از او کردم و به او گفتم که اگر واقعيت های مربوط به پرونده را نگويد چه عواقبی دارد و مشگلات زيادی برايش ايجاد خواهد شد. از او خواستم برود فکر کند و روز بعد دانسته های خودش را بگويد . روز بعد ،بعد از يکی دو ساعت کلنجار و تهديد به حرف آمد .
«...خب شما جريان کشف ترياک رو می دونيد ، راستش حاج م.م اعدام نشد. روز اعدام شکری و برزنده و کريم جوزی حاجی محمد را از بازداشتگاه تحويل گرفتند که ببرند برای اعدام در ملا عام ، کريم با پيکان زرد منکرات بود ، شکری و برزنده با لندرور دادگاه ، و چهار نيروی مسلح درپيکان فيلی دادستانی، مورد را حفاظت می کرد ند. اين ها نقشه و دستور داشتند که حاجی محمد اعدام نشود، اما من نمی دانم از چه کسی و از کجا ، کريم رفت دروازه کازرون و از ميان افغانی ها ئی که برای کار توی ميدون جمع می شدن يه افغانی رو به قد و قواره ی حاجی صدا کرد و گفت برای کار ساختمونی به او احتياج داره ، اون بيچاره هم دنبال کريم راه افتاد. برزنده و شکری و حاجی با لندروور ، اول خيابون هنگ ، روبروی زايشگاه در جای خلوت و مناسبی منتظر کريم جوزی شدند، و از آن چهار مامور هم خواسته بودند از محلی دور تر مراقب آن ها باشند تا نتوانند جابجا کردن حاجی و افغانی رو ببينن، به محض رسيدن کريم،افغانی رو سوار لندروور کردن و حاجی رو سوار پيکان ، خيلی سريع دست و دهن افغانی رو می بندن و لباس های حاجی رو تن ش می کنن ، و افغانی رو دست بسته و با سر و رو ی بسته می برن دار می زنن ، خيلی سريع هم می ارن اش پائين و می برن چالش می کنن ، تو اين رابطه يه ميليون بين بچه ها تقسيم شد ، باور کن حاجی من اصلن نه نقشی داشتم و نه سهمی بردم ، جرات ام نکردم حرفی بزنم ».

من ماجرا را برای نوربخش تعريف کردم و گزارش کاملی همراه با گفته های کريم جوزی راهی تهران کردم و.........»
***
*حاج رضا ـ رضائی ، از کارکنان سابق قوه قضائيه با پست های داديار، نماينده حاکم شرع ، نماينده دادستان و..... در شيراز تا سال ۱۳۶۷ ، وعضو کميسيون عفو و بخشودگی تا سال ۱۳۸۴

دعوت نامه

برای نخستین بار در افغانستان،از هفتۀ رسانه های اجتماعی تجلیل به عمل می آید

موسسۀ نی حمایت کنندۀ رسانه های آزاد افغانستان، این هفته را، یعنی از یک شنبه اول اسد الی پنج شنبه 5 اسد را هفتۀ رسانه های اجتماعی نامگذاری نموده است.
......
هفتۀ رسانه های اجتماعی، روز دو شنبه توسط مسوولین رسانه های بلخ در دفتر نی مزارشریف رسماً گشایش میابد. ده ها تن از شهروندان افغانستان که از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند نیز در جریان گشایش رسمی این هفته حضور به هم می رسانند.

بنااً از تمام خبرنگاران و کارمندان رسانه یی مزارشریف صمیمانه تقاضا به عمل می آید تا در گشایش این هفته شرکت نموده و در پوشش آن سعی ورزند.

زمان: دو شنبه دوم اسد، 1391، ساعت 9:00 صبح
مکان: دفتر نی، چهار راهی کمال نبی زاده، کوچه بانک ملی خانه نمبر 5

حاجی محمد محقق باز هم فریبی در سر دارد!!!؟

حاجی محمد محقق رهبر حزب وحدت مردم افغانستان و عضو ارشد جبهه ملی که داعیه ی رهبری ملیت هزاره را بر دوش می کشد؛درین اواخر تیغ انتقادهایش بجان رژیم کرزی که خودش یکی از بنیانگذاران و بلندگویان کمپاین های انتخاباتی اش بود تیز شده است.
از جریان جبهه ملی و خواست های آنان همه... خبرداریم و میدانیم که تا چه حد درین بازی های ناکام بوده و ملتش را بارها سر میز معامله گذاشته است.
این عالی جناب در ضیافت رییس جمهور کرزی که نخست وزیر پاکستان دعوت شده بوددر قطار ارگ نشینان دیده می شود.
شایعاتی دیگری نیز وجود دارد که اکنون از ذکر آنان میگذریم...
به نظر شما این عالی جناب بازهم کدام نقشه ی در سر دارد؟

گزارشی از وضعیت رسانه های چاپی بلخ

روزنامه نگاران در بلخ:

روزنامه نگاران و رسانه های چاپی در بلخ حمایت نمی شوند!

ولایت بلخ یکی در شماری از ولایاتی در کشور محسوب می شود که بیشترین برنامه های فرهنگی و رسانه یی از سال های متمادی تا این روزهای در آن جریان داشته و بستر خوبی برای رشد فرهنگ؛ ادبیات و رسانه ها بوده است.

هم اکنون در دفتر ثبت و راجستر ریاست اطلاعات و فرهنگ بلخ ده ها رسانه ی چاپی مجوز نشرات دارد اما دیده می شود که تعدادی  محدودی که شمار آنان کمتر از انگشتان دست می رسد فعال هستند.

تعدادی از روزنامه نگاران و فعالین فرهنگی در بلخ عدم پایداری رسانه های چاپی درین ولایت را نبود فرهنگ مطالعه؛کمبود کادرهای مسلکی روزنامه نگاری؛نبود منابع تمویل کننده ی مالی می خوانند و می گویند که این عوامل دست به دست هم داده و بازار رسانه های چاپی را ازین ولایت ربوده است.

قیوم بابک ژورنالیست فعال و سابق مدیر مسوول روزنامه روزنامه جهان نو می گوید: در بسیار مواقعی دیده است که حاکمان مانع نشر موضوعاتی که به نفع شان نبوده در روزنامه ها شده است. وی توقف نشر روزنامه جهان نو را توطئه سازی علیه  پرویز کامبخش یکتن از خبرنگاران این روزنامه عنوان نموده یاد آور شد که آزادی بیان آنطوری که تعریف می شود در بلخ عملی نمی گردد و موانعی زیادی روزنامه نگاران را تهدید می کند.

در همین حال اسدالله هوتک از روزنامه نگاران جوان بلخ نیز عدم منابع تمویل کننده ی مالی،عدم مخاطب و خواننده،نبود کادرهای مسلکی روزنامه نگاری را از چالش های عمده ی فرا راه رسانه های چاپی درین ولایت نموده می گوید:

بلخ با اینکه به یک ولایت فرهنگی و علمی مطرح است چالش های زیادی جامعه ی فرهنگی و علمی این ولایت را تهدید می کند.

عبدالقادر مصباح روزنامه نگاردیگر ولایت که هم اکنون مدیر مسوول هفته نامه یادگار است می گوید که مسلکی نبودن و عدم برنامه ریزی دقیق توسط کسانی دست به پایه گذاری رسانه های چاپی می زنند از عوامل عمده ی سقوط و سکوت زود هنگام این رسانه هاست.

در همین حال صالح محمد خلیق رییس اطلاعات و فرهنگ بلخ می گوید که در پنج سال اخیر توقف رسانه های چاپی در بلخ کم شده است.

وی می افزاید که در سال های آغاز حکومت جدید تعدادی علاقه مند شدند و رسانه های چاپی را فعال نمودند،اما چون رسانه ها به مخاطب و تمویل کننده نیاز دارد؛تعدادی از آنان به این مشکل برخوردند و باعث سکوت شان شدند.

آقای خلیق می گوید که هم اکنون بیش از سی رسانه ی چاپی درین ریاست ثبت است که شماری اندکی آنان که بیشتر شان ماهنامه است چاپ می شود.

رییس اطلاعات و فرهنگ بلخ نیز نبود کادرهای مسلکی را در عرصه ی رسانه ها از چالش عمده ی این رسانه های می داند و می افزاید که رسانه های چاپی بلخ با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.

این در حالیست که به گفته ی آگاهان رسانه یی در اکثر ولایات افغانستان حتی یک رسانه ی چاپی هم به شکل معیاری وجود ندارد.

یک خبرنگار جوان در هلمند کشته شد!

عبدالهادی همدرد، خبرنگار تلویزیون ملی در هلمند، که آموزگار دارلمعلمین نیز بود، در انفجاری ماین کنارجاده در هلمند کشته شد.

دو تن بشمول یک خبرنگار در انفجار ماین کشته شده است و دوتن دیگر زخم برداشته اند.
بر اثر انفجار یك ماین كنارجاده‌ی یك خبرنگار تلویزیون ملی درهلمند كشته شده است.
... در این انفجار كه شب پنجشنبه در ولسوالی گرشك رخ داده است، یك تن دیگر نیز در آن جان باخته و دو تن دیگر زخم برداشته اند.
عبدالهادی همدرد، خبرنگار تلویزیون ملی در هلمند، در دارلمعلمین ولسوالی گرشك نیز به حیث آموزگار ایفای وظیفه میكرده است.
هنوز علت این انفجار درست روشن نشده اما مقام‌های محلی درهلمند گفته اند که همه قربانیان این انفجار غیرنظامیان هستند.
پس از کشته شدن صمد روحانی، این دومین خبرنگار است كه در جریان چند سال اخیر در ولایت هلمند به قتل رسیده است.

يک خبرنگار در شهر مزار شريف از سوی يک عضو مجلس نماينده گان تهدید شد

گزارش دیده بان رسانه های افغانستان:

صدیق الله توحیدی تحلیلگر و رییس دیده بان رسانه های افغانستان.

مختار وفايی، خبرنگار آزاد در ولايت بلخ که ھمزمان با چندين رسانۀ ملی و بين المللی فعاليت می کند ادعا دارد که توسط عباس ابراهیم زاده نمايندۀ مردم ولايت بلخ در مجلس نماينده گان تهدید شده است.

وفايی می گويد، چندی قبل، در يک مصاحبۀ با يکی از تلويزيون ها نظر اش را در مورد محافظان مسلح وکلای پارلمان ارايه کرده بود، که پس از نشر اين ابراز نظر از سوی آن تلويزيون، عباس ابراهیم زاده با او از طريق تلفون در تماس شده و او را تهدید کرده که در آينده در مورد وکلای پارلمان اين چنين ابراز نظر نکند.

مختار وفايی می گويد در ابراز نظری که در يکی از تلويزيون ها داشته، از هیچ وکيل پارلمان نام نبرده و صرفاً در اين مورد به صورت کلی ابراز نظر کرده است.

به گفتۀ آقای وفايی، عباس ابراهیم زاده به او تهدید کرده است که با استفاده از امکانات دست داشته اش می تواند برای او پرونده سازی نموده و او را زندانی کند.

مختار وفايی قبلاً در تلويزيون محلی مهر به حيث گوينده (نطاق) وظيفه اجرا می کرد که اين تلويزيون توسط عباس ابراهیم زاده، تأسيس شده است، اما وفايی می گويد از ١۵ حمل ١٣٩١ از اين تلويزيون منفک شده است.

عباس ابراھيم زاده، نمايندۀ مردم بلخ در مجلس نماينده گان، ادعای مختار وفايی را رد نموده در عين حال مدعی است که مختار وفايی يک پايه کامپيوتر و برخی از برنامه های اين تلويزيون را به سرقت برده است.

عباس ابراھيم زاده ھمچنان تأکيد می کند که مختار وفايی هنوز هم کارمند اين تلويزيون است و از برطرفی و يا استعفای او آگاهی ندارد.

اما مختار وفايی خبرنگار آزاد ادعا های آقای ابراھيم زاده را که گفته است کامپيوتر و برنامه های تلويزيونی از تلويزيون مهر سرقت شده است را، بهانه  جويی بيش نمی داند.

مختار وفايی می گويد جريان مکالمۀ تلفونی که عباس ابراھيم زاده با او داشته است را ضبط نموده و اکنون در نزد اش موجود می باشد که از جريان آن صحبت ها معلوم می شود، آقای ابراهیم زاده می خواهد با مطرح کردن سرقت شدن کامپيوتر مرا تحت فشار قرار دهد.

ديده بان رسانه ها تهدید وتخويف خبرنگاران را که از سوی هر شخص و گروهی باشد، محکوم نموده و آنرا خلاف تمامی قوانين کشوری و موازين قبول شدۀ جهانی و دور از اخلاق اجتماعی می داند.

ابراز نظر و عقيده از حقوق اساسی بشر به شمار می رود که در قوانين افغانستان نيز تسجيل شده است، بنابر اين  هیچ کسی حق سلب آن را ندارد.

با گذشت بيشتر از يک دهه از نظامی که برمبنای دموکراسی ايجاد شده است، هنوز هم افراد و گروه هایی  در کشور وجود دارد که ارزش های اساسی دموکراسی که ھمانا آزادی بيان و انديشه يکی از آن ها به شمار می رود را قبول ندارند و زمانی که مورد انتقاد برخی از خبرنگاران و رسانه  ها قرار می گيرند واکنش نشان داده و با خبرنگاران درگير می شوند. اين گونه افراد بايد بدانند که آزادی بيان يک اصلی است که ھيچ کسی نمی تواند با اعمال فشار و زور اين ارزش گرانبها را از دست مردم آزادۀ افغانستان بگيرد.