رييس مجتمع جامعۀ مدنی بدخشان لت و كوب شد

بنابر گزارش ها رسانه ها رييس مجتمع جامعۀ مدنی بدخشان توسط فرد وابسته به امان الله پيمان عضو مجلس نماينده گان لت و كوب شد.
گفته م شود که سيف الدين سايس، رييس مجتمع جامعۀ مدنی بدخشان كه ديروز در برنامۀ، ديدار نماينده گان مردم بدخشان در مجلس نماينده گان با مردم این ولایت، سخنرانی می كرد، به دليل انتقاد از بی توجهی اعضای مجلس نماينده گان به خواست‌ها و دشواری های مردم اين ولايت، از سوی فرد وابسته به امان الله پيمان مورد لت و كوب قرار گرفت كه در نتيجه پردۀ گوشش پاره شده است.
اين ديدار اعضای مجلس نماينده گان با مردم بدخشان از سوی عبداللطيف پدرام نمایندۀ مردم بدخشان در مجلس نماينده گان در فيض آباد مرکز بدخشان راه اندازی شده بود، اما امان الله پيمان كه از سوی رييس مجتع جامعۀ مدنی بدخشان مورد انتقاد قرار گرفته بود، در اين ديدار حضور نداشت.
رييس مجتمع جامعۀ مدنی بدخشان در سخنرانی خود گفته است كه نماينده گان بدخشان در مجلس نماينده گان به خواست ها و دشواری های مردم رسيده گی و توجه نمی كنند. از سوی هم گفته است كه او با تماس های مكرر با امان الله پيمان خواستار توجه به دشواری های مردم بدخشان شده است، اما او هيچ توجه نكرده است.
درن لت و کوب منشی جامعۀ مدنی كه قصد مانجگری را داشته نيز از سوی اين فرد مورد لت و كوب قرار گرفت كه در نتيجه لب او پاره شده است.

به گفته ی نزدیکان رییس جامعه ی مدنی بدخشان محبوب الله فرد مهاجم از سوی نيروهای پوليس بازداشت شده و اكنون در زندان به سر می برد.
در همين حال امان الله پيمان نمايندۀ مردم بدخشان در مجلس نماينده گان در يك تماس تلفونی به به رسانه ها گفته است که: «من از سوی سيف الدين سايس كه در اصل يك تجار است مورد اهانت قرار گرفتم كه بالاخره توسط محبوب الله - که يك دانشجو است - بدون اين كه من در جربان باشم، لت وكوب شده است.»

...جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد!

انتشار فهرست راه یافته‌گان به دور نهایی داوری در ششمین جشنواره ادبی قند پارسی

دبیرخانه قند پارسی اعلام کرد:

فهرست راه یافته‌گان به دور نهایی داوری در ششمین جشنواره ادبی قند پارسی
روابط عمومی خانه ادبیات افغانستان: با پایان یافتن داوری مرحله نخست ششمین جشنواره ادبی قند پارسی، نام شرکت‌کنندگانی که به دوره نهایی راه یافته‌اند، اعلام شد.
ششمین جشنواره‌ ادبی قند پارسی (ویژه شعر و قصه جوان افغانستان...) با حضور علاقه­مندان به فرهنگ و ادب پارسی در تاریخ دهم و یازدهم حوت (اسفند)1390 خورشیدی در تهران برگزار ‌می‌شود. با سپاس فراوان از شرکت همه شاعران و نویسندگان عزیز در این دوره از جشنواره، به آگاهی می­رساند دبیرخانه قند پارسی بر اساس سیاست‌های تصویب ‌شده خود، شماری از شرکت‌کنندگان مقیم ایران را که به مرحله­ نهایی داوری راه یافته­اند، یک هفته مانده زمان برگزاری، به صورت تلفنی، برای حضور در جشنواره دعوت می‌کند.

گفتنی است حضور دیگر علاقه­مندان نیز در زمان برگزاری جشنواره، آزاد است. با این حال، خانه­ ادبیات افغانستان به دلیل محدودیت امکانات خود، پیشاپیش از خدمات­رسانی جانبی به آنان مانند در اختیار گذاشتن مهمان­سرا پوزش می­خواهد. کام­یابی روزافزون­ همه پویندگان قلمرو ادب، فرهنگ و هنر را آرزومندیم.

فهرست شاعران راه یافته‌ به دوره نهایی

1 احمد حسین پور کابل

2 اسدالله پژمان کابل

3 امان میرزایی مشهد

4 بنیاد امید غزنین

5 تکتم حسینی قم

6 جاوید احساس غزنین

7 جاوید حسینی تهران

8 حسن ابراهیمی بلخ

9 حسین رضایی مشهد

10 حکیم ابراهیمی تهران

11 حکیم علی پور بلخ

12 حلیمه کابلی تهران

13 خدیجه کاظمی مشهد

14 رایحه بهاری مشهد

15 رحیمه میرزایی مشهد

16 رشیده محمدی مشهد

17 رضا اسدی تهران

18 ریحانه آخوندزاده مشهد

19 زهرا بوستانی تهران

20 زهرا زاهدی قم

21 زهرا سجادی مشهد

22 زهرا محمودی مشهد

23 زهرا موسوی تهران

24 زهره ابراهیمی مشهد

25 سهراب سیرت بلخ

26 سید روح‌الله محسنی مشهد

27 سید سکندر حسینی کابل

28 سید علی‌رضا جعفری قم

29 سید نورالله تهماسبی خراسانی بلخ

30 صفیه بیات هلند

31 طاهره حاجی حسینی گرگان

32 عارف بسام بلخ

33 عاقله شریفی کابل

34 علی جعفری مشهد

35 علی شریفی کابل

36 علی مشکات قم

37 غلام‌رسول جعفری اصفهان

38 فاطمه رضایی مشهد

39 فاطمه روشن کابل

40 فاطمه سجادی فرانسه

41 فاطمه مهرآیین بامیان

42 لینا نبی‌زاده هلند

43 مائده حسینی قم

44 مجیب مهرداد کابل

45 محسن خاوری مشهد

46 محمد جاوید کابل

47 محمد جعفری تهران

48 محمد حبیبی تهران

49 محمد سالم حسینی اصفهان

50 محمد نژادی مشهد

51 محمدباقر حسینی اصفهان

52 محمدجعفر عزیزی کابل

53 محمدحسن محقق قم

54 محمود تاجیک تهران

55 مختار وفایی بلخ

56 مرجان اصغری مشهد

57 مریم حسینی قم

58 مریم رضایی مشهد

59 مریم میترا کابل

60 مسعود یمام کابل

61 معصومه احمدی مشهد

62 معصومه حسینی تهران

63 معصومه موسوی قم

64 منیره اصغری مشهد

65 مهدی سرباز بلخ

66 مهدی معصومی مشهد

67 مینا حسینی مشهد

68 نرگس صابری بلخ

69 نصیر ندیم بلخ

70 نوروزعلی کریمی غزنین

71 وحید بکتاش تخار

72 هادی هزاره کابل

فهرست داستان‌نویسان راه یافته به دوره نهایی

1 بتول محمدی بامیان

2 حلیمه کابلی تهران

3 حیات‌الله مهریار غزنین

4 خداداد حیدری تهران

5 خسرو مانی کابل

6 ریحانه بیانی قم

7 زهره ابراهیمی مشهد

8 سکینه محمدی کابل

9 سهراب سروش غیبی بلخ

10 سید احمد مدقق قم

11 سید محمود حسینی تهران

12 سیدعلی موسوی بلخ

13 صدیقه کاظمی مشهد

14 عاطفه کاظمی مشهد

15 غلام رسول جعفری اصفهان

16 فاطمه بخشی اصفهان

17 فاطمه موسوی جاوید تهران

18 فایزه صالحی قم

19 لیلا علی‌زاده قم

20 محمدباقر حسینی تهران

21 معصومه حسینی مشهد

22 وسیمه بادغیسی هرات

دو غزلی که در یکی از محافل ادبی در بلخ خواندم بشنوید...

جا مانده ام ...

با خلوتت "مزار" برایم "مزار "بود
این شهر، شهر خاطره و شهر یار بود
هرچند روزهای سیاه و سپید داشت
با تو غرور قله ی سبز بهار بود
روزی که آمدی و فضا را بهم زدی
هرلحظه احتمال دوصد انفجار بود
حالا که می روی کمکی صبر کن ، دلم
شاید برای رفتن تو بی قرار بود
دیگر "مزار "نیست برایم "مزار" چون:
یک هفته با حضور تو "بالا حصار "بود
جا مانده ام کنار خودم بی کس و غریب
شاید، همین نصیب من از روزگار بود
مختار وفایی
"مزار"
مزار شریف
"بالاحصار" یکی از قصرهای زیبای شاهی"قدیمی"در کابل

2

آدمک...

من خسته ام ازین همه تکرار، آدمک!
از زندگی و این همه ناچار، آدمک!
می دانم اینکه خسته تری! چون هنوز هم...
درگوشه ی نشسته به اجبار، آدمک!
با خود به گریه می روی و قصه می کنی
بیهودگی ست قصه ی بسیار، آدمک!
گاهی میان دهکده ی سبز می شوی
گاهی کنار بستره ی خار، آدمک!
گاهی برای گریه ی خود گریه ی می کنی
گاهی برای بسته ی سیگار،آدمک!
من حدس می زنم و تو هم حدس می زنی!
خوشبختی را کشیده سر دار،آدمک!
این شعر ها بدرد من و دل نمی خورند
این را خودت به حافظه بسپار،آدمک!

زنان افغانستان از بازگشت طالبان می هراسند

 دویچه وله نوشت:

همزمان که گام های آزمایشی به سوی گفتگوهای صلح بین طالبان و ایالات متحده امریکا برداشته می شوند، زنان افغان از بازگشت احتمالی اسلامگرایان افراطی به کابل نگران هستند.

در دوره رژیم طالبان بین سال های 1996 تا 2001 زنان افغانستان تحت فشار و سرکوب شدید بودند. آنها در جاده ها توسط پولیس "امر به معروف و نهی از منکر" شلاق می خوردند؛ چنانچه پوشش دیگری غیر از برقع آبی یا سفید می پوشیدند.

دختران اجازه نداشتند که به مکتب بروند؛ همانگونه که زنان نیز اجازه نداشتند کار کنند. اما ترس هنگامی بیشتر سایه افگند که برخی زنان به اتهام "روسپی گری" بعد از هر نماز جمعه در استدیوم ورزشی کابل اعدام می شدند.

اما اکنون که طالبان قصد دارند تا یک دفتر سیاسی در قطر باز کنند و گفتگو با واشنگتن را رسما آغاز کنند، زنان افغانستان می خواهند تا صدایشان شنیده شود.

شکریه بارکزی، نماینده پارلمان افغانستان می گوید: "ما می ترسیم که طالبان به قدرت باز گردند". او در ادامه می گوید که هرگونه گفتگو باید در داخل افغانستان انجام بگیرد و زنان باید در مذاکرات سهم داشته باشند.

زنان در رژیم طالبان اجازه کار نداشتند. این در حالی بود که شمار زیادی از زنان بیوه بدون سرپرست مرد زندگی می کردند.

بارکزی به خبرگزاری فرانس پرس گفت: "ما هم بخشی از این سرزمین هستیم و آنها نمی توانند ما را نادیده بگیرند". او در ادامه افزود: "امروز افغانستان سال 1996 نیست. اکنون افغانستان 2012 است".

در حال حاضر، در دولت حامد کرزی دختران می توانند به مکتب بروند و زنان نیز اجازه دارند کار کنند. به گفته وزارت معارف افغانستان و گروه های امدادرسان، شمار دخترانی که به مکتب می روند از سال 2001 که رژیم طالبان سقوط کرد از 5 هزار به 2.5 میلیون شاگرد رسیده است.

همچنان اکنون، 70 زن مانند بارکزی در ولسی جرگه 249 نفری پارلمان افغانستان حضور دارند.

فاطمه عزیز، نماینده کندز در پارلمان افغانستان می گوید که زنان نمی خواهند آزادی هایی را که آن ها پس از سقوط طالبان کمایی کرده اند، از دست بدهند. او می گوید: "من می ترسم که مبادا این گفتگوهای صلح با طالبان دستاوردهای ده ساله دولت را در زمینه های مختلف قربانی کند".

غیر از مسئله درس و مکتب، حق کار و رهایی از برقع، آزادی بیان نیز برای زنان بسیار مهم می باشند.

پس از سقوط رژیم طالبان، زنان افغانستان توانستند که در عرصه های مختلف پیشرفت کنند.

عفیفه عظیم، از شبکه زنان افغانستان می گوید که او در اصل مخالف گفتگوهای صلح نیست؛ هرچند که زنان از این مسئله واهمه دارند. او می گوید: "طالبان باید قانون اساسی افغانستان را بپذیرند و باید حقوق زنان را رعایت کنند". خانم عظیم در ادامه می افزاید: "ما می خواهیم که در میز مذاکره به عنوان یک نیروی فشار حضور داشته باشیم... ما می خواهیم صدای زنان خود را بلند کنیم".

از زمان سقوط رژیم طالبان، این گروه شورشی همچنان به جنگ علیه دولت افغانستان و نیروهای بین المللی ادامه داده است. در این جنگ شمار زیادی افراد ملکی کشته شده اند. بر اساس یک گزارش سازمان ملل که ماه گذشته منتشر شد، در سال 2011 بیش از 3021 نفر ملکی در افغانستان کشته شدند که مسوولیت بیشتر این کشتار بر دوش شورشیان می باشد. انفجار بمب های کنارجاده و حملات انتحاری شورشیان باعث مرگ بیشتر این قربانیان گشته است.

فرانس پرس / عاصف حسینی

دانش‌آموزان برای وحدت‌ملی درباره جنگهای داخلی نخوانند؟

بی بی سی فارسی

سخیداد هاتف

روزنامه نگار افغان در آمریکا

وزارت آموزش و پرورش افغانستان جزئیات مربوط به جنگهای داخلی چهار دهه اخیر این کشور را از کتابهای درسی دانش آموزان حذف کرده است.

دانش آموزان افغان چه چیزهایی را باید در مورد تاریخ کشور خود بدانند؟ یک پاسخ متعارف به این سوال این است که دانش آموزان هر چه در مورد رویدادهای تاریخی افغانستان بیشتر بدانند، بهتر است.

سوال بعدی این است که دانش آموزان با اطلاعات تاریخی خود چه کار خواهند کرد؟ پاسخ وزارت معارف افغانستان به این سوال این است که از آن جا که بخش هایی از تاریخ افغانستان مملو از جنگ و خشونت اند، آگاهی یافتن دانش آموزان افغان از این بخش های تاریخ کشور خود حس نفرت و کینه جویی را در آنان تقویت خواهد کرد و در نهایت به وحدت ملی افغانستان لطمه خواهد زد.
بر اساس همین استدلال، وزارت معارف تاریخ منازعات چهار دهه اخیر افغانستان را از کتاب های درسی حذف کرده است.
البته حالا که این حذف انجام شده، می توان گفت که تاریخ نیم قرن اخیر افغانستان بدون منازعات این چهار دهه واپسین، تاریخ ناقصی است. اما این هم پرسش مهمی است که اگر کسی بخواهد تاریخ منازعات این چهار دهه را در کتاب های درسی بیاورد ، چه روایتی از جنگ و سیاست در این دوران باید به عنوان روایت معتبر برگرفته شود؟
بیشتر کسانی که از صحنه سازان و بازیگران اصلی عرصه جنگ و سیاست در این چهار دهه بوده اند، همین اکنون به اصطلاح حی و حاضر اند و در ساختار سیاسی موجود نقش بازی می کنند.قاعدتا هیچ کدام از آنان نمی خواهند که بار سنگین ملامت را بر دوش خود بکشد.

"اگر کسی بخواهد تاریخی بنویسد و در آن سعی کند همه گرایش های قومی، مذهبی، حزبی و ایدئولوژیک موجود در جامعه و ساختار سیاسی امروز افغانستان را یکسان راضی نگه دارد، ناگزیر در توصیف آنچه در نیمه اول دهه نود رخ داد، باید فقط از افعال مجهول استفاده کند و از رویدادها با زبانی فشرده، کلی و گنگ سخن بگوید."

در چنین فضایی، تاریخی که با گوشه چشم داشتن به ملاحظات سیاسی امروز افغانستان نوشته شود، به ناگزیر باید چنان کلی و سرپوشیده باشد که آموختن اش چیز مفیدی بر اطلاعات تاریخی دانش آموز نخواهد افزود.
مثلا در نیمه اول دهه نود میلادی، احزاب مجاهدین در کابل با هم جنگیدند. درحالی که این احزاب اسم داشتند، رهبر داشتند، برنامه های سیاسی داشتند و اقدامات خشونت بار معینی را در برابر همدیگر انجام دادند و این اقدامات شان با پی آمدهای ویران گر همراه بود.
اما اگر کسی بخواهد تاریخی بنویسد و در آن سعی کند همه گرایش های قومی، مذهبی، حزبی و ایدئولوژیک موجود در جامعه و ساختار سیاسی امروز افغانستان را یکسان راضی نگه دارد، ناگزیر در توصیف آنچه در نیمه اول دهه نود رخ داد، باید فقط از افعال مجهول استفاده کند و از رویدادها با زبانی فشرده، کلی و گنگ سخن بگوید.
چیزی در این مایه:" پس از شکست شوروی در افغانستان و سقوط حکومت کابل در اوایل دهه ی نود میلادی جنگ های داخلی در کابل در گرفت و تلفات و خسارات بسیاری بر جا گذاشت". چه کسانی این جنگ ها را آغاز کردند، کدام گروه ها و کدام رهبران سیاسی و نظامی در آن همه کشتار و ویرانی دست داشتند؟ این یکی از همان سوال هایی است که به نظر وزارت معارف افغانستان نباید پاسخ داده شوند و حد اقل پاسخ به چنین سوالی نباید در کتاب های درسی راه پیدا کند. چرا؟ به این خاطر که تشریح این مسایل به " وحدت ملی" ضربه خواهد زد.

"وحدت ملی اگر چیز مطلوبی است، جز از راه گفت وگوهای صریح در مورد گذشته تاریخی، وضعیت فعلی و چشم انداز آینده حاصل نخواهد شد."

تردیدی نیست که باز کردن تاریخ چهار دهه اخیر افغانستان و شرح ماجراهای این دوران در کتاب های درسی با مشکلات بسیاری همراه است. اما مسکوت گذاشتن رویدادهای خشونت آلود این چهار دهه ( به خاطر ملاحظات سیاسی روز) پرسش های دیگری را بر می انگیزد.
یکی از آن پرسش ها این است که با تاریخ افغانستان در دوره های پیش از چهار دهه اخیر چه باید کرد؟
اگر از زمانه های دور بگذریم، تاریخ افغانستان در سه قرن اخیر پر است از کشتار( اعم از قتل های فردی و نسل کشی)، غارت، سرکوب، حبس، تبعید، ویرانگری و کوچاندن های اجباری.
قربانیان این گونه های متنوع خشونت هم غالبا مردمانی بوده اند که به عنوان مردمان متمرد و یاغی پیوسته هدف قرار می گرفته اند.
اکنون، نسل های پسین ِ همان مردمان در افغانستان زنده گی می کنند. آیا آنان نباید بدانند که بر پیشینیان شان چه رفته است؟ البته در تاریخ های رسمی افغانستان از خشونت های پیش گفته چیز زیادی به شرح نمی آید و در عوض بر کارکردهای مثبت شاهان و امیرانی بیشتر تاکید می شود که طراحان و مجریان اصلی این اقدامات خشونت آلود بوده اند.

"تصمیم وزارت معارف به حذف تاریخ منازعات چهار دهه اخیر از کتاب های درسی، ظاهرا نشان از آن دارد که از این پس نمی توان تاریخ رسمی ای نوشت که در آن بتوان رویداد های تاریخی را به صورت گزینشی و مطابق با میل جریان حاکم در متون درسی وارد کرد."

در مثل، در تاریخ های رسمی این را می توان یافت که فلان امیر اولین کسی بود که فلان نهاد آموزشی را بنا کرد یا فلان ابزارهای تکنولوژیک زمان خود را به افغانستان آورد. اما این که همان امیر فلان تعداد از مخالفان خود را به دهانه ی توپ بسته و تکه –تکه کرده باشد ، در این تاریخ ها ثبت نشده است.
امروز به نظر می رسد که نوشتن چنان تاریخ های رسمی ِ یک جانبه، دشوارتر شده است. تصمیم وزارت معارف به حذف تاریخ منازعات چهار دهه اخیر از کتاب های درسی، ظاهرا نشان از آن دارد که از این پس نمی توان تاریخ رسمی ای نوشت که در آن بتوان رویداد های تاریخی را به صورت گزینشی و مطابق با میل جریان حاکم در متون درسی وارد کرد.
به بیانی دیگر، این تصمیم نشانه پایان یافتن دوره ای است که در آن می شد به راحتی و بدون توجه به ملاحظات سیاسی و اجتماعی یک و تنها یک روایت مقبول تاریخی ( و البته مقبول از نظرجریان حاکم) عرضه کرد.

آیا فهم گذشته وحدت ملی را آسیب می زند

در افغانستان، مساله وحدت ملی همواره بر سر زبان ها بوده، اما روشن است که بر سر معنا و مدلول آن و همچنین بر سر تدابیری که می توانند افغان ها را به وحدت ملی نزدیک تر کنند توافقی وجود ندارد.
چند سال پیش بر سر استفاده از کلمه "دانشگاه" بحث داغی در گرفت. در آن وقت، وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان استفاده از این کلمه را نابجا و مخل وحدت ملی افغانستان خواند و پیش نهاد کرد که به جای " دانشگاه" کلمه پشتوی " پوهنتون" در هر دو زبان رسمی افغانستان – پشتو و دری- استفاده شود.

"امروز اطلاعات در شکل ها و اندازه های گوناگون با سرعتی باورنکردنی تولید، پخش و باز-تولید می شوند. اطلاعات تاریخی هم از این روند خارج نیستند و دیگر تن به پرده پوشی نمی دهند."

گفته می شد که "پوهنتون" از مصطلحات ملی و با سابقه افغانستان است و به کار بردن " دانشگاه" به جای آن به معنای نشاندن " بیگانه" بر مسند " خودی" است.
کار به جایی رسید که یکی از روزنامه نگاران دری زبان در شمال افغانستان به خاطر به کار بردن کلمه دانشگاه، شغل خود در تلویزیون محلی مزار شریف را از دست داد.
سه سال پیش والی نیمروز هزاران جلد کتاب مربوط به یک ناشر افغان را در رودخانه ریخت و گفت که این کار را با مشورت وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان کرده است.
پرسشی که بسیاری از منتقدان در قبال این دو مورد طرح می کردند این بود که آیا مثلا استفاده ازکلمه " دانشگاه" در زبان دری بیشتر به وحدت ملی افغانستان آسیب می زند یا بیگانه خواندن این کلمه و ممنوع کردن آن؟
آیا انتشار و خوانده شدن آثار پژوهشی در مورد تاریخ و فرهنگ مردمان افغانستان بیشتر به وحدت ملی آسیب می زند یا نابود کردن هزاران جلد از این گونه آثار؟
در این اواخر دکتر فاروق وردک وزیر معارف افغانستان تصمیم گرفت که نام یکی از مکاتب معروف کابل یعنی " لیسه ی بی بی مهرو" را به " لیسه ی پوهاند عبدالقیوم وردک" تغییر بدهد.
بی بی مهرو زنی بوده که در یکی از جنگ های افغان-انگلیس در برابر انگلیسی ها جنگیده و کشته شده است و از همین رو نام او برای بسیاری نماد دلیری و فداکاری زن افغان در مقابل متجاوزان است.
از قضا جنگ های افغان ها با انگلیس ها از معدود مواردی اند که در آن ها همه مردم افغانستان به نحوی سهم گرفتند و با نوعی احساس همبسته گی در برابر انگلیس ها جنگیدند. به همین خاطر هم بود که تغییر نام لیسه/ دبیرستان، بی بی مهرو بحث انگیز شد.

پاک کردن صورت مساله

شاید بتوان پذیرفت که گاه بعضی از زخم های تاریخی درون یک ملت پیش از آن که دو باره به یاد بیایند التیام بیابند. اما "فراموشی" تکیه گاه قابل اعتمادی نیست. به دو دلیل.
یکی به این خاطر که گاه فقط جرقه ای کافی است تا آتش های زیر خاکستر دو باره زبانه بکشند و تر و خشک را بسوزانند.
پاک کردن صورت مساله و راندن مشکل به پستوی "نمی بینم، پس نیست" می تواند در کوتاه مدت نیاز به چاره جویی های بنیادین را کمرنگ کند. اما در نهایت اوضاع را پیچیده تر و دشوارتر خواهد کرد.
دیگری به این دلیل که ما وارد جهانی شده ایم که از جهانی که قبلا داشتیم عمیقا متفاوت است. در این عصر، خاموشی و فراموشی – حتی اگر بخواهیم شان- امکان ندارد.

"آن دانش آموز افغانی که نتواند در یک فضای آزاد و مشترک با معلمان و هم صنفان خود به بحث در مورد رویدادهای تاریخی افغانستان بپردازد، با وحدت ملی هم به مثابه پدیده ای که بر فهم و احساس مشترک جمعی شهروندان بنا شده باشد بیگانه خواهد ماند."

امروز اطلاعات در شکل ها و اندازه های گوناگون با سرعتی باورنکردنی تولید، پخش و باز-تولید می شوند. اطلاعات تاریخی هم از این روند خارج نیستند و دیگر تن به پرده پوشی نمی دهند.
در ضمن، آن دانش آموز افغانی که نتواند در یک فضای آزاد و مشترک با معلمان و هم صنفان خود به بحث در مورد رویدادهای تاریخی افغانستان بپردازد، با وحدت ملی هم به مثابه پدیده ای که بر فهم و احساس مشترک جمعی شهروندان بنا شده باشد بیگانه خواهد ماند.
وحدت ملی اگر چیز مطلوبی است، جز از راه گفت وگوهای صریح در مورد گذشته تاریخی، وضعیت فعلی و چشم انداز آینده حاصل نخواهد شد.
این گفت و گوها ممکن است دشوار و پر تنش باشند؛ اما در غیبت معجزه ای که ناگهان افغان ها را به وضعیت درخشانی عبور بدهد (و این معجزه هرگز اتفاق نخواهد افتاد)، همین گفت وگوها و مواجهه ای شجاعانه با صفحه های سیاه تاریخ، خود می توانند گام های اولیه برای عبور از تیره بختی باشند.

خبر عاجل

حوالی ساعت 10 امشب(21 دلو) شخصی با فیر5 گلوله تفنگچه درشهر مزار شریف به قتل رسید،به گفته اقارب شخص مقتول ،وی اجاره دار حمام باختر واقع درناحیه 7 شهر مزار شریف میباشد،که مورد تهاجم افراد مسلح ناشناس قرارگرفته وبه قتل رسیده است، تا اکنون مسوولین امنیتی شهر مزارشریف درین باره اظهار نظری نکرده اند و هیچ گروه یا فردی مسوولیت این قتل را به عهده نگرفته است.

(نسیم رحیمی)

کاهش «جهادگرایان غربی» در افغانستان و پاکستان

دویچه وله

به قول یک مقام امنیتی غربی، با کشته شدن اسامه بن لادن، تهدید هواپیماهای بدون سرنشین و فقدان حمایت های مالی، دیگر کمتر جنگجوی خارجی به شورشیان برای «جهاد» در افغانستان و پاکستان جذب می گردند.

این مقام امنیتی که نخواست از او نام برده شود، گفته است: "با آن که کدام رقم دقیقی در دست نیست، به نظر می رسد سرچشمه کسانی که از خارج به جهاد کردن در افغانستان و پاکستان بپیوندند، فرو می خشکد".
این مقام امنیتی اما هشدار داده است که با این هم پاکستانی ها می خواهند دست به جنگ بزنند و افراد مورد ضرورت را تامین کنند. او گفته است: "در شش ماه گذشته تقریبا همه مردان جوان فرانسوی پاکستان را ترک کرده اند. بیست تا سی نفر آنها در پاکستان بودند که یا به اسلام گرویده بودند و یا این که با کشور مغرب ارتباط داشتند، که امروز به مشکل کدام نفرشان باقی مانده است".
این مقام همچنان افزوده است: "سایر کشورهای اروپایی که شهروندان شان به پاکستان می روند تا به جهاد بپیوندند، به عین نتیجه رسیده اند؛ یعنی درماه های اخیر شمارشان به طور بسیار چشمگیری کم گردیده است".

یوسف اوچاک و مقصود لودین دو شهروند آلمان به اتهام ارتباط با شبکه های تروریستی در منطقه شمال غرب پاکستان دستگیر و محاکمه شدند.

به گفته این کارشناس غربی، "جنگیدن در افغانستان نیز کمتر جذاب است زیرا طالبان بر این نظرند که بیشترخود را به جنگیدن در کشور خود متمرکز گردانند و کمتر از پیاله چای شان به جهاد جهانی فکر کنند".
فرانک سی لافو، یکی از مولفان اثر "جنگجویان خارجی" در"بنیاد مشی های امنیتی" می گوید: "قبل از همه عملیات نظامی، به شمول استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین که اردوگاه های آموزشی و پایپ لاین (اکمال نیروهای انسانی) القاعده و سازمان های موتلف با آن را مختل گردانیده است، محیط را کمتر پذیرا برای آن جنگجویان خارجی گردانیده است که به منطقه سفرمی کنند".
گزارش های مستقیم و غیرمستقیم از جهادی ها نیز حکایت از سراسیمگی در درون القاعده در شمال غرب پاکستان می کند که در آنجا فعالان این شبکه تروریستی از ترس این که مبادا مورد حمله قرار گیرند، باهم یکجا گرد نمی آیند و از بیم آن که مبادا مورد پیگرد ماهواره یی قرار گیرند، برنامه آموزش با اسلحه به جای آن که در فضای آزاد صورت گیرد، در اماکن  سربسته به اجرا در می آید.
درگزارشی که عنوان آن "پایپ لاین جنگجویان" هست، و رابطه شمال غرب پاکستان را با کشورهای غربی توضیح می دهد، پاول گروکشننک که یک پژوهشگر است، از زبان استاد احمد فاروق که سخنگوی القاعده درپاکستان خوانده می شود، به مشکلاتی اشارت می کند که اخیرا شبکه القاعده با آن مواجه می باشد.
او در یک نوار صوتی گفته است: "آزادی که ما از آن در بسیاری نقاط برخوردار بودیم، دیگر وجود ندارد. ما همراهان خود را ازدست داده ایم و پول نداریم. محل بود و باش ما در هم فشرده می شود و هواپیماهای بدون پیلوت بر فراز سرما پرواز می کنند".

منطقه بی قانون قبایلی در شمال غرب پاکستان پناهگاه امن گروه های تروریستی مرتبط با القاعده پنداشته می شود.

گروکشنک که یکی از اعضای تحقیقاتی "مرکز قانون و امنیت" در دانشگاه نیویارک است، در مورد شمار جنگجویان چنین می گوید: "به مشکل می توان رقم دقیقی داشت. من فکر می کنم حملات هواپیما های بدون سرنشین یک مورد بسیارعظیم و مهم برای جنگجویان است و مرگ اسامه بن لادن نیز یک چالش بسیار مهم می باشد. او نماد و سمبولی برای القاعده بود. وقتی که آنها به (افغانستان و پاکستان) می رفتند، به اهداف و آرمانهای وی (بن لادن) می پیوستند. این واقعیت که دیگر او ازصحنه محو گردانیده شده است، چالش بسیار عظیمی برای سربازگیری در القاعده است".
گروکشنک می افزاید: "اما منازعه و جنگ در افغانستان هنوز ادامه دارد و محافل تندرو [این جنگ را] هنوز یک جهاد بسیار مشروع می پندارند. بنابراین امکان دارد شمار جنگجویان کاهش یابد، اما تا زمانی که سربازان امریکایی درآنجا بجنگند، من فکر نمی کنم که [منشای سربازگیری] کاملاً بخشکد".
حفیظ حنیف، یک جوان هفده ساله افغان است که در شمال غرب پاکستان آموزش دیده است. او در همین اواخر به مجله "نیوزویک" گفته است که شمار جنگجویان خارجی در آنجا در حال کم شدن است.
حفیظ افزوده است: "وقتی که افراد تازه ای می آیند، خون تازه و دلگرمی و پول با خود می آورند. اینها دیگر هیچ یک وجود ندارند. اکنون رهبران برای حفاظت خودشان، همه وقت شان را به رفتن از یک جا به جای دیگر صرف می کنند".
فرانس پرس / رسول رحیم
ویراستار: عاصف حسینی

یک عکاس افغان دو جایزه معتبر جهانی را به دست آورد

دویچه وله

مسعود حسینی، عکاس خبرگزاری فرانسه در افغانستان روز جمعه، 21 دلو / 10 فبروری، توانست در دو مسابقه بین المللی عکاسی در دو بخش متفاوت مقام اول و دوم را کسب کند.

عکس ساموئل آراندا جایزه اول موسسه "ورلد پرس فوتو" را از آن خود کرد.

عکس خبری این عکاس جوان از سوی موسسه بین المللی عکس "پویی" به عنوان اولین عکس خبری تاثیرگذار در جهان در سال 2011 انتخاب شد. همزمان، این عکس در میان یکصد و یکهزار عکسی که از سراسر جهان برای شرکت در این مسابقه ارسال شده بود، از سوی موسسه "ورلد پرس فوتو" در بخش تک عکس خبری عاجل رتبه دوم را گرفت.
این عکس که ترانه اکبری، دختری دوازده ساله با لباس سبز را در میان جمعی از کشته و زخمی شدگان یک حمله انتحاری در عاشورای سال روان (6 دسامبر2011 ) نشان می دهد. در این حمله بیش از هشتاد نفر کشته و ده ها تن دیگر زخمی شدند.

مسعود حسینی، عکاس خبری خبرگزاری فرانسه در کابل

رتبه اول را در بخش عمومی آژانس " ورلد پرس فوتو" عکس ساموئل آراندا یک عکاس اسپانیایی تبار از آن خود کرد. این عکس یک زن با حجاب پوشیده اسلامی را نشان می دهد که یکی از بستگان زخمی اش را در یک مسجد پس از دیگری ها میان هواخواهان و مخالفان دولت علی عبدالله صالح به آغوش کشیده است.
مسعود حسینی عکاسی را هنگامی آغاز کرد که به عنوان یک مهاجر افغان در ایران زندگی می کرد. او پس از بازگشت به افغانستان، در سال 2002 در بخش عکاسی موسسه فرهنگی آینه در کابل فعالیت خود را شروع کرد و همزمان توانست از تجربیات رضا دقتی و منوچهر دقتی دو عکاس نامدار ایرانی فرانسوی استفاده کند.
مسعود می گوید: "با رسانه های معتبر جهانی همانند مجله اشپیگل آلمان، ساندی تایمز و چندین روزنامه معتبر دیگر جهان همکاری آزاد داشته ام تا اینکه در سال 2007 رسما به عنوان فوتوژورنالیست وارد خبرگذاری فرانسه در کابل شدم".
عکس های مسعود حسینی قبل از این هم در مسابقات ملی و بین المللی از جمله مسابقات جنوب آسیا مقام کسب کرده اند.
عکاسی تنها بر شهرت وی تاثیر نگذاشته، بلکه حتا زندگی فردی او را متاثر ساخت. او چند سال بعد همراه با فرزانه واحدی یکی از زنان مشهور در حرفه ی فوتوژورنالیزم زندگی مشترک را آغاز کرد.

او در مورد همسرش می گوید: "خانمم همصنفی ام بود در یک دوره آموزشی عکاسی؛ و از همانجا با هم آشنا شدیم. دیزاین خانه مان هم پر از عکس است. هر دو عاشق عکاسی هستیم و زندگی مان را همانند یک عکس کمپوزیشن می کنیم؛ اما گاهی رقابت میان من و فرزانه باعث می شود بینمان گفتگو هم پیش بیاید".
مسعود و فرزانه تاکنون چندین نمایشگاه عکس ملی و بین المللی را از جمله در شهر برلین آلمان برگذار کرده اند.
مسابقه و رده بندی عکسهای خبری از سوی موسسه معتبر "ورلد پرس فوتو" و "پویی" همه ساله برگذار می شود. این موسسات عکس های خبری در بخش های مختلف مانند سیاست، اقتصاد، ورزش و دیگر رده ها را از سراسر جهان ارزیابی می کنند.
در ده سال گذشته با روی کار آمدن رسانه های مختلف در افغانستان حرفه عکاسی نیز رو به رشد بوده است و در چند مورد عکس های عکاسان افغان جایزه هایی را از ان خود کرده اند.
برای تماشای عکس مسعود حسینی در "پویی" و "ورلد پرس فوتو" اینجا را کلیک کنید
دویچه وله / رضا شیرمحمدی
ویراستار: عاصف حسینی

ملا عبیدالله وزیر دفاع طالبان درگذشته است

منابع نزدیک به طالبان به رسانه ها گفته اند که ملا عبیدالله وزیر دفاع این گروه در یکی از زندان های پاکستان در گذشته است.
ملا عببدالله در زمان تسلط گروه طالبان در افغانستان، سمت وزارت دفاع این گروه را به عهده داشت.
این خبر، پس از آن منتشر می شود که اخیراً یک هیات مشترک طالبان و نمایندگان دولت پاکستان، از زندانی که در آن برخی از رهبران این گروه (طالبان) به شمول ملا عبیدالله زندانی اند،‌ دیدار داشته اند.

این هیات که در ترکیب آن شهاب الدین دلاور یکی از فرماندهان طالبان نیز شامل بوده است؛ به تازگی با شجاع پادشاه رئیس استخبارات پاکستان گفتگو کرده و در مورد بازدید از رهبران زندانی طالب، به توافق رسیده اند.
پس از این دیدار؛‌ هیات مشترک طالبان و دولت پاکستان از زندانی که در آن برخی از رهبران طالبان زندانی اند بازدید کرده و در جریان آن، دریافته اند که ملا عبیدالله وزیر دفاع گروه طالبان درگذشته است.
منابع نزدیک به طالبان گزارش داده اند که هدف از اعزام هیات به زندانی که برخی از رهبران طالبان در آن محبوس هستند؛ گفتگو در مورد چگونگی آغاز مذاکرات با دولت افغانستان در قطر بوده است.
گفته شده است که این هیات برای جلب نظر برخی از رهبران زندانی طالبان، در مورد بازگشایی دفتر سیاسی برای این گروه(طالبان) در قطر گفتگو داشته است.
سخنگویان گروه طالبان تاکنون رسماً در مورد درگذشت وزیر دفاع سابق این گروه اظهار نظر نکرده اند.
خبرگزاری بخدی - کابل

جاسوسان قدس ایران به دنبال مخالفان رژیم درکمپ اشرف

هشدارخانم مریم رجوی درباره خطر جدید

روز سه شنبه، 18دلو/ بهمن، در يك جلسه بين المللي در پارلمان اروپا در بروكسل، با حضور شخصيت هاي برجسته آمريكايي و اروپايي و نمايندگان ارشد پارلمان اروپا از گروه هاي مختلف سياسي افشا گرديد كه دولت عراق بنا به خواست رژيم ايران، در تلاش است كمپ ليبرتي، محل جديدي در حومه بغداد را، كه ساكنان اشرف با جابجايي به آن موافقت نموده اند، را به يك زندان تبديل كند.

خانم مريم رجوي, سخنران اصلي اين جلسه گفت  «اتحاديه اروپا, آمريكا, و سازمان ملل بايد با دخالت فعال و عاجل مانع از آن گردند كه كمپ ليبرتي به زندان تبديل شود.»

خانم رجوي تاكيد نمود «همچنانكه بارها اعلام كردم ما هم چنان به انتقال به ليبرتي پايبنديم و تنها خواهان اطمينانهاي حداقل در كمپ جديد هستيم يعني حفظ كرامت و انسانيت ساكنان، آزادي رفت و آمد، برخورداري از محيط امن و بدون خشونت، احترام به استانداردهاي بين المللي بشردوستانه و حقوق بشري، حق مالكيت بر اموال و خودروهايشان، و عدم حضور پليس در داخل كمپ و اين مينيمم حقوق ضروري ساكنان است”.

او افزود «من به اتحاديه اروپا, آمريكا, و سازمان ملل هشدار ميدهم كه رژيم ملايان با تمام قوا در تلاش است كه راه حل مسالمت آميز براي بحران اشرف كه جامعه جهاني براي تحقق آن تلاش زيادي كرده است را بهر قيمت به شكست بكشاند». «در پشت تمام اين فشارها رژيمي است كه به نابودي اپوزيسيون خود محتاج است. ملاها مانند آنچه در پرونده اتمي كردند، در مورد ساكنان اشرف نيز حيله گري و وقت كشي ميكنند تا به يك قتل عام بزرگتر برسند.»

خانم رجوي در بخش ديگري از سخنان خود به اتحاديه اروپا و آمريكا براي پذيرش ساكنان اشرف به ويژه تعدادي از بيماران و مجروحين فراخوان داد وگفت هر گونه تاخير در اين رابطه غير قابل قبول و غير قابل توجيه مي باشد. او گفت «اتحاديه اروپا و آمريكا را فرا ميخوانم كه بلادرنگ تعدادي از بيماران و مجروحين از ساكنين اشرف را بپذيريد.»

در اين كنفرانس از جمله افشاء گرديد كه رژيم ايران و دولت عراق يك «طرح كار مشترك» براي متلاشي كردن نيروي اصلي اپوزيسيون ايران از طريق تحميل شرايط ليبرتي دارند. طبق اين طرح ساكنان مجبور خواهند شد يا تحت نام سازمان ملل به‌جاي يك كمپ پناهندگي، «داوطلبانه»  به يك بازداشتگاه  بروند يا با تهديد قتل عام ديگري روبه‌رو خواهند شد.

سخنرانان اين كنفرانس بين المللي تاكيد كردند كه دولت عراق تحت هدايت ملايان مفاد توافقنامه امضاء شده در روز 25 دسامبر بين سازمان ملل و دولت عراق را مستمرا نقض نموده و با تاسيس ديوارهاي بلند حول كمپ ليبرتي, با حضور ايستگاه پليس عراق در داخل كمپ و بدون دادن حق خروج از كمپ به ساكنين, به محلي تبديل كرده اند كه بيشتر به يك زندان شبيه است.

آنها از كاترين اشتون, هيلاري كلينتون و بانكي مون كه حمايت خود را از توافقنامه 25 دسامبر اعلام كرده بودند خواستار اقدام بلادرنگ و ملزم كردن عراق به مفاد توافقنامه گشتند.

تمرینات جنگی و مخفیانه تروریست های خارجی درشهرکرج

درین تمرینات، گردان های ویژۀ ضد شورش متشکل از افغان های ساکن ایران که در عملیات خاص به صحنه آورده می شوند، اشتراک ندارند.

یک منبع موثق در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ایران به العربیه اعلام کرد " سپاه قدس " شاخه خارجی سپاه از دو روز پیش و به طور مخفیانه و بدون اعلام قبلی، رزمایشی را با هدف بسیج کردن نیروهای خارجی طرفدار جمهوری اسلامی در منطقه ای در حومه شهر کرج واقع در غرب تهران آغاز نموده است.

درین تمرینات، گردان های ویژۀ ضد شورش متشکل از افغان های ساکن ایران که در عملیات خاص به صحنه آورده می شوند، اشتراک ندارند. گردان های ضد شورش «افغان» تحت فرمان مستقیم علی خامنه ای است که در شورش های پس از انتخابات 1388 درتهران ودیگرشهرهای آن کشور، درقلع وقمع ومنکوب کردن تظاهرکنندگان طرفدار میرحسین موسوی نقش عمده داشتند. قطعات ضد شورش ولایت فقیه تشکیل شده ازافغان ها، معمولاً در مواردی وارد صحنه می شوند که گمان می رود ارتش وسپاه از سرکوب هم میهنان شان از خود شک و تردید نشان دهند.

العربیه به نقل از مسئول " عملیات برون مرزی و پشتیبانی از گروه های آزادی خواه در جهان " در سپاه گفته است:" فرمانده سپاه قدس سردار قاسم سلیمانی خود نظارت بر این رزمایش را برعهده دارد." درحالی که جنگ ایران وامریکا درمیدان سوریه عملاً وارد مرحلۀ  سرنوشت سازی شده است، امکان آن وجوددارد که قطعات تروریستی چند ملیتی که اکنون درکرج سرگرم رزمایش نظامی هستند، به سوریه منتقل شوند.

رزمایش کنونی با مشارکت تعدادی از شهروندان کشورهای عرب همسایه اسرائیل همچون لبنان ، سوریه ، اردن ، فلسطین و مصر برگزار شده است.

همچنین این منبع هدف از برگزاری این رزمایش را " بالا بردن سطح آمادگی داخلی و خارجی کشور برای مقابله با خطرات احتمالی " اعلام کرده است.

به گزارش همین منبع سردار محمد علی جعفری فرمانده سپاه پاسداران ایران به تعدادی از عناصر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران که برای ارائه خدمات پشتیبانی اطلاعاتی، امنیتی و مشاوره به رژیم ، بشار اسد در سوریه مستقر هستند دستور داد تا سوریه را ترک کرده و به منطقه بقاع در لبنان منتقل شوند.

منبع افزود :" سرلشکر جعفری درباره حضور نیروهای سپاه در سوریه گفت ما در حال حاضر در این کشور حضور نداریم . این رزمایش برای آمادگی و بسیج داخلی و خارجی، مقابله با خطر واقعی علیه ما و منطقه یعنی اسرائیل برگزار می شود."

پیش از این رسانه های گروهی در ایران گزارش هایی مبنی بر اعزام 15 هزار تن از اعضای سپاه قدس به سوریه منتشر کرده بودند

آیا فیس بوک به مرض خطرناکی تبدیل شده است؟

پدری که از حذف دخترش از فهرست دوستان یک زوج اهل ایالت تنسی آمریکا ناراحت شده بود، به اتهام قتل آنها بازداشت شد.

کلانتر مایک ریس روز چهارشنبه گذشته اعلام کرد که قربانیان نزد پلیس ادعا کرده بودند که پس از این که دختر آقای پاتر را از فهرست دوستان خود در این شبکه اجتماعی پاک کرده‌اند، به دست آن دختر مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.

آقای پاتر به دو فقره قتل درجه یک و کشتن بیلی پین و دوست‌دخترش بیلی جین هیورث متهم شده است.

کودک هشت ماهه این زوج بدون هیچ آسیبی در آغوش خانم هیورث پیدا شد.

جیمی کورد، دوست آقای پاتر هم در مظان اتهام قتل است.

پلیس می‌گوید که او به دختر آقای پاتر علاقمند بوده است.

رسانه‌های آمریکایی گزارش کرده‌اند که اجساد این زوج روز ۳۱ ژانویه در خانه‌شان در مانتین سیتی پیدا شده است.

این زوج آخرین بار توسط پدر آقای پین که با آنها زندگی می‌کند زنده دیده شده بودند که صبح همان روز به قصد رفتن به محل کارش آنها را ترک کرد.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که نشانی از ورود به زور به خانه این زوج دیده نشده است.

پیش تر گزارش‌هایی مبنی بر این که شبکه‌های اجتماعی چون فیس‌بوک باعث جدایی زوج‌ها، بیکاری افراد، یا آشنایی دو نفر که منجر به ازدواجشان شده گزارش شده بود، اما این نخستین بار است که پرونده‌ای جنایی به حذف از فهرست دوستان در فضای مجازی مرتبط شده است.

خبرنگارتلویزیون دولتی درننگرهار ربوده شد

کوچى ناصرى سخنگوى اسبق ولايات خوست و لغمان و خبرنگار فعلى راديو تلويزيون ملى ننگرهار عصر روز گذشته توسط مخالفين مسلح اختطاف گرديد.

 احمد ضياء عبدالزى سخنگوى والى ننگرهار به تاريخ ٢١ دلو به آژانس خبرى پژواک گفت، که ناصرى عصر روز گذشته به هدف اشتراک در يک فاتحه به قريه ککرک ولسوالى سرخرود رفته بود.

به گفته موصوف، همزمان با رفتن ناصرى قوماندانى امنيه سرخرود اطلاع يافت، که به قريه يادشده مخالفين مسلح رفته و به تلاشى منازل پرداخته اند.

 به گفته عبدالزى، مخالفين قبل از رسيدن به ساحه توانسته اند، که ناصرى را اختطاف و به يک محل نامعلوم منتقل نمايند.

سيد على سادات ولسوال سرخرود به آژانس پژواک گفت ، که جستجوى نيروهاى امنيتى در منطقه ادامه داشته و يک گروه متنفذين به هدف يافتن ناصر به طرف تورغر حرکت نموده است، اما تا حال نتيجه مثبتى در قبال نداشته است.

 ناصرى، که حدود ٢٥ سال عمر دارد، باشنده اصلى قريه ککرک سرخرود است، اما حالا در شهر جلال آباد زنده گى ميکرد.

مسؤوليت اين اختطاف را تا حال طالبان مسلح به دوش نگرفته اند.

 تور غر به لانه ناامنى براى ولايات لغمان و ننگرهار مبدل گرديده است و اکثر اوقات مخالفين از اين جا بر شاهراه کابل – جلال آباد حمله ميکنند.

حدود شش ماه قبل نيز مخالفين مسلح دولت منشى شوراى ولايتى ولايت لوگر را در ولسوالى ازره اين ولايت و يک عضو ستره محکمه را از طريق شاهراه يادشده به تورغر اختطاف نموده بودند، که بعداً رها گرديدند.

رحیم وردک را قبل از مارشالی استیضاح کنید !

بی کفایتی عبدالرحیم وردک وزیر دفاع افغانستان بر کسی پوشیده نیست.

او که خود را در دفتر کارش محصور نموده است از رفتن به ولایات دیگر کشور هراس دارد و می ترسد که توسط مخالفان دولت و یا برخی از خارجی ها کشته شود.

او از جانب پاکستان مطمئن است که ترور نمی شود زیرا در زمان حکومت داکتر نجیب خدمات زیادی را برای پاکستان در راستای نابود سازی زیربناها و اماکن تاریخی افغانستان انجام داده است.

وزیر صاحب که روز بروز چاق تر می شود ، در اکثر برنامه های وزارت دفاع در ولایات و حتی در کابل ، دیگر مسولان وین وزارت را می فرستد.

وی هیچ طرح و پلان منظمی را برای آینده وزارت دفاع افغانستان ندارد و هر روز که می گذرد آینده این وزارت باچالش های بیشتری روبرو می شود. مانند تعداد اردوی کشور که هر روز تعدادش کم و زیاد می شود و بودجه ملت در بوته آزمایش بی نتیجه این جناب حیف و میل می شود.

از نظر امنیتی هم تا کنون این وزارت کار فوق العاده ای انجام نداده و طرح مشخصی را برای آینده کشور تهیه و ارایه نکرده است.

در همین حال شنیده می شود که یک تعداد وکلای پارلمان باخشم و قهر خواستار استیضاح آقای رحیم وردک وزیر دفاع گردیده اند. این وکلا که تعداد شان به بیشتر از یکصد تن میرسد، می گویند که آقای وردک واقعآ از رفتن به ولایات در هراس است و همیشه کوشش میکند که دیگراعضای رهبری وزارت به ولایات سفر نمایند.

در همین حال بنابه گفته یک منبع ارگ ریاست جمهوری، آقای رئیس جمهور در نظردارد تا بمناسبت سالگرد به پیروزی رسیدن مجاهدین در هشتم ثور سال آینده ، برای آقای وردک رتبه مارشالی را اعطا نماید.

وکلای پارالمان با آگاهی از این اقدام رئیس جمهوری ،از طریق استیحضاح میخواهند مخالفت خویش را قبلآ نشان دهند.

گفتنی است آقای وردک که قبلا روابط تنگا تنگ با آی اس آی پاکستان داشت در زمان جهاد پلان انفجار چندین پروژه ملی از جمله بند های برق درونته و نغلو را طرح نموده بود که از طرف حکومت وقت داکتر نجیب الله عقیم ساخته شد و بعد حمله راکت لونا در قرارگاه وی ، او به پاکستان فرار کرد.

ورود پاکستان به روند صلح پیامد خوبی ندارد؟!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، برخی از مقام های پیشین طالبان هشدار می دهند که دیدار نخست وزیر پاکستان با مقام های قطر برای انجام گفتگوهای صلح پیام خوشی برای افغانستان نخواهد داشت.
آنان همچنان می گویند که روند گفتگوها در قطر به دلیل عدم رهایی زندانی های طالب از گوانتانامو به کندی رو به رو شده است.
به تازگی سفیر امریکا در افغانستان گفته است تا زمانی که طالبان از القاعده جدا نشوند هیچ دفتری براب آنان در قطر باز نخواهد شد.
در حالی که یوسف رضا گیلانی، نخست وزیر پاکستان به سفر 3 روزه اش در قطر به روز چهارشنه پایان می دهد.برخی از مقام های پیشین طالبان دیدار او را با مقام های قطر برای گفتگوهای صلح خبر خوب برای افغانستان نمی داند.

هرچند سید اکبر آغا، از مقام های ارشد پیشین طالبان در مورد اینکه این دیدار چه پیامدی را در پی دارد چیزی نمی گوید، اما تأکید می کند دادن نقش
اصلی به کشور همسایه در گفتگوهای صلح به نفع افغاستان نیست.

در همین حال وی به تلویزیون یک می گوید روند گفتگوها به دلیل عدم رهایی زندانیان طالب از گوانتانامو به کندی رو به رو شده است.

این در حالی است که به تازگی هویت 5 زندانی طالب که قرار است از گوانتانامو رها شوند فاش شده و گفته شده که باراک اوباما در مورد رهایی آنان بررسی می کند.

این مقام پیشین طالبان در حالی دیدار نخست وزیر پاکستان را با مقام های قطر در مورد گفتگوهای صلح خبر بد به افغانستانی ها می داند که پیش از این حکومت افغانستان و شورای عالی صلح از سفر آقای گیلانی به قطر استقبال کرده و این دیدار را برای عملی شدن گفتگوهای صلح مؤثر دانسته اند.

در همین حال بر اساس گزارشات؛ایالات متحده در نظر دارد صحبت ها را با طالبان سرعت بخشد تا در اجلاس ماه می ناتو، آغاز مذاکرات جدی صلح را با این گروه اعلام نماید.

مقامات امریکایی می گویند از این اقدام، همچون یک نقطه روشن در تلاش های غرب برای پایان دادن به جنگ افغانستان استقبال خواهد شد.اداره رییس جمهور اوباما امیدوار است که در اجلاس بعدی سران کشورهای عضو ناتو که در 20 و 21 ماه می در شیکاگو برگزار می شود، بعد از سال ها بی اعتمادی و شک، در باره یک مذاکرات واقعی و موثر سیاسی بین حکومت افغانستان و نمایندگان طالبان سخن بگوید؟!

این اظهارات در حالی بیان می شود که تاکنون هیچ دستاورد قابل توجهی در روند مصالحه ایجاد نشده است.دولت افغانستان در این عرصه نتوانسته آن چنان که باید، عمل نماید و مطمئناً تا زمانی که پروسه صلح به عنوان یک پروسه کاملا ملی و شفاف تعریف نشود، امکان پیشبرد آن میسر نخواهد بود.

فاروق وردک درصدد تغیر تاریخ افغانستان

فاروق وردک عضو حزب اسلامی گلبدین حکمتیار و وزیر معارف دولت حامد کرزی از زمانی که چهره گمنام وی به حیث یک عضو ارشد کمسیون قانون اساسی و انتخابات دور اول ریاست جمهوری که مملو از تقلبات بود تلویزیونی شد و برحسب فعالیت های که به نفع برنده انتخابات کرده بود باوجود تحصیلات ناچیز (فارغ شدن از یک کورس سه ماهه کمپودری در یکی از کمپ های مجاهدین در پیشاور) تا به امروز که وزیر معارف شده است به صورت همزمان در چندین پست کلیدی کارکرده است و این درحالی است که صدها تحصیلکرده و ماستر و داکتر در افغانستان مشغول دکانداری هستند.

اقای وردک در یک زمان رییس اداره امور, رییس دارالانشای شورای وزیران, وزیر دولت در امور پارلمانی و عضو ارشد کمسیون صلح در دوره اول حکومت حامد کرزی بوده است و در این اواخر در پهلوی وزارت معارف عضو ارشد شورای صلح هم بوده است.

وزارت معارف یگانه نهاد دولتی است که دران حتی بصورت نمادین هم وحدت ملی تامین نشده است. تمام پست های کلیدی از چوکی وزارت که توسط جناب وردک غصب شده است الی پست های کلیدی معینیت ها (که توسط اقای پتمن که لوحه مکتب نادریه را بخاطر فارسی بودن ان بزمین انداخت و یا اقای اصف ننگ معین مسلکی این وزارت که به جرم مخابره مباحثات شورای وزیران به استخبارات یک کشور بیگانه همراه با جوال توسط امنیت ملی دستگیر و بعدا در اثر نفوذ اقای وردک اقای ننگ به ارگ برده شد و به پاهای اقای کرزی افتاد و بخشیده و پست بزرگتر معینیت مسلکی این وزارت را گرفت در حالکه برجسته ترین دوران کاری اقای ننگ سخنگویی اداره امور بوده است) همه به همفکران, همزبانان و وطنداران اقای وردک تعلق یافته است.

کارمندان وزارت معارف میگویند که شامل شدن در این وزارت سه شرط ذیل را میخواهد:
از وردک باشد
اگر وردک نیست پشتون باشد
اگر دوشرط بالا را ندارد پس حتما عضو حزب اسلامی و وفادار به اقای حکمتیار باشد.

تمام کسانی که پست های کلیدی معینیت ها, ریاست ها و معاشات سوپراسکیل و دالر را دارند از چلوصاف اقای وردک با درنظر گرفتن سه شرط ذکر شده گذشته اند. در این اواخر اقای وردک دست به دو اقدام ضد منافع ملی کشور زده اند که از هر لحاظ قابل تعمل و تعمق است:

اول: حذف وقایع سی سال اخیر کشور از کتب درسی مکاتب افغانستان: اقای وردک بادرک این حقیقت که حزب اسلامی و گروه طالبان که ایشان به این دو حزب وفادار هستند و هردو حزب ادعای سردمداری قومی را که جناب وردک به ان تعلق دارند را داشته و نقش بسیار مخرب ومنفی را در جریان سی سال اخیر بازی کرده اند و با درک این حقیقت که نمیتوان این وقایع تاریخی را درحالی که میلیونها شاهد زنده ان در خارج و داخل افغانستان هنوز نفس میکشند را تعریف کنند تصمیم گرفته اند تا انرا از کتب درسی حذف کنند.
این اقدام اقای ورک جنایتی است در حق مردم افغانستان واطفال ایشان که حق دارند از جریانات گذشته وطن ولو تلخ و یا شرین باخبر گردند.

دوم: تغیر نام لیسه بی بی مهرو علیه رحمه به عبدالقیوم وردک: بی بی مهرو عله رحمه دوشیزه شجاع کابلی که الگوی یک زن عفیف و پاکدامن کابلیان بود و به خاطر ارج گذاری از این زن شجاع مکتبی بنام و مسمی گردیده بود با نام عبدالقیوم وردک یکی از ابتکارات دیگر اقای وردک میباشد.
عبدالقیوم وردک یک شخص قومگرا و وزیر معارف دولت داوود خان بود که گفته مشهور "که وردک دی مقرر شی" از جمله نقل قولهای جناب ایشان میباشد و بجز قوم وردک کدام شهکاری دیگری از ایشان در زمان حیات شان دیده نشده است که لیاقت جاگزینی نام بی بی مهرو علیه رحمه را داشته باشند باعث انزجار مردم کابل و تمام افغانستانی ها گردیده است.

از تمام روشنفکران و قلم بدستان و مردم کابل میخواهیم که در برابر این اقدامات ضد ملی و فرهنگی اقای وردک و تیم ایشان قدعلم کنند تا باشد افتخارات تاریخی مردم و کشور ما فدای امیال شخصی و سلقیوی یک گروه خاص نگردد.

نویسنده: امیر ارسلان

لت و کوب سفیر افغانستان در واشنگتن

منبع: شبکۀ اطلاع رسانی افغانستان

روز سه شنبه مورخ 1390/11/18 به ساعت ده بجه ی قبل از ظهر به وقت و اشنگتن آقای اکلیل حکیمی سفیرکبیر و نماینده فوق العاده جمهوری اسلامی افغانستان در واشنگتن- ایالات متحده آمریکا ، توسط آقای هارون الکو مستشار آن سفارت مورد لت و کوب قرار گرفت.

این حادثه زمانی به وقوع پیوست که آقای هارون الکو مستشار سفارت افغانی در واشنگتن و پسر آقای محمد اسحق الکو لوی سارنوال جمهوری اسلامی افغانستان صبح سه شنبه حین ورود به دفتر کارش در سفارت متوجه میشود که کامیپوتر لبتاب اش به سرقت برده شده است و همین بهانه میشود برای گشودن عقده های دیرینه اش در برابر سفیر.
در همینجاست که آقای الکو با عصبانیت اتاق خود را به قصد منزل پائین که اتاق سفیر در آن موقعیت دارد ترک گفته و بدون دق الباب داخل اتاق سفیر شده و با لحن تند به طرف سفیر کرده و میگوید که برخیز که دزد هایت کامپیوتر مرا دزیده اند و دست خود را بطرف سفیر دراز کرده و از نکتائی سفیر محکم گرفته و در مغایرت با تمام اصول و پرنسیب های دیپلوماتیک و حتی قواعد اخلاقی ، او را کش کش کنان به طرف منزل بالا برده و داخل اتاق خود مینماید.

از کوتاهی بخت که در همین لحظه آقای سروش یکی دیگر از مستشاران آن سفارت که روابط تنگاتنگی با سفیر دارد و هنگام تقرر آقای اکلیل حکیمی به حیث سفیر در و اشنگتن جزو تیم کاری اش به حیث مستشار به این سفارت آورده شده است، متوجه میشود که آقای الکو شخص سفیر را با بی حرمتی به مانند یک متهم به طرف بالا میکشاند، به عجله خود را از عقب آنها به داخل دفتر آقای هارون الکو میرساند و به مجردی که میخواهد که یخن سفیر را از دست آقای الکو رها کند، در اثر یک سو تفاهم کوچک آقای الکو فکر میکند که شاید آقای سروش به طرفداری از سفیر به او حمله ور شود، وی که پیشینه ورزشی خوبی در رشته بوکس دارد، برق آسا با مشت محکم (هاکن) یکی به روی سفیر و مشت دیگری (اپرکت) هم به روی آقای سروش حواله میکند که زد و خورد میان آنها جان تازه میگیرد و جنگ حدودا ده دقیقه در عقب درهای بسته میان این دیپلوماتان ادامه پیدا میکند که در نتیجه بر اثر تلاش آقای میرویس ناب و تقی خلیلی پسر ارشد محمد کریم خلیلی معاون دوم رییس جمهوری اسلامی افغانستان که دوتن دیگر از مستشاران آن سفارت اند، دروازه اتاق باز شده و حیث نیروی میانجی و خلاص گیر وارد اتاق میشوند مگر کار از کار گذشته بود صرف توانستند که مانع کشتن سفیر و یا آقای سروش توسط آقای الکو شوند و با سرعت تمام آقای سفیر را چهار دست و پا به اتاقش برده تا از نظر بقیه اعضای سفارت و کارمندان خدماتی پنهان نگه دارند و آقای سروش را به وسیله موتر راهی شفاخانه مینمایند.

شانس خوبی که نصیب طرفین زد و خورد گردیده این است که چون محل حادثه داخل محوطه سفارت است بنابرین با استفاده از مصئونیت های دیپلوماتیک جلو مداخله پولیس آمریکا گرفته میشود و حالا که دو روز از حادثه میگذرد جناب آقای اکلیل حکیمی سفیر کبیر و نماینده فوق العاده جمهوری اسلامی افغانستان در واشنگتن تحت مدوای خانگی در اقامتگاه شان و آقای سروش زیر مراقبت شدید دکتران در یکی از شفاخانه های نزدیک به سفارت ، قرار دارند و متاسفانه تنها اجراتی که در زمنیه صورت پذیرفته است که حسسب هدایت تیلفونی سفیر موضوع طی مکتوب رسمی که توسط آقای عبدالحکیم عطارد مستشار و مسئول امور قونسلی سفارت و میرویس ناب آماده شده بود و پس از گرفتن امضای سفیر در بستر بیماری اش ، به مرکز (وزارت امور خارجه) انعکاس داده شد و در آن از مقام وزارت امور خارجه تقاضا به عمل آمده است که آقای هارون الکو را از این سفارت به جای دیگر تبدیل نمایند که این موضوع هم با واکنش آقای محمد اسحق الکو لوی سارنوال جمهوری اسلامی افغانستان مواجه شده است و در این واکنش لوی سارنوال طی تماس تیلفونی با وزیر امور خارجه اخطار داده است که در صورت کدام اقدام در برابر پسرش ، وی تمامی دوسیه های فساد و اختلاس سفارت خانه ها ، جنرال قونسلگری های افغانستان را در خارج و همچنان از مرکز وزارت امور خارجه را دوباره روی دست گرفته و تحریک مینماید.

فعلا در عدم موجودیت آقای سفیر و آقای زمری اعظمی که پسر کاکای جلالتمآب محترم حامد کرزی رئیس جمهور جمهوری اسلامی افغانستان است و در بدماشی از خود نام و نشانی دارد که نمونه اش را در اخبار قبلی در رابطه به لت و کوب آقای قدیر نور یکی از دیپلوماتان این سفارت ، با چشم سر مشاهده فرموید و فعلا در رخصتی های زمستانی بسر می برد، به زور لوی سارنوال، شخص آقای محمد هارون الکو از امور سفارت سرپرستی می نماید.

ورود دو هیات به سرپل/ عملکرد علا رحمتی "حزبی" بوده است

یک عضو ولسی جرگه، در گفتگویی اختصاصی به خبرگزاری بخدی گفت که هیاتی به منظور بررسی دلایل اصلی اعتراض های مردمی،‌ از سوی ولسی جرگه، امروز(سه شنبه) وارد ولایت سرپل شده است.
درترکیب این هیات چند تن از نمایندگان ولسی جرگه شامل اند و سرپرستی آنرا میر داد نجرابی نماینده مردم کاپیسا در ولسی جرگه، به عهده دارد.
سید انور سادات، نماینده مردم سرپل، می گوید که قرار است این هیات، با مردم و بزرگان قومی در ولایت سرپل دیدار و گفتگو کرده و دلایل اصلی اعتراض های خشونت بار در  این ولایت را، بررسی کند.
روز گذشته(دوشنبه) حکومت نیز، هیاتی را به منظور بررسی دلایل اصلی اعتراض های خشونت بار اخیر،‌ به ولایت سرپل فرستاد.

شهروندان سرپل می گویند که آقای علا رحمتی، بیشتر در گیر مسایل حزبی بوده است تا کار و خدمت به ولایت.
سرپرستی این هیات را که به "کمیته حقیقت یاب" مسمی شده؛‌ "امان زد ران" وزیر مشاور رئیس جمهور در امور اقوام و قبایل بر عهده دارد.
هشت تن دیگر، از بزرگان قومی و مقام های دولتی نیز در ترکیب این هیات قراردارند.
گفته شده که این هیات، با مردم و بزرگان قومی ولایت سرپل، دیدار کرده و دلایل اصلی اعتراض های مردمی و ایجاد خشونت ها درآن را، بررسی کند.
گفته شده است که "کمیته حقیقت یاب"‌ پس از پایان بررسی ها، نتایج آنرا در اختیار رئیس جمهور قرار می دهد تا در مورد چگونگی رسیدگی به شکایت های مردم، تصمیم گرفته شود.
این در حالیست که از یکشنبه هفته جاری به این سو،‌ ولایت سرپل شاهد اعتراض های گسترده مردمی بوده است.
این تظاهرات در اعتراض به عملکرد های سید علا رحتمی والی این ولایت صورت می گیرد.
گفته شده است که در جریان این تظاهرات،‌ دو نفر کشته و 9 تن دیگر نیز زخمی شده اند.

والی سرپل دست داشتن در خشونت های اخیر را رد کرده می گوید که محافظان او بالای مردم فیر نکرده اند

سید انور سادات، نماینده مردم سرپل میگوید که محافظان والی بالای مردم فیر کرده و یک تن را کشته؛ اما علا رحمتی این ادعا را به شدت رد کرده است.
مردم سرپل، عملکرد آقای رحمتی را در مدت زمان حضورش به عنوان والی در این ولایت، ضعیف خوانده و خواهان برکناری و محاکمه او (والی)‌ و چند تن ازهمکارانش هستند.
تجاوز به دختر جوان؛ عامل اصلی؟
شماری از افرادی که علیه والی سرپل دست به اعتراض زده اند، به خبرگزاری بخدی گفتند که سیدعلا رحمتی،‌ از فرد متهم به تجاوز جنسی به یک دختر جوان، حمایت می کند.
پیش از این یک تن از محافظان آقای رحمتی- که برادر زاده و داماد او نیز است- متهم به تجاوز جنسی به یک دختر جوان شده بود.
سید علا رحمتی، حمایت از فرد متهم را رد می کند و بر محاکمه او، از سوی نهادهای عدلی و قضایی تاکید دارد.

^{گفته شده است که "کمیته حقیقت یاب"‌ پس از پایان بررسی، نتایج آنرا در اختیار رئیس جمهور قرار می دهد تا در مورد چگونگی رسیدگی به شکایت های مردم، تصمیم گرفته شود}

علا رحمتی دست داشتن در خشونت علیه معترضان را رد کرده می گوید که  این تظاهرات از سوی مردم سرپل نیست؛‌ بلکه از سوی آشوبگرانی که قصد برهم زدن امنیت این ولایت را دارند، راه اندازی شده است.
سرپل؛‌ میدان رقابت رهبران احزاب
اعتراض ها در زمینه برکناری والی کنونی سرپل، به چندین ماه پیش بر می گردد.
علی رحمتی می گوید که این اعتراض ها ریشه در مسایل حزبی داشته و شماری از رهبران سیاسی احزاب، در ایجاد این اعتراض ها دست دارند.
او تاکید کرده که  شماری از رهبران احزاب سیاسی، پس از انتصاب او (سید علا رحمتی) به عنوان والی سرپل، تلاش کردند که برعلیه او برنامه ریزی کرده و او را بدنام کنند .
سید انور سادات، نماینده مردم سرپل در ولسی جرگه می گوید که آقای رحمتی به جای پرداختن به مشکلات مردم، درگیر زدو بند های داخلی با معاون خود( شکیب) و دیگرمقام های ولایت بوده است.
او می گوید " علا رحمتی، تلاش کرد تا افرادی از حزب مربوط خودش را در پست های ولایت مقرر کند و این درگیری میان والی و معاون شان آقای شکیب (وابسته به استاد محقق) به حدی بالا گرفت که اقوام دیگر نیز شامل آن شدند و از آن زمان تا کنون، بیش از ده بار، مردم ولایت سرپل اعتراضات گسترده برعلیه او (رحمتی) انجام داده اند.

سادات می گوید که مردم سرپل، بارها از آقای کرزی خواهان برکناری والی این ولایت شده اند اما توجهی به این در خواست مردم سرپل نشده است.

سادات می گوید که مردم سرپل، بارها از آقای کرزی خواهان برکناری والی این ولایت شده اند اما توجهی به این در خواست ها نشده است.
علا رحمتی با رد این گفته ها، می گوید که برخی از رهبران احزاب سیاسی، به دلیل اینکه منافع شخصی شان در سرپل، پس از آمدن او به حیث والی به مخاطره افتاده، اقدام به ایجاد آشوب و نا امنی کرده اند.
او گفت که مقام های که پیش از او (والی برحال) در سرپل کار می کردند با برخی از این رهبران، اشتراکات سیاسی و حزبی دارند و سعی می کردند تا خواست های آنان را برآورده کنند.
نماینده مردم سرپل در ولسی جرگه می گوید:" مردم سرپل، 

انتظار داشتند که آقای رحمتی به دلیل نزدیک بودن با معاون 

دوم رئیس جمهور(استادخلیلی) بتواند توجه بیشتر دولت را به این ولایت جلب کند  اما برخلاف، در این مدت آقای رحمتی به جای پرداختن به مشکلات مردم، خود، درگیر زدوبندهای داخلی با معاون اش( شکیب) و دیگرمقام های ولایت شد."
سید انور علا رحمتی والی کنونی سرپل، پیش از این رئیس دفتر معاون دوم رئیس جمهور(استاد خلیلی) بوده و یکی از قوماندانان جهادی نیز بوده است.
قاسم رحیمی – کابل
خبرگزاری بخدی

صادق مدبر: طرح تغییر نظام، خواست مردم نیست

داکتر صادق مدبر رئیس اداره امور و رئیس شورای رهبری حزب انسجام ملی می گوید که طرح تغییر نظام در شرایط کنونی "عملی" نیست.
آقای مدبر که امروز( پنجشنبه) در مراسم تجلیل از میلاد پیامبراسلام (ص) در کابل صحبت می کرد گفت که طرح "تغییر نظام سیاسی" در شرایطی که افغانستان با چالشهای زیادی روبروست به نفع کشور نیست.
به باور صادق مدبر، طرحی که در راستای تغییر نظام سیاسی ارائه شده است؛ با واقعیت های موجود سیاسی و اجتماعی کشور سازگاری ندارد.

صادق مدبر رئیس شورای رهبری حزب انسجام، تلاش های اوپوزیسیون و برخی از رهبران سیاسی را در راستای تغییر نظام سیاسی به مشت زدن در هوا تعبیر کرمدبرمی گوید که نیاز است تا به همسویی مردم و تحکیم پایه های نظام سیاسی کنونی در کشور تاکید شود.
او گفت: "تلاش می کنیم تا از منافع ملی،‌ قانون اساسی و دستاوردهای ده سال اخیر، به "هر قیمت"ی حمایت و حراست کنیم."
"مشت زدن در هوا"
صادق مدبر رئیس شورای رهبری حزب انسجام، تلاش های اوپوزیسیون و برخی از رهبران سیاسی را در راستای تغییر نظام سیاسی به "‌ مشت زدن در هوا"‌ تعبیر کرد.
^{به اعتقاد صادق مدبر، تلاش ها برای تغییر نظام سیاسی انعکاس دهنده خواست "تمامی مردم" افغانستان نیست.}
او تاکید کرد که موضع ما (حزب انسجام) در راستای نظام سیاسی "موضع مردم" افغانستان است.
به نظر میرسد که منظور آقای مدبر از "موضع مردم" حمایت از ساختار موجود (نظام متمرکز) است.
رئیس شورای رهبر حزب انسجام با اشاره به"نشست برلین" که در آن برخی از رهبران اوپوزیسیون با نمایندگان کنگرس امریکا دیدار داشتند؛‌ گفت که این تلاشها هیچ سودی برای مردم افغانستان ندارد.
دیدگاه اپوزیسیون
تلاشهای اپوزیسیون در راستای تغییر نظام سیاسی درحالی خارج از منافع ملی خوانده می شود که رهبران اوپوزیسیون همواره بر تغییر نظام تاکید کرده اند.
آنان می گویند که "نظام متمرکز" عامل اصلی فساد است و به این دلیل، تغییر نظام از اولویت های مبارزات سیاسی اوپوزیسیون به شمار میرود.

به اعتقاد این سه رهبر سیاسی نظام متمرکز عامل اصلی فساد است و به این دلیل، تغییر نظام از اولویت های مبارزات سیاسی اوپوزیسیون به شمار میرود.

جبهه ملی افغانستان به رهبری احمد ضیا مسعود معاون پیشین رئیس جمهور، حاجی محمد محقق و جنرال عبدالرشید دوستم از رهبران با نفوذ جهادی و ائتلاف ملی به رهبری داکتر عبدالله عبدالله، دو تشکیل سیاسی است که تغییر نظام ریاستی به نظام پارلمانی را در صدر اهداف سیاسی خود قرار داده اند.
دیدگاه اوپوزیسیون این است که در نظام پارلمانی تمامی مردم خود را، در نظام شریک می دانند و از اینرو تغییر نظام سیاسی به "سود" افغانستان است.
رهبران این دو تشکیل سیاسی( جبهه ملی و ائتلاف ملی) اخیراً در شهر برلین آلمان( نشستی که مدبر از آن انتقاد کرد) با شماری از اعضای کنگره امریکا دیدار کرده و در این نشست پیرامون چگونگی عملی شدن طرح تغییر نظام سیاسی در افغانستان صحبت کرده اند.
دو امر مهم دیگر
رئیس شورای رهبری حزب انسجام ملی در بخشی دیگر از صحبت هایش در مراسم تجلیل از میلاد پیامبر اسلام(ص) به بحث انتقال مسوولیت های امنیتی و موضوع صلح با طالبان نیز اشاره کرد.
مدبر تاکید کرد که روند صلح با طالبان باید به رهبری دولت افغانستان صورت بگیرد.
او گفت که پذیرش قانون اساسی از سوی مخالفان مسلح دولت و حفظ دستاوردهای ده سال اخیر باید محور اصلی گفتگوها باشد.
مدبر می گوید:" مخالفان مسلح دولت باید با "نگرش" جدید به مسایل و با در نظر داشت دستاوردهای نظام کنونی وارد گفتگوهای صلح شوند."
او تاکید کرد که بازگشت به گذشته تاریک و سیاهی که مردم افغانستان آنرا تجربه کرده اند؛‌ تحت هر عنوانی که باشد قابل قبول نیست.
صادق مدبر به مدیریت گفتگوهای صلح از سوی دولت افغانستان تاکید کرد و گفت:" هر کشوری که میزبان مذاکرات صلح است،‌ باید به نظر و دیدگاه دولت احترام بگذارد."
این در حالیست  که در روزهای اخیر،‌ بحث مذاکره با طالبان وارد فصل تازه شده است.
شماری از نهادها و رهبران سیاسی در تلاش اند تا با تاکید بر حفظ ارزش های نوین ودموکراتیک در کشور، اعلام کنند که تحت هیچ شرایطی خواهان برگشت به ده سال پیش از امروز (دوران طالبان) نیستند.
غلام حضرت نادری – کابل
خبرگزاری بخدی