آخرین معتاد در بلخ بیست سال بعد تداوی می گردد!!

مسوولین صحت عامه بلخ از کمبود تجهیزات و مکان ها ی تداوی برای معتادین شاکی اند و می گویند که آمار معتادین در 9 ولایت شمال کشور بیشتر از آنست که بتوانیم  توسط تجهیزات اندکی که در اختیار داریم رفع نماییم.

دکتر مرویس ربیع رییس صحت عامه بلخ که در "ورکشاپ یک روزه پیرامون اضرار مواد مخدر برای دکتران صحت  عامه بلخ "صحبت می کرد گفت: در ولایات شمال از هشتاد هزار الی صد هزار تن معتاد به مواد مخدر هستند که فعلاً ما 67 بستر برای تداوی معتادین داریم که به این اساس برای برای هر مریض 20 سال بعد نوبت تداوی می رسد.

به گفته ی رییس صحت عامه بلخ، اگر به کمبودی های این ریاست توجه صورت نگیرد، آمار معتادین هر روز رو به افزایش خواهد بود.

عبدالقادر مصباح از کارشناسان مقام ولایت بلخ می گوید که هم اکنون بیش از هشتاد هزار زن و سی هزار کودک در 9 ولایت شمال کشور به مواد مخدر معتاد هستند که اگر حکومت و جامعه ی جهانی در بخش تداوی معتادین کمک های لازم را روی دست نگیرند این ارقام همه روزه رو به افزایش خواهد بود.

همچنان محمد رحیم رحمان اوغلی رییس ادراه مبارزه با مواد مخدر ولایت بلخ می گوید که در سال جاری تنها 500 تن که معتاد به مواد مخدر بوده اند درپروسه تداوی قرار گرفته اند که 200 تن آنان را مردان ،200 تن آنان را خانم ها و 100تن  دیگرشان  را کودکان تشکیل می دهند.

عبدالقادر مصباح نا آگاهی مردم را از اضرار مواد مخدر یگانه عامل افزایش روز افزون معتادان دانسته و می گوید که در چندین ولسوالی بلخ از جمله ولسوالی شورتپه خانم ها در هنگام کار بخاطر آرام ساختن اطفال شان از مواد مخدر استفاده می کنند و این باعث می گردد تا اطفال آن ها معتاد به بار آیند.

ولایت بلخ از آنجمله ولایاتی است که از چندین سال قبل کشت  مواد مخدر در این ولایت صفر اعلام شده بود.

به گفته ی مسوولین  در هیچ یک از نقاط این ولایت کشت این مواد دیده نمی شود، اینکه چگونه معتادین این ولایت به مواد مخدر دست می یابند، رییس اداره مبارزه با مواد مخدر ولایت بلخ می گوید که قاچاقچیان و معامله گران مواد مخدر این مواد را از ولایات غربی که در تعدادی از نقاط آن مواد مخدر کاشته می شوند به طور قاچاق به این ولایت آورده و در اختیار این معتادین قرار می دهند.

همچنان رییس صحت عامه بلخ از آمادگی های این ریاست در روزهای جشن سال نو خورشیدی خبر داده می گوید، در روزهای که همجوم مهمانان از ولایات و خارج کشور در بلخ می باشد این ریاست در برابر هرگونه حوادث بیماری و مجروحی آمادگی کامل دارد و تیم های سیار ومجهز  در شاهراه ها و داخل شهر موظف می گردد تا در صورت بروز کدام حادثه مشکلی برای مریضان رخ ندهد.

 یاد داشت: این گزارشم در شماره پنجم ،روز پنج شنبه، تاریخ 17 حوت سال 1391 در روزنامه عصر نو به نشر رسید!

خطر سقوط رسانه ها در افغانستان

در ده سال گذشته رسانه های بی شماری ثمارق وار در افغانستان ظهور کردند . اکثریت تلویزیون ها ،رادیو ها و روزنامه ها و همچنان آژانس های خبر رسانی در افغانستان با پول و حمایت کشورهای بیرونی سر بالا کردند .
حال این رسانه ها با بحران مالی روبرو هستند . به باور تعدادی این بحران سرچشمه از بحران مالی امریکا و شسکت این کشور در جنگ افغانستان می گیرد .
 افغان نیوز ، تلویزیون شمشاد ، سبا ، چینل هفت و چینل یک ، تلویزیون میوند ، آژانس خبری پژواک از جمله ده ها رسانه ای اند که با میلیون ها دالر به راه انداخته شدند اما حالا با کاهش کمک های کشورهای کمک کننده در استانه سقوط قرار دارند .

به اساس گزارشات افغان نیوز از دو ماه به این سو معاش کارمندان اش را نه پرداخته است و همچنان مسوولان آژانس خبری پژواک گفته اند که منبع تمویل کننده شان نمی تواند به کمک مالی اش با این رسانه ادامه بدهد .

در این میان تلویزیون طلوع و تلویزیون اریانا و همچنان رادیو ازادی تنها رسانه های خواهند بود که تا سال 2014 کمک مالی اتمویل کنندگان شان را بدست خواهند اورد . و روی این دلیل هنوز هم موجودیت انها برای امریکا مهم است .

از سوی دیگر برخی مقام های اداره انکشافی امریکا یا یو اس آی دی گفته اند که تلاش می کنند تا مانع نشرات و ادامه کار تلویزیون های حامی ایران در افغانستان شوند . تلویزیون های تمدن ، راه فردا ، نگاه ، نورین و نور گفته می شود که اکثر نشرات شان به نفع ایران است.

سالگرد وحشت فرهنگی

هر چند باستان شناسان ومورخین نظریاتی متفاوتی دارند ولی بگمان اغلب در قدم اول مجسمهء۳۵ متری و بعدا مجسمهء۵۳ متری بوداکه بنامهای صلصال وشهمامه یاد می شوند ومعابدو تاسیسات همجوار آن ها ساخته شده است. مجسمهء ۳۵ متری درقرن اول میلادی دردوران زمام داری کنشکا و مجسمهء دومی بین قرون دوم تا پنجم میلادی، در عصرکوشانی ها ساخته شده است.
...برای قرون متمادی هزاران راهب بودایی درمغاره های کنده شده درسینهء کوه های همجوار بت های بودا به نیایش، عبادت وریاضت مشغول بودند. هنری که در ساخت این مجسمه ها به کار رفته بود، مخلوطی از سبکهای هنری گندهارا گوپتا است. سبک هنری گندهارا متاثر از هنر یونانی و سبک هنری گوپتا متاثر از هنر هندی دانسته میشود..
با وجود آنکه بعد از نفوذ دین اسلام درافغانستان، بت های بودا در بامیان هیچگاهی مورد پرستش نبوده و در معرض عبادت قرار نداشتند، به تاريخ بيست و شش فبروری سال۲۰۰۱ ميلادی شورای رهبری، شورای علما و ستره محکمهء طالبان، دستور تخريب آثار تاریخی افغانستان که به عقیده آن ها «غير اسلامی» تعبیر شده بود، را صادر کردند.
این دستور بر اساس یک فرمان رهبر طالبان ملا محمدعمر صادر شده بود.
به تاریخ نهم مارچ سال۲۰۰۱ ميلادی، تخریب مجسمه های بودا در بامیان آغاز شد و بعد دو شبانه روز به تاریخ یازدهم مارچ پایان یافت.
دو حفره خالی از بت های بودا که از لحاظ اهمیت میراث های فرهنگی و تاریخی برای همهء
بشریت شگفت انگیز و گرانبها شمرده می شد، امروز یاد آور لحظات دهشت، بربریت و برداشت های نادرست از عقاید آسمانیست که به انسانیت آرامش، تحمل، گذشت و احترام به ارزش های والای انسانی را می آموزد. این مجسمه ها اگر تا ديروز نمادی از ديرينه تاريخی در اين سرزمين بود، امروز يادگار سالهای حاکميت افراطگرايی مذهبی در اين کشور است، حرکتی که جهان را تکان داد و يونسکو آن را وحشت فرهنگی ناميد.

طالبان: سرفرزندانت را از تن جدا می کینم و دخترت را آتش می زنیم!

طالبان که چهره ی ضد انسانیت و آدم کشی را در تاریخ بشریت به نام شان ثبت نموده است هم اکنون نیز پس از ده سال فروپاشی نظام سیاه آنان،مردم افغانستان بخصوص زنان که نیم اصلی پیکر یک جامعه را تشکیل می دهند آزادانه نمی توانند در کارها و برنامه های زندگی شان سهم بگیرند.

تا اکنون شش نامه تهدید آمیز آدمکشان طالب علیه زنانی که  در بیرون از خانه کار می کنند، به طور شب نامه  در  تعدادی از مناطق افغانستان درین روزها پخش شده است .

      متن اصلی این نامه ها به زبان پشتو می باشند که متن زیر ترجمه یکی از آن شش نامه ی تهدید آمیز است که توسط دیده بان    دیده بان حقوق بشرترجمه شده:

      ( تو در مکتبی درس می دهی که مکتب دختران است. تو باید از خدا بترسی. ما به تو هشدار می دهیم که هر چه  زودترکارت را به عنوان آموزگار ترک کنی در غیر اینصورت سر فرزندانت را می بریم و دخترت را آتش می زنیم. تو وضعیتی را د  درست می کنی که پشیمان می شوی.)

خبر مشکوک از سوی استخبارات ایران!

تذکر: گزارشی که در زیرملاحظه شما می رسد، ازسوی خبرگزاری مهر ( وابسته به وزارت استخبارات ایران) مخابره شده است. درگزارش به نقل ازگروه طالبان ادعا شده که مراسم نوروز ازسوی آن ها «حرام» اعلام شده است. با مروری که درخبرگزاری ها ازجمله پایگاه اطلاع رسانی « امارت اسلامی طالبان» صورت گرفت، ازسوی طالبان کدام «بیانیه» یی تازه درین خصوص انتشار نیافته است. ازسویی هم درهمین گزارش گفته شده که بیست تروریست درمزارشریف بازداشت شده اند. درعقب نشراین خبر دروضع حساس کنونی که موضوع امضای پیمان استراتیژیک با امریکا به کشمکش داغ ونسبتاً خاموش بین کابل وواشنگتن تبدیل شده و پیشرفت درین خصوص درسیاست ایران «خط قرمز» نام گذاری شده، چه برنامه یی می تواند خفته باشد؟ آن هم درآستانۀ آمد آمد مراسم نوروز وتجمع ده ها هزار نفر درمزارشریف؟

خبرمذکور به شدت مشکوک، ناقص، بدون منبع وغرض آلود است. آیا حادثه یی در راه است؟ این هم گزارش:

طالبان تجلیل از نوروز را حرام اعلام کرد

با وجود بازداشت 20 تروریست که قصد حمله به مراسم جشن سال نو در افغانستان را داشتند، طالبان در بیانیه ای تجلیل از نوروز را حرام اعلام کرد.

به گزارش مهر، همزمان با تدابیر شدید امنیتی در ولایت مزار شریف در شمال افغانستان به منظور تامین امنیت جشن سال نو خورشیدی، طالبان در بیانیه ای از تحریم مراسم ویژه نوروز خبر دادند.

بیانیه طالبان درحالیست که پلیس افغانستان سه روز اخیر 20 مظنون را که قصد حمله به مراسم تجلیل از نوروز را داشتند، بازداشت کرد.

جشن نوروز یکی از آیین های ویژه آریایی هایی کهن است و پس از سقوط طالبان همه ساله ودر کنار دیگر کشورهای میزبان سال نو هجری خورشیدی در شهر مزارشریف برگزار می شود که هزاران نفر از سراسر افغانستان دراین مراسم شرکت می کنند.

طالبان این مراسم را کفرآمیز می داند و همه ساله برپاکنندگان جشن در "مسجد آبی" [زیارت سخی جان] تدابیری را برای مقابله با اقدامات تروریستی برقرار می کنند.

مزارشریف و جوانان فیسبوکی این شهر!

امروزه دغدغه ی بیشتر جوانان را در افغانستان  بجای مطالعه و مراجعه به کتابخانه ها استفاده از فیسبوک و شبکه های اجتماعی تشکیل می دهد؛پس از اینکه در سال 2004 شبکه اجتماعی فیسبوک به روی انترنت آمد در سال 2007 سرحد استفاده ازین شبکه اجتماعی وارد افغانستان گردید،بیشترین کسانی که از افغانستان در ین شبکه عضویت دارند جوانان می باشند.

شبکه اجتماعی فیسبوک تاهنوز در سراسر دنیا در شکل دهی تجمعات و هماهنگی برنامه های همگانی در میان جوامع مختلف نقش برجسته ی را ایفانموده که از‌آنجمله می توان بهار عربی را یاد آور شد که نخستین صدا های اعتراض در کشورهای عربی از شبکه های اجتماعی، بخصوص فیسبوک شنیده شد. هم اکنون در فیسبوک با پروفایل های زیادی بر می خوریم که آن ها از مزارشریف معرفی می کنند؛من امروز در سطح شهر رفتم و به چند مرکز انترنتی سرزدم.

هم اکنون در شهر مزارشریف ده ها مرکز ارائه ی خدمات انترنتی فعال است که به گفته ی بعضی از گردانندکان آن ها بیشترین  

مراجعین این مراکز از شبکه ی فیسبوک استفاده می کنند و تعدادی کمی هستند که از شبکه های خبری و سایت های معلوماتی استفاده می کنند.سید خالد سادات مدیر یکی از مراکز ارائه خدمات انترنتی می باشد که به گفته ی وی بیشترین مراجعین مرکز انترنتی وی کسانی هستند که عضویت شبکه اجتماعی فسیبوک را دارند و کمتر به سایت های خبری و معلوماتی مراجعه می کنند.

رایج نشدن فرهنگ استفاده از تکنولوژی عصر باعث شده است تا کاربران این شبکه ها در افغانستان به طور اساسی ازین شبکه ها استفاده نکنند و بیشتر به عنوان یک مصروفیت به آن بنگرند.

تعدادی از کاربران شبکه ی فیسبوک می گویند که درین شبکه تعدادی از جوانان با پروفایل های ساختگی با نام و عکس دختران ظاهر می شوند دوستان شان را فریب دهند،قیوم که مدت دوسال می شود عضویت این شبکه را دارد می گوید من بارها با کسانی برخوردم که نام و عکس شان دختر می باشد و ادعای دوستی را با من نموده که پس ازمدتی فهمیدم که وی پسر بوده وهدق فریب دادنم را داشته است.

به باور تعدادی از جوانان مزارشریف هم اکنون  که زمینه ی استفاده از انترنت و تکنولوژی برای مردم افغانستان فراهم گردیده است باید از آن ها در جهت بهبود وضعیت و رشد فکری و ذهنی خود استفاده نماییم.

محمد مصطفی دوازده سال دارد و در یکی از مراکز خدمات انترنتی می خواهد استفاده از انترنت را آموزش ببیند،وی می گوید من بخاطر اینکه از رویدادهای سیاسی،فرهنگی و تکنولوژی عصر باخبر باشم میخواهم انترنت آموزش ببینم و بعد عضویت شبکه های اجتماعی را داشته باشم.

برقراری روابط با افراد گوناگون  از دورترین نقاط دنیا ازجمله برنامه های است که بیشتری کاربران این شبکه ها دنبال آن هستند.

تاهنوز  از جمله برنامه های که از سوی  کاربران این شبکه ها  در افغانستان راه اندازی شده می توان از جریان های سیاسی و فرهنگی یاد آور شد که چندی قبل برنامه ی وسیعی از سوی جوانان شهرمزارشریف تحت نام"مبارزه با خرافات" که بیشترین بحث را روی نابودی عدد(39) داشتند بزودی به یک بحث جهانی تبدیل شد و سرحد این بحث تا پارلمان افغانستان و شبکه های تلویزیونها جهانی کشانده شد.

طبق آخرین آمارها بیشترین کابران شبکه فیسبوک را مردمان قاره آسیا تشکیل می دهند که از آن جمله در افغانستان نیزکاربران این شبکه رو به افزایش است.

بیشترین کاربران این شبکه را در افغانستان جوانان تشکیل می دهند که از آن جمله اکثر مقامات حکومتی نیز درین شبکه عضویت دارند؛قابل ذکر است  که چندی قبل رییس جمهور کرزی نیز درین شبکه پیوست.

 

گفتار حکیم اورد بزرگ ازکتاب سرخ

شواهدی که نمایشگر فروپاشی و پیری نظام سیاسی هستند :

1- رشد هزل و جوک بین مردم
2- رشد بی تفاوتی بین هنرمندان و اهل فرهنگ نسبت به دستگاه اداره کشور
3- منزوی شدن خود خواسته اهل خرد
4- سردی همگانی نسبت به رخدادهای سیاسی کشور
5- مهم شدن تحولات برون مرزی برای مردم
6- پناه بردن به غزلیات و شعر های بی بنیاد و سکر آور
7- عدم امید به آینده نزد توده
8- لکه دار شدن بزرگان و سروران توده ملت ( آنهایی که زمانی توانایی بسیج همگانی را داشته اند )
9- رشد طایفه گری در درون سیستمهای اداری و خصوصی کشور
10- پناه بردن جوانان به ابرمردان تاریخ برای پوشش ضعفهای زمان خودشان
11- نگاه شک آلود و تیره مردم به رخدادهای کشور
12- رشد گسترده صوفی منشی
13- سیر قهقرایی و دشمنی بین نخبگان مورد تایید ساختار سیاسی و توده مردم

برگزیدگان ششمین جشنواره قند پارسی

این خبر خیلی خوشحالم کرد....

به نقل از خبرگزاری مهر

برگزیدگان ششمین جشنواره قند پارسی معرفی شدند
برگزیدگان ششمین جشنواره قند پارسی، شب گذشته در آئین پایانی این جشنواره معرفی شدند.

به گزارش خبرنگار مهر، در بخش شعر سنتی، سهراب سیرت، اول شد، علیرضا جعفری و محمد جعفری مشترکاً به عنوان نفرات دوم شناخته شدند و مختار وفایی و تکتم حسینی در این بخش، رتبه سوم جشنواره را از آن خود کردند. در همین بخش علی جعفری و صفیه بیات شایسته تقدیر شناخته شدند.

اما در بخش شعر آزاد، زهرا زاهدی به عنوان نفر نخست معرفی شد، حکیم علی‌پور و امان میرزایی مشترکاً دوم شدند و رضا اسدی رتبه سوم را به دست آورد. محمد تاجیک و معصومه موسوی نیز شایسته تقدیر شدند.

همچنین در بخش داستان، سیدعلی موسوی رتبه اول را به دست آورد، فاطمه موسوی دوم شد و وسیمه بادغیسی و صدیقه کاظمی نفرات سوم این بخش شناخته شدند. سهراب سروش غیبی و غلام رسول جعفری نیز شایسته تقدیر شناخته شدند.
در این مراسم همچنین در بخش ویژه فعالان خانه ادبیات افغانستان از زهرا بوستانی و محمد حبیبی تقدیر شد.

مرگ های ارزان و آسان در افغانستان

افغانستان؛ کشوری با مرگ های ارزان وبی تاوان. تراژدی تاریخی وطاعون جهل ریشه دار درمیان مردم خود را  چه گونه می توان فریاد کرد؟

دیروز پنج شنبه  به اثر درگیری میان باشندگان منطقۀ بخت آباد شیندند، سه نفر کشته و یک فرد دیگر زخمی شدند.
به اساس گزارش ها این درگیری روز گذشته زمانی صورت گرفت که گفتگوی لفظی بالای یک اصله درخت به اوج خود رسید.
به گفتۀ مردم محل، در این درگیری چهار نفر کشته و یازده نفر دیگر زخمی شدند.

سال ها تفنگ کشی و جنگ های خانمانسوز سرنوشت جوانان و اهالی این سرزمین را با باروت و دود و خون عجین ساخته است که انگار جدا نمودن سرنوشت شان ازین سریال جنگ خشونت یک امر محال است.

تاهنوز بار ها در سراسر کشور شاهد هستیم که در اثر کوچک ترین مسئله ده ها تن کشته و زخمی می گردند؛این همه بر می گردد به عقده های دوران جنگ و خشونت که هرکس در آن زمان زور بیشتر داشت ظلمش نیز به همان اندازه بیشتر بود.

این بار دعوا بر سر یک درخت جان چهار جوان را گرفت و یازده تن دیگر را زخمی نمود.

کشوری که فقط 3 نفر جمعیت دارد!

این گزارش برایم خیلی جالب بود؛فکرکنم برای شماهم جالب است!

آنچه که در این کشور کوچک به شدت مورد توجه گردشگران قرار گرفته، قطار کوچکی است که در جمهوری "مولوسیا" وجود دارد. نکته جالب تر این است که گردشگران برای سفر به این کشور باید ویزا دریافت کنند.

به گزارش روزگار نو، جمهوری "مولوسیا" با 3 نفر جمعیت در حال حاضر کوچک ترین کشور جهان به شمار می رود.

گفتنی است رییس جمهور این کشور کوچک، «کیوین بو» نام دارد و علاقه شدیدی دارد که پوششی مانند دیکتاتوران نظامی جهان داشته باشد از همین رو همواره یونیفرم و عینک نظامی بر تن دارد.

قابل ذکر است این کشور کوچک که در نزدیکی ایالت "دایتون نیوادا" در آمریکا قرار دارد، به دولت آمریکا مالیات پرداخت می کند. رییس جمهور این کشور، پرداخت مالیات را به منزله کمک کشورش به یک کشور دیگر تلقی می کند.

ناگفته نماند علاوه بر جمعیت 3 نفره این کشور، 3 سگ نیز در جمهوری "مولوسیا" زندگی می کنند. این کشور در سال 1977 میلادی تأسیس شد و مساحت آن تنها 6 هکتار است که شامل خانه رییس جمهور، باغ جلو و عقب آن می شود.

آنچه که در این کشور کوچک به شدت مورد توجه گردشگران قرار گرفته، قطار کوچکی است که در جمهوری "مولوسیا" وجود دارد. نکته جالب تر این است که گردشگران برای سفر به این کشور باید ویزا دریافت کنند.

تصویری از دنیای کودکان...

امروز 10 حوت برابر است با اولین روز آغاز مکاتب در سال تعلیمی 1391 ؛ دانش آموزان و آموزگاران در شهر مزارشریف سر امروز راهی مکاتب شدند؛صبح امروز در مسیر لیسه ی سلطان غیاث الدین به این کودک برخوردم و خواستم تصویرش را با شما شریک بسازم...

 کمی آنطرفتر ازین کودک صدها کودک دیگر کمی متفاوت تر از این کودک با یونیفورم ها ی مکتب با لبخندها و امیدواری ها بسوی مکتب می دویدند...

دریک سال گذشته 80 خبرنگار کشته و 3 تن در افغانستان سر بریده شده اند!

 نهادهای دفاع از حقوق خبرنگاران و اتحادیه ملی خبرنگاران هشدار می دهند که پس از سال 2014میلادی کار رسانه ها در افغانستان با رکود رو برو خواهند شد.
این نهادها با سربریدن مسؤل یک رادیو محلی در ولایت پکتیکا اشاره می کند و می گویند خشونت ها و محدودیت ها در برابر خبرنگاران ورسانه ها رو به افزایش هستند.این نهادها از جامعه جهانی و حکومت افغانستان می خواهند که یکی از شرط های اساسی در گفته گوهای صلح با طالبان باید امنیت خبرنگاران و آزادی بیان باشد.
سربریدن سادیم خان، مسئول رادیو محلی میلمه در شهر ارگون پکتیکا از سوی طالبان واکنش تند نهادهای حمایت از خبرنگاران را برانگیخته است این نهادهامی گویند که بی پروایی حکومت در برابر کشته شدن کاربرد خشونت در برابر خبرنگاران و بویژه تکرار شدن سر بریدن یک خبرنگار از سوی طالبان بیانگر آن است که رسانه ها پس از سال 2014میلادی با رکود روبرو خواهند شد.
به گفته نهادهای دفاع از حقوق خبرنگاران و جامعه مدنی90 درصد قتلهای زنجیره ای مربوط به خبرنگاران از سوی نهادهای عدلی و قضایی پیگیری و رسیدگی کامل نشده است؛ چیزی که عامل افزایش این گونه خشونتها شده و نگرانی های زیادی را در میان خبرنگاران به بار آورده است.
مسؤلیت قتل بهادرزی را تاکنون هیچ فرد یا گروهی بر عهده نگرفته است اما به باور نهادهای دفاع از حقوق خبرنگاران قتل وی بیشتر شباهت به قتلهایی دارد که اغلب توسط طالبان صورت می گیرد.
صدیق الله توحیدی، مسؤل دیده بان رسانه ها در نی گفت؛ با وجود این که سخنگوی طالبان از گرفتن از این مسؤلیت انکار ورزید ولی نحوه قتل بهادرزی بر اساس گزارش سازمان خبرنگاران بدون مرز مانند قتل خبرنگارانی است که توسط گروه طالبان کشته شده اند یعنی سر بریده شده اند.
بر بنیاد آمارهای نهی و نهاد حمایت از رسانه های آزاد در سال جاری 80 خبرنگار در کشور با خشونتها روبرو گشتند و نیز 3 تن از خبرنگاران سر بریده شده اند

توحین،خشونت،قتل و بی ناموسی رژیم ایران بالای مهاجرین افغانستانی!

رژیم آخوندی ایران سال هاست که پناهنجویان افغانستانی را که  در آن کشور پناه گزیده اند،مورد آزار و اذیت دستگاه امنیتی اش قرار داده و تاهنوز صدها تن از این پناهجویان را اعدام نموده و درین روز وشب ها نیز هزاران تن دیگر در انتظار اعدام و یاهم سزای بدتر از اعدام هستند،شهروندان افغانستان در طول سال های فاجعه به کشورهای گوناگونی مهاجرشدند که هیچ کشوری تاهنوز چنین رفتاری با آن ها نکرده است،مردم افغانستان از  ایران به لحاظ "اسلامی "بودن و" همسایه" بودنش هرگز چنین انتظارهای را ندارند؛اما یک مشت ملای خون آشام و ظالم که بر سونوشت ملت ایران حاکم است امروز این کشور را بسوی فاجعه و بربادی سوق می دهد که هر روز ازادی در آن کشور به بند کشیده می شود و روزانه ده ها انسان ازادی خواه با زندان و اعدام روبرو می شوند. متن زیر نامه ی است که از طرف یک پناهجوی افغانستانی در ورامین تهران نوشته و فرستاده شده که بدون ویرایش نشر می کنیم.

من یکی از مهاجرین افغانستانی در ایران هستم که دارای کارت آمایش 7 میباشم. روز شنبه 25 february ما را در میدان خراسان تهران گرفتند (من و رفیقم) و پس از تو هین و فحش و کتک کاری ما را به پایگاه 8 پلیس امنیت در میدان حر در تهران انتقال دادند. پس از آن باطریهای گوشیمان را گرفتند و ما را به زیر زمینی که در آنجا وجود دارد انتقال و برای 6 ساعت در آن زیر زمین تاریک و محبوس نمودند. برادر من و دوستم کارت هردویمان را آورد ولی پلیسی که کارتمان دستش بود گفت ابتدا آنها را به اردوگاه عسگر آباد ورامین انتقال میدهیم و سپس آزاد میکنیم.
اما کدام آزادی؟
زمانی که ما را دستبند زدند و به اردوگاه انتقال دادند از آنها سوال کردیم که چرا ما را آزاد نمیکنید حال آنکه کارتمان را گرفتید.
افسر پلیس گفت کسی به من کارتی نداده است. آنها ما را به زیر زمینی در اردوگاه انتقال دادند. اگر چیزی میگفتیم چیزی جز کتک خوردن عایدمان نمیشد. در آنجا 3 روز زندانی بودیم. منتظر بودیم تا برگه ی استعلام ما از اردوگاه سلیمانخانی برسد. روز سوم من آزاد شدم. اما ای کاش نمیشدم و آن صحنه دلخراش را نمیدیدم.

آری یکی از خواهران هموطن عزیزما که برای یکی اعضای خانواده اش که زندانی بود خوراکی و مقداری کرایه سفر آورده بود. اما یکی از مقامات اردوگاه عسگر آباد ورامین به وی ناسزا گفت. او که تحمل شنیدن جواب متقابل را نداشت پس از شنیدن جواب فحش خویش با کمال تاسف از دست آن زن بیگناه گرفت و او را به سمت راه پله هل داد و آن زن از آنجا به پایین پرتاب شد. همسر آن زن که تاب دیدن این صحنه را نداشت به آن شخص حمله ور شد (برای دفاع از ناموس) و با هم درگیر شدند. اما سربازان اردوگاه آمدند و تا توانستند آن زن مظلوم و همسرش را با ضربات باتون به سمت در اردوگاه بردند. ضرباتی بر سر مرد زدند و در حالی که مرد کاملا گیج و در حالت بیهوشی نیمه قرار داشت انگشت وی را بر روی جوهر زدند و نمیدانم چه چیزی را اثر انگشت گذاشتند.

آن ها را از اردوگاه به بیرون راندند. مردم با آن اوضاع با پلیس 110 ایران تماس گرفتند.
اما چه سود که هردوی آنها یکی هستند.
مرد بیچاره که کاملا گیج و دهانی پر از خون داشت حتی قادر نبود فرزند خردسال خود را شناسایی کند.
یا آن برادر هموطنی که به جرم افغانی بودن در اردوگاه با لوله ی 6 که آ اس نام دارد بر سرش میکوبند و بعد وی را که خواهان بازگشت به وطن عزیز است با دستبند به بیمارستان و سپس به اردوگاه آوردند. اما وی را رد مرز نخواهند کرد تا زمانی که حالش کاملا خوب شود تا مدرکی برای شکایت در سازمان ملل نداشته باشد.
والله اعلم

طاعون قوم گرایی، پول خوری، بی مسئولیتی وباندبازی درپارلمان افغانستان

گفته می شود به دليل مشكلاتي كه در مجلس شانزدهم (فعلي) وجود دارد شماري از اعضاي مجلس استعفا خواهند داد.  پس از بیشتر از وسال از عمر مجلس نمایندگان اصول و معیارهای اساسی درین مجلس در تنگنا قرار گرفته است.

در اين حال، شماری از اعضای مجلس نماینده‌گان می‌گویند كه شایعاتی مبني بر اين وجود دارد كه برخی از اعضای مجلس در بدل پول و وعده و وعیدها به نامزد وزیران حكومت رای اعتماد می‌دهند.

گفته می شود  که در جریان چند روز گذشته نامزد وزرای حكومت، شماری از نماینده‌گان مجلس را در رستورانت‌ها، دفترها و یا هم به خانه‌های خود دعوت نموده به کمپاین پرداخته‌اند.

در حقیقت وکیلی که بر اساس پول یا رشوه به نامزد وزیران رای بدهد، خیانت به مردمی نموده است که به او رای داده‌اند.

قوم‌گرایی و پول خوری وکلای مجلس  پدیدۀ تازه در پارلمان نیست در دور پیش هم وجود داشت و درین دوره به طور سرسام آوری وکلا به این حرفه پرداخته اند، بحث قوم‌گرایی در پارلمان باعث شده است تا برخی از وزرای کابینه ناکارا انتخاب شوند.

اکثریت نمایندگان مجلس بر اساس قوم‌گرایی، مذهب و سمت‌بازی‌ها رای می‌دهند. بحث قومی در افغانستان تا هنوز حل نشده و در بین اکثریت به عنوان خطوط سرخی مطرح است .

یکی از نمایندگان به رسانه ها گفته است که شماری از نماینده‌گان مردم در مجلس در صدد استعفا هستند.

شبکه های اصلی جاسوسی فعال اند؛ پائین رتبه ها را شکار می کنند!

کارزار جاسوس گیری اخیر را به نام پاکستان شروع کرده اند. آیا این یک نوع انحراف توجه از شبکه های ایران به سوی آدرس های انحرافی نیست؟  توجه کنید: ترور مشاوران امریکایی به وسیلۀ افراد انتحاری وفدایی صورت نگرفته بلکه دریک زمان حساس وحساب شده، که اعتراضات خشماگین مردم دراثرقرآن سوزی تحریک شده بود، توسط عامل ریزرف اطلاعاتی صورت گرفته است. 

تمام ارگان های دولت ونهاد های خارج از دولت ازجاسوسان پاکستانی لبریزاست؛ مگرچرا درین مقطع حساس که مشاوران امریکایی کشته شده اند، چند نفرجاسوس پائین رتبه به نام جاسوسان پاکستان به دام می اندازند. آیا این تاکتیک، دیوارکشیدن به سوی شبکه های ایران نیست؟ آیا این موضوع به ردگیری قاتل مشاوران امریکایی رابطه ندارد که ممکن است ردپای سپاه قدس را برجسته کند؟

این احتمال خیلی قوی است. دیوارکشی اطلاعاتی است. مثال زنده: دردوهفتۀ اخیر سه گروه تروریستی قدس سپاه پاسداران دردهلی، تفلیس گرجستان وبنکاک پایتخت تایلند افشا شدند. عملیات درین سه کشور آسیایی ناموفق بود. اما دیده می شود که عملیات به وسیلۀ عامل ریزرفی وتعبیه شده دروزارت داخله با موفقیت انجام می گیرد. مهم ترین مشخصۀ عملیات اطلاعاتی این است که ضارب فرار داده شده است. 

هدف ازجاسوس گیری، آن هم پس از ده سال چیست؟ نکند که این هم یک پروژۀ رسانه یی باشد که جرقه یی بزند و دفن شود؟ امنیت ملی افغانستان تمامی شبکه های ایران وپاکستان ( همین دوکشوری که برای تسلیخ افغانستان کارمی کنند) را شناسایی کرده اما دستش بسته است. هیاهویی کنونی نیز عیناً نسخۀ کاذب  سروصدا ها درمورد «مبارزه با فساد اداری و کشاندن خائنان به پنجۀ قانون» است.
اگراراده یی برای تارومارکردن شبکه های جاسوسی وجود دارد نخست باید پرسید که چرا حالا چنین کاری صورت می گیرد؟ نیازی به جو سازی وابهام آفرینی نیست. مولوی ملنگ، غرزی خواخوگی، یما کرزی وشهنواز تنی نمایندگان وارتباطی های کلیدی استخبارات پاکستان، زنده وسلامت وفعال، درکابل حضور دارند. چرا کسی مزاحم آن ها نمی شود؟

امنیت ملی را درقفس انداخته اند. مقامات بلند پایه درحکومت از ده سال به این سو، به بهانۀ این که امنیت ملی افغانستان «بقایای نظام کمونیستی» است وباید کاملا ریشه کن شود، ماهرانه تا حدودی توانستند شبکه های جاسوسی ایران وپاکستان را به شکل تزریقی وارد این ارگان کنند وبه سلامت هویت سیاسی افغانستان ضربت سختی را وارد کنند. برخی وزیران «دورۀ انتقالی» که ازلحاظ عقلی وحس ملی درکشورهای خارجی، بی مصرف شده بودند، حتی به این عقیده بودند که افغانستان دیگر به ادارۀ امنیت ملی ضرورت ندارد!

گرفتن چند فرد مجهول الهویه و معمولی به نام «جاسوس» هیچ گرهی ازمشکلات وهمناک کشور باز نمی کند. در اداره های دولتی افغانستان، شبکه های پاکستان وایران دررقابت با هم کارمی کنند؛ اما پروژۀ اصلی آن ها با توجه به سیاست کشورهای شان دربرابر افغانستان وجامعه بین المللی کاملا یکسان است. نفوذی ها درانجام عملیات وپروژه های ویرانگری از یکدیگر کمک می گیرند وافراد یکدیگر را مورد پوشش قرار می دهند. تمامی این عملیات از کابینۀ دولت رهبری می شود. رهبری عملیات استخباراتی ایران وپاکستان به منظور به آتش کشیدن سلامت ودست آورد های ده سال اخیر درافغانستان از کابینه آغاز می شود. جامعۀ جهانی وناتو بی تردید با بهره گیری از امکانات پیشرفتۀ  نظارت مخابراتی، ارتباطات برقی وعملیات رد گیری، ازتمامی علایق ووابستگی های مسئولان بلند پایه با شبکه های اطلاعاتی ایران وپاکستان با خبراند.

به عنوان مثال: افشای ارتباطات مخفی عمرداوودزی رئیس سابق دفترریاست جمهوری با شبکه های اطلاعاتی ایران ثمرۀ عملیات نظارتی جامعۀ جهانی بود. تمامی امیل ها وتماس های تلفنی داوود زی ضبط شده بود. قابل یاد آوری است که رئیس دفترهای برخی ازمقامات بلند پایه کنونی نیز با شبکه های اطلاعاتی کاملاً محرز، روشن ودایمی است. اما مشکل کاردرین است که حکومت کابل متشکل ازهمین مهره های آموزش دیده است و امنیت ملی نیز به طور مستقل صلاحیت کاربالای آن ها را ندارد. امنیت ملی به تنهایی چه کاری را انجام داده می تواند؟ مگرامنیت ملی تحت امرهمین شبکه های نیست که دولت را دراختیار دارند؟

جاسوس گیری اخیر یک نمایش سرگرم کننده است که درعقب آن چیزمهمی باید پنهان باشد. چه کسی می تواندشک کند که فرد مظنون که مشاوران امریکایی را ترور کرد، همین حالا یا درسفارت ایران یا درپشاورباشد ویا هم دریکی ازشرکت های ایرانی نگهداری شود وخیلی ساده درمهمانخانۀ «کمیته امداد خمینی» باشد؟

درد اصلی مردم ما این است که نظامی مسئول وجود ندارد که به این موارد رسیدگی کند. پس باید منتظر بود وتا پایان انتظار، تاوان های سختی درپیش است.

کارکنان ملل متحد ازولایات شمال افغانستان خارج شدند

زنگ رکود وانارشیزم به صدا درآمده است.

دفتر مطبوعاتی نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل با انتشار اطلاعیه ای اعلام داشت: این سازمان کارمندان خارجی خود را به صورت موقت از شمال افغانستان تا زمانی که اوضاع به حالت عادی برنگشته است، فراخوانده است.

این اقدام درپی خروج مشاوران ومأموران غیرنظامی کشورهای غربی ازاداره های افغانستان عملی شده است. به نظرمی رسد که خروج کارمندان ملل متحد از مناطق شمال با ادامۀ یک رشته عملیات استخباراتی از سوی کشورهای ایران وپاکستان وگروه های ویرانگرداخلی که عمدتاً به بهانۀ اعتراض به قرآن سوزی، به تأسیسات عام المنفعه دست می زنند، رابطه دارد.

خروج مأموران غربی که عمدتاً پروژه های کمک به افغانستان را رهبری می کنند، باعث رکود اقتصادی درسطح حکومت وبی نظمی درعرصۀ توسعه خواهد شد. سفیرامریکا، خروج خارجی ها از وزارت های دولتی را «مؤقتی» خوانده اما کدام نشانه یی از ضمانت امنیتی برای بازگشت آنان وجود ندارد.

پیام تاریخی- هنری اصغرفرهادی هنر پیشه ی ایرانی درمراسم اسکار

 فیلم سینمایی "جدایی نادر از سیمین" جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را از مراسم آکادمی اواردز (یا اسکار) برد. این نخستین بار است که یک فیلم ایرانی برنده جایزه اسکار می شود.

کارگردان فیلم، اصغر فرهادی شب گذشته (شامگاه یکشنبه) پس از آنکه جایزه خود را از دستان خانم سندرا بولاک، هنرپیشه معروف امریکایی دریافت کرد، در سخنانی ضمن تبریک این موفقیت خطاب به هموطنان ایرانی اش گفت: «ایرانی های بسیاری در سرتاسر جهان هم اکنون این صحنه را می بینند و فکر می کنم که بسیار خوشحال باشند. آنها خوشحالند؛ نه تنها به خاطر یک جایزه مهم، یک فیلم یا یک فیلم ساز؛ بلکه به این دلیل که در روزهایی که در میان سیاستمداران، مرتباً سخنانی از جنگ و تهدید و خشونت رد وبدل می شود، نام کشور آنها، ایران، در اینجا به وسیله فرهنگ غنی شان برده می شود؛ فرهنگی غنی و باستانی که در زیر غبار سنگین سیاست پنهان مانده است».

رد پای ایران وپاکستان درتظاهرات اخیر

دین اسلام سرحد ندارد. اهانت به قرآن اهانت به تمام مسلمانان است. چرا درایران تظاهرات برگزار نکردند؟ درایران، تظاهرات ساخته گی برای فلسطین وضدیت با امریکا به راه می افتد؛ اما درین مسأله ساکت ماندند  ودرعوض خبرنگار ایرانی خواهان محاکمۀ شرعی عاملان قرآن سوزی می شود. 

تحلیلگران افغان می گویند، در جریان این تظاهرات از احساسات پاک مردم افغانستان سوء استفاده صورت گرفته است.
به باور شماری از تحلیگران افغان، پرسش یک خبرنگار ایرانی در یک نشست خبری از رییس جمهور کرزی در مورد تظاهرات افغانستان، شک و تردیدها در مورد دست داشتن استخبارات پاکستان و ایران را در این تظاهرات تا حدی به یقین مبدل ساخت.
این خبرنگار ایرانی که حاجی نژاد نام دارد، برای صدا و سیمای ایران کار می کند:
« خواست اساسی تظاهر کنندگان این است که عاملین بی حرمتی به قرآنکریم باید به اساس شرعیت اسلامی و قوانین افغانستان محاکمه شوند. چرا این افراد با در نظرداشت قوانین افغانستان محاکمه نمی شوند؟»
در حالی که رییس جمهور کرزی در پاسخ به این پرسش گفت، توجه به قوانین دو کشور و در مجموع قوانین بین المللی در این زمینه یک امر ضروریست، اما تعدادی از کارشناسان از این پاسخ دهی آقای کرزی انتقاد می کنند.
احمد سعیدی یک تن از این آگاهان می گوید، رییس جمهور کرزی باید به این پرسش خبرنگار صدا و سیمای ایران پاسخ دیگر ارایه می کرد:
« اگر به جای آقای کرزی می بودم از خبرنگار ایرانی سوال می کردم که شما هم مسلمان هستین چرا تظاهرات نکردید؟ دین اسلام سرحد ندارد، قران کتابی است که مربوط مردم افغانستان، ایران و پاکستان و تمامی کشور های اسلامی می شود، پاکستان چرا مظاهره نکرده است؟
این مردم استفاده جو هستند، کوشش می کنند که مردم افغانستان یک دیگر خود را بکشند و کشور خود را ویران نمایند، این مردم کوشش می کنند تا آب را گل آلود کرده و ماهی بگیرند.»
در جریان تظاهرات در کنار کشته و زخمی شدن شماری از افغان ها، چهار امریکایی نیز کشته و بیش از هفت تن دیگر آنان زخمی گردیده اند.
شماری از افغانها به این باور اند که ایران و پاکستان با استفاده از نام، دین و مذهب احساسات مردم افغانستان را بر می انگیزند و در عقب هداف خود شان را تطبیق می کنند.
رییس جمهور افغانستان روز گذشته بی حرمتی به قرآنکریم توسط نیروهای  بین المللی در بگرام را محکوم کرد و برای مردم افغانستان وعده سپرد که این موضوع را با مقامات امریکایی پیگیری خواهد کرد.
این اعتراض ها در حالی صورت گرفته که مقامات بلند پاییه امریکایی از مردم و حکومت افغانستان به خاطر بی حرمتی به قرآنکریم توسط نیروهای بین المللی، معذرت خواهی کرده اند

مجلس بزرگان( سنا) ازحمایت فوزیه سادات دست برداشت

پلیس کابل می گوید؛ صمد برادر فوزیه سادات سمکنی سردستۀ یک گروه آدم ربا درکابل است که درچند مورد آدم ربایی وشکنجۀ گروگانان متهم شناخته شده است. صمد، دریک مورد گوش یک فرد را بریده وبه خانواده اش فرستاده بود. لخت کردن وبی عزتی دربرابر دوربین فیلمبرداری ازگروگان وارسال آن به خانواده اش نیز درج پروندۀ صمد نام است. رئیس تحقیقات جنایی فرماندهی امنیۀ کابل گفت که تمامی اسناد درمورد مشارکت فوزیه سادات درآدم ربایی واخاذی به دادستانی ارجاع شده است.  پرسش این جاست که آیا این گروه تبهکار مجازات خواهد شد؟ این هم گزارش کوتاهی درین مورد :

مجلس بزرگان مي گويد که اگر فوزيه سادات عضو اين جرگه در آدم ربايى دست داشته باشد، جرگه از وى حمايت نميکند؛ اما سادات اين اتهامات را به شدت رد مي کند.

شمارى از مسوولين دولتى گفته اند که فوزيه سادات، نماينده مردم  پکتيا در مشرانو جرگه با برادر خود در قضاياى آدم ربايى کمک نموده است

به گفتۀ ايزديار مسوول يادشده لوى څارنوالى گفته است، که صداى ثبت شده را در دست دارد، که فوزيه سادات ،هنگام آدم ربايى با برادرش صمدسخن ميگويد.

اما منبع علاوه نموده است، مسؤول يادشده څارنوالى در اين مورد معلومات بيشتر ارائه نکرده است.

در ماده ١٠٢ قانون اساسى آمده است : (( اگر کدام عضو شوراى ملى به کدام جرم متهم گردد، مامور مسوول به جرگه ايکه متهم عضو آن است،اطلاع ميدهدو متهم تحت تعقيب عدلى قرار گرفته ميتواند در مورد جرم مشهود، مامور مسؤول ميتواند بدون اجازه جرگه ايکه متهم عضو آن است، متهم را تحت تعقيب عدلى قرار داده و دستگير نمايد. در هر دو حالت، اگر تعقيب عدلى به اساس قانون ايجاب توقيف نمايد،مامور مسوول مکلف است،تا اين موضوع را بدون تاخير با جرگه يادشده در ميان گذاشته و تصويب آنرا به دست بياورد. اگر اتهام هنگام رخصتى شوراى واقع گردد، اجازه بازداشت وتوقيف از هيئت ادارى جرگه مربوطه اخذ ميگردد و موضوع براى تصميم گيرى به  نخستين اجلاس جرگه يادشده پيشکش ميگردد.))

گفگتو با مدیر مسوول اولین روزنامه رنگی در بلخ!

در افغانستان کمتر شاهد هستیم که  جوانان سراغ  دانشکده ها ی را که در دانشگاه ها می گیرند و چندین سال در آن رشته تحصیل می کنند پس از فراغت در همان رشته و یا مسلک اساسی اش  که تحصیل نموده است کار نماید ویا در اداره ی مربوط به همان رشته به کار گماشته شود،عدم استقلالیت جوانان در انتخاب دانشکده های دلخواه شان یکی ازین عوامل می باشد که تعدادی از پدران و مادران به خواست خودشان از فرزندان شان می خواهند در دانشکده های دلخواه آنان تحصیل نمایند،بدون اینکه سلیقه و یا خواست فرزندشان را در انتخاب رشته ی تحصیلی اش مد نظر بگیرند. عاملی دیگری که میتوان از آن یادآور شد فقر و بیکاری است که هر روز دامنه اش در میان جامعه ی ما گسترش می یابد و این باعث می گردد تا جوانان پس از تحصیل فقط دنبال پیدا نمودن  مخارج زندگی شان باشند ،بدون در نظرداشت سلیقه و یا عشق و علاقه به آن شغل  .با این حال تاهنوز در افغانستان کمتر کار مسلکی صورت گرفته است که بطورمثال می توان از رشته ی ژورنالیزم یاد آورشد که اکثر دانشگاه های افغانستان دارای دانشکده ی ژورنالیزم می باشند و سالانه صدها نفر ازین دانشکده فارغ می گردند،اما تاهنوز کمتر دیده ایم که این افراد پس از فراغت به رسانه ها جذب شوند و یا هم کارهای رسانه های کنند.
درین میان جوانی از سرزمین مولانا و بو علی سینای بلخی قد بر افراشته که  چندین سال است در دنیای مطبوعات  بلخ قلم و قدم می زند.
غلام قادر سکندری نام آشناییست برای آنعده از بلخیانی که با روزنامه و مطبوعات چاپی سرسازگاری دارند! سکندری در سال 1362 در شهرستان دره گز باستانی (شولگره)زاده شده است، دوران ابتداییه و متوسطه را در مکتب محلی زادگاهش موسوم به سید جمال الدین افغانی سپری نمود و دوران لیسه را در شهر مزارشریف پی گرفت .
سکندری پس از ایستگاه بنام کانکور وارد دانشکده ی ژورنالیزم دانشگاه بلخ شد و همزمان با ورودش به این دانشکده در سال 1385 نشریه ی تراوش را با جمعی از همفکرانش تاسیس نمود که تا سه سال  تراوش را به شکل ماه نامه در گستره های سیاسی؛فرهنگی و اجتماعی در شهر مزارشریف منتشر می نمود، تراوش از سه سال بدینسو در قالب هفته نامه تا اواخر ماه جدی سال جاری منتشر می شد. سکندری در کنار تحصیل تنها به کارهای رسانه یی بسنده ننموده ودرسال 1386 موسسه ی آموزشی افغان لمر را پایه گذاری نمود که تا اکنون چهره ها و اندیشه های نابی را به جامعه تقدیم نموده است.غلام قادر سکندری پس از اتمام دوره ی لیسانس از دانشگاه بلخ همزمان با مدیریت مسوولی هفته نامه تراوش از دانشگاه بلخ مدیریت  اجرایی دانشگاه بین المللی  پیام نور را در شهرمزارشریف از سال 1387 الی اوایل سال 1389  به عهده داشت . سکندری در اوایل سال 1389 به قصد فراگرفتن دروه ی ماستری سراغ دانشگاه علامه طباطبایی را در تهران گرفت  و چندی قبل از آن دانشگاه با ختم مقطع ماستری به بلخ آمده و اکنون به نشر روزنامه ی بنام عصر نو اولین روزنامه ی رنگی در شمال افغانستان همت گماشته است.
در گفتگوی کوتاهی با غلام قادر سکندری چند سوال را باوی در میان گذاشتیم که پاسخ هایش را می خوانید!
م.وفایی: وضعیت رسانه های چاپی را در شمال افغانستان چگونه می بینید و در مودر روزنامه (عصرنو) و اینکه چه نیازی بود که شما دست به نشر این روزنامه زدید به خوانندگان وب سایت هویدا بگویید؟
سکندری: در شمال افغانستان تا هنوز رسانه یی که بتواند مسلکی و پایدار عمل نماید نبوده است؛دربلخ تاهنوز بارها روزنامه های متعددی ظهور نموده و پس از مدتی دوباره سکوت اختیار نموده و یکی از عوامل سکوت آن ها معیاری نبودن و مسلکی نبودن دستگاه آن روزنامه ها بوده  است که این باعث گردیده تا مردم کمتر به خواندن آن ها جلب شوند.روزنامه ی عصرنو اولین روزنامه ی رنگی و مسلکی در شمال افغانستان است که فعلاً در ولایات بلخ،سرپل و سمنگان نشرات دارد و انشاءالله در اینده تصمیم داریم در 9 ولایت شمال نشراتش را گسترش دهیم؛و اینکه چه نیازی برای نشر این روزنامه بود،معلوم است که وقتی در 9 ولایت شمال حتی یک روزنامه محلی نباشد ضروری و لازم است تا کسانی که درین راه تحصیل کرده اند و توانانی اش را دارند همت بگمارند و در راستای نهادینه ساختن فرهنگ مطالعه و روزنامه خوانی کارکنند که ما با ایجاد روزنامه عصر نو می خواهیم این برنامه را دنبال نماییم.
م.وفایی: با بیش از هفت سال سابقه ی کاری و تجربه درین راستا چقدر امیدوار هستید که مردم درین مدت به روزنامه خوانی رو آورده جایگاه روزنامه را در میان مردم شمال و بخصوص بلخ چگونه می بینید؟
سکندری:ما زمانیکه هفت سال قبل هفته نامه تراوش را ایجاد کردیم ،کمتر امیدوار بودیم که مردم از هفته نامه و کار های رسانه یی استقبال نمایند،اما امروز با گذشت ده سال  مردم سطح سوادشان بالا رفته و کم کم روزنامه و مطبوعات جای پایش را در میان مردم باز نموده است ؛بلخ همچنان که در دنیا به مهد علم و تمدن مطرح است مردمش نیز اهل فرهنگ، تمدن و مطالعه هستند که بدون شک ازین گونه برنامه ها بخوبی استقبال می کنند.
م.وفایی:  با اینکه حکومت افغانستان هیچگونه توجهی مادی و فکری به رسانه ها نداشته است،و تا حال هم شاهد ظهور و سکوت زود هنگام رسانه های زیادی بوده ایم،چه برنامه های برای تداوم نشر روزنامه عصرنو دارید؟
سکندری: روزنامه عصر نو فعلاً در چهار صفحه به اندازه A3 به شکل رنگی چاپ می شود که بودجه ی شش ماهه ان را ما قبلاً‌ در نظرگرفته ایم و در حقیقت این هم یک قمار است؛  ما تاحد توان کوشش می کنیم  روی برنامه ها کار می کنیم تا در دوماه از طریق فروش و اعلانات بتوانیم خود را استوار بسازیم و بعداً تصمیم داریم در 9 صفحه  و در 9 ولایت شمالی کشور با موضوعات گوناگون نشر نماییم .
م.وفایی تشکر از شما جناب سکندری!

سکندری: سپاس از   تشریف  آوری شما!

(نشر این مطلب بدون ذکر منبع مجاز نیست)

تیم حاکم درصدد بهره گیری سیاسی از بحران قرآن سوزی است.

سه موضوع جدید بربحران رابطه میان کابل وواشنگتن قمچنین می زند:

پافشاری برای گرفتن مسئولیت زندان بگرام

مطرح کردن گرفتن تضمین از امریکا

قتل دو مشاورنظامی امریکا درکابل

درتازه ترین خبرنامۀ ریاست جمهوری برای نخستین بار، موضوع گرفت «تضمین» از ایالات متحدۀ امریکا مطرح شده است. گرفتن ضمانت از امریکا به خاطرعدم تکراربی حرمتی به قرآن، نه ازسوی مقامات رسمی، بلکه ازآدرس «علمای دینی» عنوان شده است.

مولوی قیام الدین کشاف رئیس شورای سراسری علمای افغانستان و شماری از علمای دینی ولایت ننگرهار در دیداری با حامد کرزی، به این مسأله «تاکید» داشته اند. آیا این موضوع نتیجۀ سازش پنهانی بین شورای علما وتیم حاکم برارگ به منظور تحت فشارگرفتن امریکاییان نیست؟

مولوی قیام الدین کشاف ازسال های پیش در صدر فهرست علمای سنی مذهب «دوست ایران» قراردارد وتماس های موصوف با «برادران ایرانی» نسبت به دیگران بیشتر است. اگربه پاسپورت موصوف مراجعه شود، سفرهای کشاف به ایران اگر ازسفرهای «زیارتی» سایر«نخبه گان» بیشترنباشد؛ کمترنیست.

درین سه روزاخیر، تیم حاکم به شمول رهبران جهادی که درعقب هرتصمیم رئیس جمهورقرار دارند، جلسات ورایزنی های پنهانی زیادی باهم داشته اند. این درحالی است که مقامات ارتش امریکا تا هنوز حاضر نشده اند که به درخواست نخست حکومت برای تحویل دهی نظارت «زندان بگرام» پاسخ مثبت بدهند؛ درخواستی که درآن به نقل از آقای کرزی گفته شده بود که باید مسئولیت زندان بگرام«به زود ترین فرصت» به حکومت محول شود.

دردیدارشورای سراسرعلماء شکایتی نیزمطرح شده است که می تواند بربحران تقابل بین کابل وامریکا دامن بزند. علمای دینی گفته اند: با آن که مسئولیت تأمین امنیت درولسوالی سرخرود، خیوه وشهر جلال آباد از نیروهای خارجی به ارتش افغان انتقال یافته، نیروهای خارجی بازهم درهمین مناطق برخانه های مردم عملیات جستجوی شبانه انجام می دهند.

ازسوی دیگر، ارتش امریکا وناتو برای پرهیز ازحملۀ مخالفان، به پایگاه های شان محصورشده ومشاوران خود را ازوزارت دفاع خارج کرده اند. مأموران سفارت امریکا درحالت اضطراری به سرمی برند واحساس می شود که ممکن است حوادث دیگری اتفاق بیفتد.

پا به پای بحران داخلی؛ نبرد میان آیت الله ها

آیت الله دستغیب: خامنه ای بی منطق است واحکام خدا را نمی فهمد ،آیت الله علی محمد دستغیب، نماینده شیراز در مجلس خبرگان، آیت الله علی خامنه ای را به "بی منطق" بودن متهم کرد. این روحانی معترض به رژیم در نامه ای به دیگر اعضای مجلس خبرگان در واکنش به نقل قولی از رهبر رژیم که در آن آمده بود آیت الله خامنه ای به اعضای خبرگان گفته که اجازه نمی دهد در "جزییات" عملکرد او دخالت کنند، نوشت: «فردی که این سخنان را گفته بی منطق است، احکام خدا را نمی فهمد و مجتهد نیست».

یادآوری می کنیم که حدود ده روز پیش، شیخ عباس نبوی این نقل قول را از آیت الله خامنه ای کرده بود.

این روحانی ناراضی که دو سال است به جلسات مجلس خبرگان راه داده نشده، در بخشی از نامه خود نیز به موج گسترده روگردانی مردم از اسلام اشاره کرد و نوشت: «عده ای مسیحی شده اند و عده ای دیگر، اصلاً اعتقادی به اسلام ندارند».

استفاده جنسی از دخترهشت ساله، کار شیطان بود

ارزش های دینی وفرهنگی درشمال درحال فروپاشیدن است اما کسی خود را تکان نمی دهد. چه عاملی باعث تغییردر وضعیت خواهد شد؟ علما وطلبایی که گاه نا گاه دراین جا وآن جا به تحریک استخبارات منطقه مثلا به دفاع از مردم «غزه» به خیابان ها بیرون می شوند، چرا دربرابر مظالم وشنایعی که پیش چشم شان صورت می گیرد، خود را گول می زنند؟ مگردرین باره هم باید کسی پیدا شود و بین شان یک مقدار پول توزیع کند؟ این هم گزارش تکان دهنده:

عین‌الدین – کندز- بست باستان

حسن از 26 دلو سال جاري به این‌سو، به جرم اختطاف و سوء استفاده جنسي از دختر هشت ساله در بازداشتگاه ریاست امنیت ملی به سر مي برد.

او به یک نگهبان بازداشتگاه می‌گوید: «كمي آب بیارین که وضو می‌گیرم، ناوقت شده‌، نمازم قضا می‌شه»

کارمند امنیت ملی در پاسخ به حسن می‌گوید: «اگه ایقه مسلمان می‌بودی، چرا این دخترک را به این حال رسانده‌ای؟»

حسن پاسخ می‌دهد: «کار مه نبود، کار شیطان بود، خدا مرا ببخشه.»

اين کارمند امنیت ملی که نخواست نامش در گزارش برده شود، به خبرگزاري بست باستان گفت که حسن را براي این بازداشت کرده‌اند که دختر هشت ساله‌یی را به تاریخ اول دلو سال جاري، از ولسوالی چمتال ولایت بلخ ربوده و بارها خواسته ‌است که بر وی تجاوز کند.

 دختري كه حسن او را اختطاف كرده است، آصفه نام دارد و ساكن يكي از روستاهای ولسوالی چمتال بلخ است.

دادمحمد پدر آصفه از تهی‌دستان اين روستا می‌باشد و ناگزیر است تا همه روزه، به کار برود و لقمه‌ نانی برای فامیلش تهیه کند.

حسن (ربایندۀ آصفه) پسر کاکای پدر داد محمد است که به گفتۀ خودش در کندهار، به عنوان سرباز اردوی ملی وظیفه اجرا می‌کند و پیش از اول ماه دلو امسال، به خانۀ داد محمد، به صفت مهمان آمد و در يك فرصت، آصفه را اختطاف كرده و به کندز با خود مي برد.

آصفه ابتداء در روستای زاخيل در مركز كندز توسط رباينده نگهداري وپس از آن به روستای سوجانی‌ها، در منطقۀ چغۀ ولسوالی خان‌آباد ولایت کندزبرده شده و به حالت ناگواری در میان بالشت و لحاف‌ها نگهداری می‌کرده‌ است.

به قول یک منبع امنیت ملی، آصفه به مأموران امنیت ملی گفته است که حسن وی را در میان پوشاک‌ها و لباس‌ها (دوشک‌ها و لحاف‌ها) پنهان می‌کرد و ریاست امنیت ملی نیز وی را در همین حالت رهایی داده است.

آصفه گفته است: «برایم یک بستۀ آرایش خریده بود، مرا برهنه می‌کرد، آرایشم می‌کرد و چندین بار به سویم می‌آمد هر شب، چندین بار می‌خواست به من نزدیکی کند و خودش را ...»

هنگامی که نیروهای امنیت ملی، توانستند نشانی آصفه و حسن (ربایندۀ وی) را دریابند، به حویلی داخل شدند. آصفه که در خانۀ کسی به نام تاج ‌الدین در روستای سوجانی‌های منطقۀ چغۀ ولسوالی خان ‌آباد، پنهان ساخته شده بوده است، در میان لحاف بود، و کسی نشانی از وی را به دست نمی‌ داد.

این منبع امنیت ملی می‌گوید که وقتی از زنان نیز پرسیدیم، گفتند که این‌جا کسی نیست و ما ناگزیر شدیم آصفه را چندین بار به نام صدا بزنیم، وقتی بسیار صدا زدیم، او به ما از میان لحاف‌ها، پاسخ داد و توانستیم رهایش کنیم.

اکنون که به قول یک منبع امنیت ملی در کندز، چندی از رهایی آصفه می‌شود، آصفه با پدرش و حسن (فرد ربایندۀ آصفه) در این ریاست به سر می‌برند.

به گفتۀ این منبع امنیت ملی، تا کنون جزئیات جنبه‌های طبی این رویداد در دسترس نیست و این نیز پیدا نیست که چه آسیب‌های (روانی و جسمی) به آصفه رسیده است.

مهم ترین وجالب ترین خبر امروز

واتیکان درگیر کشف انجیلی 1500 ساله که به حضرت محمد ص بشارت میدهد!  

نسخه ای 1500 ساله از انجیل به زبان آرامی در ترکیه کشف شده است که بشارت به آمدن حضرت محمد ص در آن وجود دارد. بنا به گفته دیلی میل این مسئله همچنان واتیکان را مشغول خود نموده است چنانچه پاپ بندیکتس شانزدهم دستور به بررسی این کتاب را که از 12 سال پیش کشف آن مخفی نگاهداشته شده است را داده است.

اعلامیۀ اتحادیۀ ملی ژورنالیستان افغانستان

با تأسف، اطلاع حاصل کردیم که صامد بارکزى ،مدیر مسؤول رادیوی محلی "ميلمه" و یک تن از خبرنگاران برجستۀ ولایت پکتیکا از سوی طالبان، به شهادت رسید. (بازگشت همه به سوى اوست) مرحوم صادم خان، در شب 2 بر 3 حوت سال روان از خانه اش در شهر ارگون به وسیلۀ طالبان بیرون کشیده شده و سپس طالبان سرش را از تنش جدا کرده اند.

اتحادیۀ ملی ژورنالیستان افغانستان در حالی که مراتب تسلیت خود را به خانواده و بازمانده گان مرحوم صادم خان اعلام می دارد،این حادثه را به شدت تقبیح می کند.

طالبان در ده سال گذشته بار ها خبرنگاران و دست اندرکاران رسانه ها را به شهادت رسانده اند. به شهادت رسانیدن صادم خان از سوی این گروه ثابت می سازد که دشمنی آنها با آزادی بیان و رسانه های آزاد، دشمنی بنیادی است.

اتحادیۀ ملی ژورنالیستان افغانستان، در حالی که از نهاد های ملی و بین المللی مدافع حقوق شهروندی و دولت افغانستان می طلبد تا به کمک و حمایت از خانواده و بازمانده گان مرحوم صادم خان بپردازند، به این وسیله هشدار می دهد که در هر نوع گفتگوی صلح با گروه های تروریستی،باید از آنان تضمین گرفته شود که پس از این خبرنگاران و دست اندر کاران رسانه ها را هدف اعمال تروریستی خویش قرار ندهند.

مابه این باور استیم که اعمال خشونت آمیز طالبان و دهشت افگنان همپیمان این گروه، نمی تواند مانع تلاش های جدی خبرنگاران و دست اندرکاران رسانه ها در جهت تأمین و تعمیم آزادی بیان در کشور شود.

عبدالحمید مبارز

رئيس اتحادیۀ ملی ژورنالیستان افغانستان